Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[Mustafa Cilasun]

Sen yine en son çarede beni anmıştın!

Sen yine en son çarede beni anmıştın!

Annem
Dertlerin dirliğinde bir dem
Ancak çileyle resmedilen nefesleri tükenen

Çileliydi
Çocukluğun, sevgiydi umudun
Sen anlaşılmamaktan yorularak gidiyorsun

Saftın
Her söylenene inanırdın, kandın
Lakin sen hakkın olan şefkatten mahrum bırakıldın

Candın
Bir telaş içinde netice arayandın
Yufka yüreğinle çok kırılgan olan bir ilkbahardın

Onca
Geçen yıllar seni çok yormamıştı
Yetmiş dokuz yaşında olman bir şaşkınlık yaşatırdı

Nasıl oldu
Anlaşılmadı, hastaneden haber ulaştı
Apar topar koştuk, senin nefesinle bahtiyar olduk

Sorduk
Soruşturduk, hastalığın adını koyduk
Kalın bağırsağında husule gelen bir tümör kümelenmiş

Çaresiz
Fakülteye sevkin gerekliymiş, önemliymiş
Sen hastalığından habersiz, ben ise hissiz ve şevksiz

Acile sevkle
Ambülânsla getirdik, tahlilleri bekledik
Film, tomografi derken, yoğun bakım ünitesinde kenetlendik

Doktordan
Defalarca halini sorduk sual eyledik
Sükûnet tavsiye ettiler, korkmaya gerek yok diyerek ikna ettiler

Sen ise
Oğlumu görmeden ameliyat olmam ısrarınla
Doktorlar beni yoğun bakıma davet ettiler seni ikna etmem için

Bir çocuktun
Şaşkın bir halde oğlunu görünce bir neşe doldun
Kalın bağırsaktan ameliyat oldun, bir gün sonra benimle konuştun
Lakin şimdi sen çok uzaklardasın, şuuru kapalı akıbetini bekleyen anamsın

 

[Mustafa Cilasun]

Değme nazar etme bana!

Değme nazar etme bana!

Gönlümün
Sultanı bugün çok hüzünlüyüm
Kederliyim, içliyim ve hisliyim

Dokunsan
Gözlerim boşalacak, utandıracak
Sinemde tuttuğun her şey akacak

Bu kadar
Zayıf ve halsiz kaldığımı bilmem
İstemeden akıyor sinemden giden

Bakamam
Şimdi senin gözlerine dayanamam
Duygularımı tutamam ağlayamam

Bir yıldız
Misali gözlerimden kayarken o dem
Mefkûremde vücut bulduğum kıdem

Gidiyor
Artık bak sana yumuş buyuramayacak
Duasından mahrum bırakarak uyuyacak

Geliniydin
Benden çok sevdiği güzeli onun eliydin
Gözlerinin perisi, varlığının ahengiydin

Sana söylerdi
Gizli saklı neyi varsa onun sır kapısıydın
Dert ortağı, refah payı, gönül süruruydun

O şimdi
Sessiz, hissiz, renksiz, hevessiz uyutuluyor
Şuuru açılmadı ki seni ansın, aransın kalsın

Sen
Bir kızında öte sevdiği dertlendiği geliniydin
Hilim ehliydin, hizmeti önceleyen bir dirliktin

Bir bak
Hislerim ürperiyor, çölleşen sinem öyle akıyor
Ahir için umut arıyor, ruhu itminanlık arzuluyor

Öteler
Esrarıyla muazzamlık sunan aşikâr olan bulunmaz
Toprak altında aranmaz umutlar, mizanla anlamlılar

 

[Mustafa Cilasun]

Her ne yapılsa azdır senin için!

Her ne yapılsa azdır senin için!

