Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2 (4 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan mtekik
- Başlangıç tarihi
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
DOGRUDUR MEFTUN GÜZEL GİDİYOSUN MAŞALLAH...
meftun61 yazdı:
m_muaz yazdı:
KURAN'DA ZİNAYLA İLGİLİ AYETLER HANGİLERİ ...KOLAY OLDU..DEĞİLMİ..
nisa suresi 24,25 ayetler.maide suresi 5 ayet,isra suresi 32 ayet,nur suresi 2,3,4,7,24 ayetler
mümtahine suresi 12 ayetler.
Bir de harp esiri olarak elinize geçen cariyeler dışında, evli kadınlarla evlenmeniz Allah yazısı olarak haramdır. Bunların dışındakileri ise, zinadan kaçınıp namuslu yaşamak üzere mallarınızla istemeniz size helal kılındı. O halde hangisiyle nikah ile münasebette bulundunuzsa mehirlerini kendilerine bir farz olarak verin. O mehri kesiştikten sonra aranızda bir değişiklik yapmak hususunda anlaşmanızda da size bir günah yoktur. Her zaman Allah hakkıyla bilen mutlak hüküm sahibidir. nisa 24
İçinizden kim hür olan mümin kadınları nikahla alacak mali güce sahip değilse, ona da sahip bulunduğunuz mümin cariyelerinizden var. Allah, kadrinizi imanınız ile çok iyi bilir. Siz müminler hep birbirinizden sayılırsınız, o halde fuhuşta bulunmayan gizli dost edinmeyen, namuslu yaşamakta olan cariyeleri sahiplerinin izniyle nikahlayınız, mehirlerini de güzelce kendilerine veriniz. Eğer evlendikten sonra bir fuhuş irtikap ederlerse o vakit bunlara, hür kadınlar üzerine terettüp edecek cezanın yarısı lazım gelir. Bu durum sizden günaha girmek korkusunda olanlar içindir. Sabretmeniz ise sizin için daha hayırlıdır. Bununla beraber Allah günahları bağışlayandır, merhamet edendir nisa 25
Bugün temiz nimetler size helal edildi. Kendilerine kitap verilenlerin yemekleri size, sizin yemekleriniz de onlara helaldır. Hür mü'min kadınlarla, sizden önce kendilerine kitap verilenlerin hür kadınları, namusunuzu muhafaza etmek, zina etmemek, gizli dost tutmamak, kendilerine mehirlerini verip nikahlamak şartıyla size helaldır. Her kim şeriatın hükümlerini tanımazsa, bütün yaptıkları boşa gitmiştir ve o ahirette zarara uğrayacaklardandır nmaide 5
Zinaya da yaklaşmayın; çünkü o pek çirkindir ve kötü bir yoldur. isra 32
Zina eden kadın ve zina eden erkekten herbirine yüz değnek vurun; eğer Allah'a ve ahiret gönüne gerçekten inanıyorsanız, Allah'ın dinini uygulamada bunlara bir acıyacağınız tutmasın! Ayrıca mü'minlerden bir grup cezalandırılmalarına şahit olsun! nur 2
Zina etmiş erkek, ancak zina etmiş olan veya Allah'a ortak koşan bir kadınla; zina etmiş kadın ise, zina etmiş olan veya Allah'a ortak koşan bir erkekle evlenebilir. Bu, mü'minlere haram kılınmıştır. nur 3
Namuslu kadınlara zina suçu atıp sonra dört şahit getirmeyen kimselere de seksen değnek vurun ve artık ebediyyen onların şahitliklerini kabul etmeyin! Bunlar öyle fasıklardır. nur 4
Beşinci defada da, eğer yalan söyleyenlerden ise Allah'ın lanetinin kendi boynuna olmasını ifade etmelidir. nur 7
Dilleri, elleri ve ayaklarının yaptıklarına şahitlik edecekleri gün, nur 24
Ey peygamber, inanan kadınlar Allah'a hiçbir şeyi ortak koşmamaları, hırsızlık yapmamaları, zina etmemeleri çocuklarını öldürmemeleri, elleriyle ayakları arasında bir iftira uydurup getirmemeleri ve sana hiçbir iyi işte karşı gelmemeleri şartıyla sana biat etmeye geldikleri zaman biatlarını kabul et ve Allah'tan onların bağışlanmalarını dile! Çünkü Allah çok bağışlayandır. merhamet edendir.mümtahine 12
DOGRUDUR MEFTUN GÜZEL GİDİYOSUN MAŞALLAH...
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
s.a. ablam,
Anlaşılan bazen zor sorular çıkıyor. bende yeni gördüm, inşallah cevaplamaya gayret göstereyim.
Sorulan sure
HUCURÂT SÜRESİ
Giriş
Medine DÖnemi'nde nazil olmuştur. 18 ayettir.
Bu sure ismini dördüncü ayetteki «ELHucurat» tabirinden almaktadır Hasan, Katade ve İkrime'nin rivayetine göre bu sure hicretten sonra nazil olmuştur. Mecma'ul-Beyan'da Tabersi îbn Abbas'tan şöyle rivayet etmektedir: «Ancak 13. Ayet Mekke DÖ-nemi'nde nazil olmuştur. Umulur ki «Ey iman edenler» tabiri Medine Dönemi'nde inen ayetlerdendir. «Ey nas!» tabiri de Mekke DÖnemi'nde nazil olan ayetlerdendir» Bu kaideye binaen Ibn Ab-bas bu istisnayı yapmıştır. Fakat gerçek şudur ki bu kaide daimi değildir. Haffaci «Bu ayet şaz bir görüşle Mekki'dir» demiştir.
Sure icma ile 18 ayettir. Kelime sayısı 343, harf sayısı ise 1476'dır.
