Y
selamın aleyküm KARDEŞ
Dizelerin hepsi bir birinden mükemmel emeğine sağlık ALLAH a emanet kal
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Yürekçe (2 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan vaktileyl
- Başlangıç tarihi
selamın aleyküm KARDEŞ
Dizelerin hepsi bir birinden mükemmel emeğine sağlık ALLAH a emanet kal
Düşünmek en büyük armağanı insanın ve düşünmek en büyük çilesi.
Bazen ağlayabilmektir nimet, bazen ağlayamamak.
Bilmem ki anlatabilmek mi daha iyi yoksa ağlatabilmek mi,
Anlayan mı ağlar, ağlayan mı anlar,
Gözyaşı mı değerli, alın teri mi,
Günahı işleyen mi kederli, izleyen mi,
En acı olan umursamazlığımı insanın yoksa çaresizliği mi susanın?
Konuş ne olur ey kalbim!
Baki mi şu beden?
Sevgi kimin için, gözyaşı kime?
Ayrılık bu dünyada mı zor, ya ahirette?!
iktibas
ölüm Kalbime işliyor her gece sen bizden gittin gideli!
Dikenler de sever,
Hem de hiçbir zaman kavuşamayacakları bir güzele
Gül dikenle bir hoştur…
Dikenler de ağlar
Gülüne uzanan ellere akıtır gözyaşlarını,
Her damla kızıl kan dikeni gül eyler…
Diken gülün bekçisidir,
Kapı kuludur her an sevgilisinin
Korur sevdiceğini yalancı âşıklardan
Gül kendine âşık olanı ancak solup da başını bedenine düşürünce görür,
Mevla’m her kula gönül denen bir gül vermiştir,
Ona diken olarak aklı vermiştir,
Nefis denen yalancı sevgili her an kalbimizde bahar esintileri estirmeye çalışmakta
Her gör ki çoğu zaman nefsin dikeninin heveslerini kanatmaktadır,
Gönül denen gülse hep kendinden bilmekte,
Ve daha da kibirlenmektedir,
Ne zaman ki günahlar gönül gülünü soldurmaya başlar
O zaman ah ben ne yaptım der de boynunu büktüğünde,
Aklı yetişir gönlün imdadına,
Tövbe suyu ile yıkan,
Muhabbet güneşinde yan,
Dua ile yeşer,
Aşk ile kök sal,
Maneviyat ile başını kaldır,
Zikir ile sallan der,
Aklımızı gönlümüzün kapısında bekçi yapmadıkça
Nefis belası gezinecektir bir bülbül edasıyla
Her daim gönlümüzün semaların da.…
Alıntıdır..
Hem de hiçbir zaman kavuşamayacakları bir güzele
Gül dikenle bir hoştur…
Dikenler de ağlar
Gülüne uzanan ellere akıtır gözyaşlarını,
Her damla kızıl kan dikeni gül eyler…
Diken gülün bekçisidir,
Kapı kuludur her an sevgilisinin
Korur sevdiceğini yalancı âşıklardan
Gül kendine âşık olanı ancak solup da başını bedenine düşürünce görür,
Mevla’m her kula gönül denen bir gül vermiştir,
Ona diken olarak aklı vermiştir,
Nefis denen yalancı sevgili her an kalbimizde bahar esintileri estirmeye çalışmakta
Her gör ki çoğu zaman nefsin dikeninin heveslerini kanatmaktadır,
Gönül denen gülse hep kendinden bilmekte,
Ve daha da kibirlenmektedir,
Ne zaman ki günahlar gönül gülünü soldurmaya başlar
O zaman ah ben ne yaptım der de boynunu büktüğünde,
Aklı yetişir gönlün imdadına,
Tövbe suyu ile yıkan,
Muhabbet güneşinde yan,
Dua ile yeşer,
Aşk ile kök sal,
Maneviyat ile başını kaldır,
Zikir ile sallan der,
Aklımızı gönlümüzün kapısında bekçi yapmadıkça
Nefis belası gezinecektir bir bülbül edasıyla
Her daim gönlümüzün semaların da.…
Alıntıdır..
Hani tren usul usul hareket edince...
