[big]Kadının sesi Meselesi[/big];
Cihan gülüstanında hem kadın, hem erkek güller destelemektedir. Güllerin dikeni olduğu gibi insanların da bazı halleri ve tavırları aşırı olabilmektedir. Herşeyin bir ölçüsü ve kıvamı olsa gerek...
Kadının sesinin avretliği hususunda Hanefi alimleri ile diğer mezheb bilgileri arasında farklı görüşler vardır. Hanefi uleması;
"Kadınlar gizledikleri zinnetlerini bildirmek için ayaklarını yere vurmasınlar."[big]1[/big] mealindeki ayeti delil kabul ederek diyorlar ki;
"Bu ayet-i kerimede kadının, konuşurken sesini yabancı erkekler işitecek kadar yükseltmekten menedildiğine delalet vardır. Çünkü kendi sesi ayağa takılan bileziğin sesinden fitneye daha yakındır. Bu sebeple kadanların ezan okuması mekruhtur."[big]2[/big]
"Kadınların ayaklarının sesini duyurmaları haram olursa, kendi sesleri elbette haram olur. Nitekim Resul-i Ekrem (s.a.v)
"İmam namazda yanılırsa sesini onu, erkekler "SUBHANANELLAH" diyerek, kadınlarda el çırparak uyarır." buyrulmktadır. Yine Hac esnasında okunan "telbiye" duasını erkeklerin yüksek okumasu sünnetken, kadınların seslerini yükseltmeleri menedilmiştir. Elbetbunda bir hikmetvardır.İşte bu, kadının sesinin avret olduğunu gösterir."
Buna mukabil Hanifi ulamasının bir bölümü ile diğer mezheplerin alimleri kadının sesinin avret olmadığı görüşündedir. Delil olarak şöyle söylerler;
"Resulüllah (s.a.v); ihtiyaçları için kadınların evden çıkmalarına izin verilmiştir. Bir kadın, ihtiyacını ancak konuşarak temin edebilecektir. Sahabiler, Resul-i Ekrem'in sıksık fetva sorarlardı. Kur'an bunu yasaklamamış, birşey istedikleri zaman perde arkasından istemeleri hükmünü vermiştir. Hem kadının ayağını yere vurunca çıkardığı ses değil, dikkatleri üzerine çeken bir davranıştır. Namazda ve hac esnasında sesini yükseltmesinin haram olmasıda böyle izah edilir.
Yine bu alimlerden bazıları, kadının sesi nağmeli, yani güfteli olursa veya fitneye sebep olaağından korkulursa haram olur. Çünkü Yüce Allah kadınların seslerini kadınsı biçimde inceltmelerini yasaklamıştır." demektedirler.
Nihayetsiz Kudret ve sonsuz Rahman sahibi olan Allah buyuruyor ki;
"-Söz söylerken uyuşak söyleyin ki kalplerde hastalık bulunan kimse tamah etmesin."[big]3[/big]
Denilmiştir ki, "Kadının Kur'an-ı Kerimi kadından öğrenmesi âmâdan, yani körden öğrenmesinden daha hayırlıdır. Kadın, namazda KUR'AN'I aşıkâre okursa namazı bozulur"[big]4[/big]
"Kadının sesi nağmeli, ağdalı, makamlı, kırıla-döküle incelterek fitneye sebep olmadığı ihtiyaç için olduğu zaman haram değildir."[big]5[/big]
[big]Bir nefes durup düşünme lazımdır;[/big] Şarkıcı, türkücü bilmem neci kadınların ipler gibi kıvrım kıvrım olarak çıkardıkları nağmeler, büyüleyici sesler fitneden başka nedir? Fitneye sebep olmak Haram olduğuna göre, onlara kimse helal diyemez. Bir de anadan üryan kadınların şarkı ve türkülerini düşünün. Başımıza gelen bütün belaların başında bu ahlaksızlıkşar gelmektedir. Çalgı Aletlerinin ve şarkıların bu türde artması Kıyamet alâmetleridir.