Fetih Suresi ile aralarındaki ilişki şöyledir: İkisi de Medine DÖnemi'nde nazil olmuştur. İkisi de birtakım hükümler getirmektedir. Fetih Suresi'nde kafirlerle savaş meselesi vardır. Burada da asîlerle savaş söz konusudur. Fetih Suresi «Ey iman edenler!» hi-tabıyla sonuçlanırken, bu sure de «Ey iman edenler!» hitabıyla açılmıştır. [1]
Meal
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
1- Ey iman edenler! Sakın Allah'ın ve Rasûlü'nün huzu-
runda öne geçmeyin. Allah'tan (azabından) korkun. Muhakkak Allah işiten ve bilendir.
2- Ey iman edenler! Seslerinizi salan Peygamberin sesin-den daha fazla yükseltmeyin. Birbirinize bağırdığınız gibi, Pey-gamber'e de yüksek sesle bağırmayın. (Böyle yaptığınız takdirde) haberiniz olmadan amelleriniz yanıp hiç olur.
3- Kuşkusuz ki Rasûlullah'm huzurunda seslerini kısanlar öyle kimselerdir ki, Allah onların kalplerini takva için imtihan etmiştir. Onlara mağfiret ve büyük bir mükâfat vardır.
4- (Ey Rasûlüm!) Odaların arkasından sana seslenenler var ya! Onların çoğu hakikaten akıl erdiremiyorlar. [2]
Dirayet Ve Rivayet Tefsiri
(1-4) «Ey iman edenler! Sakın Allah'ın ve...» Bu Ayetlerin Tefsiri
«Öne geçmeJc»ten maksat, bir dununu Allah ve Rasûlü onunla hükmetmezden önce işlemeyin, buna cesaret göstermeyin ve kesinleştirmeyin. Ancak onun yapılmasına izin verirlerse yapın demektir. Hulâsa bu ayet Kitap ve Sünnet'in ışığında olmaksızın herhangi bir işin yapılmasına ruhsat vermemekte ve Kitap ile Sünnet'e muhalefetten sakindirmaktadir. Yani dini bir meselede, kendiliğinizden, Kitap ve Sünnet'e müracaat etmeden herhangi bir hükme varmayın. (Bu yorum İbn Abbas'tan gelmiştir).
îbn'uUVTunzir, İbn Ebi Hatim ve Ebu Nuaym, İbn Abbas'in şöyle dediğini rivayet ediyorlar: «Kitap ve Sünnet'in hilafım söylemeyiniz.»
îbn Cerir'in, tbn Abbas'tan rivayet ettiğine göre, onlar Allah kelâmının önünde konuşmaktan yasaklandılar. Onlara düşen, kulak kabartmak ve konuşmamaktı.
Bu ayetin bu son mânâya delâlet etmesi, Allah Rasûlü'nün lafzıyla beraber Allah'tan naklettiği kelâm veya mânânın Allah'tan, lâfzın Rasûlullah'tan olduğu kelâmdır. Veya burada hem Allah'ın hem de Rasûl'ün kelâmı kastedilirse böyledir.
Abd bin Humeyd'in Mücahid'den «Allah Rasûlü diliyle bir hü~ hum vermeden, siz Rasûlullah'tan herhangi bir şeyin fetvasını istemeyin» şeklinde naklettiği bu rivayet, birinci yorum gibi yorum* lanır ve îbn Abbas'ın yorumuna destek olur.
Bu ayetin sebebi nüzulünde ihtilâf vardır. Buhari ve İbn'uî Munzir, Abdullah bin Zübeyr'den şöyle rivayet ediyorlar;
«Beni Temim'den bir grup Hz. Peygamîber'e geldi. Ebubekir Sıddık, «Onların başına emir olarak Ka'kaa bin Mabed'i seç» dedi. Hz. Ömer «Akra' bin Habis'i seç» dedi. Hz. Ebubekir, Hz. Ömer'e:
«Sen bu sözünle sadece bana muhalefet etmeyi amaçladın» dedi. Hz. Ömer, «Sana muhalefeti amaçlamadım» deyince ikisi yüksek sesle münakaşa ettiler ve bunun üzerine bu ayet indi.»
Abd bin Hunıeyd ve İbn Cerir'in Hasan'dan rivayet ettiğine göre bazı kimseler Kurban Bayramı'nda, Hz. Peygamber kurbanını henüz kesmeden Önce kendi kurbanlarını kestiler. Peygamber onlara ikinci bir kurban kesmelerini.emretti ve bunun üzerine bu ayet nazil oldu.
Hasan Basri'den gelen ikinci bir rivayete göre Hz. Peygamber Medine'ye yerleştikten sonra her taraftan kendisine heyetler gel. meye başladı. Bu kimseler çoık sual soruyorlardı. Bu ayet «Peygamber başlamadan önce sual sormaya başlamayın» yasağını getirmiştir.
îbn Cerir, Katade'den şöyle rivayet etmektedir:
Bazı kimseler «Falan kişiler hakkında, eğer ayet nazil olsaydı, şöyle şöyle olurdu» şeklinde birtakım temennilerde bulunuyor-
lardı. Cenab-ı Hak bu temennilerin Allah'ın hoşuna gitmediğini bildirmek ve bunu yasaklamak için bu ayeti indirdi.
Tabarani ve İbn Merduveyh Hz. Aişe'den şöyle rivayet ediyorlar: «Bazı kimseler Ramazan ayının Önünde ve Peygamber'den önce oruç tutardı. Bu ayet onlar hakkında gelmiştir.»
