Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
SOKAKTAN MEKTUP VAR (1 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan Aşkâ Mecnun
- Başlangıç tarihi
Eyvâh / Ahh İlişti umuduma...
Eyvâh / Ahh İlişti umuduma...
Eyvâh / Ahh İlişti umuduma...
Eyvâh / Ahh İlişti umuduma..
Gelsin acı kahvemin dem tadındaki muhabbeti. Görsün iliklerime işlenmiş Ah’ın acısını.. Gözler ki Allah için gözyaşı akıtır olmuş, gözler ki bir yâr derdine amâ olmuş ağmalakdan.
Eyv(ah) Ahlar ilişiyor Umudlarıma..
Gönül bağı sağlam olan itidal
Beni fikirleriyle çürütebilirse eğer bu bağlamda
Ağır adımlarla ilerleyen sorularım, orda cevapsız kal..
Eyy.. Ammar’ın Annesi Sümeyye.. Şehidem.. Müslümanların şehid annesi.. Belli etme yetimliğini Ammar’a.. Diğer adı Yasirler bilmesin sahipsizliğini. Ah etmesinler Can’larına.. Çölün yüz kızartan hayâsını taşırım. Siyahi asıllık; kapkara bir çocuğun kirli yüzünden alır süzülmüş kaidelerini.. Ölü ruhların aynalarında buldum; kendime ayırdığım acının fıgânı.
Bir zerre sen.. Zerrenin içinde kendimi bulmak öyle zor ki. Gölgeler koşar adım ilerliyor.. Bâbil’in asma bahçelerinde ki son aşık bu mekandan ne vakit göçmüştür.? Sadıksız bir ateşi uzatıyor Nemrut elleriyle. At(la)ma sakın. Dönüş yok bu seferden yangına.
Gece karası çekti yine sürmelerini .. Gün döküldü geceye. Renk cümbüşüne bürünür İstanbul.. Ey Şehr-i Yâr...!! Eyv/ah-lar ilişti umudlarıma. Duyar mısın sesimi _? Mebyetim yok. Rezan-i yürüyüşün gözlerimin önünde. Ücür-i cezile sahibi sen .. Heyhat !! Bir ah’da sen iliştir vesâhlarıma..
Misk’ü amber’im. Kokunu duymak ötelerden. Efkâr efkâr tütüyor bir yerlerde…Bu duyulan Sevdanın kokusu.. Yıkanmış bir Minareden sesin duyulur olmuş yürekleri inletircesine.. Bir ikindi vakti..Alır götürür beni sevdanın kentine. O ses.. Yüreğimin belli ki uzun bir zamandır sabırla duymak istediği ses..
Ucubenin yakarışıyla Rahman’a hep yalvarmıştım bir kez olsun duyabileyim..
ve duyuyorum. Semanın katlarına fersah fersah yükseliyor..
Allah-u ekber!! Allah-u ekber..!!
En sonunda duydum. Göğe erdi tüm umudlarım. Ah iliştirdim bir kez umuduma..
Yüreğine akayım en sessiz figânımla.
Silindi hatıramdan yitirdiğim umudlarım
Tahriş olmuş yanlışlıklarda buldum..
Cennettir senli hayat her kadına..
Korkularım manâ veremediğim bir tutarsızlık arz ediyor. Gönüller dara düşünce eller Yaradan’a açılır. Son kez açtım ellerimi senin için. Ardıma bile bakmadan uzaklaşmam gerekir.
Yalnız birisiyim ben. Şiirlerinde kendime pay çıkarmak çalışan aciz bir günahkar. Ah’ım sana tutsak. Ahh dedi yüreğim .. Tüm küllerini güllere inat savurarak..Eyv/ah.. Ah ilişti umudlarıma. Bir sana, Bir Allah ‘a utanarak..
alıntı (yazan kardeşimin emeğine sağlık)
Gelsin acı kahvemin dem tadındaki muhabbeti. Görsün iliklerime işlenmiş Ah’ın acısını.. Gözler ki Allah için gözyaşı akıtır olmuş, gözler ki bir yâr derdine amâ olmuş ağmalakdan.
