O sevdiğine kavuştu…
Bosnada şehid düşen Selami YURDAN’ın CEhpe arkadaşıya sohbettik…
Esen Sedir… Adapazarlı… Bosna-Sırp savaşı esnasında büyük kahramanlık gösteren Sedir, şuanda Boşnak Hanımı ve 3 çocuguyla birlikte Başkent Saraybosna da yaşıyor. Savaştan önce geldigi bosnayı birdaha terk etmemesinin en büyük nedeni ise savaş zamanı bu ülkede yaşadıkları anlılar.Özellikle cephede yaşadıkları günleri ve savaş esnasında şehid olan mücahidleri hiç unutmuyor.
- Bosnaya geliş serüvenimizle başlayalım. Bosna Hersek e ilk defa ne zaman ve niçin geldiniz?
- 1992’de Sırplar Bosnalıları Katletmeye başlayınca biz de 5 Türk arkadaşla birlikte Bosnaya gelmek için istanbuldan yola çıktık. O dönemler televizyonlarda Bosnalı Müslümanlara işlene cinayetleri seyrettikçe kahroluyorduk. Zaten buraya geliş sebebimiz de Boşnak Müslümanlara uygulanan zulmü Sırplara karşı cihad etmekti. İlk olarak Macaristan yolunu kullandık, fakat başarılı olamadık. Daha sonra Arnavutluktan deniz yoluyla slovenya ya ordanda kara yoluyla bosnaya ulaştık.
- Bislikte olduğunuz bu 5 Türkle daha önceden bir tanışıklığınız var mıydı?
- Aralarında tanıdıklarım vardı. Tanımadıklarımda… mesela şehid Selami YURDAN la daha önceden hiç tanışmıyorduk Yola çıkmadan 2 gün önce tanışmıştık. Fakat tanışır tanışmaz birbirimize ısındık. Aramızda çok güzel bir arkadaşlık başladı.
FİLİSTİNE ÇOK ÜZÜLÜRDÜ…
-Bosnada ilk günleriniz nasıl geçerdi? Halk Türkiyeden geldiğinizi öğrenince ne şekilde bir tepki veriyordu ?
- Bosna halkının bize karşı çok özel bir sevgisi vardır. Savaş zamanı başta İran ve Suudi Arabistandan olmak üzere buraya İslam dünyasının dört bir yanından mücahidler gelmişlerdi. Boşnak halk onlarıda seviyordu. Netice itibariyle bu gençler ülkelerini terk edip, hiç tanımadıkları insanlar için canlarını feda etmeye gelmişlerdi. Fakat bizim yerimiz Boşnakların gözünden apayrıydı.çünkü biz OSMANLI çocuklarıydık. Türk olduğumuzu öğrenenler Bize islamı sizin dedeleriniz getirdi deyüp o zor şartlarda bize ikramlarda bulunuyorlardı.
VE SELAMİ NİN ŞEHADETİ.
- Daha sonra ona ne oldu?
- Spanite isimli bir Boşnak köyü vardı. O köyün camisinde birkaç saat uyuduktan sonra gece karanlıkta tekrar yola koyulduk. Bize iki Boşnak mücahid rehberlik ediyordu. Mücahidlerin mevzilerinin bulunduğu bölgeye baya yaklaşmıştık. Yoğn çekilde silah sesleri geliyordu. Pusuya düşebileceğimiz ihtimaline karşı ağaçların aralarına ikişer ikişer saklanarak ilerliyorduk. Selami benim yanımdaydı. Bir ara saklandığımız ağacların arkalarına saklanarak ilerliyorduk. Selami benim yanımdaydı. Bir ara saklandığımız ağacın arkasından ilerlemek için ön tarafa doğru çıktı ve tam o sırada Sırplar bizi pusuya düşürdüler. Birden birisi ALLAHHU EKBER diye haykırdı. Bu ses selaminin sesiydi. Öyle bir tekbir getirdi ki inanın tüm orman çınladı. Dört kere daha yüksek sesle tekbir sesi duydum. Dörtdüncü tekbirden sonra ses kesildi. Biz bu arada Sırplarla çatışmaya devam ediyorduk. Sırplar benim saklandığım ağaca beklide 50 den fazla mermi sıktılar fakat ağacın çok kalın olması, beni vurulmamı engelledi. Uzun bi süre sırplarla çatıştık ve Sırplar geri çekilmeye başladılar.Yerde sürünerek selamiyi aramaya başladım. Diğer arkadaşlarda selamiyi arıyorlardı.Türk mücahidlerden birisi Arkadaşlar selami şehid olmuş diye bağırdı. Bizde hep birlikte o arkadaşın bulunduğu yere doğru gittik ve selaminin nur cesediyle karşılaştık.