Bazı müfessirler «Bu ayet her söz ve her fiil için genel bir hüküm getirmiştir» demiştir, Rasûl-ü Ekrem'in huzurunda bir meselenin cereyan etmesi halinde Peygamber'den önce hiç kimsenin ona cevap vermemesi istenmektedir. Hz. Peygamber'in Önünden gidilmemesi, yemeğe ondan önce başlanmaması emredilmektedir. Muhtemelen ayetin mânası şöyledir: «Peygamber'in önünde yürümeyin.» Bu ayetten her şeyde Allah'ın hükümlerine tâbi olmanın farziyeti ortaya çıkmaktadır. Kıyası kabul etmeyenler genellikle bu ayetle istidlal etmişlerdir. Fakat bu istidlalleri, yerinde değildir. [3]
Peygamber Huzurunda Sesli Konuşmak
«Ey iman edenler! Seslerinizi Peygamber'in sesinin üstüne çıkarmayın.»
Cenab-ı Hak birinci ayette sözde ve fiilde RasûluUah'm önüne geçilmesini yasakladıktan sonra bu ayetle de söz keyfiyetin, deki geçmeyi yasaklamıştır. Birinci ayetin başında «Ey iman eden-ler» hitabı geçtiği halde ikinci ayetin başında da bu hitabın tekrar edilmesi, ikaz ve tembihte mübalağa yapmak ve bu iki kelâmın başlıbaşma iki hüküm olduğunu belirtmek içindir.
«Rasûl-ü Ekrem'in sesinin ulaştığı noktanın ötesine kadar sesinizi ulaştırmayın, gürültü yapmayın» ayetinden malcsat, şiddet-Ü şekilde bağırmayın, şiddetli bağırmaların altında konuşun, demek değildir. Yani peygamberin yanında gürültü yapmayın. Daha önce yaptığınız gibi sizden kabalık sadır olmasın. Rasûlullah'la aranızdaki sesli konuştuğunuz gibi konuşmayınız.
Birinci cümle, seslerin Hz. Peygamber'in sesinin üzerine çıkarılmasını yasaklıyor. İkinci cümle de kendi aralarındaki sesli konuşmaları peygamberle sesli konuşmaya eşit tutmalarını yasakla maktadır. Çünkü insan ancak kendi dengiyle bu şekilde konuşabilir. Allah'ın peygamberiyle ise böyle konuşulmaz.
Bazılarına göre, birinci hüküm peygamberin onlarla konuşmasına dairdir. İkinci hüküm ise Rasûl-ü Ekrem'in sükûtuyla tahsis edilmiştir. Yani peygamber sizinle konuştuğu zaman sesinizi onun sesinin üstüne çıkarmayın. Peygamber sustuğu zaman, eğer siz konuşursanız, onunla sesli ve gürültülü bir şekilde konuşmayınız! Yani seslerinizi peygamberin sesinden daha hafif tutunuz. Ona fısıltıya yakın bir sesle hitap edin. Böylece peygamberliğin azametini gözetmiş olursunuz. İşte bu noktadan dolayıdır ki Hz. Ebubekir Sıddık bu ayet indikten sonra «Ey Allah'ın Rasûlü! Sana Kitab'ı indiren Allah'a yemin ederim, bundan böyle, ölünceye kadar seninle ancak fısıltıyla konuşurum» demiştir,
Rasûlullaih, kendisine heyetler gelince, kendisine nasıl selâm vereceklerini, Peygamber'in huzurunda sekinet ve vakarlarının nasıl olacağı hususunu öğreten bir kimseyi gönderiyordu. Evvela o heyetlere bunlar Öğretiliyor, ancak bundan sonra Rasûlullah'ın huzuruna geliyorlardı. Hz. Ömer, (Buhari'de yer alan ve Zübeyr'den gelen bir rivayete göre) Rasûlullah'ın yanında konuştuğunda sesini peygamber işitmiyordu. Ondan ne söylediğini sorduğu zaman sözlerini tekrarlıyordu.
Bazıları da «Bu ayetin mânâsı birbirinize hitap ettiğiniz gibi, onu ismiyle, Jcünyesiyle çağırmayınız. Ona Nebi, Rasûl şeklinde hi. tap edin demektir» demiştir. Bu mânâ, tekrar emrinden daha uzak olmasına rağmen zahire muhalif düşer. Çünkü o takdirde «cehr» kelimesinin zikredilmesi için herhangi bir neden kalmaz.
«Amelinizin boşa çıkması» cümlesi iki nehyin de nedenidir. Yani Cenab-ı Hak sizi, bahsi geçen davranışlardan nehyetmiştir. Çünkü bunları yaptığınız takdirde ameliniz bâtıl olur. Veya sesli konuştuğunuz, gürültü yaptığınız takdirde ameliniz yanacağı için bunu yapmayın!
Ayetin zahirinden anlaşılıyor ki günahlar mutlak olarak sa-lih amelleri iptal eder! Ehli Sünnet'in mezhebi, sadece küfrün sa-lih amelleri iptal edeceği şeklindedir. Birinci görüş Mutezile'nin görüşüdür. Bunun için Zemahşeri, Keşşafta şöyle der: «Bu ayet iki Önemli duruma delâlet eder:
1- Günahlardan bir kısmı vardır ki müminin amelini boşa çıkarır.
2- Müminin amellerinde boşa çıkıp-çîkmadığı bilinmeyen ameller vardır. Umulur ki onlar da Allah katında iptal olmuştur.
İbn'ul-Münir, Zemahşeri'ye şu cevabı veriyor: «Ayette sesin peygamberin sesinden yüksek tutulması yasağı vardır. Biliniyor ki yasağın hükmü, peygamberin rahatsızlığından meydana gelen bir nesnenin orada bulunmasından ileri gelmektedir. Tercih edilen kaide şudur: RasûLü Ekrem'e rahatsızlık vermek, bütün mezheb-lerin ittifakıyla ameli yok eden küfür mertebesine çıkar. îşte böylece peygambere rahatsızlığın verildiğinin zannedildiği bir yerde bu ithamın kökünü kesmek için bu davranış yasak kılınmıştır. Bu mânâ ister mevcut olsun ister olmasın. Rasûl-ü Ekrem'e rahat-sizlik vermek basan küfür mertebesine kadar uzanabilir. Basan da o dereceye kadar ilerlemez. Bu iki şekli aytrd edecek herhangi bir delil olmadığı için peygambere rahatsızlık verme zannının olduğu yerden mutlak şekilde kaçmak gerekir».
