Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
GÜNLERDEN BİR GÜN KURBAĞA YARIŞI DÜZENLENMİŞ!!! (2 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan Aşkâ Mecnun
- Başlangıç tarihi
- Durum
GERÇEK DOSTLUK
GERÇEK DOSTLUK
GERCEK DOSTLUK
SIRADAN BIR DOST EVINE GELINCE MISAFIR GIBI DAVRANIR
GERCEK BIR DOST BUZ DOLABINI ACIP ISTEDIGINI ALIR
SIRADAN BIR DOST HAYATTA SENIN AGLADIGINI GORMEDI
GERCEK DOSTUNUN OMUZU SENIN GOZYASLARINLA ISLANIR
SIRADAN BIR DOST SENIN ANNENIN VE BABANIN TELEFON NUMARASINI BILMEZ GERCEK DOSTUNUN KARNESINDE ONLARIN NUMARASI YAZILIDIR
SIRADAN BIR DOST PARTINE KATILINCA SANA BIR PAKET KOLA GETIRIR,GERCEK BIR DOST PARTINE SANA YARDIM ETMEK ICIN ERKEN GELIR,VE EVI TOPARLAMAK ICIN GEC SAATTE GIDER
SIRADAN BIR DOST SENIN ONU YATTIGI ZAMANDA ARAMAN ONU COK RAHATSIZ EDER GERCEK BIR DOST NEDEN BU KADAR ZAMAN BEKLEDIGINI SORAR DERDINI ANLATMAN ICIN
SIRADAN BIR DOST BIR KAVGADAN SONRA DOSTLUGUN BITTIGINI DUSUNUR GERCEK BIR DOST BIR KAVGADAN SONRA SENI TEKRAR ARAR
SIRADAN BIR DOST SENIN DAIMA ONUN ARKASINDA OLMANI ISTER
GERCEK BIR DOST SENIN ICIN HER SEYE HAZIR VE DAIMA ARKANDA OLANDIR
SEVGİ VE DOSTLUKLA.....
GERÇEK DOSTLUK
GERCEK DOSTLUK
SIRADAN BIR DOST EVINE GELINCE MISAFIR GIBI DAVRANIR
GERCEK BIR DOST BUZ DOLABINI ACIP ISTEDIGINI ALIR
SIRADAN BIR DOST HAYATTA SENIN AGLADIGINI GORMEDI
GERCEK DOSTUNUN OMUZU SENIN GOZYASLARINLA ISLANIR
SIRADAN BIR DOST SENIN ANNENIN VE BABANIN TELEFON NUMARASINI BILMEZ GERCEK DOSTUNUN KARNESINDE ONLARIN NUMARASI YAZILIDIR
SIRADAN BIR DOST PARTINE KATILINCA SANA BIR PAKET KOLA GETIRIR,GERCEK BIR DOST PARTINE SANA YARDIM ETMEK ICIN ERKEN GELIR,VE EVI TOPARLAMAK ICIN GEC SAATTE GIDER
SIRADAN BIR DOST SENIN ONU YATTIGI ZAMANDA ARAMAN ONU COK RAHATSIZ EDER GERCEK BIR DOST NEDEN BU KADAR ZAMAN BEKLEDIGINI SORAR DERDINI ANLATMAN ICIN
SIRADAN BIR DOST BIR KAVGADAN SONRA DOSTLUGUN BITTIGINI DUSUNUR GERCEK BIR DOST BIR KAVGADAN SONRA SENI TEKRAR ARAR
SIRADAN BIR DOST SENIN DAIMA ONUN ARKASINDA OLMANI ISTER
GERCEK BIR DOST SENIN ICIN HER SEYE HAZIR VE DAIMA ARKANDA OLANDIR
SEVGİ VE DOSTLUKLA.....
EY AZRAİL!!!
EY AZRAİL!!!
EY AZRAİL!...
Ey Azrail! Bilirim,bu sözlerim çok yersiz,
Neden böyle ansızın,geliverdin habersiz?
Ne olurdu üç beş yıl önce haber verseydin.
Hiç değilse rüyama bir kerecik girseydin…
Aşk,meşk derken dünyadan bir türlü kopamadım.
Senden özür dilerim,hazırlık yapamadım…
Görüyorsun yanımda ne valiz var,ne bavul.
Uykum öyle ağır ki;ne zil duydum,ne davul.
Yaşım yetmiş olsa da ,gör ki ;fıkır fıkırım.
Bu cümbüşlü alemi, ben nasıl bırakırım?..
Hani bir söz vardır ya; ‘yaş yetmiş, iş bitmiş’.
İnan ki, bu yalan, bunu diyen halt etmiş...
