canım acımış çokkkk çok acımış canım..
ilk namazım geliyor aklıma ilk secdem... bu nasıl bir duygu diye ağlayışım namazdan kalkmak istemeyişim.... daha 14 ümde....
kitaplara sığınışım okulda gizli gizli namaz kılışım ALLAHIM BENİ SENDEN AYIRMA deyişim.... 17 imde gittiğim evde gece yarısı ezan sesi duyuşum ilk teheccüd namazım... yanında kaldığım ablanın pardesüsüne eşarbına aşkım ilk takışım... onun gibi olmak isteyişim... sınav öncesi HASAN HARAKANİ HZ.nin türbesinin bulunduğu camide ANNEME namaz kılmayı öğretişim... ve ünv de kapandım diye annemden babamdan duyduklarım ağlaya ağlaya vazgeçisim... yanlış yollara sapışım... islam üzerine yuva kurayım derken eşimi evimi islama kapayışım... kahroluşum...
sonra bir müsibet kendime gelişim...
bir rüya HZ ASİYE
hasta yatağımda yanımda.... eli o mübarek eli alnımda kalk bitti dertlerin deyişi...
sabah anlımda kıpkırmızı bir iz görüşüm,,,
bir rüya daha
EFENDİMİZ in kapısındayım ağlamaktan bitkin önce eşinin rızasını al yapman gerekenleri yap gel yoksa kapım sana kapalı deyişi...
çaresizliğim...
kızım karşımda; dışardakiler gibi olmasından kaygım hakkına nasıl girerim deyişim... nasıl olmasını istediğimi anlayışım, benim gibi olmasın deyişim...
ve örtüm herşeyim... sadece saçımı değil bakışlarımı örten örtüm, yüreğimi, gönlümü ,ruhumu tüm hayatımı kötü nazarlara örten beni yeniden dünyaya getiren örtümmmm...
AFFET BENİ YARAB...
KAPINA GELDİM...
nasıl affedersin bilemem ... öle çaresiz öle korkak oldum ki.... titriyorum ADINI her andığımda...
ah ablam çok fena içim hıçkıra hıçkıra ağlayasım içimi dökesim varda tükeniyorum bazen...