Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Bu Sogukta Dışarda Yaşayan İnsanlara Dua Etmek İstemezmisiniz Arkadaşlar ? (1 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan melek4545
- Başlangıç tarihi
Zaferde nusrette seninledir,
zalimlerin pençelerinde inleyen tüm mazlumlara yardım et ALLAH'ım !
Yâ Rabbi! Yâ Rahmân! Yâ Rahim! Yâ Allah!.. Yâ Rabbe’l-Âlemîn! Yâ Erhame’r-Râhimîn!..
Filistin’e dua için ellerimizi Sana açtık! Dualarımızı kabul buyur Allah’ım!
Yâ Azîz! Yâ Hafîz! Yâ Kavî! Yâ Cebbâr! Yâ Vâhid’el-Kahhâr!
Filistinli mazlum kardeşlerimiz adına Senin bu güzel isimlerine sığınıyoruz... Bizi geri çevirme Allahım!...
Yâ Kâdir! Yâ Muktedir! Yâ Mu’în! Yâ Metîn! Yâ Müste’ân!
Gazzeli mücahidler adına Senden yardım diliyoruz... Yardımını esirgeme onlardan Allah’ım...
Ey Müntakîm / Ey intikam alan! Ey Azîzün Züntikâm / Ey İntikam sahibi Azîz Allah’ımız!..
Allahım,bizler çeşitli ısıtıcılalaısıtmaya çalıştığımız evlerimizde bile zorlanırken, şu kış gününde dışarıda olanlara,evinde yakacağı olmayanlara,zalimin zulmü altındaki kardeşlerimize yardım Et.Sen merhametlilerin en merhametlisisin,Senin herşeye gücün yeter,ümmeti Mehammete Rahmet et,esirge bağışl,bizlere layıkıyla şükretmeyi,birbirimizi gözetmeyi nasibeyle.
Amin.
Amin.
Aminn kardeşim inşallah
yok tefriciye değil.bu dışarda kalmış birini görürseniz arayın falan yazıyodu.telefon nosu 444 diye başlıyodu
Allah razı olsun kardeşim
Çok güzel bir bilgi
Rabbim herkesin yar ve yardımcısı olsun inşallah
Yetiştirme Yurtlarında ve Sokaklardaki Çocuklarımız..
Yetiştirme Yurtlarında kalan; 0-18 yaş grubu çocuklarımızın durumu ile sokaklarda kalan, sınırsız yaş grubuna mensup çocuklarımızın ve yaşlılarımızın ki; çocuklardan farkı yoktur Onların.. Durumunu düşündükçe kahroluyorum.
Hayata geldikleri şartlardan tutunuz da Onların, nelere maruz kaldıklarını hiç düşündünüz mü?
Bir nebze, Yetiştirme Yurdunda kalan çocuklar için; içim rahat ama birçok hususu da göz ardı edemiyorum.
Beslenmeleri yeterli mi, eğitimleri tam mı, yeterli sevgi alıyorlar mı, saygı ekilmiş mi yoksa korkuya mı dayalı, vs.
Şiddet görüyorlar mı? Ya tacize uğramaları?
Baskıya maruz kalmış, duyguları bloke olan, yeterince sevgiyi tatmamış, ana-baba şefkatinden mahrum nice evlatlarımız var yurtlarda ve sokaklarda..
Ya çocuklaşmış yaşlılarımız?.. Onların, hiç mi değeri yok hayatımızda?
Yatağıma uzandığımda rahat uyuyamıyorum.. Sebebi düşüncelerim.. Açta, açıkta kalan insanlarımız varken, nasıl rahat edebilirim? Nasıl huzur bulabilirim? Birileri açken, nasıl boğazımdan geçer lokmalar? Birileri tacize uğrarken ve ya şiddete maruz kalırken, nasıl gülebilirim? Üzerindeki mintanı paramparça olmuş insanlarımız varken, nasıl fazladan üst baş alabilirim? Yalın ayak insanlarımızı düşünürken, nasıl dolabımı ayakkabılarla doldurabilirim?
En eskilerimi nasıl veririm?
Sevdiklerime, sevdiğim şeyleri verirken; Onlara, nasıl en kötüleri verebilirim? Onları, nasıl kötü yola sevk edebilirim; evlatlarımın, kötü yola sapmamalarını isterken?.. İnsanlığıma sığar mı?
Uzun zamandır yazmak isteyip de bir türlü kaleme alamadığım ise; Onların, mağduriyetlerinin başlıca sebeplerini yakından bilmeme rağmen ki; çalışmalarımız oldu.. Yetemedim, hepsini kucaklayamadım.. Kocaman bir bina Onlar; kollarımı açtığım kadardı kucakladıklarım.. Koca bir binayı ne kadar kucaklayabilirim ki!?. Kollarım kadar..
