Kardeşlik, ancak kalplerin birbirine ısınması ve muhabbetle mümkündür. İnsanların birbirine duyduğu sevgi ve samimiyet, bir taraftan onları güzelleştirip olgunlaştırırken, bir taraftan da toplumda nice güzel gelişmelerin anahtarı olur. Sevgi ve samimiyet öylesine güçü bir barış ve huzur kaynağıdır ki, yayıldığı toplumlarda çoğu sıkıntılar kendiliğinden yok olur. Sevgiyi bu kadar sihirli yapan şey, onun kalbe “inşirah” denilen ferahlık ve iç huzurunu getirmesidir. Sertliğiyle, öfkesiyle toplumda çıban gibi duran insanların, aslında iç huzurunu yitirmiş kişiler olduğunu görmek hiç zor değil. Yunus’un, “Yaratılanı sevelim yaratandan ötürü” deyişini bilirsiniz. Bu söz kalbimize, gönlümüze nakşolması gereken bir mana taşır. Sevgi mümin için bir okyanus gibidir. Oradan herkes nasibi kadar alır. Hüner daha çok almaya, her an almaya, böylece sevgi hazinesini çoğaltmaya gayret etmektir. Korku düşmanlığı, sevgi ise dostluk ve kardeşliği doğurur. Bizler dünyaya düşman kazanmak için değil, dost kazanmak ve kardeşliği pekiştirmek için geldik. Sevgimizi perdeleyen, muhabbetimizi yok eden kendi korkularımıza gelince; Şöyle demiş bir büyük zat:” Korkmayın! Eğer korkmanız gerekiyorsa, Yalnız Allah’tan korkun!.” Başka söze gerek yok sanırım.. Sevgiyi, saygıyı ve itaatı yakalayabilmek dileklerimle.. Allah'a emanet olun
