Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
MERHAMETSİZ İNSAN KALMADI DEMEYESİNİZ DİYE (1 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan medahms
- Başlangıç tarihi
AHDE VEFA
GÜREL AKKAYA
Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girer. Derler ki :
— Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.
Bu söz üzerine Hz. Ömer suçlanan gence dönerek :
—Söyledikleri doğru mu diye sorar.
Suçlanan genç der ki :
-Evet doğru.
Bu söz üzerine Hz Ömer anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.
Genç anlatmaya başlar:
— Ben, bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım. Ailemle beraber gezmeye çıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Affedersiniz hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki dönen bir defa daha bakıyor. Hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım. Arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir taş attı, atım oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım, babası
öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret, dedi. Hz Ömer:
—Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam. Madem suçunu da kabul ettin, dedi. Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:
— Efendim bir özrüm var, diyerek konuşmaya başladı:
—Ben memleketinde zengin bir insanım, babam, rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün içinde yerime birini bulurum, der.
Hz. Ömer der ki:
— Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?
Sözün burasında genç adam kalabalığa bir göz atar, der ki:
— Bu zat benim yerime kalır. O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaşlarından, daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr Ibni As' dan başkası değildir. Hz. Ömer Amr'a dönerek:
— Ey Amr, delikanlıyı duydun, der. O yüce sahabe:
— Evet, ben kefilim, der ve genç adam serbest bırakılır.
Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni As'a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz derler. Hz. Ömer kendinden beklenen cevabı verir der ki:
— Bu kefil babam olsa fark etmez cezayı infaz ederim. Hz Amr Ibni As ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki:
— Biz de sözümün arkasındayız. Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek derki:
— Evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?
Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insani için pek de önemli olmayan):
—AHDE VEFASIZLIK ETTI' demeyesiniz diye geldim der. Hz. Ömer başını bu defa çevirir ve Amr Ibni As'a der ki:
- Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun, nasıl oldu onun yerine kefil oldun?. Amr Ibni As Allah kendisinden ebediyyen razı olsun, vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir:
—ettim, der. Sıra gençlere gelir, derler ki:
— Biz Bu kadar insanın içerisinden beni seçti.' İNSANLIK ÖLDÜ' dedirtmemek için kabul bu davadan vazgeçiyoruz.
Bu söz üzerine Hz Ömer:
— Biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz, der. Gençlerin cevabı da dehşetlidir:
— MERHAMETLİ İNSAN KALMADI' DEMEYESINIZ DİYE...
1 kıssadan 2 hisse (İNSANLIK ÖLDÜMÜ)
1 kıssadan 2 hisse (İNSANLIK ÖLDÜMÜ)
1 kıssadan 2 hisse (İNSANLIK ÖLDÜMÜ)
>Hz. Omer arkadaslariyla
>sohbet ederken, huzura uc genc girer. Derler ki :
>
>-"Ey halife, bu
>aramizdaki arkadas bizim babamizi oldurdu.
>
>Ne gerekiyorsa lutfen
>yerine getirin." Bu soz uzerine Hz.Omer suclanan gence donerek
>:
>
>- Soyledikleri dogru mu
>diye sorar , Suclanan genc der ki :
>
>-evet
>dogru.
>
>Bu soz uzerine Hz Omer
>anlat bakalim nasil oldu diye sorar:
>
>Bunun uzerine genc
>anlatmaya baslar, der ki :
>
>
>-"Ben bulundugum
>kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim ailemle beraber gezmeye
>ciktik, kader bizi arkadaslarin bulundugu yere getirdi. Afedersiniz
>hayvanlarimin arasinda bir guzel atim var ki donen bir defa daha bakiyor,
>hayvana ne yaptiysam bu arkadaslarin bahcesinden meyva koparmasina engel
>olamadim, arkadaslarin babasi icerden hisimla cikti atima bir tas atti
>atim oracikta oldu. Nefsime bu durum agir geldi, ben de bir tas attim,
>babasi oldu. Kacmak istedim fakat arkadaslar beni yakaladi, durum bundan
>ibaret" dedi. Bu soz uzerine Hz Omer
>
>-"Soyleyecek bir sey
>yok, bu sucun cezasi idam.Madem sucunu da kabul ettin" dedi.