Ey benim
Dirliğim, ahirin mürebbisi rehberim
Sen şimdi beklediğine elinle gidersin

Zaman
Değil mi can, içinde kayboluyor insan
İnsan için önemlidir, namütenahi olan

Anlatırdın
Pak yüreğinle melalime nakışlar işledin
Sanat adına varlığına inanan şaheserdin

Anaydın
Canlar için bulunmaz bir kandın, anıldın
Sen hilkatinle tarih sayfalarında yer aldın

Seni
Yaratan, seni insanlık adına hep koruyan
Nesilleri ihtar eden bir ulûhiyetin şanıydın

Farklıydın
Güzellikler, sevdalar, aşklar, yıldızlarlaydın
Sen Ummanların girizgâhı şefkatin bahtıydın

Gülün rengi
Kokusuyla etkilediği her mekânda sen vardın
Sen bir nisaydın, kitabı celilde sürekli anıldın

Zaman
Seni anlatır, bazen Asiye, bazen Meryem diye
Ve bazen de, Hatice, Fatıma, Rabia sesleriyle

Sensiz
Kâinat, yapraksız ağaç, suya hasret olan yürektir
İnsana, adamlığı anlatan ve öğreten bir mihenktin

Düşündükçe
Yaprağını teker teker bırakan bir dal gibi çaresizim
Vuku bulacak nasip karşısında elbet metinim derim

Lakin
Sen, dönüşü olacak bir itminanlıkla ameliyata yattın
Anlatmadın, vasiyet etmedin, sen şimdi hali kuşattın

Anasın
Yârsin, evlat için en vazgeçilmez bir hazinesin bilesin
Yokluğun bile varlığına kefil olup hasenatla anılacaksın

 

[Mustafa Cilasun]

Sinemi tuttum lakin ne çare!

Sinemi tuttum lakin ne çare!

Billurun
Baharında bülbüller umutla ses verirken
Gaflet uykusundan istifini bozup silkinme

Gönül kafesin
Sevginin hasretiyle kurusun sefilliğin olsun
Kargalar aşina olsun, baykuşlar ona konsun

Korkundan
Ürker olduk kavlimizce kelamı hal eylemeye
Halin tarumar, zihnin çelik zırhlı bir duvar oldu

Hazindir ki
Gönlün kapalı, dilin yaralı, mecalin soluk kaldı
Hicran sana, hüzün bana, sitemler dilime doldu

Bilmem ki
Neylersin, kimlerle derinliğine nazar edersin
Kalmadı şimdi şevkin, diyarı uzaktan şefkatin

Bilirim
Seni senden uzaklaştıran tedirgindi melalin
Anlaşılmayan halin seninle kalan gizemlerin

Söyle
Hayat niye yaşanır ki ey naz-ı Güzin bir can
Aşkın sevdası olmayacaksa yaşanmayacaksa

Hala
Her vakit kaçılacaksa, vehimler kuşatacaksa
Af niye vardır mağfiret kimler içindir anlaşılsa

Nedense
Tez kızar alevlenirsin, hiç hoşgörüyü bilmezsisin
Sen söyler misin hâkimisin yoksa bir melekmisin

Yoksa
Kendine güvenmeyen bir dilber mi yoksa nesin
Perişanlığın hengâmesinde gezen bir seyir misin

 

[Mustafa Cilasun]

Sukutu halimle meşveret!

Sukutu halimle meşveret!

Çıktık
İşte uzun soluklu bir sefere
Takdir edilecek nasibin kudret esenliğinde

Dilediğince
Canın külli kaderi denkliğinde
Bilinmeyen hikmetlerin tecelliyi beklemesiyle

Her güzel
Güzelliği hükmünde de bir heder
Bir sivilce kim bilir ki nelere delaleti haber eder

Varlık
İnsanlığında aranır senin adamlık
Darlık, sabrın içinde kudretin sahibine minnettarlık

İsyan
Kan için nefes alır her insan
Akidede nasibi olmayan, kendini ne zannederse insan

Sevilen
Mücerret olan her varlığa ram edilen
Ruhun ikliminde muhabbete serilen, hali bahtiyarlığa erdiren

Kalbim
Ben ne kadar ondan habersiz sefilem
O sahibini illaki bilen, aklın muvazenesini muhafaza eden

Gidiyoruz
Nereye olduğunu iliklerimize kadar biliyoruz
Lakin neleri ihmal ediyoruz, mezarların esenliğini temaşa ediyoruz

Belleğimiz
Ne kadar lüzumsuz bilgilerle doldurmuşuz
Biz o an gelince neye mecburuz, hangi gerekçelerle çözüm bulacağız

Can sahibi
Ne kadar da seni sevdiğini beyan etse
Lisanı dili ile kitaplar ciltletse sen hilkatini sakın ihmal etme

Zevklerine
Sorumsuzca serilme, gün bugün diye güvenme
Fikreyle, varlığın kudretine mey eyle, idrakin içinde nefeslenmeyle

Sen giderken
Diğer gidenler içinde farksız bir renkken
Sana amade kılınan, varlığına adananları merak eyle sen hesap eyle

 

[Mustafa Cilasun]

Neyleyim ben halimle sözlüyüm!