Hayâlı, iffetli, vakarlı müslüman hanımın ihtiyaç nisbetinde konuşması Haram [big]olmaz[/big].
kaynak=
İslam'da kanın örtünme ve Evlilik
([big]1[/big]) Nur:31.
([big]2[/big]) Ahkamu'l Kur'an:3/393
([big]3[/big]) Ahzab:32
([big]4[/big]) Fethü'l Kadir: 1/260
([big]5[/big]) Mezahib-i Erbaa: 1/192
-------------------------------------------------------------------------------------------------
[big]Herhangi bir müzik aleti ile ritimli ses çıkarma[/big].
Kur'ân-ı Kerîm'de çalgı çalmayla ilgili ne lehte ne de aleyhte açık bir hüküm yoktur. Ancak müctehidler bu mevzuda, Kur'ân'ın bazı âyetleriyle peygamber (s.a.s.)'den rivayet edilen bir takım hadislere dayanarak ictihadda bulunmuşlar; neticede farklı farklı hükümler çıkarmışlardır. Ne var ki müctehidlerin vardıkları sonuçları bize ulaştıran ve halen elde mevcut kaynaklarda yer alan rivayetler arasında da çelişkiler vardır. Meselâ, bir rivayette çalgı çalmanın haram olduğunu ifade eden bir müctehidin diğer bir rivayette bunun aksini savunduğunu görebiliyoruz.
Müziğin ve çalgı çalmanın haram olduğunu söyleyenlerle, buna itiraz ederek aksini savunanların ileri sürdükleri deliller incelenecek olursa, her iki tarafın da sundukları delillerin kendi iddialarını ispatlayacak açıklıkta olmadığı görülecektir. Meselâ:
"İnsanlar arasında bilgisizce Allah yolundan sapıtmak ve sonra da onunla alay etmek için boş sözleri satın alanlar vardır. İşte alçaltıcı azap onlar içindir." (Lokman, 31/6) âyeti; çengiler, şarkıcılar ve şarkı-türkü söyleme hakkında nazil olmuştur, (el-Vâhidî, "Esbâbü'n-Nüzûl ", Mısır 1968, 197-198; İbnü'l-Cevzî, "Telbîsü İblîs", 257) diyen müzik aleyhtarlarına karşılık, aksini savunanlar, bu âyetin, Kureyşliler'i, Kur'ân'ı dinlemekten alıkoymak için İran'dan satın aldığı masalları onlara anlatan Nadr b. Hârise hakkında nazil olduğunu iddia etmektedirler (el-Vâhidî, a.g.e., 197). Gerçekten de söz konusu âyet Mekkî olup, henüz şarap içmenin ve domuz eti yemenin dahi yasaklanmamış olduğu bir dönemde indiği düşünülürse bunun çalgı âletlerini yahut musikiyi yasaklamak için geldiği söylenemez.
Musikî aleyhinde delil olarak gösterilen âyetlerin (en-Necm, 53/59, 60, 61; İsrâ, 17/64; el-Enfâl, 8/35; Kasas, 28/55; ve Furkan, 25/72) de aynı şekilde konu ile doğrudan alakaları yoktur.
Musikiyi ve çalgı âletlerinin çalınmasını caiz görenlerin delil olarak gösterdikleri (er-Rûm, 30/15; ez-Zümer, 39/18, Fâtır, 35/1; Lokman, 31/19 ve A'râf, 7/32) âyetleri de kezâ, iddialarını ispatlayabilecek özellikte değildir.
Bu konudaki hadislere gelince; her iki tarafın iddiaları doğrultusunda pek çok hadis vardır. Ancak bu hadislerin de bir kısmı ya hadis âlimlerince tenkid edilmiş veya muhâlif görüşte olanlar tarafından değişik şekillerde yorumlanmışlardır.