Eyv(ah) Ahlar ilişiyor Umudlarıma..
Gönül bağı sağlam olan itidal
Beni fikirleriyle çürütebilirse eğer bu bağlamda
Ağır adımlarla ilerleyen sorularım, orda cevapsız kal..
Eyy.. Ammar’ın Annesi Sümeyye.. Şehidem.. Müslümanların şehid annesi.. Belli etme yetimliğini Ammar’a.. Diğer adı Yasirler bilmesin sahipsizliğini. Ah etmesinler Can’larına.. Çölün yüz kızartan hayâsını taşırım. Siyahi asıllık; kapkara bir çocuğun kirli yüzünden alır süzülmüş kaidelerini.. Ölü ruhların aynalarında buldum; kendime ayırdığım acının fıgânı.
Bir zerre sen.. Zerrenin içinde kendimi bulmak öyle zor ki. Gölgeler koşar adım ilerliyor.. Bâbil’in asma bahçelerinde ki son aşık bu mekandan ne vakit göçmüştür.? Sadıksız bir ateşi uzatıyor Nemrut elleriyle. At(la)ma sakın. Dönüş yok bu seferden yangına.
Gece karası çekti yine sürmelerini .. Gün döküldü geceye. Renk cümbüşüne bürünür İstanbul.. Ey Şehr-i Yâr...!! Eyv/ah-lar ilişti umudlarıma. Duyar mısın sesimi _? Mebyetim yok. Rezan-i yürüyüşün gözlerimin önünde. Ücür-i cezile sahibi sen .. Heyhat !! Bir ah’da sen iliştir vesâhlarıma..
Misk’ü amber’im. Kokunu duymak ötelerden. Efkâr efkâr tütüyor bir yerlerde…Bu duyulan Sevdanın kokusu.. Yıkanmış bir Minareden sesin duyulur olmuş yürekleri inletircesine.. Bir ikindi vakti..Alır götürür beni sevdanın kentine. O ses.. Yüreğimin belli ki uzun bir zamandır sabırla duymak istediği ses..
Ucubenin yakarışıyla Rahman’a hep yalvarmıştım bir kez olsun duyabileyim..
ve duyuyorum. Semanın katlarına fersah fersah yükseliyor..
Allah-u ekber!! Allah-u ekber..!!
En sonunda duydum. Göğe erdi tüm umudlarım. Ah iliştirdim bir kez umuduma..
Yüreğine akayım en sessiz figânımla.
Silindi hatıramdan yitirdiğim umudlarım
Tahriş olmuş yanlışlıklarda buldum..
Cennettir senli hayat her kadına..
Korkularım manâ veremediğim bir tutarsızlık arz ediyor. Gönüller dara düşünce eller Yaradan’a açılır. Son kez açtım ellerimi senin için. Ardıma bile bakmadan uzaklaşmam gerekir.
Yalnız birisiyim ben. Şiirlerinde kendime pay çıkarmak çalışan aciz bir günahkar. Ah’ım sana tutsak. Ahh dedi yüreğim .. Tüm küllerini güllere inat savurarak..Eyv/ah.. Ah ilişti umudlarıma. Bir sana, Bir Allah ‘a utanarak..
alıntı (yazan kardeşimin emeğine sağlık)
..........
Ve bir ah…
Gül-diken mahkemesinde mihribanî dudaklarımdan bengisu fışkırtabilsem
Mahbes yokuşlara,maskeli suretlere utancı tükürsem ve mâbed diyarına göçsem
O diyar “Sen” olsan; dingin, iffetli nağmelerinin hıfzında tütsem…
Ve sen gitmesen benden İstanbul!
Gitme Sen…
Senle yaşayıp, senle ölmeye, senle “gül” bitmeye hükümlüyüm ben!