İbn'ul-Münir devamla şöyle der:
«Bu takdir, sahih olan iki mukaddime üzerinde cereyan etmektedir:
1- Sesin yükseltilmesi rahatsızlığı meydana getiren şeyler cinsindendir. Bu da naklen ve gözle müşahede edilen bir hakikattir. Hatta hoca, huzurunda talebenin sesli konuşmasından rahatsız olur. Hoca böyle olursa, peygamberlik rütbesi nasıl olur? Ona gerekli olan iclal ve tazim nasıldır?
2- Allah Easûlü'ne rahatsızlık vermek küfündür. Bunun küfür olduğu sabittir. Ehli sünnetin bütün imamları bu hususta ittifak etmişlerdir. RasûluPah'a küfür yönünden rahatsızlık veren bir kimsenin öldürülmesi hususunda fetva verilmiştir. Onun tev-besi kabul olunmaz. Çünkü Allah Rasûlü'ne verilen rahatsızlık Allah katında daha büyük bir cezayı müstelzimdir.
Bütün bunlardan sonra şu da bilinmelidir ki, yükselen seslerden bir kısmı bu yasağın kapsamına girmez. Mesela savaş esnasında bir sahabenin peygamberin yanında bağırması veya bir tartışma esnasında inatçı rakibine bağırması veya bir düşmanı korkutmak için bağırması haranı değildir. Çünkü Rasûl-ü Ekrem bu gibi seslerden rahatsızlık duymaz. Diğer bir değişle bu sesin sahibi Peygamber'i hiçe saymış değildir.
Bir hadisi şerifte Rasûl-ü Ekrem, Huneyn Günü'nde Hz. Ab-bas'a «Ağacın altında biat edenleri, çağır» dedi. O da sesinin en tiz tonuyla «Semurre arkadaşları nerededir?» diye bağırdı. (Hz. Ab-bas çok gür sesli bir zattı).
Alimler «Bu ayet delâlet eder ki peygamberin kabri şerifi yanında da sesli konuşmak yasaktır. Hadisi okunduğu zaman da sesli konuşulmamalıdır. Çünkü ölü olduğu haldeki hürmeti diri olduğu haldeki hürmeti gibidir» demişlerdir. [4]
k.se.o.
s.a. ablam,
Anlaşılan bazen zor sorular çıkıyor. bende yeni gördüm, inşallah cevaplamaya gayret göstereyim.
Sorulan sure
HUCURÂT SÜRESİ
Giriş
Medine DÖnemi'nde nazil olmuştur. 18 ayettir.
Bu sure ismini dördüncü ayetteki «ELHucurat» tabirinden almaktadır Hasan, Katade ve İkrime'nin rivayetine göre bu sure hicretten sonra nazil olmuştur. Mecma'ul-Beyan'da Tabersi îbn Abbas'tan şöyle rivayet etmektedir: «Ancak 13. Ayet Mekke DÖ-nemi'nde nazil olmuştur. Umulur ki «Ey iman edenler» tabiri Medine Dönemi'nde inen ayetlerdendir. «Ey nas!» tabiri de Mekke DÖnemi'nde nazil olan ayetlerdendir» Bu kaideye binaen Ibn Ab-bas bu istisnayı yapmıştır. Fakat gerçek şudur ki bu kaide daimi değildir. Haffaci «Bu ayet şaz bir görüşle Mekki'dir» demiştir.
Sure icma ile 18 ayettir. Kelime sayısı 343, harf sayısı ise 1476'dır.
Fetih Suresi ile aralarındaki ilişki şöyledir: İkisi de Medine DÖnemi'nde nazil olmuştur. İkisi de birtakım hükümler getirmektedir. Fetih Suresi'nde kafirlerle savaş meselesi vardır. Burada da asîlerle savaş söz konusudur. Fetih Suresi «Ey iman edenler!» hi-tabıyla sonuçlanırken, bu sure de «Ey iman edenler!» hitabıyla açılmıştır. [1]
Meal
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
1- Ey iman edenler! Sakın Allah'ın ve Rasûlü'nün huzu-
runda öne geçmeyin. Allah'tan (azabından) korkun. Muhakkak Allah işiten ve bilendir.
2- Ey iman edenler! Seslerinizi salan Peygamberin sesin-den daha fazla yükseltmeyin. Birbirinize bağırdığınız gibi, Pey-gamber'e de yüksek sesle bağırmayın. (Böyle yaptığınız takdirde) haberiniz olmadan amelleriniz yanıp hiç olur.
3- Kuşkusuz ki Rasûlullah'm huzurunda seslerini kısanlar öyle kimselerdir ki, Allah onların kalplerini takva için imtihan etmiştir. Onlara mağfiret ve büyük bir mükâfat vardır.
4- (Ey Rasûlüm!) Odaların arkasından sana seslenenler var ya! Onların çoğu hakikaten akıl erdiremiyorlar. [2]
Dirayet Ve Rivayet Tefsiri
(1-4) «Ey iman edenler! Sakın Allah'ın ve...» Bu Ayetlerin Tefsiri
«Öne geçmeJc»ten maksat, bir dununu Allah ve Rasûlü onunla hükmetmezden önce işlemeyin, buna cesaret göstermeyin ve kesinleştirmeyin. Ancak onun yapılmasına izin verirlerse yapın demektir. Hulâsa bu ayet Kitap ve Sünnet'in ışığında olmaksızın herhangi bir işin yapılmasına ruhsat vermemekte ve Kitap ile Sünnet'e muhalefetten sakindirmaktadir. Yani dini bir meselede, kendiliğinizden, Kitap ve Sünnet'e müracaat etmeden herhangi bir hükme varmayın. (Bu yorum İbn Abbas'tan gelmiştir).
