Günah nedemekti anlayamazdık..
Kötülük vardı etrafımızda ama okadar masum ve saftık ki o bile utanırdı yaklaşmaktan.
Hiçbirşey bilmemek,hayatı tanımamak ne güzelmiş çocukken.
Öğrendiğimiz çok az şey vardı ama belkide en güzel şeylerdi.
Mesela en büyük derdimiz oyundu,en çok sevdiğimiz şey arkadaşlıktı.
Bizi mutlu etmeye bir çikolata, bir sakız yada bir dondurma bile yeterdi..
Birzamanlar çocuktuk melekler kadar masum ve günahsız.
Birimiz yere düşsek,
Birazdan geçer derlerdi.
Gerçektende geçerdi unutulurdu o yaralar.
Ağlamaktan sırılsıklam olan yüzler hemen toparlanır tebessümle bakardı etrafa.
Evet birzamanlar çocuktuk düşe kalka büyüyen ama yüreğine acı değmemiş çocuklardık.
En ufak şeylerle bile mutlu olabilen çocuklardık.
Adını bilmediği günahlarla dolu dünyada yaşayan ama günahların değemediği çocuklardık.
Birzamanlar çocuktuk
Keşke hep öyle kalsaydık..
(bana aittir)