Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[Mustafa Cilasun]

Göçüp giden zaman!

Göçüp giden zaman!

Geçti
Onca zaman seninle
Selvilerin gölgesinde sevginin

Güzelliğin
Nezaketin, ürkek halin
Sofiyane zarafetin edep içinde

Gizlendiğin
Yumuşaklığında letafetin
Mizacınla arz eylediğin ülfetin

Kelebek
Kadar zarif hafif
Şevki sevk eden renkli kişiliğin

Yüreğinde
Vakarını koruyan hedefin
Hissetmek için dikkatte ki halin

Gayretinle
Atalete taş çıkartan elin
Tükenmeyen kanaati bilen gücün

Geceyi
Sehere denk bekleyişin
Sabahın bereketinden söz edişin

Hali
Meftun bırakan
Kalbi ihsana doyuran samimiyetin

Yüksünmeden
Bana ne demeden
Refahı öncelemeden hışımla gidişin

An ve zaman
İçinde nefes alan her kan
Anlamak için yaşayan hanif olan can

Muktedir
Olmak gücün nispetinde
Bilgin yok ise güç sadece kaba heybe

Can aşk ile
Kan toprak için nafile
Nasip kimin eliyle hikmet sabrın elinde

 

[Mustafa Cilasun]

Seni hala beklerken!

Seni hala beklerken!

Bırak kalsın
Umutlar solmayı anlasın
Hayat yaşatmak için seni arasın

Ruhun
Bizarlığı kuşansın
Kalbin seni sana bir kez anlatsın

Anlaşılmasın
Yüreğim hicranla yansın
Sevda dağlarda kemaliyle yaşasın

Aşk
Nefesleri sarsın
Yalnızlık yaprağın halinde anılsın

Sensiz
Densiz ve fersiz
Şevksizliğin kadriyle sinem kalsın

Toprağın
Ferahlığını yaşasın
Başağın yılgınlığında demini alsın

Yağmur
Damlasıyla umut
Nasip sevdasıyla sürur hep salınsın

Yaşamak
Mahkûm bırakmasın
Halde zindanları hissiz yaşatmasın

Aşka
Kansın, hasretle ansın
Sevgiyle, düşleriyle sevilende kalsın

Yorma
Takatsiz bırakma
Yokluğunda vehmi halinde hiç soluma

Turnalar
Geldi geçti yine yoksun
Ağaçlar yapraklarını bir bir bıraktı olsun

Kaç gece
Her gün seherlerde
Gözlerim pencere dibinde senin hasretinle

 

[Mustafa Cilasun]

Herkes anladı sen anlamadın!

Herkes anladı sen anlamadın!

Martılar ağladı
Kelebekler halimden dem aldı
Hüzün yaprakları sararttı anlamadın

Izdırabın
Korlaşan sevdanın
Hasrete müptela hissiyatım erirken

Seni
Andığım an yağmur
Yağmaya başlıyor fersiz gözlerimden

Suç mu?
Sevmek bu kadar
Korkunç mu, gönül akarsa sorulur mu?

Çareyi
Çaresizliğe duçar etmek
Sessizliğe çekilmek ve gitmek olur mu?

Bilemezsin
Hissetmeden çileyi
Göremezsin, heveslerinden geçemezsin

Ömrün
Devranında ki sayfadan
Mefkûreleşen davanın sevdası sorulunca

Her şey
Tek düze ve mücerret
Hakikat sıratta aranacaktır kime ne hacet

Sabır
Bizimledir elbet aşk
Hilkati ekseninde nasibiyle asudeleşecek

Ruhum
Kalbin sahibindedir nihayet
Vicdanım lekelerden temizlenecektir evet

Sen kendi
İkliminde artık seyret
Tefekkür meşkimdir ne büyük bir letafet

Kanaat
Hazinemdir hamd gerek
Nedamet niye gerek, hikmetindedir sebep

 

[Mustafa Cilasun]

Halin deminde gidince!

Halin deminde gidince!