Nafi' şöyle anlatır: Bir gün Abdullah b. Ömer beni terkisine aldı. Yolda giderken bir çobanın çaldığı kaval sesini işitti. Bu sesi işitir işitmez parmaklarıyla kulaklarını tıkadı ve yoldan uzaklaştı. Bir müddet gittikten sonra bana "Kaval sesi hâlâ geliyor mu?" diye sordu. "Hayır" demem üzerine parmaklarını kulaklarından ayırdı. "Bir kere de Rasûlullah (s.a.s.) ile birlikte bulunuyordum. Böyle bir ses işitmişler ve aynen benim yaptığım gibi yapmışlardı." dedi. (Ebu Davud Edeb, 52).
Hadisi, Sünen'inde rivayet eden Ebu Davud, bunun münker (güvenilir bir râviye muhalif olarak rivayet edilen hadis) olduğunu söylemiştir. (Ebu Davud, aynı yer) Kaldı ki sahih kabul edilse bile kaval çalmanın veya onu dinlemenin haram oluşuna delil teşkil etmez. Öyle olsa, Rasûlullah (s.a.s.) kulaklarını tıkama yerine çobanı ikaz eder, onu bu işten men ederdi. İbn Ömer'e de dinleme izni vermezdi. (Bu konudaki diğer hadisler ve tenkidleri için bk: İbnü'l-Cevzî, a.g.e. 261 dipnotlar; eş-Şevkânî, Neylü'l-Evtâr, VIII, 96-106; Süleyman Uludağ, "İslâm Açısından Musikî ve Semâ", İstanbul 1976)
Müziğin ve çalgı çalmanın caiz olduğu görüşünde olanlar delil olarak şunları ileri sürerler:
"Nikahı def çalarak ilan ediniz. " (İbn Mâce, Nikah, 20)
"Nikahı ilân ediniz, mescidlerde kıyınız ve nikahta def çalınız. " (Tirmizî, Nikah).
"Nebî (s.a.s.) gizli yapılan ve def çalınarak: "Size geldik, size geldik. Bizi selâmlayın sizi selamlayalım." türküsü söylenmeyen nikahlardan hiç hoşlanmazlardı." (eş-Şevkânî, "Neylü'l-Evtâr", VI, 189).
Hz. Âişe'den: "Bir kere Rasûlullah (s.a.s.) yanıma gelmişti. Yanımda, Buas günü ile ilgili şiirleri def çalarak terennüm eden iki câriye bulunuyordu. Rasûlullah (s.a.s.) yatağına yatıp yüzünü öbür tarafa çevirdi, sonra Hz. Ebu Bekir içeri girdi. "Bu ne hal! Rasûlullah'ın huzurunda şeytan mizmarı (şeytan düdüğü sesi) ne gezer?" diye beni azarladı. Bunun üzerine Rasûlullah ona dönüp: "Bırak onları, her milletin bir bayramı var bu da bizim bayramımızdır. " buyurdu. Babam başka şeyle meşgul olunca cariyelere işaret ettim dışarı çıktılar." (Buhârî, İdeyn) Hadisleri İbnü'l-Cevzî, "Telbîsü İblîs" adlı eserinde genel olarak şu şekilde tenkid etmektedir:
"Hz. Âişe hadîsinde, câriyeler teğanni etmemiştir. Belki Buas günü ile ilgili şiir terennüm etmişlerdir. Bunun şarkı söylemek ile arasında çok fark vardır. Kaldı ki günümüzde yapılan teğannî. kızdan kadından, yanaktan, boydan-bostan ve nefsi şehevî arzularla coşturan ğına türüdür. Ensâr'ın mâsumane şiirleriyle kıyas edilemez" (İbnü'l-Cevşî, a.g.e., 265)
Mezhep imamlarının ve fıkıh âlimlerinin bu konudaki görüşleri:
İmâm-ı A'zam Ebu Hanife'ye göre eğlenmek için çalınan tüm çalgılar haramdır. (el-Merginânî, el-Hidâye, IV, 80)
[big]el-Hidâye sahibi, Hanefi mezhebinin görüşlerini şöyle açıklar:[/big]
