Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
HZ.Allah ın kulunu sevmesinin işaretleri (2 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan smyyes
- Başlangıç tarihi
amiiin.inşAllah kardeşim
Rahman'a emanet olun
Allah Razı Olsun.
Allah'ın rızasını kazanmamız dileğiyle...
Allah'ın rızasını kazanmamız dileğiyle...
Allahcc razı olsun gönüldaşımız...
Rabbimize emanetsin inşaALLAH...
O en güzel Vekildir...
Besmele...Selam...Dua...
Amin diyorum İnşallah
SELAMUN ALEYKÜM RAHMETULLAHİ VE BEREKATUHU.
Emeğinize sağlık ALLAH razı olsun.
İnşaAllah ALLAHı seven, Habibini seven, Habibi'nin Halifelerini seven, Ehli Beyti seven, Ashab_ı Güzin Efendilerimizi seven ve ALLAHın Sevdiği Kullardan oluruz.
ALLAHa emanet olunuz.
selam ve dua ile...
Emeğinize sağlık ALLAH razı olsun.
İnşaAllah ALLAHı seven, Habibini seven, Habibi'nin Halifelerini seven, Ehli Beyti seven, Ashab_ı Güzin Efendilerimizi seven ve ALLAHın Sevdiği Kullardan oluruz.
ALLAHa emanet olunuz.
selam ve dua ile...
AMİN inşallah oluruz...
"Allah bir kulunun hayrini isterse onu istihdam eder!. Dedilerki:
-Ya Rasulallah istihdam ne demektir? Allah hayrini diledigi kulunu nasil istihdam eder?
Buyurdu ki:
- Istihdam, o kulunu hayirli islerle mesgul ederek, omrunu hayirli hizmetlerle tamamlatmasidir!.(Riyazüssalihin)
Allah (C.C.) Mübarek Cuma günü hürmetine hepimizi hayırla istihdam eylesin. Amin.
-Ya Rasulallah istihdam ne demektir? Allah hayrini diledigi kulunu nasil istihdam eder?
Buyurdu ki:
- Istihdam, o kulunu hayirli islerle mesgul ederek, omrunu hayirli hizmetlerle tamamlatmasidir!.(Riyazüssalihin)
Allah (C.C.) Mübarek Cuma günü hürmetine hepimizi hayırla istihdam eylesin. Amin.
Ben aslında Allahı azıcık bile sevmiyorum. Allahın bana olan sevgisinin yanında tabi bu.
Asıl Allahın bana olan sevdası daha büyük.
Ben 1 bile sevmedim. O Celle celalüh ise milyardan da cok sevmiştir beni.
ben bir adım atmıştım sadece ona
bir yakınlasma idi bir tebessüm idi
beni de bir yaratan var demekti bu ona
şirksiz bir saygı idi.
Hemen cevabı geldi
imanla kafirlik arasında bocalayıp dururken
el Hadi (hidayet veren ) ismi ile geldi bana.
Bana bir kırmızı elma(iman) verdi sevgisini gösterdi.
benim se ona verecek hiçbirseyim yoktu
sadece tatlı bir sözleyebildim.
işte söyle:
La ilahe illallah
Asıl Allahın bana olan sevdası daha büyük.
Ben 1 bile sevmedim. O Celle celalüh ise milyardan da cok sevmiştir beni.
ben bir adım atmıştım sadece ona
bir yakınlasma idi bir tebessüm idi
beni de bir yaratan var demekti bu ona
şirksiz bir saygı idi.
Hemen cevabı geldi
imanla kafirlik arasında bocalayıp dururken
el Hadi (hidayet veren ) ismi ile geldi bana.
Bana bir kırmızı elma(iman) verdi sevgisini gösterdi.
benim se ona verecek hiçbirseyim yoktu
sadece tatlı bir sözleyebildim.
