Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Sahabe-i Kiram (Soru - Cevap) (1 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan mustafa_xtar
- Başlangıç tarihi
RE: Sahabe-i Kiram (Soru - Cevap)
S.A
ABİCAN BULDUM O BÜYÜK SAHABE SELMANI FARİSİDİR
KISSASININ DEVAMINI DA BEN NAKLEDEYİM SİZE.
"--Şimdi ahir zaman peygamberi dünyaya geldi. Yakında Medîne-i Münevvere'ye gelecek. Sen imkân bulursan buradan Medîne-i Münevvere'ye git. O peygambere teslim ol! Peygamberin alâmetinden sana üç tane söyleyeyim: Birincisi, peygamber sadaka yemez. İkincisi, hediyeyi kabul eder. Üçüncüsü de, arkasında mühr-ü nübüvvet vardır; ona da dikkat et!" demiş.
Bir Medine kafilesine müracaat etmiş., Onlarla beraber Medîne-i Münevvere'ye doğru yollanmışlar. Fakat gaddar adamlar bunu, köledir diyerekten başka bir yahudiye satmışlar. Garip adam kendini müdafaa edememiş...
O yahudiye uzun zaman hizmet eylemiş. Bir gün yahudinin hurmalarını toplarken bakmış ki. Efendimiz SAS'in Kuba'ya geldiğini konuşuyorlar. Sevinmiş. Birkaç gün sonra da Medîne-i Münevvere'ye teşrif buyurmuş. Bundan istifade biraz hurma toplamış, o papazın dediğini anlamak için götürmüş Rasûlullah Efendimiz'e:
"--Yâ Rasûlallah! Bu benim sadakamdır, buyurun!" demiş.
Rasûlüllah Efendimiz demiş ki:
"--Biz sadaka yemeyiz."
Etrafındaki fukaraya dağıtmışlar. Ertesi gün hususi bir yemekle beraber gitmiş:
"--Yâ Rasûlallah, bu size hediyemdir." demiş.
Hem yemişler hem de etrafındakilere yedirmişler. Kalmış Mühr-ü Nübüvvet...
Bir gün Rasûl-i Ekrem Medîne-i Münevvere'nin mezarlığı olan Bakı' ismindeki mezarlığa bir cenaze götürmüşler. Cenazeyi fırsat bilen Selman, hemen peygamberimizin arkasına takılmış; o Mühr-ü Nübüvvet'i görmek için çalışıyor... Mâlum, onların giydikleri geniş bir ridâ var. Peygamber de onu sıyırmış arkasından, Mühr-ü Nübevvet meydana çıkmış. Derhal yapışaraktan, iman ü İslâmiyetle müşerref olmuş.
Şimdi, bizim bu ders, ana-baba hakkına riayetin bir kısmındandır. Anaya babaya ne zaman itaat olunur?.. Ancak, Allah-u Teâlâ'nın emrine uygun olduğu takdirde... Allah-u Teâlâ'nın emrine uygun olmayan emirlere asla itaat edilmez. Onun kıssasıdır bu... Bak, Selman anasını da bıraktı, babasını da bıraktı, bütün emlakini de bıraktı... Sırf dinini kurtarabilmek için, tà Medîne-i Münevvere'ye kadar geldi. Ne kadar memleketler var bu arada, bilmem hesap edebilirmisiniz?..
Kıssası uzun. Sonra Hendek Muharebesi oldu. Hendek Muharebesi'nde, düşman yirmibeşbin kişilik bir kuvvetle geliyor. İslâm çok az ve müdafaadan acizler. Müşavere ettiler, ne yapalım diyerekten. Selman'ın reyi uygun geldi. Selman dedi ki:
"--Bizim memlekette, düşman böyle galebe çalarsa, hendek kazarız ve hendek dışından müdafaa ederiz."
Uygun gördüler, hendeği kazdılar. Düşman geldi ve bir şey alamadan geri döndü, gitti.
Daha sonraları Selman, Irak denilen Bağdat'ın bulunduğu diyara vali olarak gönderildi. Efendimizin vefatından sonra... O aradaki kıssalar uzun. Vali gönderildiği vakitte otuzbin kişiye hutbe okuyor. Hutbe okurken giydiyi elbise çok ayıplanacak bir şekilde... Bir valiye yakışacak bir elbise değil. Fakat orada o hiç sıkılmadan hutbesini okudu.