Neyleyim ben halimle sözlüyüm!

Ne yapayım
Yine gönlüm bir hicrana gark oldu
Hislerim soldu, sinem keder doldu

O zaman
Ruhum kendi inhisarında dem buldu
Kalbim ki itminanlığında sorgulandı

Halimleyim
Demem kimseye bir söz dahi eylemem
Ben kendi halimleyim sözlüyüm bilirim

Bu zaman
Kendi efkârında bir garib seferin eriyim
Aşk için kefilim, onun için çile çekerim

Canı
Tenden eden, bedeni arzulardan geçiren
Heveslerim için sen asla şekillenme diyen

Hal bu ki
Kalbi itminanlık dirliğinde yaşanır o gizem
Ser verip sır vermeyen edep içinde izlenen

Seyrinde
Su nasıl akar, kendi yolunda güzeldir bahar
Kar yağar kefenler içinde ne berivanlar açar

Uzanan
Dağlar, umman içinde esrar perdesini aralar
Kaval niye acı çalar, sine niye yaratanını arar

Bir an
Sen bilmeden her ne eylersen bir vakte kadar
Mühleti itibardır çünkü nasibi rahmet akacaktır

Muhakkak ki
İnsan bunun için vardır tahammül sırrı ondadır
Sevgi, ön yargısız temaşa eden güzide canlarındır

 

[Mustafa Cilasun]

Dillenen bir sevda!

Dillenen bir sevda!

Şimdi
Sinemi kuşatıyordu
Yalnızlığımı sarsan rüzgârlar

Ciğerlerime
Çektiğim her nefesin
Sancısı aşkı anlatıyordu sanki

Bir ızdırap
Hazzıyla yaşanan
Unutulmazlara karışan sevdaydı

Merak
Bu kadar mı ayyuka çıkar
Hasretin ummana saldığı bir sevdaydı

Hissedilen
Bilinmeyenler dünyasından
Hazzı muştulayan mana yaşatan

Sanki
Bir hazzın bestesi
Ahengin güftesi olan muazzamdı

Yaşanan
Heyecanın zirvesi
Yazılan şiirlerin esinti kaynağıydı

Hal ile
Yaşanan en güzel
Manaydı o meşkin kıvamıydı

Hayat
Bu vakitler bizlere
Ne kadar anlamlı devrandı

Zorlukları
Aştıran bir zamandı
Aşkı bizlere itminanlığında yaşatandı

Sevgili
Revanın hissiyatıyla
Geçirilen çok nadide bir zamandı

Nakşeden
Bir sevdaydı, aşkın
En güzel yaşandığı harika bir andı

Ona
Kavuşmak elbette
bir hayaldi, yoksa aşk kalır mıydı

Ruhu
Arasat’ta bırakan
Bir cihanı hakikatti bir haldi

Hiç değilse
Merakın muhayyilesinde
Geçirilen ve en nadide koklanan andı

Anılırken
Hasrettin çekiciliği olan
Fedakârlığı fevkalade anlatan sevdaydı

 

[Mustafa Cilasun]

Sevdasını yalnızlaştıran!

Sevdasını yalnızlaştıran!