Düğün yemeğine davet edilen kimse düğüne gittiği zaman orada oyun ve çalgının bulunduğunu görse oturup yemeğini yemesinde bir sakınca yoktur. Ebu Hanife der ki: "Bir kere böyle bir şeye mübtelâ olmuştum, fakat sabrettim." Yani davet mahalli olan düğün yerinden ayrılmadım. Oyun ve çalgı bulunan yeri terketmemekten ibaret olan bu hüküm, davete icabet etmenin sünnet oluşundandır. Hadiste: "Davete icabet etmeyen Ebu'l-Kasım'a asi olmuştur. " buyurulmuştur. O halde düğünde çalgı ve oyun gibi bidatler vardır diye sünnet olan davete icabet terkedilemez. Bu, başkaları için örnek olma durumunda olmayan kimseler hakkında söz konusudur. Başkalarına örnek olanlar bu gibi şeyleri önleme gücüne sahip değillerse orada oturmaz çekip giderler. Çünkü gitmemelerinde dine kötülük etme ve müslümanlara günah kapısını açma gibi mahzurlar vardır. İmâm-ı A'zam'ın bahis konusu hareketinin, örnek olma durumuna gelmeden önceki dönemine ait olduğu nakledilir.
Çalgı ve oyun, düğün yapılan evin yemek yenen kısmında ise, örnek olmayan insanların bile orada oturmaları caiz değildir. Çünkü Kur'ân'da:
"Sana Kur'ân nazil olduktan sonra zâlim insan gruplarıyla oturma." (el-En'âm, 6/68) buyrulur.
Bu hüküm, çalgı ve oyunun olup olmadığını bilmeden düğüne gidenler için söz konusudur. Gitmeden evvel bunu bilenler düğüne gidemezler. (el-Merginânî, a.g.e., IV, 80)
İmâm Mâlik'in meazif (genellikle telli çalgılar) ve ûd gibi çalgı aletlerini mübah gördüğünü Keffâl ve Reyyânî naklederler. (Şevkânî, a.g.e., VIII, 105)
Medine uleması, çalgı aleti ile bile olsa, mûsikînin caiz olduğunu söylemişler, Şafiîlerle Zâhirîler de bu hususta onlara uymuşlardır. (Şevkânî, a.g.e., aynı yer)
İbnü'l Cevzî, İmam Mâlik'in: "Medinelilere hangi mûsikî türü hakkında ruhsat veriyorsun?" diye sorulduğunda "Hiçbir türüne müsaade etmiyorum bunu içimizden fâsık olanlar yapıyor" diye cevap verdiğini nakleder. (ibnü'l-Cevzî, a.g.e., 256)
Hanbeliler; ûd, davul ve saz gibi çalgı âletlerini caiz görmezler; bu tür aletlerin çalındığı düğüne gitmenin doğru olmadığına inanırlar. Fakat mücerred musikiyi, yani güzel sesle terennümü mübah görürler. (el-Fıkhu ala mezâhibi'l-erbaa, II, 44)
İbn Hazm, mûsikî'ye dair bağımsız bir eser yazmış ve mûsikîyi yasaklayan tüm hadisleri tenkid ederek bunlardan hiçbirinin sahih olmadığını ileri sürmüştür. Bu mezhebe göre mûsikînin her çeşidi helâldir. (Süleyman Uludağ, İslâm Açısından Mûsikî ve Semâ, İstanbul 1976, 187)
İmam Gazâlî, semâın (müzik dinleme) mübah olduğunu zikreder ve sesleri; canlılardan çıkan seslerle, cansızlardan çıkan sesler diye iki kısma ayırır; bunları dinlemenin caiz olduğunu söyler. Ancak içki ile çalınması mûtâd olan çalgıların haram olduğunu ifade eder. (Gazalî, İhya, Kahire 1967, I, 343-348).
