Senin zaaf hanende ne yazıyor?
Bazı insanların zaaf hanelerinde "Allah" yazar; En zayıf noktaları Allah'tır..
Bunu bilenler onları Allah ile aldatırlar ne yazık..
Aldanan ne saftır, bazen bile isteye aldanır..
Aldatan da ne üç kağıtçıdır, Allah'ı menfaatine perde yapar.
Aldanan kim?
Kim kazandı kim kaybetti bu oyunda, oyunsa bu?
Perde kapanır yarın, ettiklerimiz bir bir atılır önümüze..
Ahh!
Senin zaaf hanende ne yazıyor?
"Eddinî muamele" Din muameledir..
Güzel ahlaktır, insanlarla ve dahi her mahlukatla güzel geçimdir.
Bir insanın dindar olduğunu anlamak istiyorsan muamelesine bakacaksın..
Çünkü gerçek dindarların, yani teslim olmuşların muamelelerine yansır ibadetleri.
Yansımalı..
Yoksa Kur'an okuyup ta, Kur'an ahlakıyla ahlaklanmayan, Resulüne benzemeyen ahkam kesmesin..
İş yüreğini tutmaya bakar..
"İstememeyi istemek" mes'ele bu işte..
Bu, nefsin meylettiği her şey için.
Kişi, istememeyi ister ve aklına-yüreğine söz geçirebilirse..
Yani çağın kışkırtıcılığından, albenisinden çekip alabilirse, tamamdır.
Yüreklerin yeniden inşası gerekiyor..
Gayretler ve meyiller de hep bu yönde olmalı..
İnsanın mutlaka bir hedefi olmalı.
Bu dünya olur, din olur vs. Ama olmalı..
Hedefi olmayanın, dünyaya mesajı da olmaz..
Ot gibi yaşar.. Ve de kendisine verilen onca ihtişamlı emaneti zayi eder.
Tek renk, tek tip sıkıcıdır..
Gökkuşağı gibi olmalı..
İçimiz nasıl renkli çok, yaşadığımız mekanlar-insanlar da öyle olmalı ...
Orkestra gibi ya da;
Ayrı sesler ve ritmi tutturmak, en güzel türküleri söylemek çağa karşı..
"Kovma kapından ne olur.."
Duymuşsunuzdur sizler de, bazı yazılarda hatta dua ve ilahilerde Cenab-ı Hakk'a hitaben şöyle derler: "Kovma kapından ne olur.."
Bu söylem benim gücüme gidiyor..Gayretullah'a dokunur diye de endişe ediyorum hep..
Neden kovsun ki O, kapısına geleni?
Kimi kovmuş ki? Var mı örneği? Yok!
Ama en büyük günahları dahi işlemiş olsa, boyun büküp af dileyenleri kucağına aldığının örnekleri çoktur.
O, Rahman, Rahim, Vedud olandır..İnsanın fikri bile erişemez yüceliğine..
O'nun sevgi ve şefkatinin yanında insandaki, okyanuslardan bir damla bile değil..
O, Kapısına geleni asla kovmaz, boş çevirmez!
Üstelik -ayetin de işaretiyle- geçmiş günahlarını hasenata çevirir..
Kerim O!..
Kovan-kovacak olan, nefsini ilah edinen Tanrı özentili insandır ancak.
Ve..
Kovan, kovulmaya layık olandır!
Neden?
Çünkü "Ben!" diyor..
Şeytan da öyle demişti ve ebedi kovulanlardan oldu!..
Çünkü O, "Ben!" diyeni sevmiyor!
"Ben!" diyeni, karşısına dikileni, yaradılmış olduğu halde "İlah" lık taslayanı, boyundan büyük "varlık" iddiasında bulunanı sevmiyor!..
"Sen" misin?!
O zaman kovulmuşlardan ol!
Tâ ki boyun büküp kapıma gelesin ve :
"Ben âcizim sen Aziz'sin..Ben hata ettim sen Rabb'imsin, bağışlayacak ancak Sen'sin!" diyesin.. O zaman kucağıma alırım seni..
Yoksa, tıpkı geçmişte yaptığım gibi, yarattıklarımdan en hor, en hakir gördüğünle, aklına bile gelmeyecek ufacık bir sebeple seni yere serer, tarihin serlevhalarına sonsuza dek "zelil" olarak yazdırırım!
Ve nitekim öyle olmuştur da, hatırlarsak:
Rabbimiz, kendilerini ilah ilan edenleri, yeryüzü firavunlarını, insanların küçümseyebilecekleri cinsten mahluklarla-sebeplerle yerle bir etmiştir hep!
Mesela Nemrut'un hor-hakir görülen bir sinekle ölümü..
Firavun'un hala sergilenen -ayette belirtildiği gibi- cesedi..
Yine hicretteki örümcek ağı, güvercinlerin yuva yapması gibi basit sebeplerle O Kureyş'in Ulu(!)larını es geçen, yerle bir eden, tarihe zelil olarak düşüren O değil mi?..
İbrettir bunlar.
Kişi "Benim!" dediğinde O'na karşı, ilahlık oynamaya kalktığında, Yaradan onu tahkir eder işte böyle!
Sen de kimsin! En adi gördüğün bir mahlukla-sebeple kahrol!
Ve örnek ol "hisse" alabilen yüreklere çağlarca!
Kovmaz O..
Ne yaparsan yap, ne kadar günah çukuruna batmış olursan ol, yeter ki git O'nun kapısına, yeter ki samimi ol.. Kapılar hep açık.