Ey Azrail! Dur biraz, sana yalvarıyorum.
Yasal haklarım için; bir avukat arıyorum...
Hayallerim, düşlerim, yarım kalan işlerim.
Estetik yapılacak ,daha burnum ,dişlerim..
Elli yaşımda ancak, voleyi vurabildim.
Hortumlar sayesinde, holdingi kurabildim...
Gerçi ucuza verdim, şerefin kilosunu.
Ama böyle kazandım, şu uçak filosunu...
Ey Azrail! Ne olur, bozulmasın pazarım.
Sana şöyle yüklüce, bir çek bile yazarım...
Şu masmavi havuzlu sarayıma baksana.
O daracık mezarda,yazık olmaz mı bana?..
Bazen çoluk çocuğa, içimden kızıyorum,
Ölmemi bekliyorlar, inan ki; seziyorum...
Arkamdan göstermelik, iki damla gözyaşı,
Bir de şöyle büyükçe, yaldızlı bir mezar taşı.
Tahmin ediyorum ki; mevlid de okuturlar.
Ortalığı birazcık, gülsuyu kokuturlar.
Araya reklam konur; bir ilahi aryası.
Mevlid bitince başlar, dedi-kodu furyası.
Etlerim, kemiklerim didik didik edilir.
Ben az gelirsem eğer, köklerime gidilir...
Ey Azrail! İnan ki, hazırlığım yok daha,
Hele şu din konusu, çok karışık bir saha.
Bazı büyük ağabeyler, köşeleri tuttular,
İrtica diye diye, beni de korkuttular.
İlahiyat adına; ekranda iki kaçık,
Kimlerin kuklaları oldukları apaçık.
Alim zalim karıştı, renkleri seçilmiyor,
Velisiz kaldı sokak; deliden geçilmiyor.
Bu cinnet kervanına, kocabaşlar dahiller,
Tuz bozulmuş, ne yapsın bizim gibi cahiller?...
Edemedim bir türlü, şu nefsimi terbiye,
Ortalıkta ne görse; tutturuyor ver diye.
Ey Azrail! Bilirim, gelince beklemezsin.
Tükenen vadelere, saniye eklemezsin.
Bu satırlar boş geçen ömrün hikayesi,
İbret alanlar için, son pişmanlığın sesi...
Bilmem ki,bir duvarda, bu mütevazi çaba;
Bir küçücük pencere, açacak mı acaba?..
EY AZRAİL!!!
EY AZRAİL!...
Ey Azrail! Bilirim,bu sözlerim çok yersiz,
Neden böyle ansızın,geliverdin habersiz?
Ne olurdu üç beş yıl önce haber verseydin.
Hiç değilse rüyama bir kerecik girseydin…
Aşk,meşk derken dünyadan bir türlü kopamadım.
Senden özür dilerim,hazırlık yapamadım…
Görüyorsun yanımda ne valiz var,ne bavul.
Uykum öyle ağır ki;ne zil duydum,ne davul.
Yaşım yetmiş olsa da ,gör ki ;fıkır fıkırım.
Bu cümbüşlü alemi, ben nasıl bırakırım?..
Hani bir söz vardır ya; ‘yaş yetmiş, iş bitmiş’.
İnan ki, bu yalan, bunu diyen halt etmiş...
Ey Azrail! Dur biraz, sana yalvarıyorum.
Yasal haklarım için; bir avukat arıyorum...
Hayallerim, düşlerim, yarım kalan işlerim.
Estetik yapılacak ,daha burnum ,dişlerim..
Elli yaşımda ancak, voleyi vurabildim.
Hortumlar sayesinde, holdingi kurabildim...
Gerçi ucuza verdim, şerefin kilosunu.
Ama böyle kazandım, şu uçak filosunu...
Ey Azrail! Ne olur, bozulmasın pazarım.
Sana şöyle yüklüce, bir çek bile yazarım...
Şu masmavi havuzlu sarayıma baksana.
O daracık mezarda,yazık olmaz mı bana?..
Bazen çoluk çocuğa, içimden kızıyorum,
Ölmemi bekliyorlar, inan ki; seziyorum...
Arkamdan göstermelik, iki damla gözyaşı,
Bir de şöyle büyükçe, yaldızlı bir mezar taşı.
Tahmin ediyorum ki; mevlid de okuturlar.
Ortalığı birazcık, gülsuyu kokuturlar.
Araya reklam konur; bir ilahi aryası.
Mevlid bitince başlar, dedi-kodu furyası.
Etlerim, kemiklerim didik didik edilir.
Ben az gelirsem eğer, köklerime gidilir...
