Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
namaz (4 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan dost_37
- Başlangıç tarihi
Namazın Özü ve Manası
Namazın Özü ve Manası
Namazın Özü ve Manası
Namazın özü, Cenâb-ı Hakk'ı tesbîh, ta'zîm ve O'na şükürdür. Evet, tesbîh, tekbîr ve hamd, namazın çekirdekleri hükmündedir. Ondandır ki, namazdaki bütün hareketlerde ve zikirlerde “Sübhânallah”, “Elhamdülillah” ve “Allahu Ekber” sözlerinin manaları gizlidir. Bediüzzaman hazretlerinin de ifade ettiği gibi, iftitah tekbîrinden selam vereceğimiz ana kadar biz, hemen her an söz, hal ve tavırlarımızla ya “Sübhânallah” deyip Cenâb-ı Hakk'ı takdîs eder, ya “Elhamdülillah” sözüyle hamd ü senâ hislerimizi seslendirir ya da “Allahu Ekber” diyerek O'na ta'zimde bulunuruz. Namaza başlarken söylenen tekbîre, ibadete onunla başlandığı için “iftitah tekbîri” dendiği gibi; namaz içinde bazı şeylerin yapılması bu tekbîrle haram kılındığı için ona ”tahrim tekbîri” ya da “ihram tekbîri” de denmiştir. Aslında bu tekbîr, mâsivaya ait her şeyi kendine haram kılarak harem dairesine adım atma, bütün dünyevîlikleri kapının dışında bırakma ve yalnızca Sultan-ı Kâinat'a teveccühte bulunma adına bir söz vermedir. O andan itibaren, namazın bütün dakikalarına, saniyelerine ve saliselerine tesbîh, tahmîd ve tekbîr ruhunu işleme, bir manada bütün bütün namaz kesilme ve adeta namazlaşma ahdi demektir. Melekler, bu sözün gereğini yerine getirerek namazını ikâme eden bir âbidin âlem-i misâle yansıyan resmini çizseler, ihtimal ortaya namaz çıkar; o insan ancak mücessem bir namaz kesilmiş olarak resmedilebilir.
Evet, namazı hakkıyla ikâme etmek istiyorsanız, tekbîrle beraber mâsivâdan sıyrılmalı ve gönlünüzü sadece O'na açmalısınız. Dudaklarınızdan dökülen her kelimeye şuurunuzun mührünü basmalısınız. Mesela, “Elhamdülillah” derken, bu sözün ne mana ifade ettiğini iyi bilmeli, onu derinlemesine mülahazaya almalı, “Kimden kime olursa olsun bütün hamd ü senâlar, bütün minnet ve şükürler Allah'a (Tebâreke ve Teâlâ) aittir; bu hakikati ilan benim vazifem, Hâlık-ı Kâinat'ın da hakkıdır.” diye gürlemelisiniz. Böylece, o söz, Cenâb-ı Allah'a yükselirken üzerine yüklediğiniz o derin manalarla beraber yükselmeli. O'nun Rahmân ve Rahîm olduğunu ilan ederken, yine aynı derin duygularla dolmalısınız. “Mâlik-i yevmi'd-din” hakikatini dile getirirken onun ihtiva ettiği manaları da üzerine bir damga gibi vurmalı ve Cenâb-ı Hakk'a o yüküyle beraber göndermelisiniz. Namaz sizin için de bir mi'rac olmalı ve siz Rasûl-ü Ekrem (sallallahu aleyhi ve sellem) Efendimiz'in Mi'rac'da duyduğu hakikatleri kendi idrak ufkunuzdan duymaya çalışmalısınız. Namazın bütün manalarını yudumlayarak adım adım yükselmeli, adeta birinci kat semada Hazreti Adem'le, ikinci kat semada Hazreti Yahya ve Hazreti İsa ile, üçüncü kat semada Yusuf Aleyhisselamla, derken diğer katlarda Hazreti İdris, Hazreti Musa ve Hazreti İbrahim'le görüşmeli, herbirinin hayatından ibretler almalı, huzurlarının insibağına ermeli ve bir adım daha atınca kendinizi haremgâh-ı ilâhîye girmiş gibi hissetmelisiniz. Namazın sonunda selam verir vermez de huzurun adabına riayet edememiş olma endişesiyle bir kere daha ellerinizi kaldırmalı, yine, tesbîh, tahmîd ve tekbîr cümleleriyle dergâh-ı ilahîye nazar etmeli ve namazın manasını te'kid eden o mübarek kelimeleri otuzüçer defa tekrarlamalısınız. İşte, namazı böyle engin duygu ve düşüncelerle ikâme etmek gerekiyorsa, onu geçiştiremezsiniz; öncesinde yapılması icab eden hazırlıkları tam yapmalı ve onu manasına uygun bir tarzda eda etmelisiniz.