Hani eller ayrılık hüznüyle, kavuşma heyecanıyla sallanınca...
Hani genzi yakan bir duman ortalığı kaplayınca...
Hani gideni gözünüz görmez olunca artık...
Ve o, içinizde bir yerlerde saklı tuttuğunuz derin nefes, özgürlüğüne kavuşunca...
Ve hani belki iki damla gözyaşı, akmakla akmamak arasında..
Ve hani siz sırtınızı dönerken boş peronlara...
Geride kalan sizsiniz...
.....
Bir padişah sofrası bulursunuz önünüzde...
Zengin...
İçinde bin türlü hüzün...
İçinde özenle hazırlanmış ayrılık lezzetleri...
Ümit ararsınız, bastırmak için acıkan efkarınızı...
Yaşanmış ve yaşanmamış duygular öylesine doldurur ki içinizi, hiçbir yere sığamazsınız...
Kâinatın bütün trenleri geçer gözünüzden ve gönlünüzden...
Hepsinin katili olursunuz bir anda...
.....
Derinlerde bir yerlerde...
Ama hep duyacağınız mesafede...
Yanık türküler söyler birileri...
.....
Sonra oturup bir çay bahçesine... “Neden gittiler, neden ben kaldım....” muhasebesi başlar...
.....
“Dünya da virane bir handır aslında...
Gelir ve gider herkes...”
Bazan gidenler üzülür, bazan geride kalanlar...
.....
Gece ve gündüz gibi...
Yaz ve kış gibi...
Bir gülüp, bir ağlamak gibi...
Hiçbir tren, son tren değildir halbuki...
.....
Bir gün “Bir geride kalan...” olarak, hüzünkâr hissederseniz kendinizi...
Bir başka gün her şeyi geride bırakacağınızı düşünün...
Kendinizi bile geride bırakacağınızı düşünün...
Murat Başaran
Hani eller ayrılık hüznüyle, kavuşma heyecanıyla sallanınca...
Hani genzi yakan bir duman ortalığı kaplayınca...
Hani gideni gözünüz görmez olunca artık...
Ve o, içinizde bir yerlerde saklı tuttuğunuz derin nefes, özgürlüğüne kavuşunca...
Ve hani belki iki damla gözyaşı, akmakla akmamak arasında..
Ve hani siz sırtınızı dönerken boş peronlara...
Geride kalan sizsiniz...
.....
Bir padişah sofrası bulursunuz önünüzde...
Zengin...
İçinde bin türlü hüzün...
İçinde özenle hazırlanmış ayrılık lezzetleri...
Ümit ararsınız, bastırmak için acıkan efkarınızı...
Yaşanmış ve yaşanmamış duygular öylesine doldurur ki içinizi, hiçbir yere sığamazsınız...
Kâinatın bütün trenleri geçer gözünüzden ve gönlünüzden...
Hepsinin katili olursunuz bir anda...
.....
Derinlerde bir yerlerde...
Ama hep duyacağınız mesafede...
Yanık türküler söyler birileri...
.....
Sonra oturup bir çay bahçesine... “Neden gittiler, neden ben kaldım....” muhasebesi başlar...
.....
“Dünya da virane bir handır aslında...
Gelir ve gider herkes...”
Bazan gidenler üzülür, bazan geride kalanlar...
.....
Gece ve gündüz gibi...
Yaz ve kış gibi...
Bir gülüp, bir ağlamak gibi...
Hiçbir tren, son tren değildir halbuki...
.....
Bir gün “Bir geride kalan...” olarak, hüzünkâr hissederseniz kendinizi...
Bir başka gün her şeyi geride bırakacağınızı düşünün...
Kendinizi bile geride bırakacağınızı düşünün...
Murat Başaran
Susmak güzel. Susmak hayırlı. Susmak dostluk alâmeti, yakınlık ve tanıdıklık işâreti. Yabancıya hâl anlatma sıkleti yok dostların yanında, dost hâlden anlar, dostların yanında rahatça susulur. Sâmi Efendi Hazretleri benim dünyama susmak sohbetleri ile girmiştir. Hani o, hâl lisânıyla bazı dostlarına:
-"Haydi bir saat susmak sohbeti yapalım." demiş de başlarını kalplerine eğip bir saat sükût ederlermiş. Susmak güzeldir.