Ey Azrail! İnan ki, hazırlığım yok daha,
Hele şu din konusu, çok karışık bir saha.
Bazı büyük ağabeyler, köşeleri tuttular,
İrtica diye diye, beni de korkuttular.
İlahiyat adına; ekranda iki kaçık,
Kimlerin kuklaları oldukları apaçık.
Alim zalim karıştı, renkleri seçilmiyor,
Velisiz kaldı sokak; deliden geçilmiyor.
Bu cinnet kervanına, kocabaşlar dahiller,
Tuz bozulmuş, ne yapsın bizim gibi cahiller?...
Edemedim bir türlü, şu nefsimi terbiye,
Ortalıkta ne görse; tutturuyor ver diye.
Ey Azrail! Bilirim, gelince beklemezsin.
Tükenen vadelere, saniye eklemezsin.
Bu satırlar boş geçen ömrün hikayesi,
İbret alanlar için, son pişmanlığın sesi...
Bilmem ki,bir duvarda, bu mütevazi çaba;
Bir küçücük pencere, açacak mı acaba?..
RE: EY AZRAİL!!!
RE: EY AZRAİL!!!
Allah razı olsun kardeşim, ibretlik bir şiir gerçekten.. Azrail'e karşı rabbim bizlere her daim hazırlıklı olabilmeyi nasip eylesin inş. selam ve dua ile
RE: EY AZRAİL!!!
Allah razı olsun kardeşim, ibretlik bir şiir gerçekten.. Azrail'e karşı rabbim bizlere her daim hazırlıklı olabilmeyi nasip eylesin inş. selam ve dua ile
Bir Leyla düşlemesidir aşk...
Bir Leyla düşlemesidir aşk...
Bir Leyla düşlemesidir aşk. Yanmaktır bir gülün kırmızısında, türküler yakmaktır sevgiliye. Gün batımlarında tutulan sevdaları gün doğumlarında aramanın adıdır aşk. Seherlerde bülbülün yanık nağmelerinde gül hasreti çekmektir; güle rengini veren, yüreğini veren bülbül olmaktır aşk.
Ve biz şimdi büyüsü kaybolmuş zamanlarda aşkın peşine düştük. Pazar pazar gezinen Zeliha olduk aşkımıza bir Yusuf bulmak için. Yusuf, esrarını gizleyen ebedi iffetti.
Mecnun'a özendik sevdamızı bir Leyla'ya yüklemek için. Leyla bir ışıktı, ab-ı hayattı aşkı filizlendiren.
Ferhat olup Şirin'ler hatırına gönül kazmasını yamaç yüreklere vurmak istedik. Şirin, gönül aynasında aşkı büyüten bir suretti.
Bitmeyen özlemler büyütüyoruz bağrımızda. Leyla'ya, Şirin'e, Aslı'ya adadığımız yüreklerimiz vardır. Suretten öte aradığımız bir yâr vardır. Yârin adıyla yan yana bilinsin istediğimiz adlarımız vardır.
"Aşk" ile "ilgi duyma"nın karıştırıldığı bir dönemde yaşıyoruz. Artık güllerimiz Leyla kokmuyor, sevda kokmuyor. Aşkın ilk basamağına dahi çıkamadık. Tutkulara takılıp kaldık. Dergâha gelen delikanlıya şeyhin "Sen git, âşık ol da gel, aşkı bil de gel!" dediği kadar dahi olsa, yüreklerimize işleyemedik aşk nakışını. Gönül toprağına atamadık aşk tohumunu. Nadasa bırakılmış yüreklerimize bir Leyla tohumu düşmedi.
Biz ölümsüz ve günahsız aşklara değil, günübirlik sevdalara takılıp kaldık. Cismaniyetin ağında ateş böceklerini yıldız sayanlar gibi, tutkuları aşk sandık. Talihsiz yanılgılarla yanlış ateşlerde yandı ruhumuz.
Sonu "kaf"la biten, "aşk"ta kalb vardır. Kaf, kalbidir aşkın. Aşkın kalbini çıkarıp aldığınızda geriye "aş" (k) kalır, ceset kalır, madde kalır.
Mecnun'un aşkına özenip de yürüdüğümüz yollar, çöl değil. Oysa aşk, çölde haz verir insana. Kalb, çöl yanmışlığında kanıyorsa aşk vardır. Aşk, yanmışlıkla daha bir lezzet verir aşığa. Susuzluktan çatlayan dudaklardan dökülen Leyla adı, cânân adı, can verir ölür ruhlara. Çölde ceylanların sürmeli gözlerinde Leyla'yı görenler, aşka uyanır seherlerde. Ve aşkın büyüsü örülür seherlerde. Toprak öperken alınlarımızdan, aslında Leyla'dır buseler konduran.
