Allah"ın adıyla: Rahman ve Rahim...
Allah-u Teâlâ şöyle buyurmuştur:
"Mü’min erkek ve mü’min kadınlar birbirlerinin dostudurlar." (Tevbe: 71)
"Allah’a ve ahiret gününe iman eden bir milletin; babaları veya oğulları veya kardeşleri ya da akrabaları olsa bile, Allah’a ve rasulüne karşı gelenlere sevgi beslediklerini göremezsin. İşte Allah, imanı bunların kalplerine yazmış ve onları katından bir ruh ile desteklemiştir. Onları, içlerinden ırmaklar akan, içinde temelli kalacakları cennetlere yerleştirir. Allah onlardan hoşnut olmuş, onlar da Allah’ tan hoşnut olmuşlardır. İşte onlar, Allah’tan yana olanlardır. Muhakkak saadete erecek olanlar da Allah’tan yana olanlardır." (Mücadele: 22)
Mü’min, mü’minden başka dost, yardımcı ve sevgili edinmez.
Allah-u Teâlâ'ya gerçek manada inanmış ve İslam’ı kendisine din edinmiş bir kimse, Allah-u Teâlâ'ya ve rasulüne düşmanlık yapanlara, en yakınları olsa bile vela göstermez.
Müslümana dostluk, kafirlere düşmanlık göstermek akrabası olmayanlara kolay gelir. Fakat bu konuda asıl önemli olan, akrabaları olmasına rağmen kafirlere düşmanlık, akrabaları olmamasına rağmen mü’minlere dostluk göstermek ve elden gelen yardımı yapmaktır. Bu yapılmadıkça, Allah’ın;
"Mü’min erkek ve mü’ min kadınlar birbirlerinin dostudurlar." (Tevbe: 71)sözü yerine getirilmemiş olur.
Kişiye en yakın olanlar, Allah-u Teâlâ'nın ayette de belirttiği gibi; babası, annesi, kardeşleri, çocukları ve akrabalarıdır. Kişi fıtraten bunlar karşısında zayıf kalır. Kişinin yabancılara düşmanlık göstermesi kolaydır. Ama yakın akrabalarına düşmanlık göstermesi nefsine zor gelir. İşte bu sebeple Allah-u Teâlâ Mücadele suresindeki ayette özellikle yakın akrabaları zikretmiştir. Ayette geçenleri Allah-u Teâlâ için reddeden bir kimseye diğer kafirleri reddetmek zaten kolay gelir.
Bu sebeple mü’min, İslam’ı kendilerine kanun, Allah-u Teâlâ'yı da tek yasa koyucu kabul ettiği halde hayatlarını bu düsturlara göre düzenlemeyen ve böylece müslüman olmayan kimseleri veli edinmez, onlara vela göstermez. Onlara ancak düşmanlık gösterir ve kalbinde kin besler.
Çünkü vela iki unsuru kapsar:
- Mü’minlere karşı sevgi ve dostluk,
- kafirlere karşı kin ve düşmanlık göstermek.
Bu iki unsur gerçekleşmedikçe, Allah-u Teâlâ'nın istediği vela (dostluk) yerine getirilmiş olmaz.
Vela, kalpte ve amelde olmak üzere iki kısımdır.
Allah-u Teâlâ, kafirlere hem kalple hem de amelle vela göstermeyi yasaklamıştır. Kalple vela gösterilip gösterilmediğini ise kullar bilemez. Bunun hükmü sadece Allah-u Teâlâ'ya aittir. Fakat, birtakım amel, hareket ve davranışlar vardır ki, bunları kafirlere yapan kimselerin onlara vela gösterdikleri hemen anlaşılır.
Mesela; mü’minlerin ihtiyacı varken bir kimsenin kafir kardeşlerine veya yakınlarına yardım etmesi, onların ihtiyaçlarını gidermesi ya da müslümanlarla haşir neşir olması gerekirken kafir yakınlarıyla haşir neşir olması onun kafirleri sevdiğini gösterir. Mü’minler kafir yakınlarına ancak tebliğ etmek kasdıyla yaklaşırlar, başka bir gaye ile değil...
Müslüman veya mü’min olduğunu iddia ettiği halde, hala kafir yakınlarını seven, onları sebepsiz destekleyen ve yardım eden, ne mü’mindir ne de müslümandır. O da ancak onlar gibi bir kafirdir.