Cebimdekinin yarısıydı verdiğim.. En sevdiklerimdi paylaştığım.. Çocuklarıma kızsam da kızamıyordum Onlara.. Kıyabilmek mümkün mü? Kolları kanatları koparılmış kelebekler gibiler.. Yalnız kaldıkları, savunmasız hayat mefhumlarında; sağlam duruş edinebilmeleri için; ne kadar yetebilirdim ki!?. Yeter miydi?.. “ Yetmezdi ” tek bildiğim.. Yetmezdim, yetemezdim.. Bir benle bitmiyor lakin; binlerce insanımıza, hep birlikte ” Kucak açma, Onlara sahip çıkma ” adına, bir şeyler yapma zamanımız hala gelmedi mi?
Ama kazanmak var Onları.. Onları, hayata kazandırmak var!..
İnsanlık dışı!..
Devletin koruması altındayken şiddete, açlığa, aşağılanmaya, dışlanmaya, psikolojik blokaja, bedensel tacize uğrayan çocuklarımızı hiç düşündünüz mü?
Devletin koruması altındaki “ Huzur ” evlerindeki yaşlılarımız..? (Ruh Sağlığı ve Akıl Hastahanesi’nde ki; akıl almaz şekilde, yer fırçasıyla, yaşlı birinin temizlenmesini.. Görsel ve yazınsal medyadan izlemiş, okumuşsunuzdur sanırım), (Huzur Evi’ndeki yaşlımızın tartaklanmasını..), (Yetiştirme Yurdundaki “ Dayak var burada, tacize uğruyoruz, cezalandırılıyoruz ” diye, feryat eden, sinir krizleri geçiren kızcağızlarımız..), ve daha benzerleri de cabası..
Onların can güvenlikleri ne kadardır sizce? Sağlık ve sosyal hakları ne kadar?
Evde, evlatlarımıza sabır gösterirken; yurtlardaki çocuklara, çocuklarımıza ne kadar sabır gösterilmektedir?
O çocuklar, o biçare yavrularımız; ne kadar soru sorabiliyor ve ne kadarına yanıt alabiliyorlar sizce?
Dayakla, açlıkla, sevgisizlikle, aşağılamalarla terbiye edilen çocuklarımızdan ne bekleyebiliriz? Ya psikolojik ve bedensel tacize uğramaları..? Bedenlerinden kar sağlanmaları..?
Sokak Kızı
“ Kendimi bildim bileli kadınım ”
Diyen, bir kız çocuğuyla rastlaştım
… Ve ayaküstü hasbihalleştim
İstiklal Caddesi’nde…
Yaşı on altı..
Dudakları rujlu, tırnakları kırmızı boyalı
Sigara içiyor..
Alkole:
- “ Bana mısın ” demiyor!
… Ve dumanı öyle bir savuruyor ki;
Dersin:
- “ Feleğin çemberinden geçmiş ”
Bilmem ki; hangi alemlerde yetişmiş?
* * *
“ Tanışalım, ben Sokak Kızı İrma..
Anamla babamı tanımam, atılmışım;
Allah’tan..
Satılmışım, hiçi hiçine
Katılmışım hayatın içine..
Anlayacağın, güzel ablam;
Üç dakikalık hevalarının kurbanıyım ”
“ Nerde sabah, orda akşam..
Ne bekleyenim var, ne geleceğim
Her akşam, her yerde içeceğim.
… Ve hayatın ta içine edeceğim;
Bana ettikleri için ..”
- “ Yaşamak bana haramsa; ben de hayata haramım ” diyen birini “ helalliğini ve helal olması gerektiğine ” nasıl ikna edebilmeyi istedim..
Öyle zorluklar çekmiş ki..
Ki; insan, O!.. İnsanı, inandığından vazgeçirmek mümkün mü?
Tüm olasılıksızlıklara rağmen; mümkün oldu, efendim.
… Ve bırakmadık, kimi zaman kaçmak istese de.. Arka sokaklarda kaybolmasına razı gelemiyorduk.. Çocuktu daha.. Zorlu bir dönemden sonra.. Sevgi ve güveni bir arada tattıkça; dışarıdan diploma sınavlarına girip derslerini geçtikçe.. Kendine güveni geliyor, omuzları dikleşmeye başlıyordu. Bir bilseniz.. (” Sokak Kızı ” yaşanmış bir hikayedir. Sadece ismi farklıdır. O’nu korumak adına, ismi, tarafımdan gizlenmiştir. Şu an; evli ve sevgi delisi edeyazacağı, okula giden, biricik evladının annesidir)
Bu sebeple; istikbalde, sağlıklı düşünebilme yetisine sahip, birer verimli yetişkin olmalarını sağlayabilmek için; Onları, koruyup-kollayalım hatta; sık zaman ziyaretlerine gidip, evlatlarımıza gösterebildiğimiz sevgi ve şefkatin bir kısmını, Onlara, samimiyetimizle sunalım. Gözlerindeki ışıltıyı ve kendilerine gelecek olan güveni; bizzat yaşayarak, görelim.