Bizim seherlerimizde ceylanlar yok artık. Biz seherlerimizi uykulara feda ettik, göremiyoruz Leyla bakışlı ceylanları. Üstümüze güneşler doğar oldu. Geceler boyu yıldızlarla söyleşip de onlara elveda diyemedik gün doğumlarında. Biz, ceylanların gözlerini öpemedik, bu gözler Leylar'ının gözlerine benziyor diye. Uykulara feda ettiğimiz seherlere ağlayamadık. Leylasızlığa akmadı göz yaşlarımız.
Biz sevemedik yaratılanı Yaratan'dan ötürü. Yunus mektebinde diz çöküp okuyamadık aşk kitabını.
Oysa, varlığın özünde sevda hamuru vardı. O hamuru besleyen aşkın pişmanlık gözyaşı vardı. Adem ile Havva'dan dökülen. Şimdi ezeli pişmanlıklara değil, günübirlik sancılara akar oldu gözyaşlarımız.
En sevgiliye iltifatlar vardı sevgililer sevgilisinden, "Ben sana âşık olmuşam ey şerif!" hitabının tatlı sıcaklığı vardı. "Levlake..." hitabıyla başlayan bin bir renkte iltifatlar vardı. Âşık ile mâşûkun ezelde yazılı, göklerde yan yana asılı adı vardı.
Aşk medeniyetinin sevda pazarında, gönlümüzü bir Leyla'ya, son Leyla'ya, en Leyla'ya sunmanın hesabındayız. Yere göğe sığmayan Sevgililer Sevgilisini gönül Kâbe'sinde misafir etmenin telaşındayız. Misafirlikler bir olmak içindir, tek olmak içindir.Tıpkı kapısına gelen âşıkına seslenen sevgilinin tek olma hayali gibi.
"Kimsin?" diye seslenir kapısını çalana. Aşka tutulan âşık "benim" der. Ve tekrar seslenir sevgili. "Burada iki kişiye yer yok. Gönlüm teki arzular." Tekrar kapının tokmağına dokunan ve ısrarından vazgeçmeyen âşık, benlik libasından sıyrılır. "Sen'im" der. Vahdete adım atar, bırakır ikiliği, küfrü bırakır, çokluğu bırakır. Sevdiğinde fânî olur. Aşkın bekâsını bulur.
Ebedî aşkı arzulayanlar, sevdiğinde fânî olup ölümsüzlüğe kucak açanlardır.
Ve sevenlerin dilinde sevilenlerin adı bayraklaşır. Dillerde hep Leyla kitabı okunur. Kulağa gelen her nağmede Leyla, esen her rüzgârda Leyla... Buram buram hep Leyla... Kuşların ötüşünde, güllerin kan kırmızı kıvrımlarında, göğün mavisinde, ağacın yeşilinde hep Leyla vardır. Yağmur damlaları vuslata koşar, düşer toprağa. Toprak, Leyla'sıdır yağmurun; toprağın Leyla'sı yağmur...
Mecnun'a adını sorarlar, Leyla der. Geldiği yeri sorarlar, gideceği yeri sorarlar yine Leyla, hep Leyla der. Hep aşk...
Gönlünü Leyla'ya kaptırmışların şafaklarında, güneşin ışıldayan çehresinde gamzeli tebessümler saklıdır. Dağların doruklarında hiç kaybolmayan beyazlıklar, Leyla'nın yüreğe serinlikler bahşeden sevdasıdır. Aşk, kar beyazı vefalar saklar bağrında.
Yüreğine yasak koyanlar, vefalara bezenmiş aşklarında ölümsüzlüğün kapılarını aralar. Gecenin mavi karanlığında yıldızlardan taç yapan âşıklar. Leyla durağında sevda yağmurlarıyla ıslanırlar.
"Cennet gözlüm" dediğimiz ve yarım kalmış yanımızı tamamlayan sevgiliyi alıp da yanımıza...
"Sen ey cenneti müjdeleyen Sevgili, Sevgilim!" deyip düşüp de peşine, tutunup da eteğine aradık mı hiç gecenin ve gündüzün Leylasını? Sevdanın ve Leyla'nın aşkına kaç gün doğumlarını sancıyla yaşadık? Gün batımlarında kaybettiğimiz Leyla'yı bir gülün kırmızısında bir bülbülün feryadında aradık mı hiç? Leyla'dan başkasını görmez oldu mu gözlerimiz?