Yanında susabildiğin dostlara şükür!
Yanımda susan dostlara şükür!
-"Haydi bir saat susmak sohbeti yapalım." demiş de başlarını kalplerine eğip bir saat sükût ederlermiş. Susmak güzeldir.
Yanında susabildiğin dostlara şükür!
Yanımda susan dostlara şükür!
Y
Biz gidiyoruz dünya! Sen çok yaşa e mi?
İbrahim Tenekeci
harika olmuş emeğine sağlık
Aşk (ki) imkansızlığa çoğalır.hep geçmiş zamanlı bir hikayede bulur kendini; imreniriz.
ne kadar zorsa ne kadar ulaşılmazsa değeri bir okadar fazladır.
ayrılık bir nakarattır sanki ve yanında hep aynı sima : yalnızlık.
ondan korkarız , onunla bir arada görülmek istemeyiz. yalnızlık anlaşılmamaktır.
içindeki yangını anlatmak ister insan, içindeki çoşkuyu , neşeyi paylaşmak ister.
insan , anlaşılmak ister ve yalnızlık anlaşılmamaktır .
bir çelişkimidir bu ?
zor olana , imkansız olana imrenen insan neden bunun gerekçelerinden kaçar ve korkar ?
mecnun bir hüzün kipidir. o hüzün, o yalnızlık, o çiledir imrendiğimiz aslında.
yalnızlığın ve dahi ızdırabın göğüs kafesini genişlettiği ilk anın adıdır aşk.
acıyı sevgilinin gözlerinde billurlaştırdığın zaman bir çıkmaz sokağa saparsın. göğüs kafesin yırtılır , kelimeler yiter ,
yalnızlık bir gölge gibi peşinde tek dostun olur ki akıl senden gitmiştir ve alem-i avamın gözünde acınacak haldesindir.
bumudur istediğin ?
pek tabi hayır yanıtı gelir ki bu bir çelişkidir !
yusuf bir hüzün kipidir ! züleyha ateş ! ve ateşlere imrenen bir kalp !
yalnızlık bir çelişkidir !
aşk gerçekten imkansızlığamı çoğalmalıdır ?
basit ve yalın bir teması olamaz mı yani aşkın ?
ve dünyanın en meşhur sorusu gelir bulur sizi : aşk nedir ?
gel ey aşk uyandır beni !
Alıntıdır...
ne kadar zorsa ne kadar ulaşılmazsa değeri bir okadar fazladır.
ayrılık bir nakarattır sanki ve yanında hep aynı sima : yalnızlık.
ondan korkarız , onunla bir arada görülmek istemeyiz. yalnızlık anlaşılmamaktır.
içindeki yangını anlatmak ister insan, içindeki çoşkuyu , neşeyi paylaşmak ister.
insan , anlaşılmak ister ve yalnızlık anlaşılmamaktır .
bir çelişkimidir bu ?
zor olana , imkansız olana imrenen insan neden bunun gerekçelerinden kaçar ve korkar ?
mecnun bir hüzün kipidir. o hüzün, o yalnızlık, o çiledir imrendiğimiz aslında.
yalnızlığın ve dahi ızdırabın göğüs kafesini genişlettiği ilk anın adıdır aşk.
acıyı sevgilinin gözlerinde billurlaştırdığın zaman bir çıkmaz sokağa saparsın. göğüs kafesin yırtılır , kelimeler yiter ,
yalnızlık bir gölge gibi peşinde tek dostun olur ki akıl senden gitmiştir ve alem-i avamın gözünde acınacak haldesindir.
bumudur istediğin ?
pek tabi hayır yanıtı gelir ki bu bir çelişkidir !
yusuf bir hüzün kipidir ! züleyha ateş ! ve ateşlere imrenen bir kalp !
yalnızlık bir çelişkidir !
aşk gerçekten imkansızlığamı çoğalmalıdır ?
basit ve yalın bir teması olamaz mı yani aşkın ?
ve dünyanın en meşhur sorusu gelir bulur sizi : aşk nedir ?
gel ey aşk uyandır beni !
Alıntıdır...