>
>Bu sozden sonra
>delikanli soz alarak
>
>-"Efendim bir ozrum
>var" diyerek konusmaya basladi
>
>
>- "Ben memleketinde
>zengin bir insanim, babam rahmetli olmadan bana epey bir altin
>birakti.Gelirken kardesim kucuk oldugu icin saklamak zorunda kaldim. Simdi
>siz bu cezayi infaz ederseniz yetimin hakkini zayi ettiginiz icin
>ALLAH(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana uc gun izin verirseniz ben
>emaneti kardesime teslim eder gelirim, bu uc gun icinde yerime birini
>bulurum" der.
>
>Hz. Omer dayanamaz der
>ki :
>
>-"Bu topluluga yabanci
>birisin, senin yerine kim kalir ki?!"
>
>Sozun burasinda genc
>adam ortama bir goz atar, der ki:
>
>- "Bu zat benim yerime
>kalir." O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaslarindan daha
>yasarken cennetle mujdelenen Amr Ibni As' dan baskasi degildir.
> Hz.Omer Amr'a donerek,
>
>
>- "Ey Amr, delikanliyi
>duydun" der. O yuce sahabi
>
>
>-"Evet, ben kefilim"
>der ve genc adam serbest birakilir.
>
>Ucuncu gunun sonunda
>vakit dolmak uzere ama gencten bir haber yoktur. Medine'nin ileri
>gelenleri Hz. Omer'e cikarak genc'in gelmeyecegi, dolayisiyla Amr Ibni
>As'a verilecek idam yerine maktulun diyetini vermeyi teklif ederler, fakat
>gencler razi olmaz ve babamizin kani yerde kalsin istemiyoruz derler.
>
>
>Hz. Omer kendinden
>beklenen cevabi verir der ki :
>
>
>"Bu kefil babam olsa
>farketmez cezayi infaz ederim."
>
>
>Hz Amr Ibni As ise tam
>bir teslimiyet icerisinde der ki :
>
>-"Ben de sozumun
>arkasındayım."
>
>Bu arada kalabalikta
>bir dalgalanma olur ve insanlarin arasindan genc gorunur. Hz. Omer gence
>donerek derki evladim gelmeme gibi onemli bir nedenin vardi neden geldin?"
>Genc vakurla basini kaldirir ve (gunumuz insani icin pek de onemli
>olmayan)
>
>"AHDE VEFASIZLIK ETTI"
>demeyesiniz diye geldim der.
>
>
>Hz.Omer basini bu defa
>cevirir ve Amr Ibni As'a der ki :
>
>-"Ey Amr, sen bu
>delikanliyi tanimiyorsun nasil oldu onun yerine kefil oldun".
>
>Amr Ibni As vakurla
>kanimizi donduracak bir cevap verir,
>
>-"Bu kadar insanin
>icerisinden beni secti.
>
>"INSANLIK OLDU
>"dedirtmemek icin kabul ettim" der.
>
>Sira genclere gelir,
>derler ki :
>
>-"Biz bu davadan
>vazgeciyoruz."
>
>Bu sozun uzerine Hz
>Omer :
>
>-"Ne oldu, biraz evvel
>babamizin kani yerde kalmasin diyordunuz ne oldu da
>vazgeciyorsunuz?"der.
>
>Genclerin cevabida
>dehsetlidir :
>
>-"MERHAMETLI INSAN
>KALMADI" DEMEYESINIZ DIYE ...
>sohbet ederken, huzura uc genc girer. Derler ki :
>
>-"Ey halife, bu
>aramizdaki arkadas bizim babamizi oldurdu.
