Güzel olan zor elde ediliyor..
Zor elde edilenin kıymeti öyle büyük oluyor ki..
Benim hayatım 18 yaşımdan önce ve sonra diye ikiye ayrılıyor..
Çok farklı şeyler yaşadım.. Namazımla başladı herşey..
Ailesi çok dindar olan ve küçüklükten beri yatılı kursalarda okuayan arkadaşlarım oldu..
O aile içerisinde büyüdükleri için nimetin farkında değiller..
Hep hayalimde ailecek cemaatle kılınan namazlarımız.. Beni Sabah namazına uyandıran bir aile...
Dinleyeceğim değil de anlatacağım insanlar çıktı her zaman önüme..
Cesaretsizdim en başlarda.. Küçüktüm galiba..
Bir de her zaman göz önünde olmak, herkesin beğenisini kazanan, hep örnek olan biri olmak ve birden hayatımın değişmesi zorladı beni..
Önceden yaptığım saçmasapan herşey, herkes tarafından şiddetle beğenilirken,
sonradan karşılaştığım şeyler biraz nefsimi zorladı.. Nereden nereye dedirtti..
Ama Rabbimin yakınlığını hissetmek harikaydı.. Bu huzur, mükemmel bir nimetti..
O zamanlarda saatlerce kıldığım namazlarımın ve dualarımın tadı apayrıydı..
Yalnızdım, Rabbimleydim..
İçim coşmuş taşıyordu.. Öyle açtım ki.. Durmadan okuyorduım.. Tepkiler çok fazlaydı.. Fazla derinlere dalma cinsinden..
İstediği herşeyi yapmış ve yaşamıştım.. Kısıtlanmış biri hiç olmadım ailem tarafından..
Hep birşeylerin eksikliği vardı içimde.. Rabbime şükürler olsun..
Birden değil, aşama aşama, sindire sindire oldu herşey..
Geçmişi yazarken yüreğim titriyor.. Kalbim daha hızlı atıyor..
Dik duruş, cesraet ve tavizsizlik gerçekten çok önemli..
Zamanla o da oldu Rabbime şükürler olsun..
Her türlü tanıdığım ve arkadaşım var.. Herkezle anlaşabilyorum..
Ama sınırlarımı herkes çok iyi biliyor.. Saygı duyanlar fazla..
Tanımayanlarda olan önyargı var sadece..
Ama kalbimi, yanında rahat ve huzurlu hissetiği insanlarla birlikte olmayı tercih ediyorum..
Rabbim yardımcımız olsun abla..