OSMANLI RUHUNU YAŞATIYORUZ.
- Arkadaşınızın cansız bedeniyle karşılaştığınızda neler hissettiniz?
- O an benim için çok özeldi. Kulaklarımda sürekli olarak selaminin şehid olmadan önce getirdiği tekbir sesleri yankılanıyordu. Selaminin cesedini görünce şehidliğin ona nekadar çok yakıştığını düşündüm. İçmden selami Gardaş sen şehadete aşıktın ve daha cepheye çıkmadan aşkına kavuştun diye geçirdim. Gerçektende o aşkına kavuştu. Daha sonra arkadaşımızın cesedini alıp defnetmek için Travnike getirdik. Ve istediği yere şehidimizi defnettik. (gözleri doludolu oldu.) selamiyi defnetmemizin ardından mücahidlerin saflarına katılarak savaşın sonuna kadar Sırplara karşı mücadeleye devam ettik. Rabbimize şükürler olsun ki onun yolunda cihad etmek nimetine eriştik. İnanın dünyada cihat duygusu kadar insanın ruhunu sevinçli kılan bir duygu yoktur. 1992-95 yılları arasında cihada katılmak için Bosnaya gelen Türk gençleri Gerçekten burada destan yazdılar. Bosna halkına Osmanlı yıkılsa da kendilerinin sahibsiz olamadığını Osmanlının ruhunun Türk gençleri tarafından yaşatıldığını gösterdiler…
Not: Bu yazıyı 27.07.2006 tarihli Vakit Gazatesinden Adem Özköse ağabeymizin Bosnada yaşıyan Türk Mücahidi Gazi Enes Sedir beyefendi ile sohbetinden kısaltarak yazdım eger tamamını okumak isteyen olursa bugun kü vakit gazetesinden okuyabilir hakkınızı helal ediniz. Rabbim tüm şehidimizin topragını bol eylesin şefaatine nayil eylesin inşallah. Birde kardeşlerim bi anektot yazıyorum Şehidimiz Selami Yurdan ın babası Fermani bey de olgunun şehidliği ardından kendiside Bosnaya Cihada gitmiştir. Ne güzel bi aile rabbim onlardan razı olsun. Fermani bey geçtiğimiz yıllarda hakkın rahmetine kavuşmuş (Rabbimin rahmeti üzerinde olsun inşallah)
Bosnada şehid düşen Selami YURDAN’ın CEhpe arkadaşıya sohbettik…
Esen Sedir… Adapazarlı… Bosna-Sırp savaşı esnasında büyük kahramanlık gösteren Sedir, şuanda Boşnak Hanımı ve 3 çocuguyla birlikte Başkent Saraybosna da yaşıyor. Savaştan önce geldigi bosnayı birdaha terk etmemesinin en büyük nedeni ise savaş zamanı bu ülkede yaşadıkları anlılar.Özellikle cephede yaşadıkları günleri ve savaş esnasında şehid olan mücahidleri hiç unutmuyor.
- Bosnaya geliş serüvenimizle başlayalım. Bosna Hersek e ilk defa ne zaman ve niçin geldiniz?
- 1992’de Sırplar Bosnalıları Katletmeye başlayınca biz de 5 Türk arkadaşla birlikte Bosnaya gelmek için istanbuldan yola çıktık. O dönemler televizyonlarda Bosnalı Müslümanlara işlene cinayetleri seyrettikçe kahroluyorduk. Zaten buraya geliş sebebimiz de Boşnak Müslümanlara uygulanan zulmü Sırplara karşı cihad etmekti. İlk olarak Macaristan yolunu kullandık, fakat başarılı olamadık. Daha sonra Arnavutluktan deniz yoluyla slovenya ya ordanda kara yoluyla bosnaya ulaştık.
- Bislikte olduğunuz bu 5 Türkle daha önceden bir tanışıklığınız var mıydı?
- Aralarında tanıdıklarım vardı. Tanımadıklarımda… mesela şehid Selami YURDAN la daha önceden hiç tanışmıyorduk Yola çıkmadan 2 gün önce tanışmıştık. Fakat tanışır tanışmaz birbirimize ısındık. Aramızda çok güzel bir arkadaşlık başladı.
FİLİSTİNE ÇOK ÜZÜLÜRDÜ…
-Bosnada ilk günleriniz nasıl geçerdi? Halk Türkiyeden geldiğinizi öğrenince ne şekilde bir tepki veriyordu ?