>
>Ne gerekiyorsa lutfen
>yerine getirin." Bu soz uzerine Hz.Omer suclanan gence donerek
>:
>
>- Soyledikleri dogru mu
>diye sorar , Suclanan genc der ki :
>
>-evet
>dogru.
>
>Bu soz uzerine Hz Omer
>anlat bakalim nasil oldu diye sorar:
>
>Bunun uzerine genc
>anlatmaya baslar, der ki :
>
>
>-"Ben bulundugum
>kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim ailemle beraber gezmeye
>ciktik, kader bizi arkadaslarin bulundugu yere getirdi. Afedersiniz
>hayvanlarimin arasinda bir guzel atim var ki donen bir defa daha bakiyor,
>hayvana ne yaptiysam bu arkadaslarin bahcesinden meyva koparmasina engel
>olamadim, arkadaslarin babasi icerden hisimla cikti atima bir tas atti
>atim oracikta oldu. Nefsime bu durum agir geldi, ben de bir tas attim,
>babasi oldu. Kacmak istedim fakat arkadaslar beni yakaladi, durum bundan
>ibaret" dedi. Bu soz uzerine Hz Omer
>
>-"Soyleyecek bir sey
>yok, bu sucun cezasi idam.Madem sucunu da kabul ettin" dedi.
>
>Bu sozden sonra
>delikanli soz alarak
>
>-"Efendim bir ozrum
>var" diyerek konusmaya basladi
>
>
>- "Ben memleketinde
>zengin bir insanim, babam rahmetli olmadan bana epey bir altin
>birakti.Gelirken kardesim kucuk oldugu icin saklamak zorunda kaldim. Simdi
>siz bu cezayi infaz ederseniz yetimin hakkini zayi ettiginiz icin
>ALLAH(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana uc gun izin verirseniz ben
>emaneti kardesime teslim eder gelirim, bu uc gun icinde yerime birini
>bulurum" der.
>
>Hz. Omer dayanamaz der
>ki :
>
>-"Bu topluluga yabanci
>birisin, senin yerine kim kalir ki?!"
>
>Sozun burasinda genc
>adam ortama bir goz atar, der ki:
>
>- "Bu zat benim yerime
>kalir." O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaslarindan daha
>yasarken cennetle mujdelenen Amr Ibni As' dan baskasi degildir.
> Hz.Omer Amr'a donerek,
>
>
>- "Ey Amr, delikanliyi
>duydun" der. O yuce sahabi
>
>
>-"Evet, ben kefilim"
>der ve genc adam serbest birakilir.
>
>Ucuncu gunun sonunda
>vakit dolmak uzere ama gencten bir haber yoktur. Medine'nin ileri
>gelenleri Hz. Omer'e cikarak genc'in gelmeyecegi, dolayisiyla Amr Ibni
>As'a verilecek idam yerine maktulun diyetini vermeyi teklif ederler, fakat
>gencler razi olmaz ve babamizin kani yerde kalsin istemiyoruz derler.
>
>
>Hz. Omer kendinden
>beklenen cevabi verir der ki :
>
>
>"Bu kefil babam olsa
>farketmez cezayi infaz ederim."
>
>
>Hz Amr Ibni As ise tam
>bir teslimiyet icerisinde der ki :
>
>-"Ben de sozumun
>arkasındayım."
>
>Bu arada kalabalikta
>bir dalgalanma olur ve insanlarin arasindan genc gorunur. Hz. Omer gence
>donerek derki evladim gelmeme gibi onemli bir nedenin vardi neden geldin?"
>Genc vakurla basini kaldirir ve (gunumuz insani icin pek de onemli
>olmayan)
>
>"AHDE VEFASIZLIK ETTI"
>demeyesiniz diye geldim der.
>
>
>Hz.Omer basini bu defa
>cevirir ve Amr Ibni As'a der ki :
>
>-"Ey Amr, sen bu
>delikanliyi tanimiyorsun nasil oldu onun yerine kefil oldun".
>
>Amr Ibni As vakurla
>kanimizi donduracak bir cevap verir,
>
>-"Bu kadar insanin
>icerisinden beni secti.