işte söyle:
La ilahe illallah
“Ey iman edenler, sizden kim dininden dönerse bilsin ki, Allah yakında öyle bir
toplum getirecek ki, O onları sever, onlar da O’nu severler, mü’minlere karşı alçak gönüllü, Allah’tan gelen gerçekleri örtbas edenlere karşı onurlu ve şiddetlidirler. Allah yolunda cihad ederler, hiçbir kınayanın kınamasından korkmazlar. Bu Allah’ın bir lütfudur, onu dilediğine verir. Allah lütfunda sınırsız olup her şeyi bilendir.” (Maide: 5/54)
toplum getirecek ki, O onları sever, onlar da O’nu severler, mü’minlere karşı alçak gönüllü, Allah’tan gelen gerçekleri örtbas edenlere karşı onurlu ve şiddetlidirler. Allah yolunda cihad ederler, hiçbir kınayanın kınamasından korkmazlar. Bu Allah’ın bir lütfudur, onu dilediğine verir. Allah lütfunda sınırsız olup her şeyi bilendir.” (Maide: 5/54)
Allah ım ne olur bu lütfunu bizlere nasip et.
Rabbimizin en çok sevdiği şey nedir, biliyor musunuz?
Kudsî hadiste şöyle bildiriliyor:
– Rabbimiz kulunun işlediği amelleri içinde en çok tevbesini sever.
– Neden?
– Çünkü tevbe eden kul cehennemden kurtulur da ondan. Rabbimiz de kulunu cehennemden kurtaran ameli çok sever.
Hatta bir ana, yavrusunu ateşe atmayı nasıl istemezse Rabbimiz de kulunu cehenneme atmayı ondan çok daha fazla istemez.
Nitekim bir defasında ashabdan biri bir çocukluk hatırasını anlatırken demişti ki:
– Çalılıkta dolaşırken bulduğum bir kuş yuvasından yavruları alıp koynuma koymuştum. Tam bu sırada yavrunun anası başımda dolaşmaya başladı, acıdım, yavruları bırakmak için ihramımı açmaya çalıştığım sırada kuş hemen koynumdaki yavrusunun yanına daldı, kanatlarını yavruları üzerine gerip kollamaya başladı.
Efendimiz (sav)in buna sorusu şöyle oldu:
– Bu annenin yavrusuna bu kadar acıması sizi hayrete mi düşürdü?
Efendimiz (sav) şunu ilave etti: – Hiç şüpheniz olmasın Allah (cc)ın kullarına acıması bu annenin acımasından (kıyas kabul etmeyecek derecede) fazladır.
Bir defasında kadının biri çocuğunu kaybetmiş, deli gibi bir oraya bir buraya koşuyor, yavrusunu arıyor, bulduğu yabancı çocukları da bağrına basıp hemen oracıkta emdiriyordu.
Kadının bu heyecanını gören Efendimiz (sav) yanındakilere;
– Böylesine şefkatli şu kadın hiç yavrusunu ateşe atar mı, diye sordu.
– Atmaz! dediler.
Efendimiz (sav) de tasdik etti;
– Ben de öyle biliyorum, atmaz, dedikten sonra buyurdu ki:
– İşte Allah (cc) da bu kadından çok fazla merhametlidir. Kullarını ateşe atmaz, onlar kendilerini ateşlik amelin içine atmadıkça!
Evet, evet. Allah (cc) kullarını ateşe atmaz, kullar kendilerini ateşlik işin içine atmadıkça!
Bir yolculuktan dönülüyordu. Mola verilmiş, bir kadın da ateş yakarak hazırlık yapmaya başlamıştı. Ateşin alevleri yükselince kadın koşuşturan çocuğunun ateşe düşmesinden korktuğu için hemen onu bağrına bastı ve ateşe düşmesi halindeki dehşeti de tasavvur ederek buna gönlünün dayanamayacağını hayal edip orada bulunan Efendimiz (sav)e dönerek sordu:
– Sen Allah (cc)ın peygamberisin değil mi? Efendimiz (sav) de;
– Hiç şüphen olmasın, buyurdu.
Bunun üzerine kadın şöyle dedi:
– Allah (cc)ın kullarına merhameti bir ananın yavrusuna olan merhametinden daha çok değil mi?
Efendimiz (sav):
– Hiç şüphen olmasın öyledir, buyurunca kadın:
– Öyle ise bir ana yavrusunu ateşe atmaz, diye sızlandı.
Efendimiz (sav)in gözleri yaşardı da buyurdu ki:
– Yüce Allah (cc) ancak kendisine isyan edenleri ateşe atar. Müstahak olmayanları asla!
