Bu benim ilk konum. Aslında biraz nefsi bir yazı olacak. Sorunum evlilikle ilgili 82 doğumluyum. Daha önce 6 seneye kadar evlenmeyi düşünmüyordum. Fakat yaş ilerleyince ve yalnızlaşınca ve efendimizin s.a.s sünneti olduğundan adım atmaya karar verdim. Ama atmaz olsaydım. Çok pişmanım. Çok rezil oldum. Ben namazında ve örtünmeyi bilen bir bayan aradım durdum. Ailem beni anlamadı . İstediğim bu özellikte kızlar yerine istemediğim özellikte kızlar gösterdiler.
İşim vardı çok şükür evlenmeye mani bir sıkıntım yoktu. Kötü alışkanlıklarım yoktu ibadetlerimi çok şükür yapıyordum. Ben de direkt olarak çevremde gördüğüm kapalı namaz kılan kızlara teklif etmeye başladım. Benim açımdan bir sıkıntı yoktu çünkü amacım ciddiydi sadece Allahcc rızasına ulaşmak evlenmek. Hayatımda hiç kız arkadaşım olmamıştı. Çok utanırdım kızları görünce. Ama zamanla bunu yendim. Direkt olarak kendim söylüyordum. Ciddi bir şekilde görüşelim şeklinde.6 sene süresince en az 10 bayana teklif ettim görüşmeyi bile kabul etmediler. Hiç kimse sormadı bile namaz kılar mısın dini veciblerini yapar mısın diye o aşamaya bile gelemedim yani. Adım tacizciye çıkacaktı. Çok rezillikler çektim. Çevreden kimse yardım etmedi. Bu durum manevi durumuma zarar vermeye başladı. Benim istediğim kıstaslar çok değildi aslında 5 vakit namaz ve dinini bilsin yeter şeklindeydi. Çünkü ben de öyleydim. Çok pişman oldum bu yolculuğa çıktığıma. Çünkü kulların(bayanların) yanında eğilmek benim zoruma gitmişti. Bir müslüman sadece Allah cc karşı boyun eğmeliydi. Şimdi çok mu şey istedim diye kendime soruyorum. Bu dünya için mi istedim diye soruyorum defalarca. Bu dünya için istedim Allahu teala da beni böyle cezalandırdı olarak gördüm. Benim üstümdeki mesuliyet kalkmış mıdır sizce kardeşlerim? Harama girmekten korkuyorum. Ya ben bu kızları anlamadım ya da onlar beni. Çevreden soruyorlar neden evlenmiyorsun ne diyeceğimi de bilemiyorum. Şimdi ise çabalamıyorum bile havlu attım. Allahıma dua ediyorum harama girmeyeyim diye. Siz de dua edin inşallah benim için. Dünya hakikaten çok çetin bir imtihan yeri.
İşim vardı çok şükür evlenmeye mani bir sıkıntım yoktu. Kötü alışkanlıklarım yoktu ibadetlerimi çok şükür yapıyordum. Ben de direkt olarak çevremde gördüğüm kapalı namaz kılan kızlara teklif etmeye başladım. Benim açımdan bir sıkıntı yoktu çünkü amacım ciddiydi sadece Allahcc rızasına ulaşmak evlenmek. Hayatımda hiç kız arkadaşım olmamıştı. Çok utanırdım kızları görünce. Ama zamanla bunu yendim. Direkt olarak kendim söylüyordum. Ciddi bir şekilde görüşelim şeklinde.6 sene süresince en az 10 bayana teklif ettim görüşmeyi bile kabul etmediler. Hiç kimse sormadı bile namaz kılar mısın dini veciblerini yapar mısın diye o aşamaya bile gelemedim yani. Adım tacizciye çıkacaktı. Çok rezillikler çektim. Çevreden kimse yardım etmedi. Bu durum manevi durumuma zarar vermeye başladı. Benim istediğim kıstaslar çok değildi aslında 5 vakit namaz ve dinini bilsin yeter şeklindeydi. Çünkü ben de öyleydim. Çok pişman oldum bu yolculuğa çıktığıma. Çünkü kulların(bayanların) yanında eğilmek benim zoruma gitmişti. Bir müslüman sadece Allah cc karşı boyun eğmeliydi. Şimdi çok mu şey istedim diye kendime soruyorum. Bu dünya için mi istedim diye soruyorum defalarca. Bu dünya için istedim Allahu teala da beni böyle cezalandırdı olarak gördüm. Benim üstümdeki mesuliyet kalkmış mıdır sizce kardeşlerim? Harama girmekten korkuyorum. Ya ben bu kızları anlamadım ya da onlar beni. Çevreden soruyorlar neden evlenmiyorsun ne diyeceğimi de bilemiyorum. Şimdi ise çabalamıyorum bile havlu attım. Allahıma dua ediyorum harama girmeyeyim diye. Siz de dua edin inşallah benim için. Dünya hakikaten çok çetin bir imtihan yeri.
her konuda da, lakin yardım görememişsiniz sanırım.