Zaman çok boşa geçiyor, dünyanın sahte büyüsüne kendimizi kaptırmış gidiyoruz ne değer yargımız kalmış ne de iman.Sona gelmişiz ama farkında bile deyiliz yaşantılarımız sadece biraz kaos tek derdimiz maddiyat ve gösteriş.
Dostluklar bitmiş çıkar ve sahte tebessümler almış yerini, gözleri ve kalpleri haram bürümüş. Attığımız her adım günaha dönüşmüş birbirimize haram yolları hoş gösterip önerir olmuşuz.
Ama ne yazıkki her şeyin farkında olduğumuz halde hiç bir şeyin farkında deyilmişiz gibi davranıyoruz dini duygular sadece dini terimler olmuş nereye gidiyoruz ve gerçekten bunun için mi geldik geliş amacımıza ne kadar uygun yaşıyoruz.
Acaba Allah sadece dara düştüğümüzde anmak için mi var.yoksa isteklerimizi karşılamak için zaman zaman ona yaptığımız duygu sömürüleri için mi .Ne zaman uyanıcaz bu sahte rüyadan .Acaba uyandığımızda çok mu geç kalmış olacağız.
Yoksa uyanmadan mı bitecek bu rüya.İçine sıkıştığımız hareket dahi edemediğimiz bu düzeni biz mi istiyoruz yani günahın ve küfrün gönüllü askerlerimiyiz.
Günümüzün yüzbin de kaçını geliş amacımıza uygun geçiriyoruz.Hiç bi zaman dolduramadığımız içimizdeki boşluğun gerçekte iman boşluğu olduğunu bildiğimiz halde neden bunun farkında deyilmiş gibi yaşıyoruz.Kendimiz bu kadar boşluk içindeyken ne hakla çok rahatlıkla başkalarını yargılayıp yerden yere vuruyoruz.
Ne zaman kendimiz olucaz.Yaşlanıp bizim için her şeyin artık boş olduğunu ve sonun çok yakın olduğunu hissettigimizde mi.Bu sizcede çok geç olmaz mı .O zaman neden bekliyoruz yoksa hala kendi kendimizi avutmamız devammı ediyor.
Hepimizin korkuları var.Ama asıl korkmamız gerekenden korkmuyoruz, hepimizin sevdikleri var ama asıl sevmemiz gerekeni sevmiyoruz o bize yaklaştıkça biz kaçıyoruz.
Kalbimizde kalan o yumuşaklığın tamamını söküp almadan hala şansımız varken ve başımıza bi felaket gelmeden neden af dileyip sana döndük gerçeği gördük demiyoruz.
Yoksa yaptıklarımızdan mı utanıyoruz.Onun bizi affetmeyeceğinimi düşünüyoruz.
Hayır emin olun o sizi ve beni bütün hatalarımıza rağmen hala çok seviyor ve bizden pişman olduğumuzu gösterecek şeyler bekliyor.
Ne kadar küçük çıkarlarımız için onu unutsakta o bizi asla bi saniye bile unutmadı ve hala bizde umudu var.ama ne yazık ki biz gene nankör olmaya devam ediyoruz.
Hayatımızı kendimiz yönettiğimizi zannedip kazandıklarımızın, aklımızın ve güzelliğimizin kendi kabiliyetimiz ve becerimiz olduğunu zannediyoruz.Bize verilen rızkın yaratanla hiçbir ilgisi yokmuş gibi davranıyoruz.
Hiçbir peygamberin ve patişahın yaşamadığı lüksü yaşıyoruz .kışın ortasın da yaz meyvesi yazın ortasında kış meyvesi bulabiliyoruz .sıcak yuvalarımız eşlerimiz çocuklarımız var.istediğimizi istediğimiz saatte yiyip içiyoruz.Ama bunları bize sağlayana şükür bile etmiyoruz.
Ne olduda bu kadar kör ve nankör olduk.neden hayallerimizi hep dünya süslüyor yoksa cennete ve cehenneme olan inancımızı mı kaybettik.Bize nelerin günah nelerin sevap olduğu öğretilmedimi .ya da dünya gerçekleri unutturacak kadar tatlımı geldi
Sizce artık karar vermemizin zamanı gelmedi mi ?.......