Demek oluyor ki, Allah (cc) kullarını ateşe atmayı asla istemiyor, sonsuz merhamet ve şefkati ateşi gerektirmiyor. Ancak kullar dürüst hareket etmiyor, ille de ateşlik işler yapıyor, birilerine zulmediyor, haksızlıkta bulunuyor, Yaradanına da isyandan geri kalmıyor, böylece kendi amelleriyle kendilerini ateşe attırıyorlarsa bu da kulların kendi tercihleri...
Sözün özü bu olsa gerektir!.
Kudsî hadiste şöyle bildiriliyor:
– Rabbimiz kulunun işlediği amelleri içinde en çok tevbesini sever.
– Neden?
– Çünkü tevbe eden kul cehennemden kurtulur da ondan. Rabbimiz de kulunu cehennemden kurtaran ameli çok sever.
Hatta bir ana, yavrusunu ateşe atmayı nasıl istemezse Rabbimiz de kulunu cehenneme atmayı ondan çok daha fazla istemez.
Nitekim bir defasında ashabdan biri bir çocukluk hatırasını anlatırken demişti ki:
– Çalılıkta dolaşırken bulduğum bir kuş yuvasından yavruları alıp koynuma koymuştum. Tam bu sırada yavrunun anası başımda dolaşmaya başladı, acıdım, yavruları bırakmak için ihramımı açmaya çalıştığım sırada kuş hemen koynumdaki yavrusunun yanına daldı, kanatlarını yavruları üzerine gerip kollamaya başladı.
Efendimiz (sav)in buna sorusu şöyle oldu:
– Bu annenin yavrusuna bu kadar acıması sizi hayrete mi düşürdü?
Efendimiz (sav) şunu ilave etti: – Hiç şüpheniz olmasın Allah (cc)ın kullarına acıması bu annenin acımasından (kıyas kabul etmeyecek derecede) fazladır.
Bir defasında kadının biri çocuğunu kaybetmiş, deli gibi bir oraya bir buraya koşuyor, yavrusunu arıyor, bulduğu yabancı çocukları da bağrına basıp hemen oracıkta emdiriyordu.
Kadının bu heyecanını gören Efendimiz (sav) yanındakilere;
– Böylesine şefkatli şu kadın hiç yavrusunu ateşe atar mı, diye sordu.
– Atmaz! dediler.
Efendimiz (sav) de tasdik etti;
– Ben de öyle biliyorum, atmaz, dedikten sonra buyurdu ki:
– İşte Allah (cc) da bu kadından çok fazla merhametlidir. Kullarını ateşe atmaz, onlar kendilerini ateşlik amelin içine atmadıkça!
Evet, evet. Allah (cc) kullarını ateşe atmaz, kullar kendilerini ateşlik işin içine atmadıkça!
Bir yolculuktan dönülüyordu. Mola verilmiş, bir kadın da ateş yakarak hazırlık yapmaya başlamıştı. Ateşin alevleri yükselince kadın koşuşturan çocuğunun ateşe düşmesinden korktuğu için hemen onu bağrına bastı ve ateşe düşmesi halindeki dehşeti de tasavvur ederek buna gönlünün dayanamayacağını hayal edip orada bulunan Efendimiz (sav)e dönerek sordu:
– Sen Allah (cc)ın peygamberisin değil mi? Efendimiz (sav) de;
– Hiç şüphen olmasın, buyurdu.
Bunun üzerine kadın şöyle dedi:
– Allah (cc)ın kullarına merhameti bir ananın yavrusuna olan merhametinden daha çok değil mi?
Efendimiz (sav):
– Hiç şüphen olmasın öyledir, buyurunca kadın:
– Öyle ise bir ana yavrusunu ateşe atmaz, diye sızlandı.
Efendimiz (sav)in gözleri yaşardı da buyurdu ki:
– Yüce Allah (cc) ancak kendisine isyan edenleri ateşe atar. Müstahak olmayanları asla!
Demek oluyor ki, Allah (cc) kullarını ateşe atmayı asla istemiyor, sonsuz merhamet ve şefkati ateşi gerektirmiyor. Ancak kullar dürüst hareket etmiyor, ille de ateşlik işler yapıyor, birilerine zulmediyor, haksızlıkta bulunuyor, Yaradanına da isyandan geri kalmıyor, böylece kendi amelleriyle kendilerini ateşe attırıyorlarsa bu da kulların kendi tercihleri...
Sözün özü bu olsa gerektir!.