Halid ERBOĞA
Cihan gülüstanında hem kadın, hem erkek güller destelemektedir. Güllerin dikeni olduğu gibi insanların da bazı halleri ve tavırları aşırı olabilmektedir. Herşeyin bir ölçüsü ve kıvamı olsa gerek...
Kadının sesinin avretliği hususunda Hanefi alimleri ile diğer mezheb bilgileri arasında farklı görüşler vardır. Hanefi uleması;
"Kadınlar gizledikleri zinnetlerini bildirmek için ayaklarını yere vurmasınlar."[big]1[/big] mealindeki ayeti delil kabul ederek diyorlar ki;
"Bu ayet-i kerimede kadının, konuşurken sesini yabancı erkekler işitecek kadar yükseltmekten menedildiğine delalet vardır. Çünkü kendi sesi ayağa takılan bileziğin sesinden fitneye daha yakındır. Bu sebeple kadanların ezan okuması mekruhtur."[big]2[/big]
"Kadınların ayaklarının sesini duyurmaları haram olursa, kendi sesleri elbette haram olur. Nitekim Resul-i Ekrem (s.a.v)
"İmam namazda yanılırsa sesini onu, erkekler "SUBHANANELLAH" diyerek, kadınlarda el çırparak uyarır." buyrulmktadır. Yine Hac esnasında okunan "telbiye" duasını erkeklerin yüksek okumasu sünnetken, kadınların seslerini yükseltmeleri menedilmiştir. Elbetbunda bir hikmetvardır.İşte bu, kadının sesinin avret olduğunu gösterir."
Buna mukabil Hanifi ulamasının bir bölümü ile diğer mezheplerin alimleri kadının sesinin avret olmadığı görüşündedir. Delil olarak şöyle söylerler;
"Resulüllah (s.a.v); ihtiyaçları için kadınların evden çıkmalarına izin verilmiştir. Bir kadın, ihtiyacını ancak konuşarak temin edebilecektir. Sahabiler, Resul-i Ekrem'in sıksık fetva sorarlardı. Kur'an bunu yasaklamamış, birşey istedikleri zaman perde arkasından istemeleri hükmünü vermiştir. Hem kadının ayağını yere vurunca çıkardığı ses değil, dikkatleri üzerine çeken bir davranıştır. Namazda ve hac esnasında sesini yükseltmesinin haram olmasıda böyle izah edilir.
Yine bu alimlerden bazıları, kadının sesi nağmeli, yani güfteli olursa veya fitneye sebep olaağından korkulursa haram olur. Çünkü Yüce Allah kadınların seslerini kadınsı biçimde inceltmelerini yasaklamıştır." demektedirler.
Nihayetsiz Kudret ve sonsuz Rahman sahibi olan Allah buyuruyor ki;
"-Söz söylerken uyuşak söyleyin ki kalplerde hastalık bulunan kimse tamah etmesin."[big]3[/big]
Denilmiştir ki, "Kadının Kur'an-ı Kerimi kadından öğrenmesi âmâdan, yani körden öğrenmesinden daha hayırlıdır. Kadın, namazda KUR'AN'I aşıkâre okursa namazı bozulur"[big]4[/big]
"Kadının sesi nağmeli, ağdalı, makamlı, kırıla-döküle incelterek fitneye sebep olmadığı ihtiyaç için olduğu zaman haram değildir."[big]5[/big]
[big]Bir nefes durup düşünme lazımdır;[/big] Şarkıcı, türkücü bilmem neci kadınların ipler gibi kıvrım kıvrım olarak çıkardıkları nağmeler, büyüleyici sesler fitneden başka nedir? Fitneye sebep olmak Haram olduğuna göre, onlara kimse helal diyemez. Bir de anadan üryan kadınların şarkı ve türkülerini düşünün. Başımıza gelen bütün belaların başında bu ahlaksızlıkşar gelmektedir. Çalgı Aletlerinin ve şarkıların bu türde artması Kıyamet alâmetleridir.