Yanıklığıyla ve ceylanlarıyla kendisini aşka çağıran çöldedir Mecnun. Dolaşır bir baştan bir başa. Yüreğinden aşka ırmaklar akar çöl kumlarında. Gönlünü avutur. Dolaştığı günlerden bir gün... Fark edemez namaz kılan bir dervişin önünden geçtiğini. Leyla'dan başkasını görmeye yasaklı gözleriyle göremez, namaz kılan dervişi. Namaz biter. Kırk yıllık bekleyiş yükünü bilen derviş kızar Mecnun'a. Özür kuşanmış kelimelerin ardından, paslı vicdanlara bir hançer gibi, saplanan sözler dökülür Leyla kitabı okuyan dudaklardan. "Kusura bakma derviş baba, ben Leyla'nın aşkından seni göremedim. Ya sen, huzurunda bulunduğun Mevla'nın aşkından beni nasıl gördün?"
Aşk yanılgısıyla avunan yürekler sıtmaya tutulur. Yeni bir sevdanın, ezelî ve ebedî Leyla'nın eşiğinde aşka uyanır canlar, Leyla'ya uyanır. Vuslat kokan düşler Leyla'ya uzanır.
Osman Alagöz
Bir Leyla düşlemesidir aşk...
Bir Leyla düşlemesidir aşk. Yanmaktır bir gülün kırmızısında, türküler yakmaktır sevgiliye. Gün batımlarında tutulan sevdaları gün doğumlarında aramanın adıdır aşk. Seherlerde bülbülün yanık nağmelerinde gül hasreti çekmektir; güle rengini veren, yüreğini veren bülbül olmaktır aşk.
Ve biz şimdi büyüsü kaybolmuş zamanlarda aşkın peşine düştük. Pazar pazar gezinen Zeliha olduk aşkımıza bir Yusuf bulmak için. Yusuf, esrarını gizleyen ebedi iffetti.
Mecnun'a özendik sevdamızı bir Leyla'ya yüklemek için. Leyla bir ışıktı, ab-ı hayattı aşkı filizlendiren.
Ferhat olup Şirin'ler hatırına gönül kazmasını yamaç yüreklere vurmak istedik. Şirin, gönül aynasında aşkı büyüten bir suretti.
Bitmeyen özlemler büyütüyoruz bağrımızda. Leyla'ya, Şirin'e, Aslı'ya adadığımız yüreklerimiz vardır. Suretten öte aradığımız bir yâr vardır. Yârin adıyla yan yana bilinsin istediğimiz adlarımız vardır.
"Aşk" ile "ilgi duyma"nın karıştırıldığı bir dönemde yaşıyoruz. Artık güllerimiz Leyla kokmuyor, sevda kokmuyor. Aşkın ilk basamağına dahi çıkamadık. Tutkulara takılıp kaldık. Dergâha gelen delikanlıya şeyhin "Sen git, âşık ol da gel, aşkı bil de gel!" dediği kadar dahi olsa, yüreklerimize işleyemedik aşk nakışını. Gönül toprağına atamadık aşk tohumunu. Nadasa bırakılmış yüreklerimize bir Leyla tohumu düşmedi.
Biz ölümsüz ve günahsız aşklara değil, günübirlik sevdalara takılıp kaldık. Cismaniyetin ağında ateş böceklerini yıldız sayanlar gibi, tutkuları aşk sandık. Talihsiz yanılgılarla yanlış ateşlerde yandı ruhumuz.
Sonu "kaf"la biten, "aşk"ta kalb vardır. Kaf, kalbidir aşkın. Aşkın kalbini çıkarıp aldığınızda geriye "aş" (k) kalır, ceset kalır, madde kalır.
Mecnun'un aşkına özenip de yürüdüğümüz yollar, çöl değil. Oysa aşk, çölde haz verir insana. Kalb, çöl yanmışlığında kanıyorsa aşk vardır. Aşk, yanmışlıkla daha bir lezzet verir aşığa. Susuzluktan çatlayan dudaklardan dökülen Leyla adı, cânân adı, can verir ölür ruhlara. Çölde ceylanların sürmeli gözlerinde Leyla'yı görenler, aşka uyanır seherlerde. Ve aşkın büyüsü örülür seherlerde. Toprak öperken alınlarımızdan, aslında Leyla'dır buseler konduran.
Bizim seherlerimizde ceylanlar yok artık. Biz seherlerimizi uykulara feda ettik, göremiyoruz Leyla bakışlı ceylanları. Üstümüze güneşler doğar oldu. Geceler boyu yıldızlarla söyleşip de onlara elveda diyemedik gün doğumlarında. Biz, ceylanların gözlerini öpemedik, bu gözler Leylar'ının gözlerine benziyor diye. Uykulara feda ettiğimiz seherlere ağlayamadık. Leylasızlığa akmadı göz yaşlarımız.