Kendisinin üzerine giydiği elbisenin --ridâ diyorlar ya ona-- yarısını altına yayar, yatak yapar; yarısını üstüne yayar yorgan yapar, öyle yatarmış. Kendisine tahsis edilen vali konağına kat'iyyen girmemiş. Kendisine yetecek ufacık bir oda yaptırmış; milletin işini, devletin işini oradan idare edermiş.
Bir gün Şam'dan bir efendi geliyor. Bir şeyler de getirmiş, yanında eşyası da var. Götürecek bir adam arıyor. Bakıyor, bakıyor sağına soluna; kimseyi hamala benzetemiyor. Selmân-ı Fârisî'ye bakıyor: Garip bir adam. Hem hamala da benzer bir vaziyeti var.
"--Gel, gel!" diyor.
O da çekinmeden gidiyor.
"--Şu benim eşyalarımı evime kadar götürür müsün?" diyor.
"--Hay hay!" diyor, hemen yükleniyor evine götürüyor.
Yolda rast geldikleri tanıyanlar:
"--Esselâmu aleyke yâ emîrel-mü'mînîn!" diyorlar.
Adam taaccüb ediyor; "Yahu, n'aptım ben?.. Emîrel Mü'mînîn'miş bu... Allah Allaaah..." diyor.
"--Efendi, affedersin ben bilemedim, kusuruma bakma! Bırakın burda eşyaları, ben bir başkasıyla yollarım." diyor.
Fakat Selman:
"--Yok, ben söz verdim. Evine kadar götüreceğim!" diyor.
O Selmân-ı Fârisî, memleketin vâli-yi umûmîsi, adamın eşyasını evine kadar götürüyor. Kıssaları çok uzun.
Mübarek devlet maaşından on para almamış. Bununla beraber aldığı hurma dallarını yelpaze, süpürge vaya seccade gibi şeyler yaparak satar, onunla maişetini temin eder; geri kalanını da tasadduk edermiş. Tasadduku da beşbin --bugunkü (1978) para ile beşyüzbin lira-- imiş.
En nihayet eceli geliyor. Ölüm halinde Sa'd bin Ebî Vakkas, ziyaretine gidiyor. Bakıyor ki, ağlıyor.
"--Niye ağlıyorsun, ölümden mi korkuyorsun da ağlıyorsun?" diyor.
"--Ölümden korktuğum yok, dünyaya hırsım da yok!" diye cevap veriyor.
Tekrar:
"--E niye ağlıyorsun?" diye soruyor.
"Ben Peygamber SAS'e söz verdim; o sözü yerine getiremediğim için ağlıyorum." diyor.
Soruyor:
"--Ne idi o söz?.."
Diyor ki:
"--Rasûlüllah Efendimiz, 'Dünyada ancak bir yolcu kadar yük alın kendinize!.. Fazla yük almayın sırtınıza! Çünkü yol yokuş, çıkamazsınız sonra, kalırsınız yolda... Dünyaya kıymet verip de mal edinmeye çalışmayın!' buyurmuştu. Ama şu etrafımdakilere bakın, ben ne kadar çok şey edinmişim. Şimdi bunlarla huzur-u Rasûlüllaha nasıl varacağım?" diye ağlıyor.
Sa'd diyor ki: "Baktım acaba ne var diyerekten. Bir tencere, bir sahan, bir testi, bir bardak, bir de sofradan ibaret... Bunu çok görmüş Selman, ağlıyor. Allah cümlemizi gaflet uykusundan uyandırsın...
Dünya ahiretin geçididir. Mesela, şimdi hac vakti... Yolda Halep var, Şam var, başka güzel memleketler var. Buradan hacca gidecek arkadaşlar, buralarda eğlenirler mi?.. Hayır! Dinlenirler, geçerler. Bizim de yerimiz ahiret... Dünya fâni, ahiret bâki!..
Bu zâtâ demişler ki:
"--Sen emirliği sevmiyorsun, neden?"
"--Çünkü, emirliğin evveli tatlıdır, ahiri de acıdır. Onun için sevmiyorum." demiş.
Allah-u Teâlâ'nın lütfuna mazhar olan bu zat, --insana misafir de gelir icabında-- misafir geldiği vakitte, evde bir şey bulunmuyorsa, şöyle tepeye çıkar;
"--Ey geyikler gelin!" diye seslenirmiş.
Geyikler koşa koşa Hazret-i Selman'ın önüne toplanırlar; beğendiğini alır, diğerlerini salıverirmiş.