Dostluklar bitmiş çıkar ve sahte tebessümler almış yerini, gözleri ve kalpleri haram bürümüş. Attığımız her adım günaha dönüşmüş birbirimize haram yolları hoş gösterip önerir olmuşuz.
Ama ne yazıkki her şeyin farkında olduğumuz halde hiç bir şeyin farkında deyilmişiz gibi davranıyoruz dini duygular sadece dini terimler olmuş nereye gidiyoruz ve gerçekten bunun için mi geldik geliş amacımıza ne kadar uygun yaşıyoruz.
Acaba Allah sadece dara düştüğümüzde anmak için mi var.yoksa isteklerimizi karşılamak için zaman zaman ona yaptığımız duygu sömürüleri için mi .Ne zaman uyanıcaz bu sahte rüyadan .Acaba uyandığımızda çok mu geç kalmış olacağız.
Yoksa uyanmadan mı bitecek bu rüya.İçine sıkıştığımız hareket dahi edemediğimiz bu düzeni biz mi istiyoruz yani günahın ve küfrün gönüllü askerlerimiyiz.
Günümüzün yüzbin de kaçını geliş amacımıza uygun geçiriyoruz.Hiç bi zaman dolduramadığımız içimizdeki boşluğun gerçekte iman boşluğu olduğunu bildiğimiz halde neden bunun farkında deyilmiş gibi yaşıyoruz.Kendimiz bu kadar boşluk içindeyken ne hakla çok rahatlıkla başkalarını yargılayıp yerden yere vuruyoruz.
Ne zaman kendimiz olucaz.Yaşlanıp bizim için her şeyin artık boş olduğunu ve sonun çok yakın olduğunu hissettigimizde mi.Bu sizcede çok geç olmaz mı .O zaman neden bekliyoruz yoksa hala kendi kendimizi avutmamız devammı ediyor.
Hepimizin korkuları var.Ama asıl korkmamız gerekenden korkmuyoruz, hepimizin sevdikleri var ama asıl sevmemiz gerekeni sevmiyoruz o bize yaklaştıkça biz kaçıyoruz.
Kalbimizde kalan o yumuşaklığın tamamını söküp almadan hala şansımız varken ve başımıza bi felaket gelmeden neden af dileyip sana döndük gerçeği gördük demiyoruz.
Yoksa yaptıklarımızdan mı utanıyoruz.Onun bizi affetmeyeceğinimi düşünüyoruz.
Hayır emin olun o sizi ve beni bütün hatalarımıza rağmen hala çok seviyor ve bizden pişman olduğumuzu gösterecek şeyler bekliyor.
Ne kadar küçük çıkarlarımız için onu unutsakta o bizi asla bi saniye bile unutmadı ve hala bizde umudu var.ama ne yazık ki biz gene nankör olmaya devam ediyoruz.
Hayatımızı kendimiz yönettiğimizi zannedip kazandıklarımızın, aklımızın ve güzelliğimizin kendi kabiliyetimiz ve becerimiz olduğunu zannediyoruz.Bize verilen rızkın yaratanla hiçbir ilgisi yokmuş gibi davranıyoruz.
Hiçbir peygamberin ve patişahın yaşamadığı lüksü yaşıyoruz .kışın ortasın da yaz meyvesi yazın ortasında kış meyvesi bulabiliyoruz .sıcak yuvalarımız eşlerimiz çocuklarımız var.istediğimizi istediğimiz saatte yiyip içiyoruz.Ama bunları bize sağlayana şükür bile etmiyoruz.
Ne olduda bu kadar kör ve nankör olduk.neden hayallerimizi hep dünya süslüyor yoksa cennete ve cehenneme olan inancımızı mı kaybettik.Bize nelerin günah nelerin sevap olduğu öğretilmedimi .ya da dünya gerçekleri unutturacak kadar tatlımı geldi
Sizce artık karar vermemizin zamanı gelmedi mi ?.......