Korkarım
Güzelim ben korkarım
Vefasızlığın ızdırabından kaçarım

Sadakati
Ölünesiye ararım
Aidiyetim için nefeslenir giderim

Hoşlanmam
Entrikadan takiyyeden
Kalbin itminanlığında ömür dilerim

Olmasın
Bir ceketim evim
Ben zaten fakirliğin ziyadesindeyim


Yeter ki
Yüreğim yozlaşmasın
Edepten arî olmasın sevgiyi anlasın

Şefkati
Kuşansın hali sarsın
Fırsatçıyı ayıplasın zulmü alkışlamasın

Arsızlığa
Kaygısız olan nazlıya
Arza şırınga edilen soysuzluğa kanmasın

Geceden
Nefeslenilen karara
Azimetle ulaşılır felaha iradem naçarsa

Kalbim
Sahibinden çok uzaksa
Enaniyet delalet içinde ruhu kuşatacaksa

Korkarım
Dönmez bu yüreğim
Nefesin hükmüyle ben ahirimi öncelerim

Kefensiz
Sessiz, kendimleyim
En büyük nasihati bilirim onunla serinim

Nihayeti
Ölümde var olan dirliği
Evrensellik boyunda ki ebedi olan değeri

 

[Mustafa Cilasun]

Yokluğunda!

Yokluğunda!

Kaç zaman geçti
Sabilerin dişleri büyüdü
Bahçeler şenlendi, renklendi yoksun

Yokluğun
Umuda kahrederken
Sukutum halin hicranıyla demlenirken

Dilim yasta
Gözlerim akan yaşla
Gönlüm sensiz ufukların serencamında

Bulutla gel
Umutla düşlerimde yer
Yağmur damlasıyla şevk ver durma gel

Sensiz
Hazanım, hicranım
Hüzünlerin dergâhı yapayalnız canım

Şevksiz
Akıyor kanım, efkârım
Dirliği unutan, aczi soluyan perişanım

Hastayım
Sensizlikte mezarım
Toprağın davetine bakarım ümit varım

Bu ana kadar
Kokunla yaşayanım
Anılarımda bahtiyarım şimdi yalnızım

İzlerinde
Nefesini hazla ararım
Yokluğunda idrakimle baş başa kalanım

Kalanlarım
Anlamsız olan hanlarım
Varlığın fakirliğini sensizlikte arayanım

Nereye baksam
Senin şevkini arasam
Yalnızlığımda ölümün haşyetini anlatsan

Yaklaşsan
Arzı edep ile baksan
Halime acısan, şefkatini salsan kuşatsan

 

[Mustafa Cilasun]

Yaprağın mahzunluğunda!

Yaprağın mahzunluğunda!

Ellerimde
Tuttuğum yaprağın
Melaliyle hislerimden sorguluyorum

Hüznünde
Kendimi buluyorum
Şefkatle sıcaklığımı ona bırakıyorum

Sevgiyi
Bahşedilen iradeyi
Tercihler cenahında oluşan badireyi

Yârin
Sessizliğin de ki çareyi
Umut ile sevilmeyi özlenmeyi diledim

Dinlendim
Sinemde hazzı yaşadım
Acizliğime bir kez daha katlanmalıyım

Anlatmak
Sana sevgimi sunmak
Ne kadar müşkül bir işmiş hissetseydin

Yüreğin
Sesinden nefesi bilseydin
Haline duyduğum sevgimi yeşertseydin

Baharı
Hazla korunan narı
Muhabbetin ihsanını, şevkin inhisarında

Çiçeğin
Arz ettiği zarifliği
Lalenin duruşundan aksettiği heyecanı

Yaşatsan
Hasreti sessizce anlatsan
Özlemin sırsızıyla hüznü yudumlamasan

Uzaklardan
Baksam, hiç yaklaşmasan
Yaşattığın hicranı bir süreliğine unutsan

Süruru
Çaresizliğin onurunu
Sineme salsaydın mahzun bırakmasaydın

 

[Mustafa Cilasun]

Andım seni derinden!

Andım seni derinden!