AlınB)
Namazın Özü ve Manası
Namazın Özü ve Manası
Namazın özü, Cenâb-ı Hakk'ı tesbîh, ta'zîm ve O'na şükürdür. Evet, tesbîh, tekbîr ve hamd, namazın çekirdekleri hükmündedir. Ondandır ki, namazdaki bütün hareketlerde ve zikirlerde “Sübhânallah”, “Elhamdülillah” ve “Allahu Ekber” sözlerinin manaları gizlidir. Bediüzzaman hazretlerinin de ifade ettiği gibi, iftitah tekbîrinden selam vereceğimiz ana kadar biz, hemen her an söz, hal ve tavırlarımızla ya “Sübhânallah” deyip Cenâb-ı Hakk'ı takdîs eder, ya “Elhamdülillah” sözüyle hamd ü senâ hislerimizi seslendirir ya da “Allahu Ekber” diyerek O'na ta'zimde bulunuruz. Namaza başlarken söylenen tekbîre, ibadete onunla başlandığı için “iftitah tekbîri” dendiği gibi; namaz içinde bazı şeylerin yapılması bu tekbîrle haram kılındığı için ona ”tahrim tekbîri” ya da “ihram tekbîri” de denmiştir. Aslında bu tekbîr, mâsivaya ait her şeyi kendine haram kılarak harem dairesine adım atma, bütün dünyevîlikleri kapının dışında bırakma ve yalnızca Sultan-ı Kâinat'a teveccühte bulunma adına bir söz vermedir. O andan itibaren, namazın bütün dakikalarına, saniyelerine ve saliselerine tesbîh, tahmîd ve tekbîr ruhunu işleme, bir manada bütün bütün namaz kesilme ve adeta namazlaşma ahdi demektir. Melekler, bu sözün gereğini yerine getirerek namazını ikâme eden bir âbidin âlem-i misâle yansıyan resmini çizseler, ihtimal ortaya namaz çıkar; o insan ancak mücessem bir namaz kesilmiş olarak resmedilebilir.
Evet, namazı hakkıyla ikâme etmek istiyorsanız, tekbîrle beraber mâsivâdan sıyrılmalı ve gönlünüzü sadece O'na açmalısınız. Dudaklarınızdan dökülen her kelimeye şuurunuzun mührünü basmalısınız. Mesela, “Elhamdülillah” derken, bu sözün ne mana ifade ettiğini iyi bilmeli, onu derinlemesine mülahazaya almalı, “Kimden kime olursa olsun bütün hamd ü senâlar, bütün minnet ve şükürler Allah'a (Tebâreke ve Teâlâ) aittir; bu hakikati ilan benim vazifem, Hâlık-ı Kâinat'ın da hakkıdır.” diye gürlemelisiniz. Böylece, o söz, Cenâb-ı Allah'a yükselirken üzerine yüklediğiniz o derin manalarla beraber yükselmeli. O'nun Rahmân ve Rahîm olduğunu ilan ederken, yine aynı derin duygularla dolmalısınız. “Mâlik-i yevmi'd-din” hakikatini dile getirirken onun ihtiva ettiği manaları da üzerine bir damga gibi vurmalı ve Cenâb-ı Hakk'a o yüküyle beraber göndermelisiniz. Namaz sizin için de bir mi'rac olmalı ve siz Rasûl-ü Ekrem (sallallahu aleyhi ve sellem) Efendimiz'in Mi'rac'da duyduğu hakikatleri kendi idrak ufkunuzdan duymaya çalışmalısınız. Namazın bütün manalarını yudumlayarak adım adım yükselmeli, adeta birinci kat semada Hazreti Adem'le, ikinci kat semada Hazreti Yahya ve Hazreti İsa ile, üçüncü kat semada Yusuf Aleyhisselamla, derken diğer katlarda Hazreti İdris, Hazreti Musa ve Hazreti İbrahim'le görüşmeli, herbirinin hayatından ibretler almalı, huzurlarının insibağına ermeli ve bir adım daha atınca kendinizi haremgâh-ı ilâhîye girmiş gibi hissetmelisiniz. Namazın sonunda selam verir vermez de huzurun adabına riayet edememiş olma endişesiyle bir kere daha ellerinizi kaldırmalı, yine, tesbîh, tahmîd ve tekbîr cümleleriyle dergâh-ı ilahîye nazar etmeli ve namazın manasını te'kid eden o mübarek kelimeleri otuzüçer defa tekrarlamalısınız. İşte, namazı böyle engin duygu ve düşüncelerle ikâme etmek gerekiyorsa, onu geçiştiremezsiniz; öncesinde yapılması icab eden hazırlıkları tam yapmalı ve onu manasına uygun bir tarzda eda etmelisiniz.