Hayâlı, iffetli, vakarlı müslüman hanımın ihtiyaç nisbetinde konuşması Haram [big]olmaz[/big].
kaynak=
İslam'da kanın örtünme ve Evlilik
([big]1[/big]) Nur:31.
([big]2[/big]) Ahkamu'l Kur'an:3/393
([big]3[/big]) Ahzab:32
([big]4[/big]) Fethü'l Kadir: 1/260
([big]5[/big]) Mezahib-i Erbaa: 1/192
-------------------------------------------------------------------------------------------------
[big]Herhangi bir müzik aleti ile ritimli ses çıkarma[/big].
Kur'ân-ı Kerîm'de çalgı çalmayla ilgili ne lehte ne de aleyhte açık bir hüküm yoktur. Ancak müctehidler bu mevzuda, Kur'ân'ın bazı âyetleriyle peygamber (s.a.s.)'den rivayet edilen bir takım hadislere dayanarak ictihadda bulunmuşlar; neticede farklı farklı hükümler çıkarmışlardır. Ne var ki müctehidlerin vardıkları sonuçları bize ulaştıran ve halen elde mevcut kaynaklarda yer alan rivayetler arasında da çelişkiler vardır. Meselâ, bir rivayette çalgı çalmanın haram olduğunu ifade eden bir müctehidin diğer bir rivayette bunun aksini savunduğunu görebiliyoruz.
Müziğin ve çalgı çalmanın haram olduğunu söyleyenlerle, buna itiraz ederek aksini savunanların ileri sürdükleri deliller incelenecek olursa, her iki tarafın da sundukları delillerin kendi iddialarını ispatlayacak açıklıkta olmadığı görülecektir. Meselâ:
"İnsanlar arasında bilgisizce Allah yolundan sapıtmak ve sonra da onunla alay etmek için boş sözleri satın alanlar vardır. İşte alçaltıcı azap onlar içindir." (Lokman, 31/6) âyeti; çengiler, şarkıcılar ve şarkı-türkü söyleme hakkında nazil olmuştur, (el-Vâhidî, "Esbâbü'n-Nüzûl ", Mısır 1968, 197-198; İbnü'l-Cevzî, "Telbîsü İblîs", 257) diyen müzik aleyhtarlarına karşılık, aksini savunanlar, bu âyetin, Kureyşliler'i, Kur'ân'ı dinlemekten alıkoymak için İran'dan satın aldığı masalları onlara anlatan Nadr b. Hârise hakkında nazil olduğunu iddia etmektedirler (el-Vâhidî, a.g.e., 197). Gerçekten de söz konusu âyet Mekkî olup, henüz şarap içmenin ve domuz eti yemenin dahi yasaklanmamış olduğu bir dönemde indiği düşünülürse bunun çalgı âletlerini yahut musikiyi yasaklamak için geldiği söylenemez.
Musikî aleyhinde delil olarak gösterilen âyetlerin (en-Necm, 53/59, 60, 61; İsrâ, 17/64; el-Enfâl, 8/35; Kasas, 28/55; ve Furkan, 25/72) de aynı şekilde konu ile doğrudan alakaları yoktur.
Musikiyi ve çalgı âletlerinin çalınmasını caiz görenlerin delil olarak gösterdikleri (er-Rûm, 30/15; ez-Zümer, 39/18, Fâtır, 35/1; Lokman, 31/19 ve A'râf, 7/32) âyetleri de kezâ, iddialarını ispatlayabilecek özellikte değildir.
Bu konudaki hadislere gelince; her iki tarafın iddiaları doğrultusunda pek çok hadis vardır. Ancak bu hadislerin de bir kısmı ya hadis âlimlerince tenkid edilmiş veya muhâlif görüşte olanlar tarafından değişik şekillerde yorumlanmışlardır.