ALINTI
Allah yar ve yardımcıları olsun inşallah dualarımız hep sokakta yaşamak zorunda olan ve kimsesiz yoksul insanlarda ...
Yetiştirme Yurtlarında kalan; 0-18 yaş grubu çocuklarımızın durumu ile sokaklarda kalan, sınırsız yaş grubuna mensup çocuklarımızın ve yaşlılarımızın ki; çocuklardan farkı yoktur Onların.. Durumunu düşündükçe kahroluyorum.
Hayata geldikleri şartlardan tutunuz da Onların, nelere maruz kaldıklarını hiç düşündünüz mü?
Bir nebze, Yetiştirme Yurdunda kalan çocuklar için; içim rahat ama birçok hususu da göz ardı edemiyorum.
Beslenmeleri yeterli mi, eğitimleri tam mı, yeterli sevgi alıyorlar mı, saygı ekilmiş mi yoksa korkuya mı dayalı, vs.
Şiddet görüyorlar mı? Ya tacize uğramaları?
Baskıya maruz kalmış, duyguları bloke olan, yeterince sevgiyi tatmamış, ana-baba şefkatinden mahrum nice evlatlarımız var yurtlarda ve sokaklarda..
Ya çocuklaşmış yaşlılarımız?.. Onların, hiç mi değeri yok hayatımızda?
Yatağıma uzandığımda rahat uyuyamıyorum.. Sebebi düşüncelerim.. Açta, açıkta kalan insanlarımız varken, nasıl rahat edebilirim? Nasıl huzur bulabilirim? Birileri açken, nasıl boğazımdan geçer lokmalar? Birileri tacize uğrarken ve ya şiddete maruz kalırken, nasıl gülebilirim? Üzerindeki mintanı paramparça olmuş insanlarımız varken, nasıl fazladan üst baş alabilirim? Yalın ayak insanlarımızı düşünürken, nasıl dolabımı ayakkabılarla doldurabilirim?
En eskilerimi nasıl veririm?
Sevdiklerime, sevdiğim şeyleri verirken; Onlara, nasıl en kötüleri verebilirim? Onları, nasıl kötü yola sevk edebilirim; evlatlarımın, kötü yola sapmamalarını isterken?.. İnsanlığıma sığar mı?
Uzun zamandır yazmak isteyip de bir türlü kaleme alamadığım ise; Onların, mağduriyetlerinin başlıca sebeplerini yakından bilmeme rağmen ki; çalışmalarımız oldu.. Yetemedim, hepsini kucaklayamadım.. Kocaman bir bina Onlar; kollarımı açtığım kadardı kucakladıklarım.. Koca bir binayı ne kadar kucaklayabilirim ki!?. Kollarım kadar..
Cebimdekinin yarısıydı verdiğim.. En sevdiklerimdi paylaştığım.. Çocuklarıma kızsam da kızamıyordum Onlara.. Kıyabilmek mümkün mü? Kolları kanatları koparılmış kelebekler gibiler.. Yalnız kaldıkları, savunmasız hayat mefhumlarında; sağlam duruş edinebilmeleri için; ne kadar yetebilirdim ki!?. Yeter miydi?.. “ Yetmezdi ” tek bildiğim.. Yetmezdim, yetemezdim.. Bir benle bitmiyor lakin; binlerce insanımıza, hep birlikte ” Kucak açma, Onlara sahip çıkma ” adına, bir şeyler yapma zamanımız hala gelmedi mi?
Ama kazanmak var Onları.. Onları, hayata kazandırmak var!..
İnsanlık dışı!..
Devletin koruması altındayken şiddete, açlığa, aşağılanmaya, dışlanmaya, psikolojik blokaja, bedensel tacize uğrayan çocuklarımızı hiç düşündünüz mü?
Devletin koruması altındaki “ Huzur ” evlerindeki yaşlılarımız..? (Ruh Sağlığı ve Akıl Hastahanesi’nde ki; akıl almaz şekilde, yer fırçasıyla, yaşlı birinin temizlenmesini.. Görsel ve yazınsal medyadan izlemiş, okumuşsunuzdur sanırım), (Huzur Evi’ndeki yaşlımızın tartaklanmasını..), (Yetiştirme Yurdundaki “ Dayak var burada, tacize uğruyoruz, cezalandırılıyoruz ” diye, feryat eden, sinir krizleri geçiren kızcağızlarımız..), ve daha benzerleri de cabası..