Kalbim
Yine üzgün
Seni andımda bak derinden

Geçtim
Yine şimdi
Sararmış hazan bahçesinden

Üzgün
Ve kırılmış
İnce ve ben çok kederliyken

Senin
Halinden uzakken
Hicran sinemde baharı diliyor

Aşkının
Karşılığını bekliyor
Umutla o bulutları seyrediyor

Senin
Hasretinle tükeniyor
Sessizliğinde çiçekleri ekiyor

Sazendeyi
Bastığı perdeleri
Güftenin hüzünle uzandığını

Hayatı
Sensiz olan canı
Hissiz yaşamayı ömrün hazanı

Neşemde sen
Hüznümde ben soldum
Kolsuz kanatsız bir hal oldum

Tükenmez
Yolun yolcusuyum
Han duvarından umut ararım

Seni yazarım
Halin acizliğini anarım
Hasretin devranında yanarım

Ağlarım
Yüreğimi bağlarım
Ancak mısralarda seni anarım

 

[Mustafa Cilasun]

Artık çekilirken!

Artık çekilirken!

Bir hayatın
Bedeli bu olmamalıydı
Hislerin susuzluğuyla kurumamalıydı

Sevmeyi
Hissetmeyi nefeslenmeyi
Terennüm ederek hasreti içmemeliydi

Bedbinlik
Şevksiz ömürlük
Hayatın baharında başlıyordu sönüklük

Gün geliyor
Yar çekip gidiyor
Ölümü davet ediyor sessiz nefesleniyor

Sinem
Hazan içinde eriyor
Yâri özlüyor çaresizliğe kurşun sıkıyor

Zaman
Ruh keyfiyetinde nizam
Kalbin vuzuhunda gerekiyor ihtimam

Çare sensin
İçinde var olan hevessin
Nedamet şevki neylesin yar görünmesin

Rüzgâr essin
Bahar sinende neylesin
Ömür mühletinde muhabbetle tükensin

Hür ol
Gönlün güzelliğinde
Gül ol, solan yaprağın efkârıyla ram ol

Şahit ol
Anlık zevkten arî ol
Mevtanın sükûnetinde haline vakıf ol

Musallada
Tekbir getirilen yaşta
Hakikatin güzergâhında kalbine bir sor

Ellerde tabut
Gönüllerde gizlenir umut
An gelmeden yürekte yeşermezsen unut

 

[Mustafa Cilasun]

Beyhude mi!

Beyhude mi!

Bakma
Ardına ey gönül
Onda vefa yok artık sağır

Duymaz
Seni anlamaz
Arkasına hayâ edip bakmaz

Kalbin
Şevksiz nefesin
Onu hiç bağlamaz aldırmaz

Halin
Koruduğun sevgin
Aşka hasret bırakılan hislerin

Onsuz
Gecelerde hüznün
Seherler çiçeklere sanki küskün

Hisler
Filizler misali üzgün
Gözler hasretin kimliğinde yorgun

Gelme
Bir kez olsun düşünme
Hüzne bürünme, elemle nefeslenme

Zaten
Bizarım, hazanım
Sevdanın kuraklığında şevksiz ayarım

Anarım
Ömrümün müddetince
Nefesin bahşedildiği imkânın süresinde

Güllerin
Zarafetinde ki hecede
Mana ikliminde anıldığı hasret lehçesiyle

Kelimenin
Şiirleşen güzelliğiyle
Nezaketin edebin hale nüfus eden haliyle

Yüreğin
Çaresiz terennümüyle
Aşkın muhayyileyi kuşatan umut darlığında

 

[Mustafa Cilasun]

Vazgeçilemez!

Vazgeçilemez!

Artık
Ne bahara nede ayaza
Kayıtsız kalamayacağım anla

Gecenin
Sabahına nazarla
Melalime akıttığın yalnızlığa

Önümde
Ömürden vazgeçmek
Hülasasında anlatırım umuda

Bahar
Seninle anılacaksa
Aşk çiçeklerle anlatılan kansa

Yar
Soyut bir kavramsa
Anlamak için zaman haykırsa

Kan aksa
Kalp sessizliğini korusa
Ruh ömrün vaktine soracaksa

Seninle
Mümbit filizler
Sinemde koruduğum o sezgiler

Kimliğinde ki
Nakarat halinde serzenişler
Geceden sabaha fersizdi gözler

Kabulümdür
Halin, silinmez anın
Rahmetin güzelliğindedir salkım

Aklım
Seni sana anlatamaz
Farkın sabrın, arın, hayâ duvarın

Anlatılmaz
Dert buysa sorulmaz
Aşk iklimine nasip duvarsız olmaz

Çileler
Umut içinde yeşerirler
Çiçekler renkleriyle neye imrenirler

 

[Mustafa Cilasun]

Rabbim!

