Ya dayanamıyorum, dökeceğim içimi.
Şu rüya konusunda aklıma o kadar çok şey geliyor ki... Bugün acaba gereksiz bir rüya mı göreceğim, yoksa bugün rüyamda peygamberimiz mi olacak diye düşünüyorum her zaman... Gece yatağıma geçiyorum, karanlıkta duvara bakıp içimden konuşuyorum. Seda sen göremiyorum diyorsun da, belki Allah ona en mükemmel anı tercih etti, belki de ben birden patlayacağım o gün hacet namazları salavatlar ard arda gelecek, görmek için her şeyi yapacağım ( bu komik oldu biraz
) diye düşünüyorum, kocaman bir tebessüm oluşuyor yüzümde tabii...
Salavat çekmek, aklıma geldiğinde okuyorum tabii, artık 100'den fazla okuyorum hergün... Sünnete uymak, her gün farklı bir şey öğrenip hayatıma ekliyorum en azından... Namazlarımı vaktinde kılmak dersek, namaz kılmak öyle hoşuma gidiyor ki ezan hemen okunup bittiği gibi kılıyorum, en geç ezan okunduktan 5 dakika sonra... Neden diye soruyorum ? Belki hak etmiyorumdur... Ablam da zaten bana onu herkes göremez deyip moralimi bozuyor. Madem kötü biriyim, uyarsa ne olurdu ki, daha iyi bir insan olmaz mıydım ?
Gerçekten aklıma ''peygamberimizi rüyada görmek'' gelince hemencecik duygulanıyorum. Anında gözlerim doluyor. Burada okuyorum görenleri, mutlulukla herkese anlatanlar, saklayayım diye sadece gördüğünü söyleyenler... En yakın arkadaşımla da (sanal arkadaşım, ama o benim her yerde en iyi arkadaşım oldu) böyle tanıştık... O peygamberimizi gördüğünü söylemişti, öyle bir şaşırdım ki, aklıma öyle şeyler geldi ki 2 gün sonrasında en yakın arkadaşım oldu birden...
Arkadaşım da, rüyasında anne ve babasıyla bir yere gidiyormuş. Annesi ve babası gir demiş, o da bir yere girmiş. Yüzünü görememiş, ama başında sarık varmış. Peygamberimiz ona ''kardeşine selam söyle'' demiş, arkadaşım da tamam demiş... Rüya orada bitmiş hemen... O zaman Dilara arkadaşımın kardeşi yokmuş tabii... Bir yıl sonra ne görsün ? Bir kardeş. :a45: Bir yıl önce, daha annesi hamile olduğunu öğrenmeden o öğrenmiş bir kardeşi olacağını. Bunu duyup da birazcık düşünmemek mümkün mü ? Ne kadar güzel bir rüya, değil mi ? Hem de 2 kere görmüş O'nu rüyasında...
Ben neden göremiyorum ki ? :a45: Hangi gece aklıma gelse ağlıyorum, uzun uzun dualar okuyorum, ağlayarak dualar ediyorum. Her gece yattığımda bir hayal kırıklığı oluşuyor tabii. Sonra da aklıma şu geliyor : Belki bir vakti vardır, belki Allah kabul etti de o mükemmel ana daha gelmedik... Ama, her gece mutsuz olmak zorunda mıyım ? Buraya yazıyorum, hergün ne mutlu ne huzurluyum diye... Ama geceleri hep böyle bir mutsuzluk oluşuyor, ben hergün ağlamaktan sıkıldım ama... Uyumaktan, uyanmaktan sıkıldım bunun yüzünden.
Geceleri hayalini kuruyorum, acaba görürsem şöyle mi görürüm ? Ay keşke O'nu görseydim rüyam da şöyle olsaydı. Acaba sesi nasıldır, belki çok güzel bir yüzü vardır... Gerçekten sıkıldım, sıkılmaktan sıkıldım. :a45:
Belki saçmalıyor bu kız diyeceksiniz ama, içimden geçenlerle şuan söyleme şeklim çok farklı tabi... Ne yapayım, geceleri ağlıyorum, sonra ağlamayı bırakıp gülümsemeye çalışarak uyuyorum işte, başka değişen bir şey yok...