Ve yollarında örmüştüm saçlarımı İstanbul!
Mahşere saklamıştım sancılarımı…
Bırakma beni…
Ne olur “gitme!”de…
Ve bir ah…
Gül-diken mahkemesinde mihribanî dudaklarımdan bengisu fışkırtabilsem
Mahbes yokuşlara,maskeli suretlere utancı tükürsem ve mâbed diyarına göçsem
O diyar “Sen” olsan; dingin, iffetli nağmelerinin hıfzında tütsem…
Ve sen gitmesen benden İstanbul!
Gitme Sen…
Senle yaşayıp, senle ölmeye, senle “gül” bitmeye hükümlüyüm ben!
Ve yollarında örmüştüm saçlarımı İstanbul!
Mahşere saklamıştım sancılarımı…
Bırakma beni…
Ne olur “gitme!”de…
__AğLıYoRsaN...!__
__AğLıYoRsaN...!__
AĞLIYORSAN!
AĞLIYORSUN. ÇÜNKÜ hüzünlüsün ve güçsüzsün.
Ağlıyorsun. İşte sen busun. Kırılgansın. İncinmişsin.
İncitmişsin. Terk etmişsin. Terk edilmişsin. Varsın.
Yoksun. Ayrısın. Birleşmişsin. Gitmişsin. Gelmişsin.
Hayat ayaklarının altından kayıyor. Yalpalıyorsun.
Başın dönüyor. Zemin un ufak oluyor. Gökyüzündeki
güneşe ve göğün maviliğine karşın duyguların griye
dönmüş. Kalbine bulutlar toplanıyor. Boğazın sıkışıyor.
Daralıyorsun. Çatlayacak kadar sıkışıyorsun. Boşalman
gerek. Bir şekilde insanın içindeki basınç düşmeli.
Dayanamıyorsun. Ağlıyorsun. Kalbindeki bulutlar
gözyaşı sağıyor.
Ağlıyorsun. Ağlayabiliyorsun. Farkettin mi? Ruhundaki
acılar kristalize oluyor. Gözyaşı oluyor. Hava kitlesinin
soğuğa maruz kaldığında yağmura dönüşmesi gibi.
Ruhun üşüyor. Titriyorsun. Çıplaksın. Korunmasızsın.
Kendini koruyamıyorsun. Ruhun yardım edemiyor sana.
Kalbin yardım edemiyor sana. Hep birlikte ağlıyorsunuz.
Kalbin için de kendin için de ağlıyorsun.
Aç bir kedi görüyorsun. Aç bir çocuk dikkatini çekiyor.
Yetim bir çocuk kalbine dokunuyor. Sararan yapraklar
kalbini delip geçiyor. Özlüyorsun. Buram buram özlüyorsun.
Ağlıyorsun.
Ağladıkça...
Kalbin delik deşik. Herşey seni yaralayabiliyor. Ne kadar naziksin.
Ne kadar kırılgansın. Çünkü insansın.
Ağlıyorsun. Yorgunsun. Yaşamaktan yorgunsun. En çok gönül
yorgunusun.. Yaşadıkların kalbinin tabanına birikti. Belki çok
şey yaşamadın. Ama çok ağır şeyler yaşadın. Kalbini deliyor
sanki yaşadıkların. Ağlıyorsun. Kalbini yıkıyorsun. Biraz da olsa
gevşiyorsun.
Ölüm meleği şu an gelse itiraz etmeyeceksin. Dünyanın
içindesin. Ama dünyadan soğumuşsun. Gitmek istiyorsun.
Öteye geçmek istiyorsun. Ağlıyorsun. Neye mi? Herşeye.
Herşey üstüne üstüne geliyor sanki. Çaresizsin. Boşluktasın.
Hayattasın ama hayatta olduğunu hissedemiyorsun.
Dur. Ağladığın için zayıf olduğunu mu söylüyorsun? Sakın
söyleme bunu. Lütfen söyleme. Hadi geri al sözünü.
