Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[kimkimdir]

Yiğit, düşmanının ne dediğine kulaklarını tamamen tıkayan kişi değildir. Daha açık: 80 öncesinde sıkça görülen bir “hayaller dünyasında yaşayan solcu militan” ruhiyatında değildir. Yolda gördüğü iki minibüsçü kavgasını dahi “sınıfsal çelişki”yle açıklamaya çalışan, kendi aklî düzenlemesine kendisini kaptırmış kişi de değildir. Yiğit, “Muhatap Anlayış”a muhatap olmanın bıraktığı “zan payı”nın farkındadır. Ama yiğidin bu farkındalığı, onu kavgasından ve muradından alıkoymaz. Çünkü yiğit şunun da farkındadır ki, kavga, insanla insan arasında kaybolan âhengin yeniden kurulmasının bir aracı olabilir.
Dedik ya, bir yiğit, mevcut dille bir “ilkel”dir. Ve ilkel her zaman tehlikelidir. Mevcut dilde, ölesiye aşklar, öldüresiye nefretler, can veresiye samimiyetler yoktur. Olsa olsa “dengeli ilişkiler”, “ölçülü kınamalar”, “takdir edici beğeniler” vardır. Yiğidin tehlikesi, dâvâsına, canını verebilecek kadar bağlı olmasındadır.

Aylık Dergisi Sayı: 19​

 

[kimkimdir]

​

Pekin, Bitmeyen Kin! 19/04/2009 - 12:00
Tarık Sezai Karatepe Doru, şaha kalktıkça canlanır hatıralar. Gözleri alev alevdir küheylanın. Bir taze başlangıçtır, Talas’tan kalan. Sınır Tanımayan Özgürlük, yetişir imdada Yesrib’den, Kufe’den, Kandahar’dan… Bir aydın buluşmasıdır, bin yıllara selam. Çin, şaşırır neye uğradığına. Beyazlar giymiş bir Ziyad Salih’tir, fersah fersah öteden gelen. Tiril tiril, apak, yakışmamıştır bir faniye üzerindeki kadar!
Bir cenk coşkusudur. Kumral ile sarı, badem ile çekik… Bagatur’un öcünde birleşmiş, Tüen’in çağrısı cevap bulmuştur.
“İlim Çin’de bile olsa alınız!” fermanı, medeniyetler kurmuşken Tebriz’de, Bağdat’ta… Bu kez mühür vurmalıdır, Asya’nın Kalbi’ne.
Beden dili, ses diline galiptir artık.
Bir Abbasi rüzgarıdır, sıra dağlar aşıp vahalar geçen. ‘Hılful Fudul’dür mazluma koşan, ‘Faziletliler Dayanışması’dır Kutlu Önder’den kalan.
Yeryüzü haklarıdır, işte bu an!
Candır, ırkını sormayan. Nerde varsa bir zulüm, hesapsız yürüyendir. Karluk’un çağrısı yerde kalır mı? Kao sürer atını, zor kurtarır canını.
Sur’a dek sürecek Fars, Türk, Arap, Kürt, Çerkez, Peştun … canların kardeşliği Buhara’da külliyat, Kaşgar’da lügat olur.
Uluğ Bey, o ruhla kurar rasathanesini. Mars’a yolculuktur hayalleri süsleyen.
Yesevi, bir bitmeyen senfonidir. O’nu anlatır, O’nu dinletir taş yüreklere… Yusuf Has Hacip’tir, hikmet ırmağına dalan.
Bir kolyedir yeryüzü. Kurtuba’da Elhamra, Pay-i Taht’ta Ayasofya, Dimeşk’te Ümeyye, Semerkand’da bir ulu çınardır göklere erişen.
……………………..
Siner sinsi düşman, su uyur…. Kesilir fetih haberleri. Bir milattır Karlofça… Knezler birleşip de Urallar’a yerleşirken…
Pekin de, incileri sökmektedir kolyeden bir bir…
Asya rüyası, Haçlı-Budist kabusuna dönmüştür buralarda. Haberci bekler halklar, Fetih’ten kalan. Gelmez ulak; duyulmaz sesi, Al-i Osman’ın.
Garip işler bırakmaz yakasını. Sıradanlaşmıştır. Kanayan bir yaradır Anadolu. Paris görmüş üçlü, hayran hayran bakar postallara, kanunlara… Ramses’ten kalan.
Çiğnenirken adalet, Belgrad’da, Zagreb’de… Düşer derdine ecnebinin,Tanzimat’la, Islahat’la…
Canına okur Meclis’in, adı çıkmıştır bir kere, ‘Gavur Aşığı!’ Reşit’in…
………………………..
Sarıkamış’ı Karlara Gömen Adam, alır soluğu buralarda. Eker fitnenin tohumunu, filizlenir ayrı-gayrı, boy verir ırkçılık en kabasından…
Meğer bir ‘vazife’ adamıymış bizimki. Germen’den nişan!
Ansızın kırılır kapılar, söner ocaklar, Uygur’da, Duşanbe’de… “Gelsin de kurtarsın sizi Yavuz, Kanuni…!”
Kırk Dokuz’da basar düğmeye öldürücü darbe. Mao’dur gayya yarışında geri durmayan. El verir Nemrut, İbrahim’in Yurdu’ndan.
Huzura açılan eller, selama yürüyen ayaklar kesilir çaprazından.
On binlerle İffet Anası, “Düşerse namus kalesi, uğrarsa Komün hilesi… Yaşamak haram!” sedasıyla takar iki parmağını gırtlağına; erer Sümeyye’nin Yurdu’na, kavuşur Asiye’nin huzuruna!
Dokuz çeşidi, Çin işkencesinin; yıldırmadı Yasir soyluları. Alfabesi alınır elinden, lakin yürek diline gücü yeter mi beşerin!
Hayber! Kavuşsun ellerin, Urumçi’den Karaçi’ye… Kurulsun yeni dünya… Ulaşsın müjde… Kutlu Elçi’ye!
……………………….
‘Çingene’ye idam ipini çektirirler!’ galat-ı meşhuru bir kez daha tahakkuk ediyor, ‘nişan’lıyordu İşkencenin Kalbi’nde müstekbiri.
Nasıl ki, dün yanlışlarla doluydu(!) Irkın en iyisi, zalime muti olandı(!)
Gaflet bu kadardı!
Tarık Sezai KARATEPE

