Ramazan-ı Şerif tüm inananlara hayırlar, nurlar, zaferler getirsin. Cümlemize mübârek olsun efendim.Müslümanlar Ramazan’daki kadar başka hiçbir ayda bu kadar haşmetli, bu kadar heybetli, bu kadar nûrânî ve bu kadar mübarek gözükmüyorlar. Tam bir ‘nûrâni disiplin’ içerisinde zaferden zafere koşan ‘muntazam bir ordu’ hüviyetiyle tüm insanlığı kıskandıracak bir letâfet ve istikamet sergiliyorlar.
İmanlardaki inkişaf ve terakki adeta sîmalara aksediyor. Simâların güzelliği secdelerde yansıyor. Ve gönüller sâir onbir aya kıyasla adeta sultanını bulmuşçasına ayrı bir heyecanla çarpıyor. Lâl ve ahraz olan gönül dilleri çözülüyor ve Cenab-ı Hakk’ın Celâli hakkı için bir mü’minin diğer bir mü’mini sevmesinin ne demek olduğu idrak ediliyor.
İman kardeşliği pratiğe dökülüyor.
Şefkat hissinin uyanmasıyla tok olan aç olana, zengin olan fakir olana, gücü olan güçsüz olana yardıma koşuyor.
Mü’minler sabah sahur vaktinde hep birlikte içtimaya kalkıp, erzak ve tayinatını yiyip imsak ile komutanından emir alan askerler gibi hep birlikte yemeden içmeden ve sair süflî arzulardan el çekiyorlar. İftar ile yine hep beraber “Buyurun!” emriyle ve izniyle rızıklarına koşabiliyorlar. Mülkün sahibini hatırlayıp ezel ve ebed Sultan’ı olan Rablerine kul olmanın lezzetini ve izzetini tadıp O’na asker olmanın şerefini hissediyorlar.
Mü’minler Ramazan’da Cenab-ı Hakk’ın geniş ve azametli Rububiyetine karşı küllî ve umûmî bir ubudiyetle karşılık verip bir ‘resm-i geçit’ yapar gibi, tüm silahlarını kuşanmış bir vaziyette âleme ubudiyet dersi veriyorlar. Yeryüzünün halifesi unvanına yaraşır bir heybet ve samimiyetle semâ ehlini dahi cûş-u hurûşa getirip, tekbirler, tahmidler, tesbihler, tehliler ve Kur’an tilâvetleriyle kâinatı tatlı ve nurlu sedâlara gark ediyorlar. Bu muhteşem hâlin bir neticesi olarak diğer zamanlara nispeten kat be kat fazla sayıda gönül kalesi fethediliyor Ramazan’da.
İman patlaması oluyor. Kalpler İslâmiyet’e meylediyor. Peşin hükümlerden sıyrılmış ve zincirlenen şeytanların musallat olmasından kurtulmuş beşeriyet akın ediyor kurtuluşun tek adresine. İnanan ama isyan içinde olanlar Ramazan’da ‘muntazam ordu’nun ‘nûrânî disiplin’i içinde eriyip gafletten uyanıyorlar. Gönül arzu ediyor ki bu hâl Ramazan’a münhasır kalmamalı. Eğer Ramazan haricinde de, diğer zamanlarda da aynı olgunluk ve güzellik sergilense; İslâm ahlâkının güzellikleri fiillerle ortaya konsa kısa bir zaman içerisinde bırakın memleketimizi, tüm dünyanın çehresi değişir. Ramazan bir nevi tatbikat zamanı olmalı.
Asıl harbin diğer zamanlarda olduğu katiyyen unutulmamalı. ‘Ramazan Müslümanı’ diye çok utanç verici ve yüz kızartıcı bir tabir var halk arasında. Ne sadece Ramazan’da İslâmiyet’e sarılanlar kınanmalı ne de böyle bir davranışın doğru olduğuna dair iddialara pirim verilmeli. Ramazan’daki davranışların ve güzel hâllerin Ramazandan sonra da devam etmesi için gayret sarf edilmeli sadece. İmanlı, ayağını yere sağlam basan, nereye gittiğini iyi bilen, silahlarını tam kuşanmış, problemleri ve aksaklıkları gidermiş, ahlaksızlık ve sefahatten uzak, kâmil, takva zırhını giymiş; ‘iffet’, ‘hikmet’ ve ‘şecaat’le boyanmış muntazam bir ordunun karşısında hangi güç durabilir? Denilmiştir ki Ramazan lafzı, ramaz kökünden gelmektedir.