Çünkü insansın. İşte bu yüzden meleklerden üstünsün.
Çünkü melekler gözyaşı dökemez. Çünkü meleklerin kalbi
delik deşik olamaz. Çünkü melekler gönül yorgunluğu nedir
bilemezler.
Ağlayan insanlara üzülmüyorum biliyor musun? Ağlayan
bir insan gördüğümden �neden ağlıyorsun, ağlama, güçlü
olmalısın� demeyi çok uzun yıllar önce terkettim. Ağlayan
bir insan görsem gözyaşlarını silmek için bir mendil uzatmak
geçer içimden. Bu bana dünyanın en kutsal davranışlarından
biri gibi gelir. Çok yıllar önce ruhumun keskin bir acıyla
üşüdüğü bir anda en sevgili arkadaşımın bana sarılıp
cebindeki mendili gözyaşlarımı silmek için verdiği gibi.
O mendil kağıttan değil bezden gri renkli bir mendildi.
Hayatta en sevdiğim şeylerden biri nedir biliyor musun?
Ağlayan bir insana mendil uzatmak. Eğer sen ağlarken
sana mendil uzatacak biri yoksa, bu sen olmalısın.
Ağlayabiliyorsun. Ne kadar güçlüsün.
Meleklerden bile üstünsün.
__AğLıYoRsaN...!__
AĞLIYORSAN!
AĞLIYORSUN. ÇÜNKÜ hüzünlüsün ve güçsüzsün.
Ağlıyorsun. İşte sen busun. Kırılgansın. İncinmişsin.
İncitmişsin. Terk etmişsin. Terk edilmişsin. Varsın.
Yoksun. Ayrısın. Birleşmişsin. Gitmişsin. Gelmişsin.
Hayat ayaklarının altından kayıyor. Yalpalıyorsun.
Başın dönüyor. Zemin un ufak oluyor. Gökyüzündeki
güneşe ve göğün maviliğine karşın duyguların griye
dönmüş. Kalbine bulutlar toplanıyor. Boğazın sıkışıyor.
Daralıyorsun. Çatlayacak kadar sıkışıyorsun. Boşalman
gerek. Bir şekilde insanın içindeki basınç düşmeli.
Dayanamıyorsun. Ağlıyorsun. Kalbindeki bulutlar
gözyaşı sağıyor.
Ağlıyorsun. Ağlayabiliyorsun. Farkettin mi? Ruhundaki
acılar kristalize oluyor. Gözyaşı oluyor. Hava kitlesinin
soğuğa maruz kaldığında yağmura dönüşmesi gibi.
Ruhun üşüyor. Titriyorsun. Çıplaksın. Korunmasızsın.
Kendini koruyamıyorsun. Ruhun yardım edemiyor sana.
Kalbin yardım edemiyor sana. Hep birlikte ağlıyorsunuz.
Kalbin için de kendin için de ağlıyorsun.
Aç bir kedi görüyorsun. Aç bir çocuk dikkatini çekiyor.
Yetim bir çocuk kalbine dokunuyor. Sararan yapraklar
kalbini delip geçiyor. Özlüyorsun. Buram buram özlüyorsun.
Ağlıyorsun.
Ağladıkça...
Kalbin delik deşik. Herşey seni yaralayabiliyor. Ne kadar naziksin.
Ne kadar kırılgansın. Çünkü insansın.
Ağlıyorsun. Yorgunsun. Yaşamaktan yorgunsun. En çok gönül
yorgunusun.. Yaşadıkların kalbinin tabanına birikti. Belki çok
şey yaşamadın. Ama çok ağır şeyler yaşadın. Kalbini deliyor
sanki yaşadıkların. Ağlıyorsun. Kalbini yıkıyorsun. Biraz da olsa
gevşiyorsun.
Ölüm meleği şu an gelse itiraz etmeyeceksin. Dünyanın
içindesin. Ama dünyadan soğumuşsun. Gitmek istiyorsun.