îbn'uUVTunzir, İbn Ebi Hatim ve Ebu Nuaym, İbn Abbas'in şöyle dediğini rivayet ediyorlar: «Kitap ve Sünnet'in hilafım söylemeyiniz.»
îbn Cerir'in, tbn Abbas'tan rivayet ettiğine göre, onlar Allah kelâmının önünde konuşmaktan yasaklandılar. Onlara düşen, kulak kabartmak ve konuşmamaktı.
Bu ayetin bu son mânâya delâlet etmesi, Allah Rasûlü'nün lafzıyla beraber Allah'tan naklettiği kelâm veya mânânın Allah'tan, lâfzın Rasûlullah'tan olduğu kelâmdır. Veya burada hem Allah'ın hem de Rasûl'ün kelâmı kastedilirse böyledir.
Abd bin Humeyd'in Mücahid'den «Allah Rasûlü diliyle bir hü~ hum vermeden, siz Rasûlullah'tan herhangi bir şeyin fetvasını istemeyin» şeklinde naklettiği bu rivayet, birinci yorum gibi yorum* lanır ve îbn Abbas'ın yorumuna destek olur.
Bu ayetin sebebi nüzulünde ihtilâf vardır. Buhari ve İbn'uî Munzir, Abdullah bin Zübeyr'den şöyle rivayet ediyorlar;
«Beni Temim'den bir grup Hz. Peygamîber'e geldi. Ebubekir Sıddık, «Onların başına emir olarak Ka'kaa bin Mabed'i seç» dedi. Hz. Ömer «Akra' bin Habis'i seç» dedi. Hz. Ebubekir, Hz. Ömer'e:
«Sen bu sözünle sadece bana muhalefet etmeyi amaçladın» dedi. Hz. Ömer, «Sana muhalefeti amaçlamadım» deyince ikisi yüksek sesle münakaşa ettiler ve bunun üzerine bu ayet indi.»
Abd bin Hunıeyd ve İbn Cerir'in Hasan'dan rivayet ettiğine göre bazı kimseler Kurban Bayramı'nda, Hz. Peygamber kurbanını henüz kesmeden Önce kendi kurbanlarını kestiler. Peygamber onlara ikinci bir kurban kesmelerini.emretti ve bunun üzerine bu ayet nazil oldu.
Hasan Basri'den gelen ikinci bir rivayete göre Hz. Peygamber Medine'ye yerleştikten sonra her taraftan kendisine heyetler gel. meye başladı. Bu kimseler çoık sual soruyorlardı. Bu ayet «Peygamber başlamadan önce sual sormaya başlamayın» yasağını getirmiştir.
îbn Cerir, Katade'den şöyle rivayet etmektedir:
Bazı kimseler «Falan kişiler hakkında, eğer ayet nazil olsaydı, şöyle şöyle olurdu» şeklinde birtakım temennilerde bulunuyor-
lardı. Cenab-ı Hak bu temennilerin Allah'ın hoşuna gitmediğini bildirmek ve bunu yasaklamak için bu ayeti indirdi.
Tabarani ve İbn Merduveyh Hz. Aişe'den şöyle rivayet ediyorlar: «Bazı kimseler Ramazan ayının Önünde ve Peygamber'den önce oruç tutardı. Bu ayet onlar hakkında gelmiştir.»
Bazı müfessirler «Bu ayet her söz ve her fiil için genel bir hüküm getirmiştir» demiştir, Rasûl-ü Ekrem'in huzurunda bir meselenin cereyan etmesi halinde Peygamber'den önce hiç kimsenin ona cevap vermemesi istenmektedir. Hz. Peygamber'in Önünden gidilmemesi, yemeğe ondan önce başlanmaması emredilmektedir. Muhtemelen ayetin mânası şöyledir: «Peygamber'in önünde yürümeyin.» Bu ayetten her şeyde Allah'ın hükümlerine tâbi olmanın farziyeti ortaya çıkmaktadır. Kıyası kabul etmeyenler genellikle bu ayetle istidlal etmişlerdir. Fakat bu istidlalleri, yerinde değildir. [3]
Peygamber Huzurunda Sesli Konuşmak
«Ey iman edenler! Seslerinizi Peygamber'in sesinin üstüne çıkarmayın.»
Cenab-ı Hak birinci ayette sözde ve fiilde RasûluUah'm önüne geçilmesini yasakladıktan sonra bu ayetle de söz keyfiyetin, deki geçmeyi yasaklamıştır. Birinci ayetin başında «Ey iman eden-ler» hitabı geçtiği halde ikinci ayetin başında da bu hitabın tekrar edilmesi, ikaz ve tembihte mübalağa yapmak ve bu iki kelâmın başlıbaşma iki hüküm olduğunu belirtmek içindir.
«Rasûl-ü Ekrem'in sesinin ulaştığı noktanın ötesine kadar sesinizi ulaştırmayın, gürültü yapmayın» ayetinden malcsat, şiddet-Ü şekilde bağırmayın, şiddetli bağırmaların altında konuşun, demek değildir. Yani peygamberin yanında gürültü yapmayın. Daha önce yaptığınız gibi sizden kabalık sadır olmasın. Rasûlullah'la aranızdaki sesli konuştuğunuz gibi konuşmayınız.
Birinci cümle, seslerin Hz. Peygamber'in sesinin üzerine çıkarılmasını yasaklıyor. İkinci cümle de kendi aralarındaki sesli konuşmaları peygamberle sesli konuşmaya eşit tutmalarını yasakla maktadır. Çünkü insan ancak kendi dengiyle bu şekilde konuşabilir. Allah'ın peygamberiyle ise böyle konuşulmaz.
