Rüzgarla yaprak dost oldular. Artık rüzgar savurmuyordu yaprağı.
- Söyle dostum, nereye istersen oraya götüreyim seni dedi rüzgar yaprağa.
Yaprak düşündü taşındı, aklına hiçbir şey gelmedi. Tekrar sordu rüzgar:
- Hadi söyle, seni istediğin yere taşıyayım.
Tekrar düşündü yaprak, aklına yine bir şey gelmedi…
- Bilmiyorum rüzgar kardeş, aklıma hiçbir şey gelmiyor. Sen söyle? Dedi.
Rüzgar:
- Gideceğin yeri bilmedikten sonra rüzgar dostun olsa neye yarar, savrulur gidersin! dedi ve bildiği gibi esti tekrar.
Yaprak yine savruldu. Üstelik bu sefer savuran dostuydu...