AlınB)
RE: Namazın Özü ve Manası
RE: Namazın Özü ve Manası
selamün aleyküm kardeşim.
günlük ibadetlerimizden olan namazı daha da ihlas ve samimiyetle kılmamız konusunda bizlere yardımcı oldu paylaşım.. Rabbimiz, dinimizin direği olan bu ibadeti hakkıyla yerine getiren ama en önemlisi ihlas ve huşuyla gerçekleştiren kullarından eylesin bizleri.. bu da manasını kavramaktan geçiyor..
Allah razı olsun kardeşim. emeğinize sağlık.
RE: Namazın Özü ve Manası
selamün aleyküm kardeşim.
günlük ibadetlerimizden olan namazı daha da ihlas ve samimiyetle kılmamız konusunda bizlere yardımcı oldu paylaşım.. Rabbimiz, dinimizin direği olan bu ibadeti hakkıyla yerine getiren ama en önemlisi ihlas ve huşuyla gerçekleştiren kullarından eylesin bizleri.. bu da manasını kavramaktan geçiyor..
Allah razı olsun kardeşim. emeğinize sağlık.
NAMAZDAKİ HAREKETLERİN ANLAMI NE
NAMAZDAKİ HAREKETLERİN ANLAMI NE
/ Bismillahirrahmanirrahim..
1961’lerde evrimciligin iyice alevlendirildigi günlerdeydi. Rahmetli Haci Nazif Çelebi Süleymaniye camiinde bir ögle namazi kildirmis, turistler de etrafini alarak imam kiyafeti içinde iken kendisine suallar sormuslardi. Bunlar itirazci suallerdi. Kimi, insanin maymundan geldigini iddia etmek istiyor; kimi de, “seyrettigimiz namazinizda niçin ayakta duruyor, egiliyor, basinizi yere koyuyorsunuz. Bunun ne manasi var? Bizim gibi sandalyeye oturun, papazin duasini dinleyin yeter”, diyordu.
Rahmetli Haci Nazif’in bunlara verdigi cevaplar hiç aklimdan çikmaz. Ruhunu sad etmek niyetiyle size de arz edeyim seneler sonrasinda.
Evrimci turiste dönerek konusan Çelebi, söyle dedi:
– Biz namazimizda önce ayakta, sonra rükûda, sonra da secdede oluyoruz. Bunun bir hikmet ve manasi sudur.
Ayakta iken ilk insan ilk babamiz Âdem’in (elif)ini yazariz. Bunun için (elif) harfi gibi dimdik, upuzun dururuz.
Sonra rukûa egiliriz. Bununla da Âdem’in (dal)ini yazmis oluruz. Geriye (mim) kalir. Onu da yere basimizi koyar, (mim) gibi olur, öyle yazariz.
Böylece her namazda babamiz, Âdem’in adini yazar, maymundan geldigimizi iddia edenleri fiilen reddetmis oluruz. Bunun için maymunculuk iddiasi bizde tutunamaz.
Ikincisine gelince:
Namazimiza ilk basladigimizda ayakta iken Rabbimizin üzerimizde tecelli eden sayisiz nimetlerini düsünür, sonra bu nimetleri verenin huzurunda minnet ve sükranla egiliriz. Ancak bu egilmeyi de kafi bulmayiz, sonra kalkip basimizi yere koyar, basimizla da minnetimizi dile getirmis oluruz.