Rabbim!

Sana
Kul olmaya
Kölen olarak hep solmaya

Aşkınla
Kuşatan meşkinle
Hasretin acısıyla yanmaya

Rahmetin
Bahşettiğin zerrenin
Hikmetindedir o güzelliğin

Halim
Senden uzaklaştıkça
Mecalsizim, hissizim, sefilim

Seninle
Ancak şerefim
Âdemi mutlak bir nefesim

Hederim
Kulluğumda acizim
Rahmetini bilirim ümitliyim

Senden
Rahmetinde ki gülden
Efendimin özleminden acizim

Bıraktığı
Emanetlerde hissim
Tercihlerimde ben abdi acizim

Kalbim
Nefeslerim bilirim senin
Ruhumla özümün ben esiriyim

Cihan
Han içinde nefes alan
Kan, candan usandıran o dram

Arz
Tasallut altında
Müstezaflar zilletin soluğunda

Haşyetin
Uzandığı korkuyla
Vehimler odağında zavallılığında

Yaratansın
Anın safhasındasın
Zamanın sayfasında akan şansın

Anlatmıştın
Milletlerin hikâyelerinden
Âdem, İbrahim Nuh’un neslinden

Gazveden
Hamasetten, kinden
Nefislerin tercihlerinde ki halden

Efendimden
Gülün solmayan renginden
Kokunun amberi hissin şefkatinden

Hizmetinden
Zikrinde ki güzellikten
İnsan kimliğinde ki mücerret nefisten

Ruhun
Nurun kalbi itminanlığını
Vakfedilen canı, aşkın hak serencamını

Ancak
Seninledir haysiyetim
Onurum, kalbimin gizeminde ki sürurum

Anamın
Babamda ki saflığın
Yaratılmaktaki maksadım acı sayfalarım

Mizanla
Hesabın icmaliyle
Kabirde ki penceremde ruhum seninle

Bilmeden
Acizliğimin derdinden
Günahlarımın destelendiği bilinirken

Mağfiretin
Kulluğun idrakinde
Sosyal şartların icbarında masumum

Kalbimle
Edepsiz nefsimle
Ruhun sefilliğinden hazan ikliminde

Geldim
Kapına niyazımla
Ömrün kalan sahasında ki hasadımla

 

[Mustafa Cilasun]

Ruhun ikliminde bir hal!

Ruhun ikliminde bir hal!

Hükmün
Nefeslerde mühletin
Zaman içinde hali bulacak nasibin

Tevekkül
Kader değil bilmelisin
Tahkiki ihmal etmeden inanmalısın

Akılın
Mutlakıyet azığın
Merakı sevk eden zekâdır mantığın

Vehimlerde
Aradığın hezeyanın
Kendinden habersizsin nedir kaygın

An zamanın
Zan, mesnetsiz konuşanın
Kan, hükmün sahibine adanan hazzın

Yaşadın
Anlamadan kandın
Zamanı hiç umursamadan nefes aldın

Her gün
Müddeti nefes gidiyor
Canlar dermansızdır kabirlere giriyor

Ahir
Neler hissettiriyor
Ölüm dirliğinde bir namzetle arınıyor

Dirlik
Birlik içindedir şenlik
Muhabbet olmayınca hâsıl olur hiçlik

Metelik
Gayretinde netlik
Başaklardan akseder hep bereketlilik

 

[Mustafa Cilasun]

Zaman ömürle anlaşılan!

Zaman ömürle anlaşılan!

Giderken
Ömrün devranında
Nefeslenirken düşünmeyi anla

Bilgi yoksa
Ona ulaşmak hak ise
Kalp dirliğinde zarurettir biline

Ermek
Kemaliyeti hissetmek
Erdem için halin deminde gitmek

Sevgiyi
Hak edene vermek
Bahşediliş hikmetini nefeslenmek

Ne derleri
Ve nedensiz her şeyi
Nedamet içinde ömrü tüketmeyi

Âdemim
Hilkatin seyriyim
Nefsin nizamına irademle giderim

Neyleyim
Ben kime ne söylerim
Kendi acizliğimde nefeslenen erim

Hederim
Kuvvetin banisinde
Kulluğun serencamında bir hadimim

Derbeder
Melalim o hedefim
Gayrete amade olan şevke hasretim

Yaprağın
Ağaçtaki her dalın
Hikayesinde ki ibret sayfasına hastayım

 

[Mustafa Cilasun]

Bilinir ki!