Nafi' şöyle anlatır: Bir gün Abdullah b. Ömer beni terkisine aldı. Yolda giderken bir çobanın çaldığı kaval sesini işitti. Bu sesi işitir işitmez parmaklarıyla kulaklarını tıkadı ve yoldan uzaklaştı. Bir müddet gittikten sonra bana "Kaval sesi hâlâ geliyor mu?" diye sordu. "Hayır" demem üzerine parmaklarını kulaklarından ayırdı. "Bir kere de Rasûlullah (s.a.s.) ile birlikte bulunuyordum. Böyle bir ses işitmişler ve aynen benim yaptığım gibi yapmışlardı." dedi. (Ebu Davud Edeb, 52).
Hadisi, Sünen'inde rivayet eden Ebu Davud, bunun münker (güvenilir bir râviye muhalif olarak rivayet edilen hadis) olduğunu söylemiştir. (Ebu Davud, aynı yer) Kaldı ki sahih kabul edilse bile kaval çalmanın veya onu dinlemenin haram oluşuna delil teşkil etmez. Öyle olsa, Rasûlullah (s.a.s.) kulaklarını tıkama yerine çobanı ikaz eder, onu bu işten men ederdi. İbn Ömer'e de dinleme izni vermezdi. (Bu konudaki diğer hadisler ve tenkidleri için bk: İbnü'l-Cevzî, a.g.e. 261 dipnotlar; eş-Şevkânî, Neylü'l-Evtâr, VIII, 96-106; Süleyman Uludağ, "İslâm Açısından Musikî ve Semâ", İstanbul 1976)
Müziğin ve çalgı çalmanın caiz olduğu görüşünde olanlar delil olarak şunları ileri sürerler:
"Nikahı def çalarak ilan ediniz. " (İbn Mâce, Nikah, 20)
"Nikahı ilân ediniz, mescidlerde kıyınız ve nikahta def çalınız. " (Tirmizî, Nikah).
"Nebî (s.a.s.) gizli yapılan ve def çalınarak: "Size geldik, size geldik. Bizi selâmlayın sizi selamlayalım." türküsü söylenmeyen nikahlardan hiç hoşlanmazlardı." (eş-Şevkânî, "Neylü'l-Evtâr", VI, 189).
Hz. Âişe'den: "Bir kere Rasûlullah (s.a.s.) yanıma gelmişti. Yanımda, Buas günü ile ilgili şiirleri def çalarak terennüm eden iki câriye bulunuyordu. Rasûlullah (s.a.s.) yatağına yatıp yüzünü öbür tarafa çevirdi, sonra Hz. Ebu Bekir içeri girdi. "Bu ne hal! Rasûlullah'ın huzurunda şeytan mizmarı (şeytan düdüğü sesi) ne gezer?" diye beni azarladı. Bunun üzerine Rasûlullah ona dönüp: "Bırak onları, her milletin bir bayramı var bu da bizim bayramımızdır. " buyurdu. Babam başka şeyle meşgul olunca cariyelere işaret ettim dışarı çıktılar." (Buhârî, İdeyn) Hadisleri İbnü'l-Cevzî, "Telbîsü İblîs" adlı eserinde genel olarak şu şekilde tenkid etmektedir:
"Hz. Âişe hadîsinde, câriyeler teğanni etmemiştir. Belki Buas günü ile ilgili şiir terennüm etmişlerdir. Bunun şarkı söylemek ile arasında çok fark vardır. Kaldı ki günümüzde yapılan teğannî. kızdan kadından, yanaktan, boydan-bostan ve nefsi şehevî arzularla coşturan ğına türüdür. Ensâr'ın mâsumane şiirleriyle kıyas edilemez" (İbnü'l-Cevşî, a.g.e., 265)
Mezhep imamlarının ve fıkıh âlimlerinin bu konudaki görüşleri:
İmâm-ı A'zam Ebu Hanife'ye göre eğlenmek için çalınan tüm çalgılar haramdır. (el-Merginânî, el-Hidâye, IV, 80)
[big]el-Hidâye sahibi, Hanefi mezhebinin görüşlerini şöyle açıklar:[/big]