 

[kimkimdir]

Sur’a dek sürecek Fars, Türk, Arap, Kürt, Çerkez, Peştun … canların kardeşliği Buhara’da külliyat, Kaşgar’da lügat olur.
Uluğ Bey, o ruhla kurar rasathanesini. Mars’a yolculuktur hayalleri süsleyen.
Yesevi, bir bitmeyen senfonidir. O’nu anlatır, O’nu dinletir taş yüreklere… Yusuf Has Hacip’tir, hikmet ırmağına dalan.
Bir kolyedir yeryüzü. Kurtuba’da Elhamra, Pay-i Taht’ta Ayasofya, Dimeşk’te Ümeyye, Semerkand’da bir ulu çınardır göklere erişen.

 

[mürmüdük]

Yiğit, düşmanının ne dediğine kulaklarını tamamen tıkayan kişi değildir. Daha açık: 80 öncesinde sıkça görülen bir “hayaller dünyasında yaşayan solcu militan” ruhiyatında değildir. Yolda gördüğü iki minibüsçü kavgasını dahi “sınıfsal çelişki”yle açıklamaya çalışan, kendi aklî düzenlemesine kendisini kaptırmış kişi de değildir. Yiğit, “Muhatap Anlayış”a muhatap olmanın bıraktığı “zan payı”nın farkındadır. Ama yiğidin bu farkındalığı, onu kavgasından ve muradından alıkoymaz. Çünkü yiğit şunun da farkındadır ki, kavga, insanla insan arasında kaybolan âhengin yeniden kurulmasının bir aracı olabilir.
Dedik ya, bir yiğit, mevcut dille bir “ilkel”dir. Ve ilkel her zaman tehlikelidir. Mevcut dilde, ölesiye aşklar, öldüresiye nefretler, can veresiye samimiyetler yoktur. Olsa olsa “dengeli ilişkiler”, “ölçülü kınamalar”, “takdir edici beğeniler” vardır. Yiğidin tehlikesi, dâvâsına, canını verebilecek kadar bağlı olmasındadır.

Aylık Dergisi Sayı: 19​