"--Selman, bu ne?" diye sorulunca:
"--Allah'ın sözünü dinleyenin, sözünü herkes dinler. Allah'ın emrine itaat edene, her şey itaat eder." dermiş.
S.A
ABİCAN BULDUM O BÜYÜK SAHABE SELMANI FARİSİDİR
KISSASININ DEVAMINI DA BEN NAKLEDEYİM SİZE.
"--Şimdi ahir zaman peygamberi dünyaya geldi. Yakında Medîne-i Münevvere'ye gelecek. Sen imkân bulursan buradan Medîne-i Münevvere'ye git. O peygambere teslim ol! Peygamberin alâmetinden sana üç tane söyleyeyim: Birincisi, peygamber sadaka yemez. İkincisi, hediyeyi kabul eder. Üçüncüsü de, arkasında mühr-ü nübüvvet vardır; ona da dikkat et!" demiş.
Bir Medine kafilesine müracaat etmiş., Onlarla beraber Medîne-i Münevvere'ye doğru yollanmışlar. Fakat gaddar adamlar bunu, köledir diyerekten başka bir yahudiye satmışlar. Garip adam kendini müdafaa edememiş...
O yahudiye uzun zaman hizmet eylemiş. Bir gün yahudinin hurmalarını toplarken bakmış ki. Efendimiz SAS'in Kuba'ya geldiğini konuşuyorlar. Sevinmiş. Birkaç gün sonra da Medîne-i Münevvere'ye teşrif buyurmuş. Bundan istifade biraz hurma toplamış, o papazın dediğini anlamak için götürmüş Rasûlullah Efendimiz'e:
"--Yâ Rasûlallah! Bu benim sadakamdır, buyurun!" demiş.
Rasûlüllah Efendimiz demiş ki:
"--Biz sadaka yemeyiz."
Etrafındaki fukaraya dağıtmışlar. Ertesi gün hususi bir yemekle beraber gitmiş:
"--Yâ Rasûlallah, bu size hediyemdir." demiş.
Hem yemişler hem de etrafındakilere yedirmişler. Kalmış Mühr-ü Nübüvvet...
Bir gün Rasûl-i Ekrem Medîne-i Münevvere'nin mezarlığı olan Bakı' ismindeki mezarlığa bir cenaze götürmüşler. Cenazeyi fırsat bilen Selman, hemen peygamberimizin arkasına takılmış; o Mühr-ü Nübüvvet'i görmek için çalışıyor... Mâlum, onların giydikleri geniş bir ridâ var. Peygamber de onu sıyırmış arkasından, Mühr-ü Nübevvet meydana çıkmış. Derhal yapışaraktan, iman ü İslâmiyetle müşerref olmuş.
Şimdi, bizim bu ders, ana-baba hakkına riayetin bir kısmındandır. Anaya babaya ne zaman itaat olunur?.. Ancak, Allah-u Teâlâ'nın emrine uygun olduğu takdirde... Allah-u Teâlâ'nın emrine uygun olmayan emirlere asla itaat edilmez. Onun kıssasıdır bu... Bak, Selman anasını da bıraktı, babasını da bıraktı, bütün emlakini de bıraktı... Sırf dinini kurtarabilmek için, tà Medîne-i Münevvere'ye kadar geldi. Ne kadar memleketler var bu arada, bilmem hesap edebilirmisiniz?..
Kıssası uzun. Sonra Hendek Muharebesi oldu. Hendek Muharebesi'nde, düşman yirmibeşbin kişilik bir kuvvetle geliyor. İslâm çok az ve müdafaadan acizler. Müşavere ettiler, ne yapalım diyerekten. Selman'ın reyi uygun geldi. Selman dedi ki:
"--Bizim memlekette, düşman böyle galebe çalarsa, hendek kazarız ve hendek dışından müdafaa ederiz."
Uygun gördüler, hendeği kazdılar. Düşman geldi ve bir şey alamadan geri döndü, gitti.
Daha sonraları Selman, Irak denilen Bağdat'ın bulunduğu diyara vali olarak gönderildi. Efendimizin vefatından sonra... O aradaki kıssalar uzun. Vali gönderildiği vakitte otuzbin kişiye hutbe okuyor. Hutbe okurken giydiyi elbise çok ayıplanacak bir şekilde... Bir valiye yakışacak bir elbise değil. Fakat orada o hiç sıkılmadan hutbesini okudu.