Bilinir ki!

Zerre
Kuvvete amadedir
Kuvvette kulluğun gerekçesidir

Gün
Verile mühletin
Gecelerde tefekkür için senin

Uykun
Ölümle muvazenen
Nefsin seni tüketen heveslerin

Karanlık
Sanma ki aydınlığı olmayan
Bilakis, kalbi karanlıkta boğulan

Cehalet
Bilmeden yoksun nefesin
Bildiğini iddia eden nice sefilin

Vuslat
Kitabı kebirin vuzuhu
Emanetlerini tevdi edenin kokusu

Hilmi
Bilerek hali sererek
Sevgiyi aşkın dirliğinde nefeslenerek

Geldim ki
Gideceğim o gün gelecek
Hasretin meşkiyle nefsimin nizamıyla

Efendimin
Naçarlığındaki nefsim
Acizliğimdedir beyhudeliğim çok özledim

Neslim
Arza saldığım dallarım
Haysiyet dergahında emanetleri anarım

 

[Mustafa Cilasun]

Suskunluğu kalbine akıtma!

Suskunluğu kalbine akıtma!

Çok
Sıkıldım yine
Dolaşmak istiyorum
Kendi derlerimin serinliğinde

Yutkunmalarımın
Sensizliğinde, yumruklaşan
Parmaklarımın dinmeyen hazin çilesiyle

Sana sevgimi
Anlatamamanın hicranıyla
Sendeki duyarsız kalan zarif yüreğine

Kimseye
Bir şey söyleyememenin
Üzüntüsüyle, dalgaların efkârından

Yükselen
Nağmeyle, halimin hazanlaşan
Sakinliğinde, çok uzaklarda ki ümidimle

Söz vermiştik,
Her ne olursa da asla
Bizi vazgeçiremez kimse demiştik

Biz
Birbirimizin
Adeta ruh ikiziydik

Düşüncelerimizi
Tuval üzerine resmederken,
Renklerin izlerinden giderken,

Kalbin
Sahibini bilirken,
Nasip olmasına bu kadar yakınken

Birden
Fırçandan akseden
Resimlerde kara bulutların,

Gün
Batımının, hazanın,
Hüznün çizgileri ağır basıyordu.

Yemyeşil baharı
Güze çeviriyor, umutları
Dalgaların hırçınlığına emanet ediyor,

Zarifçe
Yağan yağmuru
Afete dönüştürüyordun.

Bu zaman
Diliminde sessizliğimi koruyor
Ve seni anlamaya çalışıyordum,

Fevkalade
Naif hislerinizin
Duyarlılığını bildiğim için,

Yüreğine inmek,
Seni o kapkaranlık vehimlerden

Bir hışımla
Çekip umudun vadisinde çay
İkram etmeyi o kadar çok diliyordum ki

Ama sen
Sadece hazin bir nazarla
Gözlerimden her zaman ışık saçan,

Yüreğimi bağlayan
Nazarlarını saklıyordun,
Bir türlü efkârını anlatamıyordun,

Darağacına
Mahkûm edilen
Suçsuz bir yareni resmediyordun

Kime
Neye kızacağımı,
Halini nasıl anlayacağımın
İpuçlarını bir türlü vermiyordun,

Kaderine
Teslim olmuş bir
Mürebbinin sakinliğinde,
Gözyaşlarının refakatiyle seyrediyordun

Dünyayı
Karşıma almayı göze
Almamanın bahanesi olur mu

Nefeslerin
Hükmünden arî olunur mu

Ömrün
kalanıyla hayat solunur mu

Hak aşkına
Aşka pranga vurulur mu

Anlat
Ne olur susma,
Suskunluğunu yüreğine kusama

Kalbini
Şeksiz şüphesiz bir anla

İtminanlık
İçinde ruhuna uzansana,

Bir
Nefsin sahibi olarak
Mizan senin uğrunda

Ne derler,
Vehimler, icbar edenler
Reddiye çekenler olmayacaklar yanında

 

[Mustafa Cilasun]

Bıktırma zanla!