>
>"INSANLIK OLDU
>"dedirtmemek icin kabul ettim" der.
>
>Sira genclere gelir,
>derler ki :
>
>-"Biz bu davadan
>vazgeciyoruz."
>
>Bu sozun uzerine Hz
>Omer :
>
>-"Ne oldu, biraz evvel
>babamizin kani yerde kalmasin diyordunuz ne oldu da
>vazgeciyorsunuz?"der.
>
>Genclerin cevabida
>dehsetlidir :
>
>-"MERHAMETLI INSAN
>KALMADI" DEMEYESINIZ DIYE ...
vealeykumselam verahmetullah...
Rabbım öncelikle sizden razı olsun...zaman ayırıp okudugunuz için çok tşk.ederim...hayırlı günler slm ve duayla kalın inş...
Rabbım öncelikle sizden razı olsun...zaman ayırıp okudugunuz için çok tşk.ederim...hayırlı günler slm ve duayla kalın inş...
ben tşk.ederm kardeşim zaman ayırıp okudugun için...
amin ecmain....Rabbım öncelikle sizlerden razı olur inşaAllah....zaman ayırıp okudugunuz için çok tşk.ederim...
slm ve duayla...
slm ve duayla...
vealeykumselam verahmetullah...
beğenmenize çok sevindim gerçekten..Allah öncelikle sizden razı olsun kardeşim..zaman ayırıp okudugunuz için tşk.ederim...
siz de Allah'a emanet olun...
slm ve dualarımla....
beğenmenize çok sevindim gerçekten..Allah öncelikle sizden razı olsun kardeşim..zaman ayırıp okudugunuz için tşk.ederim...
siz de Allah'a emanet olun...
slm ve dualarımla....
vealeykumselam verahmetullah...
amin...ecmain olsun kardeşim....yorumun için çok tşk.ederm...
slm ve duayla kal......
amin...ecmain olsun kardeşim....yorumun için çok tşk.ederm...
slm ve duayla kal......
Ahde vafa
Ahde vafa
AHDE VEFA
Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura, hışımla ve heyecanlı bir biçimde üç genç girer..
Derler ki;
“Ey Halife-i Mü’minin, bu aramızdaki kişi bizim babamızı öldürdü.. Allah için ne gerekiyorsa yerine getir!..”
Bu söz üzerine Hz. Ömer suçlanan gence dönerek sorar;
“Söyledikleri doğru mu?..”
Suçlanan genç cevap verir;
“Evet doğru..”
Bu söz üzerine Hz Ömer yeniden sorar; anlat bakalım nasıl oldu?..
Genç adam anlatmaya başlar,,
“Ben, bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım.. Ailemle beraber gezmeye çıktık.. Kader bizi bu kişilerin bulunduğu yere getirdi.. Atım bu kişilerin bahçesinden meyve kopardı ve ben ne yaptıysam atımın meyve koparıp yemesine engel olamadım.. Bu kişilerin babası içerden kızgın bir biçimde çıktı.. Atıma bir taş attı.. Atım oracıkta öldü.. Bu durum nefsime ağır geldi.. Ben de bir taş attım.. Babaları öldü.. Kaçmak istedim, fakat bu kişiler beni yakaladı.. Durum bundan ibarettir..”
Söyleyecek bir şey yok, der Hz. Ömer ve ardından ekler; “madem suçunu da kabul ettin bu suçun cezası idam!..”
Bu sözden sonra delikanlı tekrar söz ister ve başlar konuşmaya..
“Efendim bir özrüm var.. Ben memleketinde zengin bir insanım.. Babam, ölmeden önce bana epeyce altın bıraktı.. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım.. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz.. Bana üç gün izin veriniz.. Ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim.. Bu üç gün içinde de yerime birini bulurum..”
Hz. Ömer bir müddet düşünür.. Sonra da gence dönerek; “Sen bu topluluğa yabancı birisin, yerine kalacak kimi bulabilirsin ki” der..