Ey benim
Tahayyülümde ki güzelliğin
Sahibi bulunan müstesna insan

Haklısınız
Sizden gün içinde gelmeyen
Bir selam yüreğimi karartan gamdır

Nasıl olsa
Kaygı ve kuşkulardan
Beri oldunuz öyle değil mi

Sizi
Korkutacak veya
Manasız bir taleple ağlatacak gayretlerin

Bühtanını
Yaşayan Bir zavallı
Olmadığımı zannedersem anlamışınızdır

Ama siz
Benim için arzı mekânda
Aranan en nadide bir papatyasınız

Siz
Bembeyazsınız
Yeşil çimenlere anlam katansınız

Bu bakımdan
Acıda olsa bir karar aldım
Siz selam vermedikçe ben sessiz kalacağım

Size mazinizde ki
Silinmezleri hatırlatmamak için
Böyle bir fedakârlığa katlanmalıydım

Siz gün içinde
Bir merhabalar dediniz
Bir anlamda sizi dinlemeye hazırım demektir

Bu bakımdan
Size teşekkürler ediyorum
Bizden de sana canı gönülden merhabalar

Diyerek
Yürekten selamlıyorum
Sizin her zaman bir merhabanızı bekleyeceğim

 

[Mustafa Cilasun]

Sensiz izlerin nefesindeyim!

Sensiz izlerin nefesindeyim!

Hayatımın
Sayfaları arasında salınırken
Hazanın katları hicran sızıları fazlaydı

Ağlamayı
Asla arzu etmediğim halde
Göz pınarlarım sessizce süzülüyordu

Israren
Sol yanımda başlayan
Dinmeyen bir sızı durmadan sarsarken

Çaresiz
Dişlerim sıkılmaktan
Un ufak olup erimeye başlamıştı birden

O an
Hiddet kasırgam
Met cezir hazzına doğru uzanmıştı

Serinliğinde
Tenime serpilen dalgalarla
Halimde açılan silinmeyen hatıralar

Durmayan
Martıların dinmez figanı
Kadırganın oldukça vakur nisyanı vardı

Fersiz
Senden arta kalan
Zavallı kaldırımlar ardı, halimle utandı

Sendeleyen
Sensizliğin serencamında
Şaşkın kalan birlikteliğimizdeki mekân

Benim
En yakınlarım olmuşlardı
Onlarla teselli buluyor hissimi anlıyordu

Uzaklardan
Senden kokular salan
Her bir şeye çoktan razıyım elbette

Sen
Hiç yanımda olmasan da
Beni bir daha kesinlikle aramasan da

Senin
İzlerinin şevkinde yaşasam da
Yeterdi bana yeter ki sen rahatsız olma

 

[Mustafa Cilasun]

Sevmek kişiliğinle özleşmek!

Sevmek kişiliğinle özleşmek!

Mehtaba
Bir nazarı hal için
Silinmeyenle vadiye indiğimde
Gün kararıyor, kuşlar sakince çekiliyordu.

Ağaçların
Yaprakları şakıyor
Durmuyordu sanki yalnızlığımı
Anlayarak umutsuzluğumu paylaşıyordu

Nihayet
İnsanın evveliyatında
Yalnız kalacağını, ona varacağını
Aşkın mihrakına doyasıya kanacağını işliyordu

Onsuz
Her şeyin manasız
Olacağını söyleyince kalbim ferahladı
Yeniden içimde ki umut benliğimi kuşatmıştı

Aşktı adı
Sevdayı aşılayan hazdı
Onu terennüm ederek yaşamaktı
Karşılıksız sunulan, çareler hazırlaydı o apaktı

Aşkla
Çileye bürünmek
Sabrı içmek, hakikate ermekti
Ten, emanet edilen bir beden ruhun aynasıydı

Hadsiz
Bir nefs, bedenin
Tortusu vicdanın kanayan yarasıdır
İradesiz insan, şu günlerde adam sayılmaktadır

Ey Hak
Adamlık buharlaşınca
Vaziyet etmek kime kalmaktadır
Can, canan, dost, arkadaş, birbirine karışmaktır

Yaren
Hiçlikten kaçınmayan
Hırs için şekillenen, zevki, hazzı karıştıran,
Edebi unutan, hayâdan uzaklaşan bir zavallı oldu

Kitabı kebiri
Anlamaya çalışmayan can
Siret ten uzaklaşan hadsiz bir insan
Bir gün duracak o kan, kansız olan ruhu anlamayan

 

[Mustafa Cilasun]

Şimdi sensiz neşesiz!

Şimdi sensiz neşesiz!

