Biliyor musun en cok mektuba baslamam gereken hitap seklinde zorlandim. Bir baslasam sonu gelecekti eminim! Ama siradan sozcukleri hic yakistiramadim sana, yapmacik sozlere konduramadim seni... Sonra sana hic mektup yazmadigim aklima geldi, icim burkuldu, canim acidi...
Bu mektubu sana gurbetten yaziyorum; sesine sozune hasret, yuzune hasret, sicagina hasret gonlumle basliyorum mektubuma. Seni o kadar cok ozledim ki; meger hic bir kucak seninki kadar sicak degilmis, hicbir aci senin yokluguna bedel degilmis. Hic ama hicbir hasret senin ozlemin kadar yakmazmis icimi. En acisi, dost bildiklerim, yâr sectiklerim toplanip bir araya gelseler, senin ceyregin bile edemezmis. Bilsen ne zor bunlari itiraf etmek kendime ve sana... Gurbet bile gururumu sonduremedi. Hâlâ gururlu, simarik, kucuk kizinim. Hayir, hayir yavrunum. 'Ben artik bir genc kizim, baskalarinin yaninda bana yavrum deme.' derken bile boyle dusunuyordum inan. Simdi icten bir seslenisine, yavrum! hitabina oyle ihtiyacim var ki...
Hatirliyor musun? Ilk yurumeye basladigim anlari anlatirken ellerimi birakmadigin icin sana kizdigimi, hirslandigimi ve bir an once yurumek istedigimi soylerdin. Simdi sakin birakma ellerimi, annecigim. Evimizin yumusak halilari degil yurudugum yollar, bir dusersem halim yaman. Ellerini, sevgini, duani, destegini ve sicagini hic esirgeme benden.
Hani kucukken en cok kimi seviyorsun diye sIkistirip dururdum seni. Agzindan "seni!" cevabini alana kadar birakmazdim eteklerini.. . Seni abimden, babamdan ve ablalarimdan kiskanirdim. Hâlâ buyuyemedim, hem simdi daha cok kiskaniyorum. Icindeki sevgiyi ve gozlerindeki derin sefkati yalniz benim icin sakla... Ama yapamazsin degil mi? Ana yuregi dayanmaz... Senin sevgin hepimize yeter, ana olunca ben de anlarim degil mi? Aslinda en cok bu huyunu seviyorum. Adaletini ve yufka yurekliligini, anne sefkatini... Fakat hâlâ babam ise giderken bosalan yatagini en cok benim hak ettigimi dusunuyorum.
Seni oyle ozledim ki!.. Su bilmem kim tarafindan icat edilen telefon bile dindirmiyor icimdeki hasreti. Gurbetin yagmurlari, sondurmeye yetmiyor icimde buyuyen atesi... Beni buralara yollarken, "daha guclu ol!" diyordun ya, sana kavusunca oyle bir sarilacagim ki, gucume sasacaksin. Sevgimin gucunu sen de anlayacaksin.
Yillarin yukunu cekmis, yorgun ama dimdik omuzlarini ozledim.
Dolaplarimi duzenlerken, esyalarima bakip bakip agladigini duyuyorum. Yahut arkadaslarimla konusurken gozlerinin doldugunu... Icim aciyor ama bilsen nasil seviniyorum. Yokluguma alisamamis olman, mest ediyor beni...
Puslu gozlum, dert ortagim! Inan icim icimi yiyiyor, ya bitmezse gurbet geceleri, ya gecmezse hasret saatleri, ya vuslat atesiyle bindigim mavi tren getirmezse beni... Uzar da yollar kavusamazsam sana, ya ozlem aliskanlik olur da unutursan beni.
Ama beni unutmaman icin hep daginik birakacagim odami. Soylene soylene toplarken, yine gozyaslarin islatacak esyalarimi. Babam yine dalga gececek, anlatacak bir bir agladigini. Ya ben... Arkadaslarim cinlatacak odamin duvarlarini, hep anne kokan ilâhilerle. Guclu ol demistin ya, ben de yorgani cekmeden basima hic ama hic aglamayacagim. Ama sonra, Allah ne verdiyse... Annecigim! Gozyaslarim sonduremez icimde yanan atesi... Cunku yoklugun, bilmem kac nufuslu su kocaman sehirde kendini yapayalniz hissetmek gibi, imkânsiz bir seyi diz cokup de Yaradan'dan dilemek gibi.. en azapli gunahlardan sonra sizlayan vicdanim gibi...
Gul kokulum, puslu gozlum!
Sakin sensiz, sevgisiz ve duasiz birakma beni... Sevgilerle.. . Bes parmaktan biri...
Topraktan geldik;
Toprağa gideceğiz.
Mühim olan çamurlaşmamak..