Biz sevemedik yaratılanı Yaratan'dan ötürü. Yunus mektebinde diz çöküp okuyamadık aşk kitabını.
Oysa, varlığın özünde sevda hamuru vardı. O hamuru besleyen aşkın pişmanlık gözyaşı vardı. Adem ile Havva'dan dökülen. Şimdi ezeli pişmanlıklara değil, günübirlik sancılara akar oldu gözyaşlarımız.
En sevgiliye iltifatlar vardı sevgililer sevgilisinden, "Ben sana âşık olmuşam ey şerif!" hitabının tatlı sıcaklığı vardı. "Levlake..." hitabıyla başlayan bin bir renkte iltifatlar vardı. Âşık ile mâşûkun ezelde yazılı, göklerde yan yana asılı adı vardı.
Aşk medeniyetinin sevda pazarında, gönlümüzü bir Leyla'ya, son Leyla'ya, en Leyla'ya sunmanın hesabındayız. Yere göğe sığmayan Sevgililer Sevgilisini gönül Kâbe'sinde misafir etmenin telaşındayız. Misafirlikler bir olmak içindir, tek olmak içindir.Tıpkı kapısına gelen âşıkına seslenen sevgilinin tek olma hayali gibi.
"Kimsin?" diye seslenir kapısını çalana. Aşka tutulan âşık "benim" der. Ve tekrar seslenir sevgili. "Burada iki kişiye yer yok. Gönlüm teki arzular." Tekrar kapının tokmağına dokunan ve ısrarından vazgeçmeyen âşık, benlik libasından sıyrılır. "Sen'im" der. Vahdete adım atar, bırakır ikiliği, küfrü bırakır, çokluğu bırakır. Sevdiğinde fânî olur. Aşkın bekâsını bulur.
Ebedî aşkı arzulayanlar, sevdiğinde fânî olup ölümsüzlüğe kucak açanlardır.
Ve sevenlerin dilinde sevilenlerin adı bayraklaşır. Dillerde hep Leyla kitabı okunur. Kulağa gelen her nağmede Leyla, esen her rüzgârda Leyla... Buram buram hep Leyla... Kuşların ötüşünde, güllerin kan kırmızı kıvrımlarında, göğün mavisinde, ağacın yeşilinde hep Leyla vardır. Yağmur damlaları vuslata koşar, düşer toprağa. Toprak, Leyla'sıdır yağmurun; toprağın Leyla'sı yağmur...
Mecnun'a adını sorarlar, Leyla der. Geldiği yeri sorarlar, gideceği yeri sorarlar yine Leyla, hep Leyla der. Hep aşk...
Gönlünü Leyla'ya kaptırmışların şafaklarında, güneşin ışıldayan çehresinde gamzeli tebessümler saklıdır. Dağların doruklarında hiç kaybolmayan beyazlıklar, Leyla'nın yüreğe serinlikler bahşeden sevdasıdır. Aşk, kar beyazı vefalar saklar bağrında.
Yüreğine yasak koyanlar, vefalara bezenmiş aşklarında ölümsüzlüğün kapılarını aralar. Gecenin mavi karanlığında yıldızlardan taç yapan âşıklar. Leyla durağında sevda yağmurlarıyla ıslanırlar.
"Cennet gözlüm" dediğimiz ve yarım kalmış yanımızı tamamlayan sevgiliyi alıp da yanımıza...
"Sen ey cenneti müjdeleyen Sevgili, Sevgilim!" deyip düşüp de peşine, tutunup da eteğine aradık mı hiç gecenin ve gündüzün Leylasını? Sevdanın ve Leyla'nın aşkına kaç gün doğumlarını sancıyla yaşadık? Gün batımlarında kaybettiğimiz Leyla'yı bir gülün kırmızısında bir bülbülün feryadında aradık mı hiç? Leyla'dan başkasını görmez oldu mu gözlerimiz?
Yanıklığıyla ve ceylanlarıyla kendisini aşka çağıran çöldedir Mecnun. Dolaşır bir baştan bir başa. Yüreğinden aşka ırmaklar akar çöl kumlarında. Gönlünü avutur. Dolaştığı günlerden bir gün... Fark edemez namaz kılan bir dervişin önünden geçtiğini. Leyla'dan başkasını görmeye yasaklı gözleriyle göremez, namaz kılan dervişi. Namaz biter. Kırk yıllık bekleyiş yükünü bilen derviş kızar Mecnun'a. Özür kuşanmış kelimelerin ardından, paslı vicdanlara bir hançer gibi, saplanan sözler dökülür Leyla kitabı okuyan dudaklardan. "Kusura bakma derviş baba, ben Leyla'nın aşkından seni göremedim. Ya sen, huzurunda bulunduğun Mevla'nın aşkından beni nasıl gördün?"
