İçten dua
İçten dua
Kalp gözü açılmış alimlerden Muhyiddin Arabî, gençliğinde yaşadığı ilginç bir hikâyesini anlatır. Arabî, bir gemide, geceyi sarsan şiddetli dalgalar üzerinde yolculuk yaparken, güvertede oturan bir yolcunun dengesini kaybedip denize düştüğünü gördü.
Gördüğünden irkilerek “eyvah, düştü” derken, düşen yolcunun hayalî bir vücut tarafından güverteye çıkarıldığını fark etti. Derhal, bedeninden deniz suları süzülen adamın yanına koştu ve neler olduğunu sordu.
Şaşkın yolcu hikâyesini şöyle anlattı: Şiddetli dalga kendisini yerinden denize fırlattığı anda, Evrenin Sahibini düşündü. O çaresizlikte, kendisini ancak, hükmü karanlık geceye ve dalgalı denize geçebilen Sınırsız Yaratıcının kurtarabileceğini hissetti. Tüm içtenliğiyle O’nun takdirine teslim olarak “Bu, sınırsız şeref sahibi ve her şeyi bilen Allah’ın takdiridir”8 ayetini okudu.
Denize düştüğü o anda, aniden ruhsal bir varlık kendisini yakalayarak güverteye geri çıkardı. Sonra da kendisine “biraz önce okuduğu ayetin anlamı olduğunu; Yaratıcının emriyle bedenlenerek, kendisini kurtarması emrini aldığını” ifade etti ve kayboldu.
Olayı anlatan Arabî, tam samimi bir niyetle ve içten yapılmayan duaların eksik vücutla ortaya çıkacaklarını belirtmektedir. İhlaslı duaların ise canlanarak, istenilen şeyi yapacaklarını söylemektedir.9
Şu halde, ne istediğimize dikkat edeceğiz. Zararlı ve yıkıcı isteklerin peşinden mi koşuyoruz? Yoksa iyiliğin ve ışığın ardından mı ilerliyoruz? İsteklerimize hızla ulaşmayı diliyorsak, ne denli içten olabildiğimize bakacağız. Yeryüzünde duası çok ve içtenliği yüksek insan kadar bereketli bir ağaç dikilmemiştir.