Hızla akıp giden zamanın içinde akıp giderken hayatım ve ben hiç farkında olmadan büyüyüverirken ve düşünmeden yol alırken ölüme,durduruveriyorum zamanı.. O durmamakta inad etse de ben durdurduğumu sanıyorum işte.. Silkiniyorum önce.. Sonra düşünüyorum.. Düşünmeyeli ne kadar çok olmuş. Ve ne kadar çok olmuş geceleri aydınlatmayalı.. Gecenin derinliklerine ne kadar da muhtaç oysa yüreğim.. Bir ölüm provasına yatmışken insanlar, diriliği oynamak ne de güzel.. Ve öldürenin de diriltenin de huzurunda bulunmak.. Ve yalnızca 'Hayy' olana bağlanmak.. Ölüm ve diriliş arasında bu gece yüreğim.. Zihnim, yaşayan ölülerle, öldü sandığımız dirileri tartıyor vahiy terazisinde.. Sonra kendisine dönüyor.. Yaşamadığım her bir ayet, ölüm sinyalleri veriyor beynime.. Unuttuğum, düşnmediğim, gereğini yerine getiremediğim, -dirilişin kaynağı- kitabımın her bir öğüdü, diriltmem için bir vesile oluyor ölü hücrelerimi.. Şaşkınca bakıyorum ruhumun ölü yanlarına.. Öylesine diriliğe aşıkken ben nasıl bu kadar ölü olabiliyorum, şaşırıyorum.. Ve ürperiyor yüreğim.. Ölümü hiç sevmiyor.. Ve yakıştıramıyor kendisine.. Bu hayatta soluk aldığı sürece ve ayrılırken bile diri olmayı istiyor.. Rabbimin tarif ettiği dirilerden olmayı özlüyor.. Ölü bir toplumda nefes almayı öğreniyorum önce.. Sonra dirilmeyi bir daha ölmemek üzere.. Ve sonra diriltmeyi öğreniyorum ölü bedenleri, vahiy üfleyişleriyle.. Ayet ayet nefes veriyor, sure sure diriliş ekiyorum ölü kentlerime.. Ve ruhumu hazırlıyorum en güzel dirilişlere.. Dirilişlere gebe direnişlere.. Ve "Ömrümğn en hayırlısı son ömrüm, işlerimin en hayırlısı son işim, günlerimin en hayırlısı Sana kavıştuğum gün olsun.." duasını taşıyarak gecelerime, Rabbimin rızasını bekliyorum hayatımda ve bir adı da diriliş olan ölümümde.. Hep diri kalmamız duasıyla..
{Raziye Nur Tuna}
Rabbim günlüne ferahlık versin.. bir an önce huzura kavuşursun inşAllah.. senin yazını okuyunce bu güzel yazı geldi aklıma.. paylaşmak istedim.. yazanın ellerine sağlık.. razı olsun Rabbim.. selamun aleykum..
