Sufi Bir Hikaye
Bu yazımı cok beğendiğim sufi bir hikayeye ayırmak istiyorum.Hikaye şöyle:
"İnsanlarla pek iyi geçinemeyen,tartışan ve kalp kıran bir evlada babasının tavsiyesi şöyle olmuş:
"Oğlum bundan sonra her tartışıp, kaba davranıp kalbini kırdığın insanı hatırlamak için evin bahçe çitine bir çivi çak"
Oğul babasının bu sözünü aynen uygulamış.Aradan uzunca bir zaman geçmiş ve kalp kıran oğul bir bakmış ki çaktığı çivilerden bahçe çitinde neredeyse yer kalmamış.Kırdığı kalplerin ve kaba davrandığı insanların çokluğunu çivilerin bahçe çitindeki sıklığından farketmiş ve anlamış yaptığı hataların vehametini.
Kırdığı kalplerin bahçenin çitine çakılan çiviler olarak somutlaşmasi ve arz ettiği çirkin görüntü oğlanı düşünmeye ve neticesinde pişman olmaya götürmüş.
Tekrar babasının yanına gelmiş. Pişmanlığını ve artık kalp kırmayacağını söyledikten sonra ,kararını hayata nasıl uygulaması gerektiğine dair yeniden babasından yardım istemiş.
Babası şöyle bir nasihatta daha bulunmuş:
"Bundan böyle, şimdiye kadar haklı yada haksız kaba davranıp incittiğin insanları birer birer bulup onların gönüllerini al,onlardan özür dile. Göreceksin insanların çoğu seni affedecek.Ve her yeniden kazandığın kalp için bahçenin çitine çaktığın çivilerden birini yerinden sök."
Oğul bu nasihatı da uygulamaya başlamış.Bu kez aradan daha da uzunca bir zaman geçmiş ve gün gelip de bahçe çitinde çivi kalmadığında, tatmin olmuş ve huzur bulmuş bir şekilde babasını götürüp çitin yeni halini göstermiş. Ve:
"Babacığım demiş,zor oldu ama başardım.Tamir etmek kırmakdan daha zormuş."
Babası cevap vermiş:
"Evet oğlum bunu idrak etmene vebaşarmana çok sevindim.
Ama bak şu çitin haline, çakıp söktüğün çivilerden dolayı adeta delik deşik olmuş. Böylesi çok daha iyi şimdi.Çitin üzerinde çiviler yok ama çivilerin izleri kalmış. Yani bu çit hiçbir zaman yenisi gibi olamayacak."
Sufi hikayeleri böyledir; basittir, saftır, durudur, fazlaca üzerinde düşünmeye mahal bırakmaz. Kısa ve doğru yoldan istediği yere götürür gitmek isteyeni.
Peyami Sefa