Kendisinin üzerine giydiği elbisenin --ridâ diyorlar ya ona-- yarısını altına yayar, yatak yapar; yarısını üstüne yayar yorgan yapar, öyle yatarmış. Kendisine tahsis edilen vali konağına kat'iyyen girmemiş. Kendisine yetecek ufacık bir oda yaptırmış; milletin işini, devletin işini oradan idare edermiş.
Bir gün Şam'dan bir efendi geliyor. Bir şeyler de getirmiş, yanında eşyası da var. Götürecek bir adam arıyor. Bakıyor, bakıyor sağına soluna; kimseyi hamala benzetemiyor. Selmân-ı Fârisî'ye bakıyor: Garip bir adam. Hem hamala da benzer bir vaziyeti var.
"--Gel, gel!" diyor.
O da çekinmeden gidiyor.
"--Şu benim eşyalarımı evime kadar götürür müsün?" diyor.
"--Hay hay!" diyor, hemen yükleniyor evine götürüyor.
Yolda rast geldikleri tanıyanlar:
"--Esselâmu aleyke yâ emîrel-mü'mînîn!" diyorlar.
Adam taaccüb ediyor; "Yahu, n'aptım ben?.. Emîrel Mü'mînîn'miş bu... Allah Allaaah..." diyor.
"--Efendi, affedersin ben bilemedim, kusuruma bakma! Bırakın burda eşyaları, ben bir başkasıyla yollarım." diyor.
Fakat Selman:
"--Yok, ben söz verdim. Evine kadar götüreceğim!" diyor.
O Selmân-ı Fârisî, memleketin vâli-yi umûmîsi, adamın eşyasını evine kadar götürüyor. Kıssaları çok uzun.
Mübarek devlet maaşından on para almamış. Bununla beraber aldığı hurma dallarını yelpaze, süpürge vaya seccade gibi şeyler yaparak satar, onunla maişetini temin eder; geri kalanını da tasadduk edermiş. Tasadduku da beşbin --bugunkü (1978) para ile beşyüzbin lira-- imiş.
En nihayet eceli geliyor. Ölüm halinde Sa'd bin Ebî Vakkas, ziyaretine gidiyor. Bakıyor ki, ağlıyor.
"--Niye ağlıyorsun, ölümden mi korkuyorsun da ağlıyorsun?" diyor.
"--Ölümden korktuğum yok, dünyaya hırsım da yok!" diye cevap veriyor.
Tekrar:
"--E niye ağlıyorsun?" diye soruyor.
"Ben Peygamber SAS'e söz verdim; o sözü yerine getiremediğim için ağlıyorum." diyor.
Soruyor:
"--Ne idi o söz?.."
Diyor ki:
"--Rasûlüllah Efendimiz, 'Dünyada ancak bir yolcu kadar yük alın kendinize!.. Fazla yük almayın sırtınıza! Çünkü yol yokuş, çıkamazsınız sonra, kalırsınız yolda... Dünyaya kıymet verip de mal edinmeye çalışmayın!' buyurmuştu. Ama şu etrafımdakilere bakın, ben ne kadar çok şey edinmişim. Şimdi bunlarla huzur-u Rasûlüllaha nasıl varacağım?" diye ağlıyor.
Sa'd diyor ki: "Baktım acaba ne var diyerekten. Bir tencere, bir sahan, bir testi, bir bardak, bir de sofradan ibaret... Bunu çok görmüş Selman, ağlıyor. Allah cümlemizi gaflet uykusundan uyandırsın...
Dünya ahiretin geçididir. Mesela, şimdi hac vakti... Yolda Halep var, Şam var, başka güzel memleketler var. Buradan hacca gidecek arkadaşlar, buralarda eğlenirler mi?.. Hayır! Dinlenirler, geçerler. Bizim de yerimiz ahiret... Dünya fâni, ahiret bâki!..
Bu zâtâ demişler ki:
"--Sen emirliği sevmiyorsun, neden?"
"--Çünkü, emirliğin evveli tatlıdır, ahiri de acıdır. Onun için sevmiyorum." demiş.
Allah-u Teâlâ'nın lütfuna mazhar olan bu zat, --insana misafir de gelir icabında-- misafir geldiği vakitte, evde bir şey bulunmuyorsa, şöyle tepeye çıkar;
"--Ey geyikler gelin!" diye seslenirmiş.
Geyikler koşa koşa Hazret-i Selman'ın önüne toplanırlar; beğendiğini alır, diğerlerini salıverirmiş.