Ya Veduuuud!. (ALINTI)
Bazı insanların zaaf hanelerinde "Allah" yazar; En zayıf noktaları Allah'tır..
Bunu bilenler onları Allah ile aldatırlar ne yazık..
Aldanan ne saftır, bazen bile isteye aldanır..
Aldatan da ne üç kağıtçıdır, Allah'ı menfaatine perde yapar.
Aldanan kim?
Kim kazandı kim kaybetti bu oyunda, oyunsa bu?
Perde kapanır yarın, ettiklerimiz bir bir atılır önümüze..
Ahh!
Senin zaaf hanende ne yazıyor?
"Eddinî muamele" Din muameledir..
Güzel ahlaktır, insanlarla ve dahi her mahlukatla güzel geçimdir.
Bir insanın dindar olduğunu anlamak istiyorsan muamelesine bakacaksın..
Çünkü gerçek dindarların, yani teslim olmuşların muamelelerine yansır ibadetleri.
Yansımalı..
Yoksa Kur'an okuyup ta, Kur'an ahlakıyla ahlaklanmayan, Resulüne benzemeyen ahkam kesmesin..
İş yüreğini tutmaya bakar..
"İstememeyi istemek" mes'ele bu işte..
Bu, nefsin meylettiği her şey için.
Kişi, istememeyi ister ve aklına-yüreğine söz geçirebilirse..
Yani çağın kışkırtıcılığından, albenisinden çekip alabilirse, tamamdır.
Yüreklerin yeniden inşası gerekiyor..
Gayretler ve meyiller de hep bu yönde olmalı..
İnsanın mutlaka bir hedefi olmalı.
Bu dünya olur, din olur vs. Ama olmalı..
Hedefi olmayanın, dünyaya mesajı da olmaz..
Ot gibi yaşar.. Ve de kendisine verilen onca ihtişamlı emaneti zayi eder.
Tek renk, tek tip sıkıcıdır..
Gökkuşağı gibi olmalı..
İçimiz nasıl renkli çok, yaşadığımız mekanlar-insanlar da öyle olmalı ...
Orkestra gibi ya da;
Ayrı sesler ve ritmi tutturmak, en güzel türküleri söylemek çağa karşı..
"Kovma kapından ne olur.."
Duymuşsunuzdur sizler de, bazı yazılarda hatta dua ve ilahilerde Cenab-ı Hakk'a hitaben şöyle derler: "Kovma kapından ne olur.."
Bu söylem benim gücüme gidiyor..Gayretullah'a dokunur diye de endişe ediyorum hep..
Neden kovsun ki O, kapısına geleni?
Kimi kovmuş ki? Var mı örneği? Yok!
Ama en büyük günahları dahi işlemiş olsa, boyun büküp af dileyenleri kucağına aldığının örnekleri çoktur.
O, Rahman, Rahim, Vedud olandır..İnsanın fikri bile erişemez yüceliğine..
O'nun sevgi ve şefkatinin yanında insandaki, okyanuslardan bir damla bile değil..
O, Kapısına geleni asla kovmaz, boş çevirmez!
Üstelik -ayetin de işaretiyle- geçmiş günahlarını hasenata çevirir..
Kerim O!..
Kovan-kovacak olan, nefsini ilah edinen Tanrı özentili insandır ancak.
Ve..
Kovan, kovulmaya layık olandır!
Neden?
Çünkü "Ben!" diyor..
Şeytan da öyle demişti ve ebedi kovulanlardan oldu!..
Çünkü O, "Ben!" diyeni sevmiyor!
"Ben!" diyeni, karşısına dikileni, yaradılmış olduğu halde "İlah" lık taslayanı, boyundan büyük "varlık" iddiasında bulunanı sevmiyor!..
"Sen" misin?!
O zaman kovulmuşlardan ol!
Tâ ki boyun büküp kapıma gelesin ve :
"Ben âcizim sen Aziz'sin..Ben hata ettim sen Rabb'imsin, bağışlayacak ancak Sen'sin!" diyesin.. O zaman kucağıma alırım seni..
Yoksa, tıpkı geçmişte yaptığım gibi, yarattıklarımdan en hor, en hakir gördüğünle, aklına bile gelmeyecek ufacık bir sebeple seni yere serer, tarihin serlevhalarına sonsuza dek "zelil" olarak yazdırırım!
Ve nitekim öyle olmuştur da, hatırlarsak:
Rabbimiz, kendilerini ilah ilan edenleri, yeryüzü firavunlarını, insanların küçümseyebilecekleri cinsten mahluklarla-sebeplerle yerle bir etmiştir hep!
Mesela Nemrut'un hor-hakir görülen bir sinekle ölümü..
Firavun'un hala sergilenen -ayette belirtildiği gibi- cesedi..
Yine hicretteki örümcek ağı, güvercinlerin yuva yapması gibi basit sebeplerle O Kureyş'in Ulu(!)larını es geçen, yerle bir eden, tarihe zelil olarak düşüren O değil mi?..
İbrettir bunlar.
Kişi "Benim!" dediğinde O'na karşı, ilahlık oynamaya kalktığında, Yaradan onu tahkir eder işte böyle!
Sen de kimsin! En adi gördüğün bir mahlukla-sebeple kahrol!
Ve örnek ol "hisse" alabilen yüreklere çağlarca!
Kovmaz O..
Ne yaparsan yap, ne kadar günah çukuruna batmış olursan ol, yeter ki git O'nun kapısına, yeter ki samimi ol.. Kapılar hep açık.
Ya Veduuuud!. (ALINTI)