Allah-u Teâlâ şöyle buyurmuştur:
"Mü’min erkek ve mü’min kadınlar birbirlerinin dostudurlar." (Tevbe: 71)
"Allah’a ve ahiret gününe iman eden bir milletin; babaları veya oğulları veya kardeşleri ya da akrabaları olsa bile, Allah’a ve rasulüne karşı gelenlere sevgi beslediklerini göremezsin. İşte Allah, imanı bunların kalplerine yazmış ve onları katından bir ruh ile desteklemiştir. Onları, içlerinden ırmaklar akan, içinde temelli kalacakları cennetlere yerleştirir. Allah onlardan hoşnut olmuş, onlar da Allah’ tan hoşnut olmuşlardır. İşte onlar, Allah’tan yana olanlardır. Muhakkak saadete erecek olanlar da Allah’tan yana olanlardır." (Mücadele: 22)
Mü’min, mü’minden başka dost, yardımcı ve sevgili edinmez.
Allah-u Teâlâ'ya gerçek manada inanmış ve İslam’ı kendisine din edinmiş bir kimse, Allah-u Teâlâ'ya ve rasulüne düşmanlık yapanlara, en yakınları olsa bile vela göstermez.
Müslümana dostluk, kafirlere düşmanlık göstermek akrabası olmayanlara kolay gelir. Fakat bu konuda asıl önemli olan, akrabaları olmasına rağmen kafirlere düşmanlık, akrabaları olmamasına rağmen mü’minlere dostluk göstermek ve elden gelen yardımı yapmaktır. Bu yapılmadıkça, Allah’ın;
"Mü’min erkek ve mü’ min kadınlar birbirlerinin dostudurlar." (Tevbe: 71)sözü yerine getirilmemiş olur.
Kişiye en yakın olanlar, Allah-u Teâlâ'nın ayette de belirttiği gibi; babası, annesi, kardeşleri, çocukları ve akrabalarıdır. Kişi fıtraten bunlar karşısında zayıf kalır. Kişinin yabancılara düşmanlık göstermesi kolaydır. Ama yakın akrabalarına düşmanlık göstermesi nefsine zor gelir. İşte bu sebeple Allah-u Teâlâ Mücadele suresindeki ayette özellikle yakın akrabaları zikretmiştir. Ayette geçenleri Allah-u Teâlâ için reddeden bir kimseye diğer kafirleri reddetmek zaten kolay gelir.
Bu sebeple mü’min, İslam’ı kendilerine kanun, Allah-u Teâlâ'yı da tek yasa koyucu kabul ettiği halde hayatlarını bu düsturlara göre düzenlemeyen ve böylece müslüman olmayan kimseleri veli edinmez, onlara vela göstermez. Onlara ancak düşmanlık gösterir ve kalbinde kin besler.
Çünkü vela iki unsuru kapsar:
- Mü’minlere karşı sevgi ve dostluk,
- kafirlere karşı kin ve düşmanlık göstermek.
Bu iki unsur gerçekleşmedikçe, Allah-u Teâlâ'nın istediği vela (dostluk) yerine getirilmiş olmaz.
Vela, kalpte ve amelde olmak üzere iki kısımdır.
Allah-u Teâlâ, kafirlere hem kalple hem de amelle vela göstermeyi yasaklamıştır. Kalple vela gösterilip gösterilmediğini ise kullar bilemez. Bunun hükmü sadece Allah-u Teâlâ'ya aittir. Fakat, birtakım amel, hareket ve davranışlar vardır ki, bunları kafirlere yapan kimselerin onlara vela gösterdikleri hemen anlaşılır.
Mesela; mü’minlerin ihtiyacı varken bir kimsenin kafir kardeşlerine veya yakınlarına yardım etmesi, onların ihtiyaçlarını gidermesi ya da müslümanlarla haşir neşir olması gerekirken kafir yakınlarıyla haşir neşir olması onun kafirleri sevdiğini gösterir. Mü’minler kafir yakınlarına ancak tebliğ etmek kasdıyla yaklaşırlar, başka bir gaye ile değil...
Müslüman veya mü’min olduğunu iddia ettiği halde, hala kafir yakınlarını seven, onları sebepsiz destekleyen ve yardım eden, ne mü’mindir ne de müslümandır. O da ancak onlar gibi bir kafirdir.