"--Selman, bu ne?" diye sorulunca:
"--Allah'ın sözünü dinleyenin, sözünü herkes dinler. Allah'ın emrine itaat edene, her şey itaat eder." dermiş.
RE: Sahabe-i Kiram (Soru - Cevap)
Tabiinin büyüklerinden olup, büyük sahabelerin çoğunu görmüştür.Asıl adı Ali
Fitnenin yoğun bir şekilde yaşandığı bir dönemde yaşadığı için o da dönemin ızdıraplarından nasibini almıştır.
Hayret edilir o kimseye ki, hayatında zararı dokunacak yemeklerden kaçınır da, vefatında zararı dokunacak günahlardan kaçınmaz
BU söze sahip olan sahabi kimdir.
Tabiinin büyüklerinden olup, büyük sahabelerin çoğunu görmüştür.Asıl adı Ali
Fitnenin yoğun bir şekilde yaşandığı bir dönemde yaşadığı için o da dönemin ızdıraplarından nasibini almıştır.
Hayret edilir o kimseye ki, hayatında zararı dokunacak yemeklerden kaçınır da, vefatında zararı dokunacak günahlardan kaçınmaz
BU söze sahip olan sahabi kimdir.
RE: Sahabe-i Kiram (Soru - Cevap)
s.a
veysel kardeş ben önce davranmışım.soru hakkı benim
toprağın yuttuğu sahabe diye anılan sahabe kimdir.bu sahabe müşriklerce esir edilip işkence ile şehid edildi.ve cesedi ortadan kayboldu.
bu sahabe şehid edilmeden önce müsade alarak iki rekat namaz kılmış ve korktu demeyeceğinizi bilsem daha kılardım der.ve son nefesine kadar davasından dönmez.ve şehadete yakın efendimize selam gönderir.efendimiz medinede bir mecliste olduğu halde bu selamı alır ve oradakilere o sahabenin şehadetini bildirir.
s.a
veysel kardeş ben önce davranmışım.soru hakkı benim
toprağın yuttuğu sahabe diye anılan sahabe kimdir.bu sahabe müşriklerce esir edilip işkence ile şehid edildi.ve cesedi ortadan kayboldu.
bu sahabe şehid edilmeden önce müsade alarak iki rekat namaz kılmış ve korktu demeyeceğinizi bilsem daha kılardım der.ve son nefesine kadar davasından dönmez.ve şehadete yakın efendimize selam gönderir.efendimiz medinede bir mecliste olduğu halde bu selamı alır ve oradakilere o sahabenin şehadetini bildirir.
RE: Sahabe-i Kiram (Soru - Cevap)
ZEYNELABİDİN
Hazreti Hüseyin'in (ra)oğlu ve Hazreti Ali'nin (ra)torunudur. On iki imamın dördüncüsüdür. Tabiinin büyüklerinden olup, büyük sahabelerin çoğunu görmüştür. Risâle-i Nur'da, Hazreti Hüseyin'in soyundan gelen manevi mehdi hükmünde olduğu belirtilmektedir. (Mektubat, s. 100)O da şehit edilenlerdendir. Hazreti Hüseyin'in neslini devam ettirmesinden ötürü Seyyidü'l-Sacidin olarak anılmıştır. Büyük takva sahibi ve ibadete düşkünlüğünden ötürü, ibadet edenlerin süsü manasına gelen "Zeynelabidin" lakabıyla meşhur olmuştur. Künyesi Ebu Muhammed (veya Ebü'l-Hasan)Ali bin Hüseyin bin Ali bin Ebi Talib şeklindedir.
Asıl adı Ali olan Zeynelabidin, 658 yılında (bazı kaynaklara göre 655 veya 666)Medine'de doğdu. Babası Hazreti Hüseyin (ra)ve annesi de Acem sultanının kızı olan Şehr-i Banu Gazele'dir. İran'ın fethinden sonra esir alınan sultanın üç kızından biri olup, Hazreti Ali (ra)tarafından Hazreti Hüseyin ile evlendirilmiş ve bu izdivaçtan Zeynelabidin dünyaya gelmiştir. Fitnenin yoğun bir şekilde yaşandığı bir dönemde yaşadığı için o da dönemin ızdıraplarından nasibini almıştır. Kerbela faciasında başta babası Hazreti Hüseyin (ra)olmak üzere, çok sayıda müminin şehit edilmesine şahit olmuştur.