Öteye geçmek istiyorsun. Ağlıyorsun. Neye mi? Herşeye.
Herşey üstüne üstüne geliyor sanki. Çaresizsin. Boşluktasın.
Hayattasın ama hayatta olduğunu hissedemiyorsun.
Dur. Ağladığın için zayıf olduğunu mu söylüyorsun? Sakın
söyleme bunu. Lütfen söyleme. Hadi geri al sözünü.
Çünkü insansın. İşte bu yüzden meleklerden üstünsün.
Çünkü melekler gözyaşı dökemez. Çünkü meleklerin kalbi
delik deşik olamaz. Çünkü melekler gönül yorgunluğu nedir
bilemezler.
Ağlayan insanlara üzülmüyorum biliyor musun? Ağlayan
bir insan gördüğümden �neden ağlıyorsun, ağlama, güçlü
olmalısın� demeyi çok uzun yıllar önce terkettim. Ağlayan
bir insan görsem gözyaşlarını silmek için bir mendil uzatmak
geçer içimden. Bu bana dünyanın en kutsal davranışlarından
biri gibi gelir. Çok yıllar önce ruhumun keskin bir acıyla
üşüdüğü bir anda en sevgili arkadaşımın bana sarılıp
cebindeki mendili gözyaşlarımı silmek için verdiği gibi.
O mendil kağıttan değil bezden gri renkli bir mendildi.
Hayatta en sevdiğim şeylerden biri nedir biliyor musun?
Ağlayan bir insana mendil uzatmak. Eğer sen ağlarken
sana mendil uzatacak biri yoksa, bu sen olmalısın.
Ağlayabiliyorsun. Ne kadar güçlüsün.
Meleklerden bile üstünsün.
selamun aleykum kardeşim.günaydın.şiiri beğenerek okudum inanki.Normalde şiir sevmem
Eğer hakkıyla islamı yaşarsak elbetteki meleklerden daha üstün olabiliriz.Lakin yaşayamazsak,bir leş kargasından farkımız olmazsa hayvanlardan daha aşağı tabakada oluruz mevlam korusun.
Emeğinize sağlık.Allaha emanet olunuz vesselam
Eğer hakkıyla islamı yaşarsak elbetteki meleklerden daha üstün olabiliriz.Lakin yaşayamazsak,bir leş kargasından farkımız olmazsa hayvanlardan daha aşağı tabakada oluruz mevlam korusun.
Emeğinize sağlık.Allaha emanet olunuz vesselam
selamun aleykum kardeşim.günaydın.şiiri beğenerek okudum inanki.Normalde şiir sevmem
Eğer hakkıyla islamı yaşarsak elbetteki meleklerden daha üstün olabiliriz.Lakin yaşayamazsak,bir leş kargasından farkımız olmazsa hayvanlardan daha aşağı tabakada oluruz mevlam korusun.
Emeğinize sağlık.Allaha emanet olunuz vesselam
sevgili Nevin,
bu şiirden ziyade edebi bir üslupla yazılmış yürek esintisi diyelim.
elbette islam yaşanmadan insan, insan olmaz. eyvallah!
lakin, ağlamakta ancak bir mü'min vasfıdır...
yorumun için teşekkürler, güzel kardeşim.
ve aleykumselam, eyvallah...
Rabbim sizden de razı olsun değerli kardeşim. yorumunuz için teşekkür ediyorum.
Gerçekten iyimisiniz?
Gerçekten iyimisiniz?
Merhaba sevgili okuyucular.
Nasılsınız, iyi misiniz? İnşallah iyisinizdir. İyilikler, güzellikler diliyorum hepinize ...
Ancak herbirinizin bir yığın dert ve şikayetlerinizi duyar gibiyim. Aslında bu alemde dertsiz insan yok gibidir...
Çünkü ''meydana'' düşmüşüz bir kere..