Basimizi sunun için yere koyariz. Bas bedenin tümünü de idare eden en yüce varligimiz, en kiymetli organimizdir.
Bununla demis oluruz ki:
– Ey Rabbimiz, varligimizin en kiymetli kismi basimizdir. Iste huzurunda basimizi dahi yerlere sürüyor, sana olan minnet ve sükrümüzü en kiymetli varligimizi yerlere koymakla ifade ediyoruz. Sayet basimizdan daha kiymetli bir organimiz olsaydi onu da huzurunda iftiharla yerlere serer, minnet ve sükrümüzü onunla da ifade etmek isterdik.
Bu açiklamalardan sonra rehber turistin cevabi söyle oldu:
– Tamam tamam. Biraz daha anlatirsan grubumuza burada namaz kildiracaksin.
Bu sirada turistin biri Çelebi’ye yaklasip sordu:
– Bundan sonraki namaziniz saat kaçta olacak? Anlattiginiz manada bir namazi ben de araniza karisip kilmak istiyorum. Bana çok uygun geldi bu anlayis içinde ayakta durmak, egilmek, basi yerlere koyup Yaradan’a minnettarligini ifade etmek. Bence de ibadet budur.
__________________
NAMAZDAKİ HAREKETLERİN ANLAMI NE
/ Bismillahirrahmanirrahim..
1961’lerde evrimciligin iyice alevlendirildigi günlerdeydi. Rahmetli Haci Nazif Çelebi Süleymaniye camiinde bir ögle namazi kildirmis, turistler de etrafini alarak imam kiyafeti içinde iken kendisine suallar sormuslardi. Bunlar itirazci suallerdi. Kimi, insanin maymundan geldigini iddia etmek istiyor; kimi de, “seyrettigimiz namazinizda niçin ayakta duruyor, egiliyor, basinizi yere koyuyorsunuz. Bunun ne manasi var? Bizim gibi sandalyeye oturun, papazin duasini dinleyin yeter”, diyordu.
Rahmetli Haci Nazif’in bunlara verdigi cevaplar hiç aklimdan çikmaz. Ruhunu sad etmek niyetiyle size de arz edeyim seneler sonrasinda.
Evrimci turiste dönerek konusan Çelebi, söyle dedi:
– Biz namazimizda önce ayakta, sonra rükûda, sonra da secdede oluyoruz. Bunun bir hikmet ve manasi sudur.
Ayakta iken ilk insan ilk babamiz Âdem’in (elif)ini yazariz. Bunun için (elif) harfi gibi dimdik, upuzun dururuz.
Sonra rukûa egiliriz. Bununla da Âdem’in (dal)ini yazmis oluruz. Geriye (mim) kalir. Onu da yere basimizi koyar, (mim) gibi olur, öyle yazariz.
Böylece her namazda babamiz, Âdem’in adini yazar, maymundan geldigimizi iddia edenleri fiilen reddetmis oluruz. Bunun için maymunculuk iddiasi bizde tutunamaz.
Ikincisine gelince:
Namazimiza ilk basladigimizda ayakta iken Rabbimizin üzerimizde tecelli eden sayisiz nimetlerini düsünür, sonra bu nimetleri verenin huzurunda minnet ve sükranla egiliriz. Ancak bu egilmeyi de kafi bulmayiz, sonra kalkip basimizi yere koyar, basimizla da minnetimizi dile getirmis oluruz.
Basimizi sunun için yere koyariz. Bas bedenin tümünü de idare eden en yüce varligimiz, en kiymetli organimizdir.
Bununla demis oluruz ki:
– Ey Rabbimiz, varligimizin en kiymetli kismi basimizdir. Iste huzurunda basimizi dahi yerlere sürüyor, sana olan minnet ve sükrümüzü en kiymetli varligimizi yerlere koymakla ifade ediyoruz. Sayet basimizdan daha kiymetli bir organimiz olsaydi onu da huzurunda iftiharla yerlere serer, minnet ve sükrümüzü onunla da ifade etmek isterdik.
Bu açiklamalardan sonra rehber turistin cevabi söyle oldu:
– Tamam tamam. Biraz daha anlatirsan grubumuza burada namaz kildiracaksin.
