S.a hayirli geceler kardesim hosgeldin.guzel paylasim ellerine saglik. Selametle.dua ile...
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Anne (1 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan tsunami
- Başlangıç tarihi
BEN ANNEYİM
Yüreği dünyalara sığmayan bir anneyim ben..Hep derdim ki kendime:Evrende bana anne diyebilecek bütün çocuklara annelik yapabilecek kadar büyük bir kalbim var benim ..Kanatları Anka kuşundan da büyük bir efsane; sarıp sarmalayacak sevgisiz küçücük bedenlerini….Oysaki ne büyük lafmış annelik.. Şimdi şu söylediğime nasıl inanırım artık ben de bir anneyim..Hep annecilik oynamaya benzemezmiş meğer ..Birgün anne olmadan bilinmez gerçek kıymeti derler ya aynen öyleymiş...Dünyadaki bütün kötülükler bana gelsin de yavruma değmesin demekmiş anladım.Geceleri uykumu bölen hismiş acaba yorganını açıp üşümüşmüdür yavrum.
Hayatı olabildiğine sırtlanmakmış tüm ağırlığıyla omuzlarımda..Kah ana kah baba olabilmekmiş ağladığında..Yanaklarındaki gözyaşına dokunmakmış ellerimle ,o küçücük kalbine dokunurcasına gülüşümle..Saatler bir su misali akarken yanında,yokluğunu saniyelerle asırlaştırmakmış meğer..Ben bir anneyim ..Ömrünü yavrusuna adamış kocaman dağlar kadar güçlü ;‘’arkanda hep ben varım yavrum, korkma karanlıklardan ‘der gibi yürümekmiş yorulmadan..Bir avuç papatya yaprağı taze kır kokularında bulmakmış sevgiyi ..Bir sonbahar esintisinin sarı savruluşlarında söylemekmiş o sevdiği ninniyi…Kimi zaman fısıldamakmış ‘affet beni anneciğim bilmeden üzdüysem seni’.Bir akasya dikmekmiş mezarına birkaç damla yaşla ıslattığın toprağına..Geç olmadan ,keşkeler olmadan ,kırgınlıklar ve gözyaşları olmadan ,doyasıya anneciğim iyiki varsın demekmiş ...Canından bir parça bölüp verdin var etmek için beni..Saçlarını süpürge edip koruyup kolladığın için beni..Uykusuz gecelerinde ,benim yüzümden aç kaldığın günlerinde ,avaz avaz ağladığım o bebeklik günlerimde söyleyemedim ama hep bildim değerini diyebilmekmiş....Kelimelere hükmedip bakışları büyütmekmiş gözlerinde..’Annem’ deyip sarılmakmış’ yavrum’ sıcaklığında .Nasılsa hergün sevmiyor muyum annemi lafıyla geçiştirmemekmiş .. Anneciğim seni çok seviyorum derken neden ağladığını anlayabilmekmiş meğer..Cevaplarını aradığım bütün soruları silmekmiş gözyaşlarımla..Özlemekmiş çocukluğumu..Özlemekmiş annemin yemeklerini..Meğer ne büyük bir şeymiş annelik..
Ben bir anneyim!BEN BıR ANNE YıM..
RABBİM BU KUTSALLIĞI İSTEYEN HERKESE NASİP ETSİN İNŞALLAH..
Yüreği dünyalara sığmayan bir anneyim ben..Hep derdim ki kendime:Evrende bana anne diyebilecek bütün çocuklara annelik yapabilecek kadar büyük bir kalbim var benim ..Kanatları Anka kuşundan da büyük bir efsane; sarıp sarmalayacak sevgisiz küçücük bedenlerini….Oysaki ne büyük lafmış annelik.. Şimdi şu söylediğime nasıl inanırım artık ben de bir anneyim..Hep annecilik oynamaya benzemezmiş meğer ..Birgün anne olmadan bilinmez gerçek kıymeti derler ya aynen öyleymiş...Dünyadaki bütün kötülükler bana gelsin de yavruma değmesin demekmiş anladım.Geceleri uykumu bölen hismiş acaba yorganını açıp üşümüşmüdür yavrum.
Hayatı olabildiğine sırtlanmakmış tüm ağırlığıyla omuzlarımda..Kah ana kah baba olabilmekmiş ağladığında..Yanaklarındaki gözyaşına dokunmakmış ellerimle ,o küçücük kalbine dokunurcasına gülüşümle..Saatler bir su misali akarken yanında,yokluğunu saniyelerle asırlaştırmakmış meğer..Ben bir anneyim ..Ömrünü yavrusuna adamış kocaman dağlar kadar güçlü ;‘’arkanda hep ben varım yavrum, korkma karanlıklardan ‘der gibi yürümekmiş yorulmadan..Bir avuç papatya yaprağı taze kır kokularında bulmakmış sevgiyi ..Bir sonbahar esintisinin sarı savruluşlarında söylemekmiş o sevdiği ninniyi…Kimi zaman fısıldamakmış ‘affet beni anneciğim bilmeden üzdüysem seni’.Bir akasya dikmekmiş mezarına birkaç damla yaşla ıslattığın toprağına..Geç olmadan ,keşkeler olmadan ,kırgınlıklar ve gözyaşları olmadan ,doyasıya anneciğim iyiki varsın demekmiş ...Canından bir parça bölüp verdin var etmek için beni..Saçlarını süpürge edip koruyup kolladığın için beni..Uykusuz gecelerinde ,benim yüzümden aç kaldığın günlerinde ,avaz avaz ağladığım o bebeklik günlerimde söyleyemedim ama hep bildim değerini diyebilmekmiş....Kelimelere hükmedip bakışları büyütmekmiş gözlerinde..’Annem’ deyip sarılmakmış’ yavrum’ sıcaklığında .Nasılsa hergün sevmiyor muyum annemi lafıyla geçiştirmemekmiş .. Anneciğim seni çok seviyorum derken neden ağladığını anlayabilmekmiş meğer..Cevaplarını aradığım bütün soruları silmekmiş gözyaşlarımla..Özlemekmiş çocukluğumu..Özlemekmiş annemin yemeklerini..Meğer ne büyük bir şeymiş annelik..
Ben bir anneyim!BEN BıR ANNE YıM..
RABBİM BU KUTSALLIĞI İSTEYEN HERKESE NASİP ETSİN İNŞALLAH..