Esefle
Biliyorum ki sen
İmtina ediyorsun salınırken

Bir bir
Rıhtımda adımlarken,
Martılara melalinle bakarken

Biran
Hışımla gelen dalgalar
Dikkatini çekiyor seni anlatırken

Sen
Sinendeki dinmeyen
Fırtınanın esiri olmaya hazırken

Bazen
O tertemiz kalbinin
Çeperlerinde sessizliğinle gezinirken

Bir ara
Görmediğin nidanın
Esintisine kapılarak öylece gidiyordun

Bilirim
Bazen uykusuz
Sabahlayıp gece yüreğini aralarken

Dilenen
Günahsız bir sevginin
Olmayan adaylığında nefesi tüketirken

Şimdi
Sen görünmezlerin
Esrarlı perdesinden halinle ses verirken

Salınır
Kokunun katresinde
Açılan güzide gül iken hevesinle süzül

Hani
Dikenin tesirinde
Hicranla serinlenirken, seven yürekken

Olma
Sevgiliye hasreti yaşatan
Bir cananı yar olmuşken, habersiz izken

Hazin ki
Yine sen giderken
Adımlarının izinde bir kor olmalıydım

Sen
Halinle sevmeyi bilen
En güzel hakikati gülizarı yaşatırken

Ben
Gülistan diyarında
Tarafından seçilen bahtiyar olmayı dilerim

Edebinle
Şahsı hususi kokusunu
Gizleyen en güzel edebi bir can Güzin iken

 

[Mustafa Cilasun]

Figan duyalmazsa!

Figan duyalmazsa!

Artık
Bende düşünmeyi
Bırakıyorum benden alanı

Hadsiz
Cihana haykırıyorum
Kendiyle kalan tercih ettiği anı

Çaresiz
Umutların saçlarını
Kesiyorum hıçkıran hislerimle

Onu
Saklıyorum tel tel
İçindedir saklanan edebi canı

Bu
En son yazdığım
Mısralar ki senin has halin için

Halsiz
Tükenmiş nefesler ki
Nafile efkârlar bilmem ki niçin

Sen
Saklan kendin için
Sun halini yarın beklenen için

Ben
Vazgeçtim artık
Karattığın umutları görmezken

Oysaki
Değil seni düşünmek
Hep ilelebet itilmekle beklemek

Yalnız
Kendi melalimin
Ahengiyle sessizce nefeslenmek

Bir
Zamanlar serinliğinde
Yetinmek yaşanan aşka erişmek

Artık
Ne ahımı ne bir
Feryadımı ve ne de hicranımı

Sen
Hiç duymadın hep
Kaçtın anlamadın ızdırabımı

Kimler
Duymadı ki sana
Olan bu ahu figanı nakaratımı

Yine
Seni düşünmek
Senin hazzınla serinlemek nafile

Sineye
Akseden sende
Silinmezliğini koruyan döngüler

Mana
Muhayyilemde
Bir nakşeden olarak kalacaktır

Halime
Soluyan bir kahır
İçindeydi uzaklardan konuşan

Şimdi
Geriye kalan
hazindir ki nafile bir hezeyan

 

[Mustafa Cilasun]

Sana uzaktan bakmak!

Sana uzaktan bakmak!

Halimi
Sana anlatabilmeyi
Ne kadar çok isterdim bir bilseydin

Belki
Aşk için ilk gözyaşlarım
Senden olandı, parmaklarımın arasında

Tuttuğum
Kalem, yazmaya cesaret
Edemediğim mısralar, sinemde yankılanıyor

Bekliyordun
Ama ben çaresizliğimle
Sana olan hasretimle yazmaya korkuyordum

Etrafında
Pelesenk olan hevesler
Ne kadar bariz çıkıyor ahenksiz sesler

Bizzat
Önünde diz çökmeyi
Marifet telakki eden nefesle

Senin
Dikkatini çeken
Çok gayretli olan onca hevesler
Teninde solmak isteyen uhdede kalan ümitler