Bıktırma zanla!

Yeter yeter
Uzatma artık hak aşkına
Her ne diliyorsan iraden seninle

Kimliğinde
Esrarını koruyan edebinle
Heveslerin sürüklediği beyhudeliğe

Yorma beni
Takatsiz olduğum bilinmeli
Ruhum yorgun artık sana ne demeli

Israrımın sebebi
Zevklerinin dinmeyen serüveni
Her gördüğün nasıl edebi ötelemeli

Kanaat örtün
Hani sabırdı azimetin
Takva için gecelerden vazgeçerdin

Durmadan
Bana nasihat ederdin
Tahakküm ederek halden bezdirirdin

Şimdi söyle
Ne oldu o natürel rengin
Çile içinde gayretin hedefince dilediğin

Hesap edemedin
İmtihanın rüknünü bilemedin
Şimdi elinin tersiyle silip benden geçtin

Ömrü tükettin
Baharlarımı hazan ettin
Şevksiz bir hayatın kurbanı etmiştin

Böyle olmamalı
Taassubiyetten arınmalı
Günahın bedeli bu kadar acımasız olmamalı

 

[Mustafa Cilasun]

Ürpermelerin serinliğinde!

Ürpermelerin serinliğinde!

Yıllar bir bir
Sessizliğinde geçip gidiyor
Zaman beni içselliğimde demliyor

Ne hevesler
Yutkunmaların seyrinde
Sabrın bendinde tevekküle gidiyor

Evrensellik
Kalbi seferberlik
Ruhi dirlik ötelerden nefesleniliyor

Zevkler
Külfetin dirliğinde
Muvazene edilerek çile desteleniyor

Haşyet
Ürpermelerin serinliğini
Şimdiden hal ekseninde şenlendiriyor

Korkulardan
Kaygılardan arınmanın
Hakikat dergâhında yoğrulmanın aşısı

Lisanın
Ulu orta savrulmadan
Umutların düşlerinden sıyrılarak aleni

Müşahhas
Emanetlerin idrakiyle
Nakaratlardan çok uzak bir tefekkürle

Takıyelerin
Maslahat formüllerinden
Paye uğruna kalbi şirklerden arî olarak

Nefsin
Safsatasından anlayıp
Hanif kulluk noktasında azimeti anarak

Yaşamayı
Hayatın mana hikâyesini
Atinin şeref muvazenesinin mazisini

Yüksünmeden
Edebin rüknünü örtmeden
İnsan kimliğinden sarfı nazar etmeden

Ölmenin
Dirliğin safhası olduğunu
Hesabın arzın muhayyilesine sunulduğunu

Şahadet için
Delillerin seni unuttuğunu
Bilmeden, idrak etmeden cahilce soluğu

Zaferin
Ne toprakla ne parkta
Zafer bizzat senin en yakınında bir anla

Akideler
Yozlaşırsa kim ne ola
Kara sayfalar çıkacaktır bir bir huzura

En hazin ne ola
Sevgilinin kokusundan
Ümmetliğinin kaygısından uzakta kalmak

Azabın
Kahrın narın refakatiyle
Umudun kuruyan yelpazesiyle soluklanmak

Anlamadan
Tafsilata hiç gereksinmeden
Hiziplerin, tuğyanı ivmelerin hengâmesinde

Bir şefkat elinin
Sevginin namütenahi serinin
Efendiler efendisinin ümmetine verdiği sözüyle

 

[Mustafa Cilasun]

Baktın hale yansıdın!

Baktın hale yansıdın!