Bu sirada turistin biri Çelebi’ye yaklasip sordu:
– Bundan sonraki namaziniz saat kaçta olacak? Anlattiginiz manada bir namazi ben de araniza karisip kilmak istiyorum. Bana çok uygun geldi bu anlayis içinde ayakta durmak, egilmek, basi yerlere koyup Yaradan’a minnettarligini ifade etmek. Bence de ibadet budur.
__________________
RE: NAMAZDAKİ HAREKETLERİN ANLAMI NE
RE: NAMAZDAKİ HAREKETLERİN ANLAMI NE
SELAM VE DUA İLE KARDEŞİM.SELAMETLE KALINIZ.
RE: NAMAZDAKİ HAREKETLERİN ANLAMI NE
SELAM VE DUA İLE KARDEŞİM.SELAMETLE KALINIZ.
Allah şüphesiz hiçbirşeyi sebepsiz farz kılmamıştır.Dünyadaki her varlığın her canlının nasıl bir yaradılış amacı varsa yapılan ibadetlerinde mutlaka bizlere maddi ve manevi faydası vardır.Rabbim bize zararı dokunacak hiçbirşeyi emretmemiştir.Çünkü O bize bizden daha çok merhamet eder...Böyle bir konuyla da bizi aydınlattığın için sağol.Allah razı olsunn.
Namazda Aşkla Salınırken..
Namazda Aşkla Salınırken..
Her hu’da, her hayy deyişimde sanki bir saba rüzgarı alır götürür beni yüceler yücesinin sevgisine, sevgililerine. Bir nur iner göklerin derinliklerinden, kainat titrer, yeryüzü coşar, kalbimdeki ateşler yanar. Kıvılcımlar saçılır gözlerimden. Ömrümü verdim sana kabul buyur açılan ellerimi. Yak diye emredilen emre itaat ettir ve bir an dahi unutturma. Verilmiş bir söz, atılmış bir adımım olmalıydı, inlediğim, inlettiğim aşkımı salıverdiğim esen rüzgara geeeel geeeeel diye aylarca inledim. Durmadım bir an ne olur al yanına, unutma beni unutturma beni dedim senelerce inledim. Canımı al yeter ki ayırma beni senden ne olur ne olur tattığım bu sevda tatlılığını, verdiğin feyzini, duyunca ismini yaşaran gözlerimi, yanan kalbimi bir an dahi ayırma bu biçareyi senden. Bahara, kışa, geceye, gündüze inat coştukça coştur, koştukça koştur ve sana getir her adımımı, sana olsun tüm sevgilerim.
Nurunu ayırma, mahşer de bile ardından kapından ayaklarının dibinden ayırma bu biçareyi. Saklasam verdiğin emanetini, saklasam gözyaşlarımı da toplayıp versem o günde avuçlarına. Dokunsam ve ağlasam…
Baka baka aşka dalsam, kimse olmasa kimse gelmese yalnız sen ve ben. Ahhhhhhh sen ve ben demek ne kadar da mutluluk vericidir bana. Ne kadar da sevinç verici. Tüm ağlayışım, sevincim, gülmem, ağlamam sen sen diye olsa. Açtığımda avuçlarımı verdiğin feyzini hissetsem avuçlarımda.
Sana doğru giden kervana alsan beni, sen de gel kalma buralarda, seni de götüreyim desen bir kere olsun. Yansam o anda şükretsem geceler boyu. Ruhum sana mecnundur efendim, gönle fermanım geçmez. Sen sen diyerek inlerken gecelerde huuu nameleri inletir bedenimi. Gölgem, huzurum, sustuğum, ağladığım, anlattığım, yandığım sensin.
Yaralı gönlümde var mı ki senden gayrı yar. Varsa eğer al kalbimi, al emanetini. Sanadır aldığım nefes, sanadır attığım adım, sanadır yürüdüğüm yollar. Bir dert verdin ki bana Mecnun kıskandı Leyla unutuldu. Eğdikçe eğdim başımı emret emret ya sahibel kulub. Düşünce aşkının boşluğuna yandı cümle âlem, sen vardın her zeminde.
“Altın ne oluyor, can ne oluyor, inci, mercan da nedir?
Bir sevgiye harcanmadıktan, bir sevgiliye feda edilmedikten sonra” der hakka aşık veli dost Mevlanamız. Hangi cana canı feda ederiz ki sevgilimiz olmasa, olmasa gecemiz kime niyaz ederiz ki.