Bazılarına göre, birinci hüküm peygamberin onlarla konuşmasına dairdir. İkinci hüküm ise Rasûl-ü Ekrem'in sükûtuyla tahsis edilmiştir. Yani peygamber sizinle konuştuğu zaman sesinizi onun sesinin üstüne çıkarmayın. Peygamber sustuğu zaman, eğer siz konuşursanız, onunla sesli ve gürültülü bir şekilde konuşmayınız! Yani seslerinizi peygamberin sesinden daha hafif tutunuz. Ona fısıltıya yakın bir sesle hitap edin. Böylece peygamberliğin azametini gözetmiş olursunuz. İşte bu noktadan dolayıdır ki Hz. Ebubekir Sıddık bu ayet indikten sonra «Ey Allah'ın Rasûlü! Sana Kitab'ı indiren Allah'a yemin ederim, bundan böyle, ölünceye kadar seninle ancak fısıltıyla konuşurum» demiştir,
Rasûlullaih, kendisine heyetler gelince, kendisine nasıl selâm vereceklerini, Peygamber'in huzurunda sekinet ve vakarlarının nasıl olacağı hususunu öğreten bir kimseyi gönderiyordu. Evvela o heyetlere bunlar Öğretiliyor, ancak bundan sonra Rasûlullah'ın huzuruna geliyorlardı. Hz. Ömer, (Buhari'de yer alan ve Zübeyr'den gelen bir rivayete göre) Rasûlullah'ın yanında konuştuğunda sesini peygamber işitmiyordu. Ondan ne söylediğini sorduğu zaman sözlerini tekrarlıyordu.
Bazıları da «Bu ayetin mânâsı birbirinize hitap ettiğiniz gibi, onu ismiyle, Jcünyesiyle çağırmayınız. Ona Nebi, Rasûl şeklinde hi. tap edin demektir» demiştir. Bu mânâ, tekrar emrinden daha uzak olmasına rağmen zahire muhalif düşer. Çünkü o takdirde «cehr» kelimesinin zikredilmesi için herhangi bir neden kalmaz.
«Amelinizin boşa çıkması» cümlesi iki nehyin de nedenidir. Yani Cenab-ı Hak sizi, bahsi geçen davranışlardan nehyetmiştir. Çünkü bunları yaptığınız takdirde ameliniz bâtıl olur. Veya sesli konuştuğunuz, gürültü yaptığınız takdirde ameliniz yanacağı için bunu yapmayın!
Ayetin zahirinden anlaşılıyor ki günahlar mutlak olarak sa-lih amelleri iptal eder! Ehli Sünnet'in mezhebi, sadece küfrün sa-lih amelleri iptal edeceği şeklindedir. Birinci görüş Mutezile'nin görüşüdür. Bunun için Zemahşeri, Keşşafta şöyle der: «Bu ayet iki Önemli duruma delâlet eder:
1- Günahlardan bir kısmı vardır ki müminin amelini boşa çıkarır.
2- Müminin amellerinde boşa çıkıp-çîkmadığı bilinmeyen ameller vardır. Umulur ki onlar da Allah katında iptal olmuştur.
İbn'ul-Münir, Zemahşeri'ye şu cevabı veriyor: «Ayette sesin peygamberin sesinden yüksek tutulması yasağı vardır. Biliniyor ki yasağın hükmü, peygamberin rahatsızlığından meydana gelen bir nesnenin orada bulunmasından ileri gelmektedir. Tercih edilen kaide şudur: RasûLü Ekrem'e rahatsızlık vermek, bütün mezheb-lerin ittifakıyla ameli yok eden küfür mertebesine çıkar. îşte böylece peygambere rahatsızlığın verildiğinin zannedildiği bir yerde bu ithamın kökünü kesmek için bu davranış yasak kılınmıştır. Bu mânâ ister mevcut olsun ister olmasın. Rasûl-ü Ekrem'e rahat-sizlik vermek basan küfür mertebesine kadar uzanabilir. Basan da o dereceye kadar ilerlemez. Bu iki şekli aytrd edecek herhangi bir delil olmadığı için peygambere rahatsızlık verme zannının olduğu yerden mutlak şekilde kaçmak gerekir».
İbn'ul-Münir devamla şöyle der:
«Bu takdir, sahih olan iki mukaddime üzerinde cereyan etmektedir:
1- Sesin yükseltilmesi rahatsızlığı meydana getiren şeyler cinsindendir. Bu da naklen ve gözle müşahede edilen bir hakikattir. Hatta hoca, huzurunda talebenin sesli konuşmasından rahatsız olur. Hoca böyle olursa, peygamberlik rütbesi nasıl olur? Ona gerekli olan iclal ve tazim nasıldır?
2- Allah Easûlü'ne rahatsızlık vermek küfündür. Bunun küfür olduğu sabittir. Ehli sünnetin bütün imamları bu hususta ittifak etmişlerdir. RasûluPah'a küfür yönünden rahatsızlık veren bir kimsenin öldürülmesi hususunda fetva verilmiştir. Onun tev-besi kabul olunmaz. Çünkü Allah Rasûlü'ne verilen rahatsızlık Allah katında daha büyük bir cezayı müstelzimdir.
Bütün bunlardan sonra şu da bilinmelidir ki, yükselen seslerden bir kısmı bu yasağın kapsamına girmez. Mesela savaş esnasında bir sahabenin peygamberin yanında bağırması veya bir tartışma esnasında inatçı rakibine bağırması veya bir düşmanı korkutmak için bağırması haranı değildir. Çünkü Rasûl-ü Ekrem bu gibi seslerden rahatsızlık duymaz. Diğer bir değişle bu sesin sahibi Peygamber'i hiçe saymış değildir.
Bir hadisi şerifte Rasûl-ü Ekrem, Huneyn Günü'nde Hz. Ab-bas'a «Ağacın altında biat edenleri, çağır» dedi. O da sesinin en tiz tonuyla «Semurre arkadaşları nerededir?» diye bağırdı. (Hz. Ab-bas çok gür sesli bir zattı).