Zeynelabidin, Kerbela faciasının yaşandığı sırada orada bulunuyordu. Ancak, yataktan kalkamayacak kadar hasta olması ve tabii olarak çarpışmalara katılmamasından ötürü hayatta kaldı. Oysa ki, ailesinin büyük ekseriyeti şehit oldu. Önce Yezid'in yanına götürüldü. Yezid, kendisine iyi muamelede bulundu. Daha sonra Yezid'in yanından ayrılarak Medine'ye gitti ve buraya yerleşti. Ömrünün sonuna kadar da siyasi olaylardan uzak kalmaya büyük itina gösterdi. Yezid'e karşı burada meydana gelen ayaklanmaya ve isyana katılmadı.
ZEYNELABİDİN
Hazreti Hüseyin'in (ra)oğlu ve Hazreti Ali'nin (ra)torunudur. On iki imamın dördüncüsüdür. Tabiinin büyüklerinden olup, büyük sahabelerin çoğunu görmüştür. Risâle-i Nur'da, Hazreti Hüseyin'in soyundan gelen manevi mehdi hükmünde olduğu belirtilmektedir. (Mektubat, s. 100)O da şehit edilenlerdendir. Hazreti Hüseyin'in neslini devam ettirmesinden ötürü Seyyidü'l-Sacidin olarak anılmıştır. Büyük takva sahibi ve ibadete düşkünlüğünden ötürü, ibadet edenlerin süsü manasına gelen "Zeynelabidin" lakabıyla meşhur olmuştur. Künyesi Ebu Muhammed (veya Ebü'l-Hasan)Ali bin Hüseyin bin Ali bin Ebi Talib şeklindedir.
Asıl adı Ali olan Zeynelabidin, 658 yılında (bazı kaynaklara göre 655 veya 666)Medine'de doğdu. Babası Hazreti Hüseyin (ra)ve annesi de Acem sultanının kızı olan Şehr-i Banu Gazele'dir. İran'ın fethinden sonra esir alınan sultanın üç kızından biri olup, Hazreti Ali (ra)tarafından Hazreti Hüseyin ile evlendirilmiş ve bu izdivaçtan Zeynelabidin dünyaya gelmiştir. Fitnenin yoğun bir şekilde yaşandığı bir dönemde yaşadığı için o da dönemin ızdıraplarından nasibini almıştır. Kerbela faciasında başta babası Hazreti Hüseyin (ra)olmak üzere, çok sayıda müminin şehit edilmesine şahit olmuştur.
Zeynelabidin, Kerbela faciasının yaşandığı sırada orada bulunuyordu. Ancak, yataktan kalkamayacak kadar hasta olması ve tabii olarak çarpışmalara katılmamasından ötürü hayatta kaldı. Oysa ki, ailesinin büyük ekseriyeti şehit oldu. Önce Yezid'in yanına götürüldü. Yezid, kendisine iyi muamelede bulundu. Daha sonra Yezid'in yanından ayrılarak Medine'ye gitti ve buraya yerleşti. Ömrünün sonuna kadar da siyasi olaylardan uzak kalmaya büyük itina gösterdi. Yezid'e karşı burada meydana gelen ayaklanmaya ve isyana katılmadı.
RE: Sahabe-i Kiram (Soru - Cevap)
s.a
toprağın yuttuğu sahabe diye anılan sahabe kimdir.bu sahabe müşriklerce esir edilip işkence ile şehid edildi.ve cesedi ortadan kayboldu.
bu sahabe şehid edilmeden önce müsade alarak iki rekat namaz kılmış ve korktu demeyeceğinizi bilsem daha kılardım der.ve son nefesine kadar davasından dönmez.ve şehadete yakın efendimize selam gönderir.efendimiz medinede bir mecliste olduğu halde bu selamı alır ve oradakilere o sahabenin şehadetini bildirir.
s.a
toprağın yuttuğu sahabe diye anılan sahabe kimdir.bu sahabe müşriklerce esir edilip işkence ile şehid edildi.ve cesedi ortadan kayboldu.
bu sahabe şehid edilmeden önce müsade alarak iki rekat namaz kılmış ve korktu demeyeceğinizi bilsem daha kılardım der.ve son nefesine kadar davasından dönmez.ve şehadete yakın efendimize selam gönderir.efendimiz medinede bir mecliste olduğu halde bu selamı alır ve oradakilere o sahabenin şehadetini bildirir.