Hazin
Bir aşkın hikâyesi gibi
Dertlerin hışmında kalmış can misali

Hayatın
Getirdikleri nasipti
Temaşa etmiştim sende ki asudeliği

Yoksa
Neme lazımdı hazin
Sararan yapraklardan bulurum halimi

Bir baktın
Çok uzaklardan tanıdıktın
Yüreğimin derinliklerinde çok sadıktın

Elimden
Ne gelirdi ki hislerim
Beni alıyordu ötelerin verdiği şevkten

Anlatılmaz
Müşahhas olmayan
Gerçeklerin düşündürdükleri o halden

Vaktin
Tecellisi olan yarenken
Aşk iksirinde anlam bulduğu yegânelikten

Beni benden
Halimin sakin dirliğinden
Resmedilen hikâyelerde ki aşk güzelliğinden

Almıştım
Senin sayende bir dem
İçselliğimde sökün ediyor durmayan payem

Yılara sâri
Bir yalnızlık halinden
Bir hışımla çıkarı verdin sen şimdi sevginden

 

[Mustafa Cilasun]

Maksada hasıl olmak!

Maksada hasıl olmak!

Hayatın,
Canın, kalbiyle barışık yaşayan
İnsanın muhabbet için, dostluğun tesisi için,

Ahde
Vefanın hassasiyeti için,
Müşahhas kimliğin zarureti bilmem ki niçin?

Kalp sahibinin,
Emanetçi nefsinin,
Vehimler iradenin ve idrakin
Vuzuhunda nizam edilince,
Sevgi ve muhabbet çiçekler misali gönüllerde filizlenecektir...

Hareket
Ve kuvvetin yegâne sahibi,
İmtihanın her safhası, vuslat için sabrın,

Gayretin,
Ümmeti muhammedin hicranı
Asırlarca süregelen taassup ve
Zanların icrasıyla ayrışmalar yaşanıyor...

Sizlerle,
Dost ve kardeşçe,
Zafiyetlerden arî kimliğin
Hassasiyetiyle kelam etmek,

Niyaz için
Sebebi öncelemek,
Fani dünyanın letafetlerini
Tefekkür zenginliğinde hülasa etmektir maksadım...

Haddi zatında ne yazarım ve ne de şair...

Ben kendi
Hiçliğinde devranı yaşayan
Ve halini anlatan, Hakın rızasına
Sebep olmak için uğraşan, yarım asrı devirmiş bir insanım...

Hülasa
Edecek olursam,
Ömrümce melalimde demlediğim
Serzenişlerimi, bir âlemin emanetçisi olarak sadede paylaşmaktır...

Bu vesileyle
Günlük kırk beş site
Ve değerli dostlarla hem hal etmek,
Niyazlarında serinlemek ve müşterekliği nefeslenmektir...

Abdi acizim,
Haddimi bilirim, heder
Bir kimliğin serencamında

Sararan
Yaprakların damarlarında
Ben vaktimi beklerim ve size
Duyarlılığınız sebebiyle, sağlık ve afiyetler dilerim,
Hürmet ederim, niyaz eylerim ve huzur ve afiyetle selam eğlerim...

 

[Mustafa Cilasun]

Kendinlesin üzülmeyeceksin!

Kendinlesin üzülmeyeceksin!

Artık
Bir daha üzülmeyeceksin
Kararan bulutları davet etmeyeceksin

Kahır içinde
Gözyaşlarının refakatiyle
Hüzün bahçesinde yüreğini dinleyecek

Önüne çıkan
Engel ve bahaneleri
Dişlerini sıkarak sabırla öğütmeyeceksin

Gecelerinde
Düşlerin ürpertisiyle
Seni senden uzaklaştıran kederin demiyle

Baş başa
Kalacaksın anmayacaksın
Arkana dahi dönüp bakmadan yaşayacaksın

Sevdayı
Hazan mevsimin kadrine
Aşkı darağaçlarının bilinmeyen hikâyesine

Zindanların
Ah çektiren derinliğine
Hıçkırıkların görünmeyen hazin kederiyle

Dertlerin
Suskunluğumdaki hecenin
Seni sana bıraktığımın kararındaydı elin

Çekip giderim
Diyarları deşifre ederek
Bin bir türlü bilmeceleri çözecek hederim

Kendi halinde
Ömrün keder güftesiyle
Nağmelerin yarenliğinde ıssız gecelerimde

Yalnızlığın
Hayatın bahtsızlığının
Acıların, ızdırabın hicranı anlatan yaprağın

Sakin sokakların
Sahilde ki mümbit kumların
Hırçın dalgaların klarnette ki hüzün nefesin