Selamun aleyküm kardeşlerim, çok yakın bir zamanda başımdan geçen bir olay zincirlemesini anlatmak istiyorum müsadenizle, inşallah nasiplenenlerden oluruz.
Abim 3 yıl önce İzmir'e yerleşmek zorunda kaldı. İstanbul'da yaşarken sevgili yengem bir cemaatte hizmette çalışıyordu. Bu vesile ile etrafındaki herkes dinini yaşayan veya yaşamaya çalışan insanlardan oluşuyordu, hal böyle olunca kız çocuklarıda tesettürlü ve okuldan arta kalan tüm vakitlerde ablalarının yanlarında Kur'an öğreniyor din dersleri alıyorlardı maşallah.
O zaman 12 yaşında Kur'an okuyan, dini bilgisi olan ve tesettürlü yeğenim İzmir'e taşınınca çevresindekilerin baskısı, alaycı bakışları ve kendisinin henüz çocuk ve cahil olması sebebiyle başını açtı.
Bu geçtiğimiz 15 tatilde yanlarına gittim ve üzülerek öğrendimki Kur'an'ı unutmuş. Bir tek harf bile hatırlamıyor.
Çevresini analiz ettim. Hatta dershane çıkışı yanına gidip arkadaşlarını gördüm. Ben onların o hallerine dertlenip üzülürken onlar bana bakıp gülüyorlardı. Fısıldaşıyorlar, gözlerini benden alamıyorlar, hatta alay ediyorlar. Tek sebep çarşaflı oluşum.
Yol üstündede buna benzer durumlar yaşadım. Sonra insanları daha fazla günaha sokmamak için sokağa çıkmama kararı aldım. Tatilim boyunca vakitimi evde yeğenlerimle geçirdim.
Ancak;hep şunu düşündüm
Ben üzerimde Allah'ın ayetini taşıyorum, o ayeti üzerimde taşımanın verdiği paha biçilemez huzuru doruklarda yaşıyorum.
PEKİ YA ONLAR İÇİN NE YAPABİLİRİM?
NE YAPABİLİRİZ?
Abim 3 yıl önce İzmir'e yerleşmek zorunda kaldı. İstanbul'da yaşarken sevgili yengem bir cemaatte hizmette çalışıyordu. Bu vesile ile etrafındaki herkes dinini yaşayan veya yaşamaya çalışan insanlardan oluşuyordu, hal böyle olunca kız çocuklarıda tesettürlü ve okuldan arta kalan tüm vakitlerde ablalarının yanlarında Kur'an öğreniyor din dersleri alıyorlardı maşallah.
O zaman 12 yaşında Kur'an okuyan, dini bilgisi olan ve tesettürlü yeğenim İzmir'e taşınınca çevresindekilerin baskısı, alaycı bakışları ve kendisinin henüz çocuk ve cahil olması sebebiyle başını açtı.
Bu geçtiğimiz 15 tatilde yanlarına gittim ve üzülerek öğrendimki Kur'an'ı unutmuş. Bir tek harf bile hatırlamıyor.
Çevresini analiz ettim. Hatta dershane çıkışı yanına gidip arkadaşlarını gördüm. Ben onların o hallerine dertlenip üzülürken onlar bana bakıp gülüyorlardı. Fısıldaşıyorlar, gözlerini benden alamıyorlar, hatta alay ediyorlar. Tek sebep çarşaflı oluşum.
Yol üstündede buna benzer durumlar yaşadım. Sonra insanları daha fazla günaha sokmamak için sokağa çıkmama kararı aldım. Tatilim boyunca vakitimi evde yeğenlerimle geçirdim.
Ancak;hep şunu düşündüm
Ben üzerimde Allah'ın ayetini taşıyorum, o ayeti üzerimde taşımanın verdiği paha biçilemez huzuru doruklarda yaşıyorum.
PEKİ YA ONLAR İÇİN NE YAPABİLİRİM?
NE YAPABİLİRİZ?