- Bosna halkının bize karşı çok özel bir sevgisi vardır. Savaş zamanı başta İran ve Suudi Arabistandan olmak üzere buraya İslam dünyasının dört bir yanından mücahidler gelmişlerdi. Boşnak halk onlarıda seviyordu. Netice itibariyle bu gençler ülkelerini terk edip, hiç tanımadıkları insanlar için canlarını feda etmeye gelmişlerdi. Fakat bizim yerimiz Boşnakların gözünden apayrıydı.çünkü biz OSMANLI çocuklarıydık. Türk olduğumuzu öğrenenler Bize islamı sizin dedeleriniz getirdi deyüp o zor şartlarda bize ikramlarda bulunuyorlardı.
VE SELAMİ NİN ŞEHADETİ.
- Daha sonra ona ne oldu?
- Spanite isimli bir Boşnak köyü vardı. O köyün camisinde birkaç saat uyuduktan sonra gece karanlıkta tekrar yola koyulduk. Bize iki Boşnak mücahid rehberlik ediyordu. Mücahidlerin mevzilerinin bulunduğu bölgeye baya yaklaşmıştık. Yoğn çekilde silah sesleri geliyordu. Pusuya düşebileceğimiz ihtimaline karşı ağaçların aralarına ikişer ikişer saklanarak ilerliyorduk. Selami benim yanımdaydı. Bir ara saklandığımız ağacların arkalarına saklanarak ilerliyorduk. Selami benim yanımdaydı. Bir ara saklandığımız ağacın arkasından ilerlemek için ön tarafa doğru çıktı ve tam o sırada Sırplar bizi pusuya düşürdüler. Birden birisi ALLAHHU EKBER diye haykırdı. Bu ses selaminin sesiydi. Öyle bir tekbir getirdi ki inanın tüm orman çınladı. Dört kere daha yüksek sesle tekbir sesi duydum. Dörtdüncü tekbirden sonra ses kesildi. Biz bu arada Sırplarla çatışmaya devam ediyorduk. Sırplar benim saklandığım ağaca beklide 50 den fazla mermi sıktılar fakat ağacın çok kalın olması, beni vurulmamı engelledi. Uzun bi süre sırplarla çatıştık ve Sırplar geri çekilmeye başladılar.Yerde sürünerek selamiyi aramaya başladım. Diğer arkadaşlarda selamiyi arıyorlardı.Türk mücahidlerden birisi Arkadaşlar selami şehid olmuş diye bağırdı. Bizde hep birlikte o arkadaşın bulunduğu yere doğru gittik ve selaminin nur cesediyle karşılaştık.
OSMANLI RUHUNU YAŞATIYORUZ.
- Arkadaşınızın cansız bedeniyle karşılaştığınızda neler hissettiniz?
- O an benim için çok özeldi. Kulaklarımda sürekli olarak selaminin şehid olmadan önce getirdiği tekbir sesleri yankılanıyordu. Selaminin cesedini görünce şehidliğin ona nekadar çok yakıştığını düşündüm. İçmden selami Gardaş sen şehadete aşıktın ve daha cepheye çıkmadan aşkına kavuştun diye geçirdim. Gerçektende o aşkına kavuştu. Daha sonra arkadaşımızın cesedini alıp defnetmek için Travnike getirdik. Ve istediği yere şehidimizi defnettik. (gözleri doludolu oldu.) selamiyi defnetmemizin ardından mücahidlerin saflarına katılarak savaşın sonuna kadar Sırplara karşı mücadeleye devam ettik. Rabbimize şükürler olsun ki onun yolunda cihad etmek nimetine eriştik. İnanın dünyada cihat duygusu kadar insanın ruhunu sevinçli kılan bir duygu yoktur. 1992-95 yılları arasında cihada katılmak için Bosnaya gelen Türk gençleri Gerçekten burada destan yazdılar. Bosna halkına Osmanlı yıkılsa da kendilerinin sahibsiz olamadığını Osmanlının ruhunun Türk gençleri tarafından yaşatıldığını gösterdiler…
Not: Bu yazıyı 27.07.2006 tarihli Vakit Gazatesinden Adem Özköse ağabeymizin Bosnada yaşıyan Türk Mücahidi Gazi Enes Sedir beyefendi ile sohbetinden kısaltarak yazdım eger tamamını okumak isteyen olursa bugun kü vakit gazetesinden okuyabilir hakkınızı helal ediniz. Rabbim tüm şehidimizin topragını bol eylesin şefaatine nayil eylesin inşallah. Birde kardeşlerim bi anektot yazıyorum Şehidimiz Selami Yurdan ın babası Fermani bey de olgunun şehidliği ardından kendiside Bosnaya Cihada gitmiştir. Ne güzel bi aile rabbim onlardan razı olsun. Fermani bey geçtiğimiz yıllarda hakkın rahmetine kavuşmuş (Rabbimin rahmeti üzerinde olsun inşallah)