Bu sözün üzerine genç adam etrafına bir göz atar ve birini bulur..
“Bu zat benim yerime kalır, ey Halife-i Mü’minin” der Hz. Ömer’e!..
İşin enteresanı gencin işaret ettiği zat Peygamber Efendimiz(sav)’in en iyi arkadaşlarından ve daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr İbni As değil midir..
Hz. Ömer, Amr’a dönerek;
“Ey Amr.. Delikanlıyı duydun!.. Ne diyorsun” diye sorar!..
O yüce sahabe sadece üç kelimeyle cevap verir;
“Evet, ben kefilim!..”
Ve genç adam serbest bırakılır..
Üçüncü günün sonu gelmek üzeredir.. Bir başka deyişle vakit dolmaktadır.. Ancak gençten haber yoktur.. Medine’nin ileri gelenleri Hz. Ömer’e çıkarak, gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr İbni As’a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmazlar.. “Babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz” derler..
Bunun üzerine Hz. Ömer kendinden beklenen cevabı verir..
“Kefil babam da olsa fark etmez.. Cezayı infaz ederim!..”
Hz. Amr İbni As ise tam bir teslimiyet içerisinde konuşur;
“Ey Halife, biz de sözümüzün arkasındayız, ölmeye hazırız!..”
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve atını dört nal koşturan birisi insanların arasına dalar.. Atını durdurur.. Ve kemal-i edeple Hz. Ömer’in huzuruna çıkar.. Vakur bir ifadeyle;
“İşte geldim ey Mü’minlerin Emiri” der..
Hz. Ömer gence sorar; “Ey evladım, gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı, neden geldin?..”
Genç başını kaldırır ve (günümüz insanı için pek de önemli olmayan) şu anlamlı sözü söyler..
“AHDE VEFASIZLIK ETTİ” demeyesiniz diye geldim!..
Adalet timsali Hz. Ömer başını bu defa Amr İbni As’a çevirir ve der ki;
“Ey Amr!.. Sen bu genç adamı tanımıyorsun, nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?..”
Amr İbni As (Allah kendisinden ebediyyen razı olsun) vakariyet içinde ve de herkesin tüylerini diken diken eden o meşhur cevabını verir;
“Genç adam bu kadar insanın içerisinden beni seçti.. ‘İNSANLIK ÖLDÜ’ dedirtmemek için kabul ettim!..”
Konuşma sırası bu defa diğer gençlere gelir..
Gençler gözyaşları içinde, “biz bu davadan vazgeçiyoruz” derler..
Bu sözün üzerine Hz Ömer sorar; “biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz, ne oldu da vazgeçiyorsunuz?..”
.Gençlerin cevabı da düşündürücüdür:
“MERHAMETLİ İNSAN KALMADI” demeyesiniz diye!..
.. Bu kıssadan alınacak pek çok hisse var..
Tabii alabilene..
Bugün kendimizi o gencin, o gençlerin ve büyük Sahabe Amr İbni As’ın yerine koyalım.. Ve kendi kendimize soralım; “acaba biz bu vefayı, bu hamiyetli duruşu ve bu erdemi gösterebilir miyiz?..”
Çok zor.. Hatta imkansız!..
Hz. Ömer gibi adalet timsali idarecilerin olmadığı dünyamızda öyle kişilerin de olmaması normal aslında..
Ne dersiniz?..
Ahde vafa
AHDE VEFA
Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura, hışımla ve heyecanlı bir biçimde üç genç girer..
Derler ki;
“Ey Halife-i Mü’minin, bu aramızdaki kişi bizim babamızı öldürdü.. Allah için ne gerekiyorsa yerine getir!..”
Bu söz üzerine Hz. Ömer suçlanan gence dönerek sorar;
“Söyledikleri doğru mu?..”
Suçlanan genç cevap verir;
“Evet doğru..”
Bu söz üzerine Hz Ömer yeniden sorar; anlat bakalım nasıl oldu?..