Sana
Nasıl yaklaşa bilirdim ki
Cazibemde mevcut olan sefillikle mi

Tebessümünle
Kokuları salan güzelliğinle
Sana yaklaşmaya esaret bulmazdım

Yanında
Adımlayamazdım
Sen o kadar farklıydın ki nefeslerimde

Sensiz
Olan her şey melalimle
Serdettiğim nefeslerle dolan gizemler

Sensizlik
Diyarında soluduğum
Bir mahzunluğun adımlarıyla anıyordum

Her
Bir seste seni aramak
Senin bahşettiğin renklerine konmak

Uçan
Kelebeklerin kanatlarında
Seni anmak, medet bekleyerek solumak

Lakin
Ummanlar içinde
Ötelediğin nefeslerinde kaybolmak

Şimdi
Sana olan hasretimle
Toprak içinde sessizce kaybolmak

Hala
İç sızılarında anılmayı
Bekleyerek murat içinde sessizce uyumak

 

[Mustafa Cilasun]

Sensiz geçen sinem hazan!

Sensiz geçen sinem hazan!

Kayıp
Gidiyorsun gözlerinin önünde
Sen hiç bir zaman fark etmesen de

Heveslerinin
Derinliğinde ki ahenkte
Kaybediyorum yazgının serinliğinde

Her geçen gün
Gözlerimden boşalıyor
Sensiz kalacağım o hicran kahrediyor

Hazanı nakşedip
Bir eleme gark ediyor işte
Sensiz kalışım sızılara feveran ettiriyor

Neylerim
Sensizlik ikliminde hederim
Halimin meşakkatinde nefesi neyleyim

Kendimle
Alay ederim nazarı köreltirim
Sineme döner hücremde emri beklerim

Yaprağın
Dalları elem ile bırakışında
Esen rüzgârlar hız serencamına ulaşınca

Arzı cihan
Namütenahi ahengi koklayınca
Çaresizlik kalınca haşyet ellerimi tutunca

Sen ki
Yarenimdin melalimde güzellik
Halimin esrar perdesi sırların abidesiydin

Hizmet için
Her varlığını yerlere sererdin
Sen rızayı bari için var olmuş şaheserdin

Nerden bilirdim
Ben her an gideceğini bilemedim
Senin varlığında anlam bulan ne kederdim

Bende giderim
Seni koklamak için biterdim
Varlığıma en büyük payeyi katan değerdin

Bir an bitecek
Olan esrarlı geçen şu zaman
Geriye kalan hissiyatı boğan sonra unutulan

Mazi sayfasında
Her vakit eşsizliğini koruyan
Anlamı bulan bunun için yaşayan güzide can

 

[Mustafa Cilasun]

Senden kalan izlerde nefes almak!

Senden kalan izlerde nefes almak!

Ey sevgili seni öyle düşündükçe
Bir hüzün doluyor halimin bendine
Ötelerin kadrince akide dirliğimde
Sensizliğin mahzunluğu çöküyor bu sineme

Ne sen sor nede ben sual edeyim
Ben sensizliğin kederiyle dertliyim
Ne o renkleriyle mümtaz bir laleyim
Ne de en güzide kokunun sahibi olan gülüm

Hüznün bahtında bir yumağı oldum
Halin sancısını sensizlikte soludum
Ben cihanda ne kadar mahzundum
Biliyordum bir kuldum senin özleminle yoruldum

Arz seninle şeref buldu aşk kokundu
Sevdalar bu manada ülfetlerini sundu
Ten mefkûreler için hazırda tutulurdu
Kan paklığını seninle bulur, kitabı celil okunurdu

Şimdilerde dillenen aşkın sevda şevki
Renklerin ayazını yaşayan bir kurşuni
Saralarda anlatılan muhayyile hasreti
Sensiz olmuyor bir bereketi, alınmıyor edebi lezzeti

Artık yaşamak ne haz verecek dimağa
Anlaşılmaz oldu senden kalan Kur’ana
Seninle anlamlaşan övdüğün insanlığa
Sadık kalmadan, unutulan sayfalara senden kalanlara

Ne analar ne de yarlar vefa bilmiyorlar
Sabileri senin özleminle yetiştirmiyorlar
Heveslerini zorluyor mizanı unutuyorlar
Seni seviyorlar lakin gereğince anlamadan da ağlıyorlar

Varlığın en mücerret olan bir sebebiyken
Nesillerin emniyeti, o payitahtın şevkiyken
Sen şimdi sensiz iklimlerden haberdarsın
Sen şimdi yanı başımızda olmasan da iyi ki varsın harsın