Onların can güvenlikleri ne kadardır sizce? Sağlık ve sosyal hakları ne kadar?
Evde, evlatlarımıza sabır gösterirken; yurtlardaki çocuklara, çocuklarımıza ne kadar sabır gösterilmektedir?
O çocuklar, o biçare yavrularımız; ne kadar soru sorabiliyor ve ne kadarına yanıt alabiliyorlar sizce?
Dayakla, açlıkla, sevgisizlikle, aşağılamalarla terbiye edilen çocuklarımızdan ne bekleyebiliriz? Ya psikolojik ve bedensel tacize uğramaları..? Bedenlerinden kar sağlanmaları..?
Sokak Kızı
“ Kendimi bildim bileli kadınım ”
Diyen, bir kız çocuğuyla rastlaştım
… Ve ayaküstü hasbihalleştim
İstiklal Caddesi’nde…
Yaşı on altı..
Dudakları rujlu, tırnakları kırmızı boyalı
Sigara içiyor..
Alkole:
- “ Bana mısın ” demiyor!
… Ve dumanı öyle bir savuruyor ki;
Dersin:
- “ Feleğin çemberinden geçmiş ”
Bilmem ki; hangi alemlerde yetişmiş?
* * *
“ Tanışalım, ben Sokak Kızı İrma..
Anamla babamı tanımam, atılmışım;
Allah’tan..
Satılmışım, hiçi hiçine
Katılmışım hayatın içine..
Anlayacağın, güzel ablam;
Üç dakikalık hevalarının kurbanıyım ”
“ Nerde sabah, orda akşam..
Ne bekleyenim var, ne geleceğim
Her akşam, her yerde içeceğim.
… Ve hayatın ta içine edeceğim;
Bana ettikleri için ..”
- “ Yaşamak bana haramsa; ben de hayata haramım ” diyen birini “ helalliğini ve helal olması gerektiğine ” nasıl ikna edebilmeyi istedim..
Öyle zorluklar çekmiş ki..
Ki; insan, O!.. İnsanı, inandığından vazgeçirmek mümkün mü?
Tüm olasılıksızlıklara rağmen; mümkün oldu, efendim.
… Ve bırakmadık, kimi zaman kaçmak istese de.. Arka sokaklarda kaybolmasına razı gelemiyorduk.. Çocuktu daha.. Zorlu bir dönemden sonra.. Sevgi ve güveni bir arada tattıkça; dışarıdan diploma sınavlarına girip derslerini geçtikçe.. Kendine güveni geliyor, omuzları dikleşmeye başlıyordu. Bir bilseniz.. (” Sokak Kızı ” yaşanmış bir hikayedir. Sadece ismi farklıdır. O’nu korumak adına, ismi, tarafımdan gizlenmiştir. Şu an; evli ve sevgi delisi edeyazacağı, okula giden, biricik evladının annesidir)
Bu sebeple; istikbalde, sağlıklı düşünebilme yetisine sahip, birer verimli yetişkin olmalarını sağlayabilmek için; Onları, koruyup-kollayalım hatta; sık zaman ziyaretlerine gidip, evlatlarımıza gösterebildiğimiz sevgi ve şefkatin bir kısmını, Onlara, samimiyetimizle sunalım. Gözlerindeki ışıltıyı ve kendilerine gelecek olan güveni; bizzat yaşayarak, görelim.
ALINTI
Allah yar ve yardımcıları olsun inşallah dualarımız hep sokakta yaşamak zorunda olan ve kimsesiz yoksul insanlarda ...
Allah yardımcıları olsun inşallah (Amin)
ALLAHIM bu soğukta dışarda yaşamak zorunda olan kardeşlerimize yoksul insanlarımıza sokak cocuklarına sen yardım et onları bu sogukta sahipsiz bırakma ALLAHIM onlara bi tas sıcak çorba sıcak bi göz odayı nasip et ALLAHIM
Hepimiz onlar için dua edelim arkadaşlar bu sogukta en cok onların duaya ihtiyacı var...
ALLAH herkesin yar ve yardımcısı olsun
AMİNNN
ALLAH yar ve yardımcıları olsun ALLAH hayırlı bir vesile nasip etsin inşallah...
Hepimiz onlar için dua edelim arkadaşlar bu sogukta en cok onların duaya ihtiyacı var...
ALLAH herkesin yar ve yardımcısı olsun
AMİNNN
ALLAH yar ve yardımcıları olsun ALLAH hayırlı bir vesile nasip etsin inşallah...