Aşk yanılgısıyla avunan yürekler sıtmaya tutulur. Yeni bir sevdanın, ezelî ve ebedî Leyla'nın eşiğinde aşka uyanır canlar, Leyla'ya uyanır. Vuslat kokan düşler Leyla'ya uzanır.
Osman Alagöz
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
SA KARDEŞİM.ÇOK GÜZEL BİR PAYLAŞIM.SELAM VE DUA İLE KAL.ALLAH CC EMANET OL.SELAMETLE İNŞALLAH.
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
Mecnun'a adını sorarlar, Leyla der. Geldiği yeri sorarlar, gideceği yeri sorarlar yine Leyla, hep Leyla der. Hep aşk...
SA KARDEŞİM.ÇOK GÜZEL BİR PAYLAŞIM.SELAM VE DUA İLE KAL.ALLAH CC EMANET OL.SELAMETLE İNŞALLAH.
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
selamün aleyküm canım kardeşim, çok güzel bir paylaşım ve de duygu yüklü.. Allah razı olsun inşallah, emeğine sağlık.. şimdi öyle güzel gitti ki bu paylaşımın
gönlüne sağlık güzel kardeşim..Rabbime emanet kal inş. selam ve dua ileB)B)B)
gönlüne sağlık güzel kardeşim..Rabbime emanet kal inş. selam ve dua ileB)B)B)RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
Aleykum selam canım kardeşim.. Gecenin bu sessiz sakin saatlerinde iyi gider diye düşündüm Beğendiğine sevindim..
Allah c.c. cümlemizden razı olsun.. Selametle kal inşaAllahB)B)
RE: Bir Leyla düşlemesidir aşk...
aliye_aliye yazdı:
selamün aleyküm canım kardeşim, çok güzel bir paylaşım ve de duygu yüklü.. Allah razı olsun inşallah, emeğine sağlık.. şimdi öyle güzel gitti ki bu paylaşımın
Aleykum selam canım kardeşim.. Gecenin bu sessiz sakin saatlerinde iyi gider diye düşündüm
Beğendiğine sevindim.. Allah c.c. cümlemizden razı olsun.. Selametle kal inşaAllahB)B)
Yolumuz Açık Olsun!
Yolumuz Açık Olsun!
Varlığımızın anlamıyla var olup, yokluğumuzun anlamına kavuşmak için yok oluyoruz. Bu yokluk bizlere yumuşak yüzünü mü gösterecek yoksa sert yüzünümü, ancak yaşayarak anlayabiliriz. Ama bilinen bir gerçek var ki, o da bizi yalnızca iki yolun beklediği.
1.Yol:
Ömr-ü hayatımızda görmediğimiz ve göremeyeceğimiz renklerin buluştuğu yerdir orası. Elimizi uzatmaya kıyamadığımız harikaların tek var olduğu yerdir, gözlerimizin görüp de dilimizin tattığı o güzel meyvelerin aslında sadece çekirdek tadı taşıdığını anladığımız yerdir, uzaktır, huzur doludur, acının a'sının olmadığı, mutluluğun en zirve noktada yaşandığı yerdir. Orası AŞK'tır. AŞK'ın en rahat yaşandığı tek alandır! Sevgiliyle buluşmanın en heyecan dolu olduğu mekandır, mekandan çok orası artık yeni bir dünyadır. Günahların olmadığı, yaşanmasına izin verilmediği, zaten kimsenin yaşamaya niyeti olmadığı bir gül bahçesidir adeta. Ve bu güller arasında En Güzeli'ne komşu olabilmektir orada. İyi ve hatırlı arkadaşları görebilmenin sağlandığı yerdir, çeşit çeşit çiçeklerle kuşatılmış sarayları kıskandıran güzellikte evlerde yaşayabilmektir orası. Orası; derece derece bizlere sunulan ve her bir üst derecenin tatlı kıskançlığıyla yaşanan En Güzel Alan, Cennettir.