Kalbin sahibini en güzel anlatan bir karsın
Yüreğimize düşen damlanın akan bir arısın
Sen insanlığa bahşedilen en nadide bağsın
Sen bir aşk, sen bir sevda pınarı olan bulunmaz ummansın

Seninle bakınca sinem coşuyor bir hoş oluyor
Hücrelerim dirliğin içinde yeniden kucaklaşıyor
Âlemi hakikat mana içinde kokuyor koşturuyor
Varlığınla mübariz olan hakikat yeniden umut içinde doluyor

Yoksa çekilir mi bu nahoş olan bir hayatı cebir
Mezarlar içinde işleniyor her türlü çirkefler rezil
İnsanlık bu hallerde düşününce ne kadarda zelil
Ey ruhu tenine kefil, ey vicdanıyla âleme meyil seninle bir seyir

 

[Mustafa Cilasun]

Sizi uzaklarda anarken!

Sizi uzaklarda anarken!

Meğer
Biliyormuşsun
Sana olan deruni hislerimi

Tükenmek
Bilmeyen sevgimi
Yüreğinden neşet eden şevki

Yine
Sen bir kez olsun
Söylemeden kaybolup gitmiştin

Sorduğun
Soruda dikkate mucip
Ne kadar güzel bir zarafetlik vardı

Senin
Hakkındı istediğin,
Netliği söyleyemeden çekip gittin

İlginçsiniz
Derken haklıydınız
Hali benden alan sizdiniz biliyordunuz

Görmediğim
Bir gerçek asudesiniz
Siz herkesten farklısınız manalısınız

Tanıdığım
Hiç bir kemani yok
Tuvali olan çok, ama senin gibisi yok

Yazan çok
Lakin hezeyan bir kok
Hasreti çekilen manalar şimdilerde yok

Güzelliği
İlla tende arayan
Bir can kimliğinden azadeyim, değilim

Manaya
Hep hasret kalmış
Böyle yaşamış çok aciz olan bir sefilim

Sizde ki
Mevcut mana ahengine
En kalbi hislerimle muhakkak ki kefilim

Çok
İlginç bulsan da
Ben kendi halinde garip bir fakirim

 

[Mustafa Cilasun]

Nefes tükendikçe an daralıyor!

Nefes tükendikçe an daralıyor!

Artık
Beklenen an
Gelmek üzereydi

Alınan
Nefesler bir
O kadarda hissizdi

Bilinç
Tamamen
Sessizliğine çekilmişti

Beden
Hareketinin
Hiç kıymeti kalmıyordu

Yatıyordu
Sessizliğin ahengiyle
Oysaki hangi çilelerin meşakkatiyle

Saadetin
Merak içinde ki hasretiyle
Gün batışında haslet olan sükûnetle

Muhakkak ki
Kalmıştı içinde kalanlar
Bir uhde olarak bulunan nice umutlar

Çare için
Sabır için dilenen muradın
Sessizliğinde sirayet eden ne ağıtlar

Bizi badire
Kendirinden çekerken
Onun çilesini sabırla terennüm ederek

Dik derken
Beş duyu organı hissinden
Kar ilave ederken kattığımız değerden

Beden, zihin
Ve can üç birleşende insan
Bir hedefsiz yaşayan kan içinde kalan

Şuur akıl izan
Birlikteliğinde manalaşan
Bilinç için koşturan manasında bulunan

Göz hangi
Canlıda yok ki yalnızca akar
Bakar kör olmak idrakten uzaksa salkar

Bellek ne işe
Yarar hilkat kim için sorar
Düşünmek neticeyi hesap etmek demek

Habersiz bir
Hayatın mizanın arefesinde
Bela sözünün evvel emirde verilen ahitte

Ruh bir hedef
İçin ihsan edildiği birlikte
Terki halinde şu keşmekeşlik zihni hederde

İşte o vakit
Bitecek nihayetin nefesleri
Bilincin terk edildiği evvel muhasebesinde

Kabir dirliğinde
Muhakkak letafeti haz sahnesinde
Haşaratın ziyaretlerinde ki emrin zarafetinde

 

[Mustafa Cilasun]

Vaktin eşiğinde!