Alimler «Bu ayet delâlet eder ki peygamberin kabri şerifi yanında da sesli konuşmak yasaktır. Hadisi okunduğu zaman da sesli konuşulmamalıdır. Çünkü ölü olduğu haldeki hürmeti diri olduğu haldeki hürmeti gibidir» demişlerdir. [4]
k.se.o.
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
Kardeşlerim hakkınızı helal ediniz.Cevap biraz geç geldi kusura bakmayın.
Allah'u Teala'nın hz.Musa ya ,Muhammed ümmetini övdüğü ayeti kerimeyi sormuştum.
Veysel Bey den ahzap suresi olarak geldi ama ne yazıkki cevap bu değil.Doğru cevabı ben veriyim izninizle..
Araf Suresi 156.ayeti kerime:
Musa as. dedi ki;"bize hem bu dünyada bir hasene yaz,hem ahirette.Biz gerçekten de tevbe edip Senin hidayetine döndük."Bunun üzerine Mevla T.şöyle buyurdu:"azabım var,onu dilediğime isabet ettiririm,rahmetimde vardır,o ise her şeyi kaplamış ve kuşatmıştır.Onu da özellikle korunanlara zekatını verenlere ve ayetlerimize inananlara mahsusu kılacağım."
Araf Suresi 157.ayeti kerime:
"Onlar ki,o ümmi peygambere uyarlar,yanlarındaki Tevrat ve İncil'de yazılmış bulacakları o peygambere uyup,onun izinden giderler ki,o,onlara iyiyi emreder ve onları kötülüklerden alıkoyar,temiz ve hoş şeyleri kandilerine helal kılar,murdar ve kötü şeyleri de üzerlerine haram kılar,sırtlarından ağır yükleri indirir,üzerlerindeki bağları ve zincirleri kırar atar,işte o vakit ona iman eden,ona kuvvetle saygı gösteren,ona yardımcı olan ve onun peygamberliği ile birlikte indirilen nuru(Kuran'ı Kerim)izleyen kimseler,işte asıl murada eren kurtulmuşlar onlardır."
Hz Musa'nın kavmi de bu şekilde davranmaları gerekiyordu ama tam tersi davranmışlardı ve bunun üzerine Mevla işte öyle bir ümmet gelecek ki onlar böyle davranacaklar diye hz.Musa ya Muhammed ümmetini anlattı.
Kardeşlerim hakkınızı helal ediniz.Cevap biraz geç geldi kusura bakmayın.
Allah'u Teala'nın hz.Musa ya ,Muhammed ümmetini övdüğü ayeti kerimeyi sormuştum.
Veysel Bey den ahzap suresi olarak geldi ama ne yazıkki cevap bu değil.Doğru cevabı ben veriyim izninizle..
Araf Suresi 156.ayeti kerime:
Musa as. dedi ki;"bize hem bu dünyada bir hasene yaz,hem ahirette.Biz gerçekten de tevbe edip Senin hidayetine döndük."Bunun üzerine Mevla T.şöyle buyurdu:"azabım var,onu dilediğime isabet ettiririm,rahmetimde vardır,o ise her şeyi kaplamış ve kuşatmıştır.Onu da özellikle korunanlara zekatını verenlere ve ayetlerimize inananlara mahsusu kılacağım."
Araf Suresi 157.ayeti kerime:
"Onlar ki,o ümmi peygambere uyarlar,yanlarındaki Tevrat ve İncil'de yazılmış bulacakları o peygambere uyup,onun izinden giderler ki,o,onlara iyiyi emreder ve onları kötülüklerden alıkoyar,temiz ve hoş şeyleri kandilerine helal kılar,murdar ve kötü şeyleri de üzerlerine haram kılar,sırtlarından ağır yükleri indirir,üzerlerindeki bağları ve zincirleri kırar atar,işte o vakit ona iman eden,ona kuvvetle saygı gösteren,ona yardımcı olan ve onun peygamberliği ile birlikte indirilen nuru(Kuran'ı Kerim)izleyen kimseler,işte asıl murada eren kurtulmuşlar onlardır."
Hz Musa'nın kavmi de bu şekilde davranmaları gerekiyordu ama tam tersi davranmışlardı ve bunun üzerine Mevla işte öyle bir ümmet gelecek ki onlar böyle davranacaklar diye hz.Musa ya Muhammed ümmetini anlattı.
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
S.A. ARKADAŞLAR,
EFENDİMİZ ZENGİN MEKKELİLERE DİNİ TEBLİĞ EDERKEN, YANINA BİR AMA GELİR VE ONDAN İSLAMI SORAR, ONDAN ÖĞRENDİKLERİNİ HAYATINA TATBİK EDECEKTİR.
EFENDİMİZDE ZENGİNLERİ HER ZAMAN BÖYLE DİNLEMEYE İKNA EDEMEDİĞİ İÇİN FIRSATI KAÇIRMAMAK İÇİN ÂMÂ YA YÜZ VERMEZ, O ŞAHIS BİR KAÇ KEZ BUNU TEKRARLAR VE EFENDİMİZDE ONA YÜZ VERMEZ , HATTA BAZI RİVAYETLERDE YÜZÜNÜ ASTIĞI SÖYLENİR.
BUNUN ÜZERİNE ALLAH C.C. HANGİ AYETİ KERİMEYİ GÖNDEREREK HABİBİNİ UYARMIŞTIR.
K.S.E.O.
S.A. ARKADAŞLAR,
EFENDİMİZ ZENGİN MEKKELİLERE DİNİ TEBLİĞ EDERKEN, YANINA BİR AMA GELİR VE ONDAN İSLAMI SORAR, ONDAN ÖĞRENDİKLERİNİ HAYATINA TATBİK EDECEKTİR.