Tüm canlar toprağın bağrına gider.
Zira toprak canı
Can da toprağı sever ....
Cigdem KURT (zaman_okurları)
__________________________________________________
Bu mektubu sana gurbetten yaziyorum; sesine sozune hasret, yuzune hasret, sicagina hasret gonlumle basliyorum mektubuma. Seni o kadar cok ozledim ki; meger hic bir kucak seninki kadar sicak degilmis, hicbir aci senin yokluguna bedel degilmis. Hic ama hicbir hasret senin ozlemin kadar yakmazmis icimi. En acisi, dost bildiklerim, yâr sectiklerim toplanip bir araya gelseler, senin ceyregin bile edemezmis. Bilsen ne zor bunlari itiraf etmek kendime ve sana... Gurbet bile gururumu sonduremedi. Hâlâ gururlu, simarik, kucuk kizinim. Hayir, hayir yavrunum. 'Ben artik bir genc kizim, baskalarinin yaninda bana yavrum deme.' derken bile boyle dusunuyordum inan. Simdi icten bir seslenisine, yavrum! hitabina oyle ihtiyacim var ki...
Hatirliyor musun? Ilk yurumeye basladigim anlari anlatirken ellerimi birakmadigin icin sana kizdigimi, hirslandigimi ve bir an once yurumek istedigimi soylerdin. Simdi sakin birakma ellerimi, annecigim. Evimizin yumusak halilari degil yurudugum yollar, bir dusersem halim yaman. Ellerini, sevgini, duani, destegini ve sicagini hic esirgeme benden.
Hani kucukken en cok kimi seviyorsun diye sIkistirip dururdum seni. Agzindan "seni!" cevabini alana kadar birakmazdim eteklerini.. . Seni abimden, babamdan ve ablalarimdan kiskanirdim. Hâlâ buyuyemedim, hem simdi daha cok kiskaniyorum. Icindeki sevgiyi ve gozlerindeki derin sefkati yalniz benim icin sakla... Ama yapamazsin degil mi? Ana yuregi dayanmaz... Senin sevgin hepimize yeter, ana olunca ben de anlarim degil mi? Aslinda en cok bu huyunu seviyorum. Adaletini ve yufka yurekliligini, anne sefkatini... Fakat hâlâ babam ise giderken bosalan yatagini en cok benim hak ettigimi dusunuyorum.
Seni oyle ozledim ki!.. Su bilmem kim tarafindan icat edilen telefon bile dindirmiyor icimdeki hasreti. Gurbetin yagmurlari, sondurmeye yetmiyor icimde buyuyen atesi... Beni buralara yollarken, "daha guclu ol!" diyordun ya, sana kavusunca oyle bir sarilacagim ki, gucume sasacaksin. Sevgimin gucunu sen de anlayacaksin.
Yillarin yukunu cekmis, yorgun ama dimdik omuzlarini ozledim.
Dolaplarimi duzenlerken, esyalarima bakip bakip agladigini duyuyorum. Yahut arkadaslarimla konusurken gozlerinin doldugunu... Icim aciyor ama bilsen nasil seviniyorum. Yokluguma alisamamis olman, mest ediyor beni...
Puslu gozlum, dert ortagim! Inan icim icimi yiyiyor, ya bitmezse gurbet geceleri, ya gecmezse hasret saatleri, ya vuslat atesiyle bindigim mavi tren getirmezse beni... Uzar da yollar kavusamazsam sana, ya ozlem aliskanlik olur da unutursan beni.
Ama beni unutmaman icin hep daginik birakacagim odami. Soylene soylene toplarken, yine gozyaslarin islatacak esyalarimi. Babam yine dalga gececek, anlatacak bir bir agladigini. Ya ben... Arkadaslarim cinlatacak odamin duvarlarini, hep anne kokan ilâhilerle. Guclu ol demistin ya, ben de yorgani cekmeden basima hic ama hic aglamayacagim. Ama sonra, Allah ne verdiyse... Annecigim! Gozyaslarim sonduremez icimde yanan atesi... Cunku yoklugun, bilmem kac nufuslu su kocaman sehirde kendini yapayalniz hissetmek gibi, imkânsiz bir seyi diz cokup de Yaradan'dan dilemek gibi.. en azapli gunahlardan sonra sizlayan vicdanim gibi...
Gul kokulum, puslu gozlum!
Sakin sensiz, sevgisiz ve duasiz birakma beni... Sevgilerle.. . Bes parmaktan biri...
Topraktan geldik;
Toprağa gideceğiz.
Mühim olan çamurlaşmamak..
Tüm canlar toprağın bağrına gider.
Zira toprak canı
Can da toprağı sever ....
Cigdem KURT (zaman_okurları)
__________________________________________________