Genç adam anlatmaya başlar,,
“Ben, bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım.. Ailemle beraber gezmeye çıktık.. Kader bizi bu kişilerin bulunduğu yere getirdi.. Atım bu kişilerin bahçesinden meyve kopardı ve ben ne yaptıysam atımın meyve koparıp yemesine engel olamadım.. Bu kişilerin babası içerden kızgın bir biçimde çıktı.. Atıma bir taş attı.. Atım oracıkta öldü.. Bu durum nefsime ağır geldi.. Ben de bir taş attım.. Babaları öldü.. Kaçmak istedim, fakat bu kişiler beni yakaladı.. Durum bundan ibarettir..”
Söyleyecek bir şey yok, der Hz. Ömer ve ardından ekler; “madem suçunu da kabul ettin bu suçun cezası idam!..”
Bu sözden sonra delikanlı tekrar söz ister ve başlar konuşmaya..
“Efendim bir özrüm var.. Ben memleketinde zengin bir insanım.. Babam, ölmeden önce bana epeyce altın bıraktı.. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım.. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz.. Bana üç gün izin veriniz.. Ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim.. Bu üç gün içinde de yerime birini bulurum..”
Hz. Ömer bir müddet düşünür.. Sonra da gence dönerek; “Sen bu topluluğa yabancı birisin, yerine kalacak kimi bulabilirsin ki” der..
Bu sözün üzerine genç adam etrafına bir göz atar ve birini bulur..
“Bu zat benim yerime kalır, ey Halife-i Mü’minin” der Hz. Ömer’e!..
İşin enteresanı gencin işaret ettiği zat Peygamber Efendimiz(sav)’in en iyi arkadaşlarından ve daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr İbni As değil midir..
Hz. Ömer, Amr’a dönerek;
“Ey Amr.. Delikanlıyı duydun!.. Ne diyorsun” diye sorar!..
O yüce sahabe sadece üç kelimeyle cevap verir;
“Evet, ben kefilim!..”
Ve genç adam serbest bırakılır..
Üçüncü günün sonu gelmek üzeredir.. Bir başka deyişle vakit dolmaktadır.. Ancak gençten haber yoktur.. Medine’nin ileri gelenleri Hz. Ömer’e çıkarak, gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr İbni As’a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmazlar.. “Babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz” derler..
Bunun üzerine Hz. Ömer kendinden beklenen cevabı verir..
“Kefil babam da olsa fark etmez.. Cezayı infaz ederim!..”
Hz. Amr İbni As ise tam bir teslimiyet içerisinde konuşur;
“Ey Halife, biz de sözümüzün arkasındayız, ölmeye hazırız!..”
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve atını dört nal koşturan birisi insanların arasına dalar.. Atını durdurur.. Ve kemal-i edeple Hz. Ömer’in huzuruna çıkar.. Vakur bir ifadeyle;
“İşte geldim ey Mü’minlerin Emiri” der..
Hz. Ömer gence sorar; “Ey evladım, gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı, neden geldin?..”
Genç başını kaldırır ve (günümüz insanı için pek de önemli olmayan) şu anlamlı sözü söyler..
“AHDE VEFASIZLIK ETTİ” demeyesiniz diye geldim!..
Adalet timsali Hz. Ömer başını bu defa Amr İbni As’a çevirir ve der ki;
“Ey Amr!.. Sen bu genç adamı tanımıyorsun, nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?..”
Amr İbni As (Allah kendisinden ebediyyen razı olsun) vakariyet içinde ve de herkesin tüylerini diken diken eden o meşhur cevabını verir;
“Genç adam bu kadar insanın içerisinden beni seçti.. ‘İNSANLIK ÖLDÜ’ dedirtmemek için kabul ettim!..”
Konuşma sırası bu defa diğer gençlere gelir..
Gençler gözyaşları içinde, “biz bu davadan vazgeçiyoruz” derler..
