Sıkıldım..İçim çok sıkıldı.Olgun olmaktan, anlayış göstermekten, sakin olmak zorunda olmaktan, ileriyi düşünmekten, sürekli iyilik yapmaktan, insanların iyi niyetimi suistimal etmesinden, hep bir şeyler için çabalamaktan, herkes iyi olsun diye uğraşmaktan.
Herkesi memnun etmek için çabalayan yapımdan, insanların yaptıklarımı görmemelerinden, hep nerde eksik varsa onu arayıp bulmalarından, sürekli mutsuz olmaktan, rahatsızlığım nedeniyle sürekli halsiz olmaktan. Herkese acımaktan ama hiç acınılmamaktan.Hiç düşünülmemekten, sürekli daha fazlası beklenilmesinden, ne yapmam gerektiğini bilmemekten, hayatımın çok sıradan olmasından, ilerleyip değişmemesinden.
Başkaları için kendimi paralamaktan ama asıl yapmam gereken şeyler için kendimi paralamamaktan. Vicdanımla çatışmalardan.
Herkesin beni karşıdan bakıp eleştirmesinden, hayat çok toz pembeymiş gibi bahsetmelerinden. Bütün suçun bende olduğunu söylemelerinden. Onlara göre hep gösterdiğim tepkilerden kaynaklanması çok ama çok sıktı..
Üzülmekten, 22 yaşında bu durumda olmaktan.
Kendimi düzeltmeye çalıştıkça, birilerinin hala sürekli olumsuz eleştirmelerinden. Hiç bişeye hevesimin kalmamasından, bir umut yeşertmeye çalıştıkça içimde, birilerinin gelip onu anında yerle bir etmesinden.
Keşkelerden , bir çıkış yolu görememekten çok sıkıldım.
İçimden hergün aynı şeyler geçiyor. Doya doya ağlamak istiyorum.
İşte benlik bir paylaşım..
Herkesi memnun etmek için çabalayan yapımdan, insanların yaptıklarımı görmemelerinden, hep nerde eksik varsa onu arayıp bulmalarından, sürekli mutsuz olmaktan, rahatsızlığım nedeniyle sürekli halsiz olmaktan. Herkese acımaktan ama hiç acınılmamaktan.Hiç düşünülmemekten, sürekli daha fazlası beklenilmesinden, ne yapmam gerektiğini bilmemekten, hayatımın çok sıradan olmasından, ilerleyip değişmemesinden.
Başkaları için kendimi paralamaktan ama asıl yapmam gereken şeyler için kendimi paralamamaktan. Vicdanımla çatışmalardan.
Herkesin beni karşıdan bakıp eleştirmesinden, hayat çok toz pembeymiş gibi bahsetmelerinden. Bütün suçun bende olduğunu söylemelerinden. Onlara göre hep gösterdiğim tepkilerden kaynaklanması çok ama çok sıktı..
Üzülmekten, 22 yaşında bu durumda olmaktan.
Kendimi düzeltmeye çalıştıkça, birilerinin hala sürekli olumsuz eleştirmelerinden. Hiç bişeye hevesimin kalmamasından, bir umut yeşertmeye çalıştıkça içimde, birilerinin gelip onu anında yerle bir etmesinden.
Keşkelerden , bir çıkış yolu görememekten çok sıkıldım.
İçimden hergün aynı şeyler geçiyor. Doya doya ağlamak istiyorum.
İşte benlik bir paylaşım..