Bu meydan “Alem-i kevn ü fesat”tır. Yani oluşlar ve yıkılışlar, İyilikler ve kötülükler, aydınlıklar ve karanlıklar, ümitler ve korkular, sıkıntılar ve ferahlıklar alemidir. İki unsurun iç içe olduğu bu alemde, iyiliklerin kötülüklerden tamamen ayrıldığı Cennet beklentisi içinde olamayız.
Fuzulinin dediği gibi, “Meydana düşen kurtulamaz seng-i kazadan.” Dünya meydanına düşen kaza okuna hedef olmaktan kurtulamaz.
Ama gerçek şu ki, bu alemde iyilikler kötülüklere hep galiptir.
İyilikler çoğunlukta, kötülükler hep azınlıktadır.
Bugün rahat nefes alabiliyor musunuz?
İyisiniz demektir.
Ayaklarınız üstünde durabiliyor musunuz?
Elleriniz işliyor, gözleriniz görüyor, kulaklarınız işitiyor mu?
Siz iyisiniz demektir.
İçtiğiniz çayın, yediğiniz lokmanın tadını alabiliyor musunuz?
Bir çiçeğin ve bir bebeğin tebessümü içinizi ısıtıyor mu?
O halde siz iyisiniz.
Dert mi, onu büyütmeyin yeter. Önemsemeyin, geçer. Derdin üzerine bir “Bu da geçer Ya Hu” süngeri çekin gitsin..
Sahi bu uğradığınız kaçıncı dert? Ötekiler ne oldu? Geçip gittiyse
“Bu da geçer Ya Hu!”
Derdinizin yüzüne gülün, siz güldükçe o küçülecek, dönüşüm geçirecektir, değiştirecektir. Düşmanlığın yüzüne güldükçe şakaya dönüşmesi gibi.. Derdinizi çepeçevre kuşatan iyiliklerinizi sayıp dökün.
Dahası sizden çok büyük dertler içinde kıvrananları anın..
Gözünüz görüyor, ağzınız tad alıyor, kulağınız duyuyorsa,
Ayaklarınız elleriniz noksansız çalışıyor, göğüs kafesinizde kalbiniz bir saat gibi işliyorsa,
Siz iyisiniz.
Aklınız çalışıyor, size yol gösteriyorsa,
Siz gerçekten iyisiniz.
Hadi iyisiniz, iyisiniz.
Küçük beladan feryadı bırakıp tevekkül kılınız.
Çünkü biz biliyoruz ki, “Güzel gören, güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.”
Çünkü inanıyoruz ki,”Fena adama iyisin iyisin desen iyileşmesi, iyi adama da fenasın fenasın desen fenalaşması çok vukubulur.”
Sanırım şimdi daha iyisiniz, değil mi?
Gerçekten iyimisiniz?
Merhaba sevgili okuyucular.
Nasılsınız, iyi misiniz? İnşallah iyisinizdir. İyilikler, güzellikler diliyorum hepinize ...
Ancak herbirinizin bir yığın dert ve şikayetlerinizi duyar gibiyim. Aslında bu alemde dertsiz insan yok gibidir...
Çünkü ''meydana'' düşmüşüz bir kere..
Bu meydan “Alem-i kevn ü fesat”tır. Yani oluşlar ve yıkılışlar, İyilikler ve kötülükler, aydınlıklar ve karanlıklar, ümitler ve korkular, sıkıntılar ve ferahlıklar alemidir. İki unsurun iç içe olduğu bu alemde, iyiliklerin kötülüklerden tamamen ayrıldığı Cennet beklentisi içinde olamayız.
Fuzulinin dediği gibi, “Meydana düşen kurtulamaz seng-i kazadan.” Dünya meydanına düşen kaza okuna hedef olmaktan kurtulamaz.
Ama gerçek şu ki, bu alemde iyilikler kötülüklere hep galiptir.
İyilikler çoğunlukta, kötülükler hep azınlıktadır.
Bugün rahat nefes alabiliyor musunuz?
İyisiniz demektir.
Ayaklarınız üstünde durabiliyor musunuz?
