ADAM YENİ KAMYONUNA BAKMAK İÇİN EVİNDEN ÇIKTIĞINDA,ÜÇ YAŞINDAKİ OĞLUNUN GAYET MUTLU BİR BİÇİMDE ELİNDEKİ ÇEKİÇLE KAMYONUNUN KAPORTASINI MAHVETTİĞİNİ GÖRMÜŞ.HEMEN OĞLUNUN YANINA KOŞMUŞ VE ÇOCUĞUN ELİNE ÇEKİÇLE VURMAYA BAŞLAMIŞ.BİRAZ SAKİNLEŞİNCE OĞLUNU HEMEN HASTANEYE GÖTÜRMÜŞ.DOKTOR ÇOCUĞUN KIRILAN KEMİKLERİNİ KURTARMAYA ÇALIŞTIYSADA ELİNDEN BİŞEY GELMEMİŞ VE ÇOCUĞUN İKİ ELİNİN PARMAKLARINI KESMEK ZORUNDA KALMIŞ.ÇOCUK AMELİYATTAN ÇIKIP GÖZLERİNİ AÇTIĞINDA,BANDALAJLI ELLERİNİ FARK ETMİŞ VE GAYET MASUM BİR İFADEYLE,"BABACIĞIM, KAMYONUNA ZARAR VERDİĞİM İÇİN ÇOK ÜZGÜNÜM."DEMİŞ VE SONRA BABASINA ŞU SORUYU SORMUŞ
ARMAKLARIM NE ZAMAN YENİDEN ÇIKACAK?"BABASI EVE DÖNMÜŞ VE HAYATINA SON VERMİŞ... Birisi masaya süt döktüğünde yada bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın.çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda ,önce biraz düşünün.kamyonlar onarılabilir,ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz;genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz.! İNSAN HATA YAPAR.HEPİMİZ hata yaparız.fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler,insanı sonsuza kadar rahatsız eder...keşke herzaman sabırlı olmayı başarabilsek değilmi?RABBİM hepimize bu meziyeti versin inş. bi abimin dediği gibi:SABIR ALLAH'A GÖNÜLDEN BOYUN EĞENLERE AĞIR GELMEZMİŞ...A.E.OLUN!!!