Vaktin eşiğinde!

Seninle
Kırgın ayrılmayalım diye
Akla hayale gelmedik kurgularım

Dur durak
Bilmeden yeniden derken
Çaresizlik içinde vehimleri nefeslenirken

Olmuştu bir kere
Bizim dirliğimize çok yanarım
Hıçkırıklarına dayanmam haline acırım

Sensizlikte
Biliyorum ki bir kahırdır sızım
Yokluğuna yanarım hicranınla yesi tadarım

Varlığında
Seyrine doyum olmayan erguvan
Sendin bizzat gönlüme açan kalan bahardan

Damarlarımda
Durmadan seyreden şu kan
Sineme kattığın hazdır ummandır yaşattığın

Kompartımanlar
Korkumun yegâne mekânı olmamalıydı
Soluk soluğa kalarak hışımla atıldığım raylardı

Kalabalığın
İçinde arandığım yegâne kokumken
Gözlerim fal taşı zıpkınlığıyla hep seni arıyordu

Kalbimin ritmi
Hızını artırırken hala yoktun
Seni sana anlatarak yüreğini soğutmaktı tek dileğim

Sanki yavaş
Yavaş bir boşlukta kaybolmaktaydım
Ne yapmıştım sana bu denli alıngan olmamalıydın

Ortalık sakinlemişti
Yolcular yerlerine otururken
Arayan gözler hasreti, kaygıyı, acıyı resmediyordu

Sen hala yoktun
Oysaki aradığım yolcular diyarında
Kalbimin burukluğunda sineden hıçkırıyordu her sızı

 

[Mustafa Cilasun]

Yalnızım!

Yalnızım!

Ne bahar
Patikalar üzerinde gezerken!
Sine-i halimde bir yareni can arardım

Kimselere
Açılamazdım saçılamazdım
Kalbimin artan ritimlerini saklayamazdım

Aramak
Hicranla yaslanmak
Hal ikliminde hazanı baharı yaşamak

Acaba
Kaygısıyla yol almak
Hissiyatın naçarlığında öyle avunmak

Kaygılar
Bırakmalı artık yakamı
Fevkalade bunaldım hadsiz daraldım

Gülü, güzeli
Raks eden bülbülü görüyorum
Lakin yalnızlığımı gidermiyor hissin akıyordu

Bakıyordum
Söyleniyordum beni duymuyor
İçimdeki nedamet ve yalnızlık terk etmiyordu

 

[Mustafa Cilasun]

Dalgalarla anlatılanlar!

Dalgalarla anlatılanlar!

Kulak çeperime
Deveran dalga dokunuyor
Zihnime nüfus ediyor, şuurum dağlıyor

Çarptıkça
Ahenkli dalgalar hali alıp
Düşlerime doğru sürükleyip götürüyor

Kavuşmak
Belki hiç buluşmayacağız
Yanacağız, solacağız yekte gam olacağız

Bir şarkı da
Devasa çınarın altında
Sema da, umman da, hayalin kolların da

İyi ki kuşlar,
Yapraklar, çiçek, arılar var
Hiç değilse onlar, revanıyla buluşuyorlar

Koklaşıyorlar,
Yarışıyorlar hep kaçışıyorlar
Bir âlemi bizler anlamasak ta paylaşıyorlar

Sahilin
Sesliğini, deniz dalgaları okşar
Ağaç benliğine mekân tutan kuşlarla kavuşur

Her bir
Yerden bir çubukla yuva oluşur
Mazinin ibretini, atiyle idrakte buluşturuyorlar

Bülbülün,
O gülün dahi hüznün feryadını
Zevkine yaşayan anlamaz hazla divaneleşmeyi

Aşk sürurdur
Vuslatta buluşur, koklaşır
Hakk yolcuları, meşakkatte aşkı solur hayrolur

Bülbül sesi
Neyin hüzün ile güfteyi nefeslenişi
Su sesi, dalın yapraklarıyla yelpazesi, ud nağmesi

Hicranın
Arzı mekâna atfedilen feryadıdır
Ancak bunu hissedenler sevdalılar suhuleti bilir