Tükeniyorum Rabbim!
Yalnız kaldığımı düşünüp, varlığının her an, her noktada tezâhür ettiğini, beni devamlı koruyup gözettiğini, gönlümden geçenlere dahî cevap verdiğini unuttuğum zaman, Rabbim demeyi unuttuğum an tükeniyorum!
Diriliyorum Rabbim!
Sana yaslandığım, Sana güvendiğim, Seninle başlayıp, Seninle devam ettiğim, tüm işlerimi Sana havâle ettiğim an!
Ne güzel Dostsun dediğim zaman diriliyorum.
Tükeniyorum Rabbim!
Tüm sevdiklerimden; anne-babamdan, cânandan,
ten kafesindeki cândan daha yakın olduğunu bilerek, ellerimi Sana açmayı, Senden netice, Senden çâre beklemeyi unuttuğum zaman!
Bu dertler neden bana? dediğim an tükeniyorum.
Diriliyorum Rabbim!
Havayı soluyup Seninle dolduğum, gözümü açtığımda Seni bulduğum, en sağlıklı irtibatı Seninle kurduğum, tüm dünya bana küsse de Senin dostluğunu ümid ettiğim an! Kahrın da hoş , lütfun da hoş dediğim zaman diriliyorum.
Tükeniyorum Rabbim!
Hayat enkâzı altında kaldığımda, çekiç misâli zaman beynime vurduğunda... Hayal, ideal diye, küçük hedefler peşinde koştuğumda... Dünya meşgalesine dalıp, bir cenneti, bir azabı, bir de ölümü unuttuğumda... Beni affet demeyi azalttığımda tükeniyorum.
Diriliyorum Rabbim!
Yandığımda Seninle söndüğüm, Seni hatırlayıp rûhumu güldürdüğüm, O sırlı gücünden kuvvet aldığım, Seninle yürüdüğüm, dua ederek Seninle konuştuğumda... İçimdeki tüm ırmaklar sana kavuştuğunda... Ruhum kitabın ve secdenle buluştuğunda
Ya Rab, bırakma ellerimi dediğimde diriliyorum. Yeniden cânlanıyor, cânıma cân katıyorum! Cânımda Seni buluyorum! Seninle huzur doluyorum!
Dirilişlerim, dostluğunun tercümesidir. Seni yâr bilişimin, yoluna serdâr oluşumun, sözlerinle hemhâl oluşumun işâretidir. Dirilişlerim, sana açılan tüm kapıların anahtarıdır...
O kapılar önünde gösterebileceğim en güzel beraattır. Dirilişlerim, tüm yangınlardan firar edişim, sonu olmayan bir tebessümdür! Ruhumun ebedî dosta, yegâne vuslata ilerleyişidir.
La ilâhe illallâh, Senden başka yok ilâh diyerek, kendimi Sana emânet edişimdir.
Durdur tükenişimi. Kabul buyur dostluğuna. Dirilt beni Rabbim!..
Yalnız kaldığımı düşünüp, varlığının her an, her noktada tezâhür ettiğini, beni devamlı koruyup gözettiğini, gönlümden geçenlere dahî cevap verdiğini unuttuğum zaman, Rabbim demeyi unuttuğum an tükeniyorum!
Diriliyorum Rabbim!
Sana yaslandığım, Sana güvendiğim, Seninle başlayıp, Seninle devam ettiğim, tüm işlerimi Sana havâle ettiğim an!
Ne güzel Dostsun dediğim zaman diriliyorum.
Tükeniyorum Rabbim!
Tüm sevdiklerimden; anne-babamdan, cânandan,
ten kafesindeki cândan daha yakın olduğunu bilerek, ellerimi Sana açmayı, Senden netice, Senden çâre beklemeyi unuttuğum zaman!
Bu dertler neden bana? dediğim an tükeniyorum.
Diriliyorum Rabbim!
Havayı soluyup Seninle dolduğum, gözümü açtığımda Seni bulduğum, en sağlıklı irtibatı Seninle kurduğum, tüm dünya bana küsse de Senin dostluğunu ümid ettiğim an! Kahrın da hoş , lütfun da hoş dediğim zaman diriliyorum.
Tükeniyorum Rabbim!
Hayat enkâzı altında kaldığımda, çekiç misâli zaman beynime vurduğunda... Hayal, ideal diye, küçük hedefler peşinde koştuğumda... Dünya meşgalesine dalıp, bir cenneti, bir azabı, bir de ölümü unuttuğumda... Beni affet demeyi azalttığımda tükeniyorum.
Diriliyorum Rabbim!
Yandığımda Seninle söndüğüm, Seni hatırlayıp rûhumu güldürdüğüm, O sırlı gücünden kuvvet aldığım, Seninle yürüdüğüm, dua ederek Seninle konuştuğumda... İçimdeki tüm ırmaklar sana kavuştuğunda... Ruhum kitabın ve secdenle buluştuğunda
Ya Rab, bırakma ellerimi dediğimde diriliyorum. Yeniden cânlanıyor, cânıma cân katıyorum! Cânımda Seni buluyorum! Seninle huzur doluyorum!
Dirilişlerim, dostluğunun tercümesidir. Seni yâr bilişimin, yoluna serdâr oluşumun, sözlerinle hemhâl oluşumun işâretidir. Dirilişlerim, sana açılan tüm kapıların anahtarıdır...
O kapılar önünde gösterebileceğim en güzel beraattır. Dirilişlerim, tüm yangınlardan firar edişim, sonu olmayan bir tebessümdür! Ruhumun ebedî dosta, yegâne vuslata ilerleyişidir.
La ilâhe illallâh, Senden başka yok ilâh diyerek, kendimi Sana emânet edişimdir.
Durdur tükenişimi. Kabul buyur dostluğuna. Dirilt beni Rabbim!..