Düğün yemeğine davet edilen kimse düğüne gittiği zaman orada oyun ve çalgının bulunduğunu görse oturup yemeğini yemesinde bir sakınca yoktur. Ebu Hanife der ki: "Bir kere böyle bir şeye mübtelâ olmuştum, fakat sabrettim." Yani davet mahalli olan düğün yerinden ayrılmadım. Oyun ve çalgı bulunan yeri terketmemekten ibaret olan bu hüküm, davete icabet etmenin sünnet oluşundandır. Hadiste: "Davete icabet etmeyen Ebu'l-Kasım'a asi olmuştur. " buyurulmuştur. O halde düğünde çalgı ve oyun gibi bidatler vardır diye sünnet olan davete icabet terkedilemez. Bu, başkaları için örnek olma durumunda olmayan kimseler hakkında söz konusudur. Başkalarına örnek olanlar bu gibi şeyleri önleme gücüne sahip değillerse orada oturmaz çekip giderler. Çünkü gitmemelerinde dine kötülük etme ve müslümanlara günah kapısını açma gibi mahzurlar vardır. İmâm-ı A'zam'ın bahis konusu hareketinin, örnek olma durumuna gelmeden önceki dönemine ait olduğu nakledilir.
Çalgı ve oyun, düğün yapılan evin yemek yenen kısmında ise, örnek olmayan insanların bile orada oturmaları caiz değildir. Çünkü Kur'ân'da:
"Sana Kur'ân nazil olduktan sonra zâlim insan gruplarıyla oturma." (el-En'âm, 6/68) buyrulur.
Bu hüküm, çalgı ve oyunun olup olmadığını bilmeden düğüne gidenler için söz konusudur. Gitmeden evvel bunu bilenler düğüne gidemezler. (el-Merginânî, a.g.e., IV, 80)
İmâm Mâlik'in meazif (genellikle telli çalgılar) ve ûd gibi çalgı aletlerini mübah gördüğünü Keffâl ve Reyyânî naklederler. (Şevkânî, a.g.e., VIII, 105)
Medine uleması, çalgı aleti ile bile olsa, mûsikînin caiz olduğunu söylemişler, Şafiîlerle Zâhirîler de bu hususta onlara uymuşlardır. (Şevkânî, a.g.e., aynı yer)
İbnü'l Cevzî, İmam Mâlik'in: "Medinelilere hangi mûsikî türü hakkında ruhsat veriyorsun?" diye sorulduğunda "Hiçbir türüne müsaade etmiyorum bunu içimizden fâsık olanlar yapıyor" diye cevap verdiğini nakleder. (ibnü'l-Cevzî, a.g.e., 256)
Hanbeliler; ûd, davul ve saz gibi çalgı âletlerini caiz görmezler; bu tür aletlerin çalındığı düğüne gitmenin doğru olmadığına inanırlar. Fakat mücerred musikiyi, yani güzel sesle terennümü mübah görürler. (el-Fıkhu ala mezâhibi'l-erbaa, II, 44)
İbn Hazm, mûsikî'ye dair bağımsız bir eser yazmış ve mûsikîyi yasaklayan tüm hadisleri tenkid ederek bunlardan hiçbirinin sahih olmadığını ileri sürmüştür. Bu mezhebe göre mûsikînin her çeşidi helâldir. (Süleyman Uludağ, İslâm Açısından Mûsikî ve Semâ, İstanbul 1976, 187)
İmam Gazâlî, semâın (müzik dinleme) mübah olduğunu zikreder ve sesleri; canlılardan çıkan seslerle, cansızlardan çıkan sesler diye iki kısma ayırır; bunları dinlemenin caiz olduğunu söyler. Ancak içki ile çalınması mûtâd olan çalgıların haram olduğunu ifade eder. (Gazalî, İhya, Kahire 1967, I, 343-348).
Halid ERBOĞA