Bu sözün üzerine Hz Ömer sorar; “biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz, ne oldu da vazgeçiyorsunuz?..”
.Gençlerin cevabı da düşündürücüdür:
“MERHAMETLİ İNSAN KALMADI” demeyesiniz diye!..
.. Bu kıssadan alınacak pek çok hisse var..
Tabii alabilene..
Bugün kendimizi o gencin, o gençlerin ve büyük Sahabe Amr İbni As’ın yerine koyalım.. Ve kendi kendimize soralım; “acaba biz bu vefayı, bu hamiyetli duruşu ve bu erdemi gösterebilir miyiz?..”
Çok zor.. Hatta imkansız!..
Hz. Ömer gibi adalet timsali idarecilerin olmadığı dünyamızda öyle kişilerin de olmaması normal aslında..
Ne dersiniz?..
"selamun aleyküm rahmetullahi ve berekatühü"
paylaşımınız için allah razı olsun.çok anlanlı mesajlar veriyordu.fakat günümüzde böylesi hakiki idareciler nerde....selametle kalın.
paylaşımınız için allah razı olsun.çok anlanlı mesajlar veriyordu.fakat günümüzde böylesi hakiki idareciler nerde....selametle kalın.
Hz.ömer ve 3 genç...
Hz.ömer ve 3 genç...
Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler. Derler ki:
-'Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.'
Bu söz üzerine Hz. Ömer suçlanan gence dönerek:
— Söyledikleri doğru mu?
diye sorar, Suçlanan genç der ki:
—evet doğru.
Bu söz üzerine Hz Ömer:
—Anlat bakalım nasıl oldu
diye sorar: Bunun üzerine genç anlatmaya baslar, der ki:
-'Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim ailemle beraber gezmeye çıktık kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Afedersiniz hayvanlarımın arasında bir güzel atim var ki dönen bir defa daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir tas attı atim oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir tas attım, babası öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret' dedi. Bu söz üzerine Hz Ömer:
-'Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam. Madem suçunu da kabul ettin' dedi. Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:
-'Efendim bir özrüm var' diyerek konuşmaya başladı:
-'Ben memleketinde zengin bir insanim, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım. Simdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkini zayi ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün içinde yerime birini bulurum' der.
Hz. Ömer dayanamaz der ki:
-'Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?'
Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki:
- 'Bu zat benim yerime kalır.'
O zat Hz. Peygamber Efendimizin (SAV) en iyi arkadaşlarından daha yasarken cennetle müjdelenen Amr İbni As' dan başkası değildir. Hz. Ömer Amr'a dönerek:
- 'Ey Amr, delikanlıyı duydun' der. O yüce sahabe
-'Evet, ben kefilim' der ve genç adam serbest bırakılır. Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr İbni As'a verilecek idam yerine maktülün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kani yerde kalsın istemiyoruz derler. Hz. Ömer kendinden beklenen cevabi verir der ki:
-'Bu kefil babam olsa fark etmez cezayı infaz ederim.'
Hz Amr İbni As ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki:
-'Biz de sözümün arkasındayız.'
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek derki
-'evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?'
Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insani için pek de önemli olmayan)
-'AHDE VEFASIZLIK ETTI, SÖZ VERDİĞİ HALDE YAPMADI, KORKAK, SÖZÜNE GÜVENİLMEZ, HERKESİ KANDIRDI'
demeyesiniz diye geldim der.
Hz. Ömer başını bu defa çevirir ve Amr İbni As'a der ki:
-'Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu onun yerine kefil oldun'.
Amr İbni As Allah kendisinden ebediyyen razı olsun, vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir,
-'Bu kadar insanin içerisinden beni seçti.'İNSANLIK ÖLDÜ' dedirtmemek için kabul ettim' der.
Sıra gençlere gelir, derler ki:
-'Biz bu davadan vazgeçiyoruz.'
Bu sözün üzerine Hz Ömer:
-'Ne oldu, biraz evvel babamızın kani yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz?' der. Gençlerin cevabı da dehşetlidir:
-'MERHAMETLI INSAN KALMADI' DEMEYESINIZ DIYE
Hz.ömer ve 3 genç...
Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler. Derler ki:
-'Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.'
Bu söz üzerine Hz. Ömer suçlanan gence dönerek:
— Söyledikleri doğru mu?
diye sorar, Suçlanan genç der ki:
—evet doğru.
Bu söz üzerine Hz Ömer:
—Anlat bakalım nasıl oldu
diye sorar: Bunun üzerine genç anlatmaya baslar, der ki:
-'Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim ailemle beraber gezmeye çıktık kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Afedersiniz hayvanlarımın arasında bir güzel atim var ki dönen bir defa daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir tas attı atim oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir tas attım, babası öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret' dedi. Bu söz üzerine Hz Ömer:
-'Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam. Madem suçunu da kabul ettin' dedi. Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:
-'Efendim bir özrüm var' diyerek konuşmaya başladı:
-'Ben memleketinde zengin bir insanim, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım. Simdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkini zayi ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün içinde yerime birini bulurum' der.
Hz. Ömer dayanamaz der ki:
-'Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?'
Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki:
- 'Bu zat benim yerime kalır.'
O zat Hz. Peygamber Efendimizin (SAV) en iyi arkadaşlarından daha yasarken cennetle müjdelenen Amr İbni As' dan başkası değildir. Hz. Ömer Amr'a dönerek:
- 'Ey Amr, delikanlıyı duydun' der. O yüce sahabe
-'Evet, ben kefilim' der ve genç adam serbest bırakılır. Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr İbni As'a verilecek idam yerine maktülün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kani yerde kalsın istemiyoruz derler. Hz. Ömer kendinden beklenen cevabi verir der ki:
-'Bu kefil babam olsa fark etmez cezayı infaz ederim.'
Hz Amr İbni As ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki:
-'Biz de sözümün arkasındayız.'
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek derki
-'evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?'
Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insani için pek de önemli olmayan)
-'AHDE VEFASIZLIK ETTI, SÖZ VERDİĞİ HALDE YAPMADI, KORKAK, SÖZÜNE GÜVENİLMEZ, HERKESİ KANDIRDI'
demeyesiniz diye geldim der.
Hz. Ömer başını bu defa çevirir ve Amr İbni As'a der ki:
-'Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu onun yerine kefil oldun'.
Amr İbni As Allah kendisinden ebediyyen razı olsun, vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir,
-'Bu kadar insanin içerisinden beni seçti.'İNSANLIK ÖLDÜ' dedirtmemek için kabul ettim' der.
Sıra gençlere gelir, derler ki:
-'Biz bu davadan vazgeçiyoruz.'
Bu sözün üzerine Hz Ömer:
-'Ne oldu, biraz evvel babamızın kani yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz?' der. Gençlerin cevabı da dehşetlidir:
-'MERHAMETLI INSAN KALMADI' DEMEYESINIZ DIYE
-'AHDE VEFASIZLIK ETTI, SÖZ VERDİĞİ HALDE YAPMADI, KORKAK, SÖZÜNE GÜVENİLMEZ, HERKESİ KANDIRDI' demeyesiniz diye geldim...
-'Bu kadar insanin içerisinden beni seçti.'İNSANLIK ÖLDÜ' dedirtmemek için kabul ettim' der.
-'MERHAMETLI INSAN KALMADI' DEMEYESINIZ DIYE ...
Allahcc halleriyle bizleri de hallendirsin...
Allahcc razı olsun gönüldaşımız...
BESMELE...SELAM...DUA...
-'Bu kadar insanin içerisinden beni seçti.'İNSANLIK ÖLDÜ' dedirtmemek için kabul ettim' der.
-'MERHAMETLI INSAN KALMADI' DEMEYESINIZ DIYE ...
Allahcc halleriyle bizleri de hallendirsin...
Allahcc razı olsun gönüldaşımız...
BESMELE...SELAM...DUA...