Tum ilim kapılarını ve kalbin gizlediği seyr-i alem kapısını aç ne olursun. Geleceklere seni anlattım hazırlanın diye. Gölgeler de sana yandım, adını mahşere kadar saklarım dedim, adın mahşer yanana kadar aşktır aşk. Aşk nedir bilir misin aşk susmaktır kimine göre, kimine göre de yanıp kül olmaktır, kimine göre çatlayana kadar koşmaktır. Her adımım sana her sustuğum sana, her yanışım sana, sabret ve bekle sana geliyorum SANA…
Seccademiz kumlar, seccade emanettir. Emanetimiz kalbimizdedir
Namazda Aşkla Salınırken..
Her hu’da, her hayy deyişimde sanki bir saba rüzgarı alır götürür beni yüceler yücesinin sevgisine, sevgililerine. Bir nur iner göklerin derinliklerinden, kainat titrer, yeryüzü coşar, kalbimdeki ateşler yanar. Kıvılcımlar saçılır gözlerimden. Ömrümü verdim sana kabul buyur açılan ellerimi. Yak diye emredilen emre itaat ettir ve bir an dahi unutturma. Verilmiş bir söz, atılmış bir adımım olmalıydı, inlediğim, inlettiğim aşkımı salıverdiğim esen rüzgara geeeel geeeeel diye aylarca inledim. Durmadım bir an ne olur al yanına, unutma beni unutturma beni dedim senelerce inledim. Canımı al yeter ki ayırma beni senden ne olur ne olur tattığım bu sevda tatlılığını, verdiğin feyzini, duyunca ismini yaşaran gözlerimi, yanan kalbimi bir an dahi ayırma bu biçareyi senden. Bahara, kışa, geceye, gündüze inat coştukça coştur, koştukça koştur ve sana getir her adımımı, sana olsun tüm sevgilerim.
Nurunu ayırma, mahşer de bile ardından kapından ayaklarının dibinden ayırma bu biçareyi. Saklasam verdiğin emanetini, saklasam gözyaşlarımı da toplayıp versem o günde avuçlarına. Dokunsam ve ağlasam…
Baka baka aşka dalsam, kimse olmasa kimse gelmese yalnız sen ve ben. Ahhhhhhh sen ve ben demek ne kadar da mutluluk vericidir bana. Ne kadar da sevinç verici. Tüm ağlayışım, sevincim, gülmem, ağlamam sen sen diye olsa. Açtığımda avuçlarımı verdiğin feyzini hissetsem avuçlarımda.
Sana doğru giden kervana alsan beni, sen de gel kalma buralarda, seni de götüreyim desen bir kere olsun. Yansam o anda şükretsem geceler boyu. Ruhum sana mecnundur efendim, gönle fermanım geçmez. Sen sen diyerek inlerken gecelerde huuu nameleri inletir bedenimi. Gölgem, huzurum, sustuğum, ağladığım, anlattığım, yandığım sensin.
Yaralı gönlümde var mı ki senden gayrı yar. Varsa eğer al kalbimi, al emanetini. Sanadır aldığım nefes, sanadır attığım adım, sanadır yürüdüğüm yollar. Bir dert verdin ki bana Mecnun kıskandı Leyla unutuldu. Eğdikçe eğdim başımı emret emret ya sahibel kulub. Düşünce aşkının boşluğuna yandı cümle âlem, sen vardın her zeminde.
“Altın ne oluyor, can ne oluyor, inci, mercan da nedir?
Bir sevgiye harcanmadıktan, bir sevgiliye feda edilmedikten sonra” der hakka aşık veli dost Mevlanamız. Hangi cana canı feda ederiz ki sevgilimiz olmasa, olmasa gecemiz kime niyaz ederiz ki.
Tum ilim kapılarını ve kalbin gizlediği seyr-i alem kapısını aç ne olursun. Geleceklere seni anlattım hazırlanın diye. Gölgeler de sana yandım, adını mahşere kadar saklarım dedim, adın mahşer yanana kadar aşktır aşk. Aşk nedir bilir misin aşk susmaktır kimine göre, kimine göre de yanıp kül olmaktır, kimine göre çatlayana kadar koşmaktır. Her adımım sana her sustuğum sana, her yanışım sana, sabret ve bekle sana geliyorum SANA…
Seccademiz kumlar, seccade emanettir. Emanetimiz kalbimizdedir