Elleriniz işliyor, gözleriniz görüyor, kulaklarınız işitiyor mu?
Siz iyisiniz demektir.
İçtiğiniz çayın, yediğiniz lokmanın tadını alabiliyor musunuz?
Bir çiçeğin ve bir bebeğin tebessümü içinizi ısıtıyor mu?
O halde siz iyisiniz.
Dert mi, onu büyütmeyin yeter. Önemsemeyin, geçer. Derdin üzerine bir “Bu da geçer Ya Hu” süngeri çekin gitsin..
Sahi bu uğradığınız kaçıncı dert? Ötekiler ne oldu? Geçip gittiyse
“Bu da geçer Ya Hu!”
Derdinizin yüzüne gülün, siz güldükçe o küçülecek, dönüşüm geçirecektir, değiştirecektir. Düşmanlığın yüzüne güldükçe şakaya dönüşmesi gibi.. Derdinizi çepeçevre kuşatan iyiliklerinizi sayıp dökün.
Dahası sizden çok büyük dertler içinde kıvrananları anın..
Gözünüz görüyor, ağzınız tad alıyor, kulağınız duyuyorsa,
Ayaklarınız elleriniz noksansız çalışıyor, göğüs kafesinizde kalbiniz bir saat gibi işliyorsa,
Siz iyisiniz.
Aklınız çalışıyor, size yol gösteriyorsa,
Siz gerçekten iyisiniz.
Hadi iyisiniz, iyisiniz.
Küçük beladan feryadı bırakıp tevekkül kılınız.
Çünkü biz biliyoruz ki, “Güzel gören, güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.”
Çünkü inanıyoruz ki,”Fena adama iyisin iyisin desen iyileşmesi, iyi adama da fenasın fenasın desen fenalaşması çok vukubulur.”
Sanırım şimdi daha iyisiniz, değil mi?
GeL DeSeN
Nazar kıl ey sevgili nazar kıl şu biçareye,
Müflisim bu ten kafesinde...
Rayihan gerek bu acize,
Gel desem gelir misin bir saniye?...
Giriftar olmuşum tüm benliğimle,
Pare pare olmuşum bu illerde...
Gül bağının gülzarısın sen,
Gel desem gelir misin bir saniye?...
Herşey bana seni hatırlatmakta,
Firakınla bu aşık her dem seni ummakta...
Hüznün kafesinde gah sevinip,gah coşmakta,
Gel desem gelir misin bu avareye?...
Aşk pazarında keşfettim seni,
Artık ben,ben değilim ki...
Bir sen varsın gönül tahtımda,
Gel desem gelir misin bu gafile?...
Aşkın artık yaktıkça yaktı beni,
Bilmem bu gönül dayanır mı gayrı...
Aşkınla,muhabbetinle kavrulduğumdan ayrı,
Gel desen de gelsem yanına gayrı!...
{seher.blogcu.. alıntı..}
Nazar kıl ey sevgili nazar kıl şu biçareye,
Müflisim bu ten kafesinde...
Rayihan gerek bu acize,
Gel desem gelir misin bir saniye?...
Giriftar olmuşum tüm benliğimle,
Pare pare olmuşum bu illerde...
Gül bağının gülzarısın sen,
Gel desem gelir misin bir saniye?...
Herşey bana seni hatırlatmakta,
Firakınla bu aşık her dem seni ummakta...
Hüznün kafesinde gah sevinip,gah coşmakta,
Gel desem gelir misin bu avareye?...
Aşk pazarında keşfettim seni,
Artık ben,ben değilim ki...
Bir sen varsın gönül tahtımda,
Gel desem gelir misin bu gafile?...
Aşkın artık yaktıkça yaktı beni,
Bilmem bu gönül dayanır mı gayrı...
Aşkınla,muhabbetinle kavrulduğumdan ayrı,
Gel desen de gelsem yanına gayrı!...
{seher.blogcu.. alıntı..}