Hz Ebu Bekirin babası Mekkenin fethinden sonra müslüman olmuştu.
Hz Ebu Bekir babasının kolundan tutarak Efendimiz (S.A.V.)in yanına götrdü
Babası orda kelime-i şehadeti getirdi. Hz Ebu Bekir ağlamaya başladı.
Efendimiz "neden ağlıyorsun.Halbuki baban iman etti bu gün senin en mutlu günün olması gerekmez mi?"dedi.
Hz Ebu Bekir
"Ya Resulullah, keşke şuan iman eden benim babam değilde senin amcan Ebu Talib olsaydı.
ŞUAN BENİM GÖNLÜM HOŞNUT OLACAĞINA SENİN GÖNLÜN HOŞNUT OLURDU." dedi.
İşte kendi nefsinden daha öte Peygamberimiz Hazreti Muhammed Mustafa sallallahu alehi ve sellemi sevmek bu.