2.Yol:
Aslında boş olup her gidenin yanında kendi ateşini götürdüğü bir yerdir orası. Ateşten yapılmış evlerin ateşten oluşan atmosferinde ölmeyi dilemekle yanmaktır orası. Nafile ki hiçbir zaman gelmeyecek olan ölümün bile çare olamadığı alevler üzerinde eğilmek, boyun eğmektir. Zannedilenden daha çok yakındır, pişmanlığın en zirve noktada yaşandığı yerdir, her ağızdan çıkan tek bir kelime ise EYVAH'tır. Susamış dudaklara kaynamış suların döküldüğü yerdir. Bizim ki dünyadaki ateşimiz ordakinin binlerce kez yıkanmışıdır, o halde şüphesiz ki ordaki ateş değdiğini yok etmek üzere yaratılmıştır. İşte orası yok olmuşların tekrar tekrar diriltilip tekrar tekrar yok edildiği yerdir. Orda yapılan yalvarışlar, yakarışlar duyulmaz; sesler işitilmez, pişmanlıklar dilden düşmese de fırsatlar geri verilmez. Orası; fırsatları kaçıranların akıllarının yeni başlarına geldiği yerdir. Orası derece derece içine atıldığımız Alev Yumağı, Cehennemdir.
Öyle ki, iki yolumuz var gidecek. Hangisine gideceğimiz biraz da bizim elimizde. Ve artık harekete geçmenin tam zamanı! Vakit yaklaşıyor, süremiz yavaş yavaş doluyor. Hepimize kolay gelsin! Yolumuz 1, önümüz açık olsun!
Selametle...
Hülya KORKUT
Yolumuz Açık Olsun!
Varlığımızın anlamıyla var olup, yokluğumuzun anlamına kavuşmak için yok oluyoruz. Bu yokluk bizlere yumuşak yüzünü mü gösterecek yoksa sert yüzünümü, ancak yaşayarak anlayabiliriz. Ama bilinen bir gerçek var ki, o da bizi yalnızca iki yolun beklediği.
1.Yol:
Ömr-ü hayatımızda görmediğimiz ve göremeyeceğimiz renklerin buluştuğu yerdir orası. Elimizi uzatmaya kıyamadığımız harikaların tek var olduğu yerdir, gözlerimizin görüp de dilimizin tattığı o güzel meyvelerin aslında sadece çekirdek tadı taşıdığını anladığımız yerdir, uzaktır, huzur doludur, acının a'sının olmadığı, mutluluğun en zirve noktada yaşandığı yerdir. Orası AŞK'tır. AŞK'ın en rahat yaşandığı tek alandır! Sevgiliyle buluşmanın en heyecan dolu olduğu mekandır, mekandan çok orası artık yeni bir dünyadır. Günahların olmadığı, yaşanmasına izin verilmediği, zaten kimsenin yaşamaya niyeti olmadığı bir gül bahçesidir adeta. Ve bu güller arasında En Güzeli'ne komşu olabilmektir orada. İyi ve hatırlı arkadaşları görebilmenin sağlandığı yerdir, çeşit çeşit çiçeklerle kuşatılmış sarayları kıskandıran güzellikte evlerde yaşayabilmektir orası. Orası; derece derece bizlere sunulan ve her bir üst derecenin tatlı kıskançlığıyla yaşanan En Güzel Alan, Cennettir.
2.Yol:
Aslında boş olup her gidenin yanında kendi ateşini götürdüğü bir yerdir orası. Ateşten yapılmış evlerin ateşten oluşan atmosferinde ölmeyi dilemekle yanmaktır orası. Nafile ki hiçbir zaman gelmeyecek olan ölümün bile çare olamadığı alevler üzerinde eğilmek, boyun eğmektir. Zannedilenden daha çok yakındır, pişmanlığın en zirve noktada yaşandığı yerdir, her ağızdan çıkan tek bir kelime ise EYVAH'tır. Susamış dudaklara kaynamış suların döküldüğü yerdir. Bizim ki dünyadaki ateşimiz ordakinin binlerce kez yıkanmışıdır, o halde şüphesiz ki ordaki ateş değdiğini yok etmek üzere yaratılmıştır. İşte orası yok olmuşların tekrar tekrar diriltilip tekrar tekrar yok edildiği yerdir. Orda yapılan yalvarışlar, yakarışlar duyulmaz; sesler işitilmez, pişmanlıklar dilden düşmese de fırsatlar geri verilmez. Orası; fırsatları kaçıranların akıllarının yeni başlarına geldiği yerdir. Orası derece derece içine atıldığımız Alev Yumağı, Cehennemdir.
Öyle ki, iki yolumuz var gidecek. Hangisine gideceğimiz biraz da bizim elimizde. Ve artık harekete geçmenin tam zamanı! Vakit yaklaşıyor, süremiz yavaş yavaş doluyor. Hepimize kolay gelsin! Yolumuz 1, önümüz açık olsun!
Selametle...
Hülya KORKUT
- Durum