EFENDİMİZDE ZENGİNLERİ HER ZAMAN BÖYLE DİNLEMEYE İKNA EDEMEDİĞİ İÇİN FIRSATI KAÇIRMAMAK İÇİN ÂMÂ YA YÜZ VERMEZ, O ŞAHIS BİR KAÇ KEZ BUNU TEKRARLAR VE EFENDİMİZDE ONA YÜZ VERMEZ , HATTA BAZI RİVAYETLERDE YÜZÜNÜ ASTIĞI SÖYLENİR.
BUNUN ÜZERİNE ALLAH C.C. HANGİ AYETİ KERİMEYİ GÖNDEREREK HABİBİNİ UYARMIŞTIR.
K.S.E.O.
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
S.A ABİM
Ey Peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan onun verdiği peygamberlik görevini yerine getirmemiş olursun. Allah seni insanlardan korur. Şüphesiz Allah, kafirler topluluğunu hidayete erdirmeyecektir. MAİDE 67
Ey Muhammed! Eğer yüz çevirirlerse, artık sana düşen açık bir tebliğden ibarettir. NAHL SURESİ 82 AYET OLABİLİRMİ ABİM
S.A ABİM
Ey Peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan onun verdiği peygamberlik görevini yerine getirmemiş olursun. Allah seni insanlardan korur. Şüphesiz Allah, kafirler topluluğunu hidayete erdirmeyecektir. MAİDE 67
Ey Muhammed! Eğer yüz çevirirlerse, artık sana düşen açık bir tebliğden ibarettir. NAHL SURESİ 82 AYET OLABİLİRMİ ABİM
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
Bu dünya hayati, yalnizca bir oyun ve (eglence türünden) 'tutkulu bir oyalanmadir.'Gerçekte ahiret yurdu ise, asil hayt odur.Bir bilselerdi.
Ankebut
veya
abese suresi
1 - (Peygamber) Yüzünü ekşitti ve döndü.
2 - Kendisine âmâ geldi, diye.
3 - Ne bilirsin, belki o temizlenecek?
4 - Veya öğüt belleyecek de öğüt ona fayda verecek.
5 - Ama buna ihtiyaç hissetmeyene gelince,
6 - Sen ona yöneliyorsun.
7 - Onun temizlenmemesinden sana ne?
8 - Ama sana can atarak gelen,
9 - Allah'tan korkarak gelmişken,
10 - Sen onunla ilgilenmiyorsun.
11 - Hayır hayır, sakın. Çünkü o Kur'ân bir öğüttür.
Bu dünya hayati, yalnizca bir oyun ve (eglence türünden) 'tutkulu bir oyalanmadir.'Gerçekte ahiret yurdu ise, asil hayt odur.Bir bilselerdi.
Ankebut
veya
abese suresi
1 - (Peygamber) Yüzünü ekşitti ve döndü.
2 - Kendisine âmâ geldi, diye.
3 - Ne bilirsin, belki o temizlenecek?
4 - Veya öğüt belleyecek de öğüt ona fayda verecek.
5 - Ama buna ihtiyaç hissetmeyene gelince,
6 - Sen ona yöneliyorsun.
7 - Onun temizlenmemesinden sana ne?
8 - Ama sana can atarak gelen,
9 - Allah'tan korkarak gelmişken,
10 - Sen onunla ilgilenmiyorsun.
11 - Hayır hayır, sakın. Çünkü o Kur'ân bir öğüttür.
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
abese suresi
1 - (Peygamber) Yüzünü ekşitti ve döndü.
2 - Kendisine âmâ geldi, diye.
3 - Ne bilirsin, belki o temizlenecek?
4 - Veya öğüt belleyecek de öğüt ona fayda verecek.
5 - Ama buna ihtiyaç hissetmeyene gelince,
6 - Sen ona yöneliyorsun.
7 - Onun temizlenmemesinden sana ne?
8 - Ama sana can atarak gelen,
9 - Allah'tan korkarak gelmişken,
10 - Sen onunla ilgilenmiyorsun.
11 - Hayır hayır, sakın. Çünkü o Kur'ân bir öğüttür.
abese suresi
1 - (Peygamber) Yüzünü ekşitti ve döndü.
2 - Kendisine âmâ geldi, diye.
3 - Ne bilirsin, belki o temizlenecek?
4 - Veya öğüt belleyecek de öğüt ona fayda verecek.
5 - Ama buna ihtiyaç hissetmeyene gelince,
6 - Sen ona yöneliyorsun.
7 - Onun temizlenmemesinden sana ne?
8 - Ama sana can atarak gelen,
9 - Allah'tan korkarak gelmişken,
10 - Sen onunla ilgilenmiyorsun.
11 - Hayır hayır, sakın. Çünkü o Kur'ân bir öğüttür.
RE: KUR'AN-I KERİM'İ NE KADAR TANIYORUZ-2
Ey Muhammed!) Böylece seni, kendilerinden önce nice ümmetlerin geçmiş olduğu bir ümmete gönderdik ki, onlar Rahmân'ı inkar ederken sana vahyettiğimizi kendilerine okuyasın. De ki: "O, benim Rabbimdir. O'ndan başka hiçbir ilâh yoktur. Ben yalnız O'na tevekkül ettim, dönüşüm de yalnız O'nadır." rad suresi 30 muu acaba deseeeem
Ey Muhammed!) Böylece seni, kendilerinden önce nice ümmetlerin geçmiş olduğu bir ümmete gönderdik ki, onlar Rahmân'ı inkar ederken sana vahyettiğimizi kendilerine okuyasın. De ki: "O, benim Rabbimdir. O'ndan başka hiçbir ilâh yoktur. Ben yalnız O'na tevekkül ettim, dönüşüm de yalnız O'nadır." rad suresi 30 muu acaba deseeeem