Ramaz ise güz yağmuruna verilen isimdir. Bu durumda mânâ şu demeğe gelir: Bu ayda oruç tutan mü’minlerin bedenleri günah kirlerinden temizlenir; kalplerinden dahi, manevî kirler çıkar tertemiz olurlar. Cenâb-ı Hak cümlemize bu bin aydan daha hayırlı bu mübarek zaman dilimini hakkıyla idrak etmeyi nasîb eylesin! İrfan Mektebi, bu ay, Ramazan dosyası ve birbirinden önemli yazı ve araştırmalarla huzurlarınızda. İstifadeniz ziyade olsun. Bayram sonrası görüşmek üzere Allah’a emânet olunuz. Hayırlı Ramazanlar efendim.
A. Cihangir İşbilir
İmanlardaki inkişaf ve terakki adeta sîmalara aksediyor. Simâların güzelliği secdelerde yansıyor. Ve gönüller sâir onbir aya kıyasla adeta sultanını bulmuşçasına ayrı bir heyecanla çarpıyor. Lâl ve ahraz olan gönül dilleri çözülüyor ve Cenab-ı Hakk’ın Celâli hakkı için bir mü’minin diğer bir mü’mini sevmesinin ne demek olduğu idrak ediliyor.
İman kardeşliği pratiğe dökülüyor.
Şefkat hissinin uyanmasıyla tok olan aç olana, zengin olan fakir olana, gücü olan güçsüz olana yardıma koşuyor.
Mü’minler sabah sahur vaktinde hep birlikte içtimaya kalkıp, erzak ve tayinatını yiyip imsak ile komutanından emir alan askerler gibi hep birlikte yemeden içmeden ve sair süflî arzulardan el çekiyorlar. İftar ile yine hep beraber “Buyurun!” emriyle ve izniyle rızıklarına koşabiliyorlar. Mülkün sahibini hatırlayıp ezel ve ebed Sultan’ı olan Rablerine kul olmanın lezzetini ve izzetini tadıp O’na asker olmanın şerefini hissediyorlar.
Mü’minler Ramazan’da Cenab-ı Hakk’ın geniş ve azametli Rububiyetine karşı küllî ve umûmî bir ubudiyetle karşılık verip bir ‘resm-i geçit’ yapar gibi, tüm silahlarını kuşanmış bir vaziyette âleme ubudiyet dersi veriyorlar. Yeryüzünün halifesi unvanına yaraşır bir heybet ve samimiyetle semâ ehlini dahi cûş-u hurûşa getirip, tekbirler, tahmidler, tesbihler, tehliler ve Kur’an tilâvetleriyle kâinatı tatlı ve nurlu sedâlara gark ediyorlar. Bu muhteşem hâlin bir neticesi olarak diğer zamanlara nispeten kat be kat fazla sayıda gönül kalesi fethediliyor Ramazan’da.
İman patlaması oluyor. Kalpler İslâmiyet’e meylediyor. Peşin hükümlerden sıyrılmış ve zincirlenen şeytanların musallat olmasından kurtulmuş beşeriyet akın ediyor kurtuluşun tek adresine. İnanan ama isyan içinde olanlar Ramazan’da ‘muntazam ordu’nun ‘nûrânî disiplin’i içinde eriyip gafletten uyanıyorlar. Gönül arzu ediyor ki bu hâl Ramazan’a münhasır kalmamalı. Eğer Ramazan haricinde de, diğer zamanlarda da aynı olgunluk ve güzellik sergilense; İslâm ahlâkının güzellikleri fiillerle ortaya konsa kısa bir zaman içerisinde bırakın memleketimizi, tüm dünyanın çehresi değişir. Ramazan bir nevi tatbikat zamanı olmalı.
Asıl harbin diğer zamanlarda olduğu katiyyen unutulmamalı. ‘Ramazan Müslümanı’ diye çok utanç verici ve yüz kızartıcı bir tabir var halk arasında. Ne sadece Ramazan’da İslâmiyet’e sarılanlar kınanmalı ne de böyle bir davranışın doğru olduğuna dair iddialara pirim verilmeli. Ramazan’daki davranışların ve güzel hâllerin Ramazandan sonra da devam etmesi için gayret sarf edilmeli sadece. İmanlı, ayağını yere sağlam basan, nereye gittiğini iyi bilen, silahlarını tam kuşanmış, problemleri ve aksaklıkları gidermiş, ahlaksızlık ve sefahatten uzak, kâmil, takva zırhını giymiş; ‘iffet’, ‘hikmet’ ve ‘şecaat’le boyanmış muntazam bir ordunun karşısında hangi güç durabilir? Denilmiştir ki Ramazan lafzı, ramaz kökünden gelmektedir.
Ramaz ise güz yağmuruna verilen isimdir. Bu durumda mânâ şu demeğe gelir: Bu ayda oruç tutan mü’minlerin bedenleri günah kirlerinden temizlenir; kalplerinden dahi, manevî kirler çıkar tertemiz olurlar. Cenâb-ı Hak cümlemize bu bin aydan daha hayırlı bu mübarek zaman dilimini hakkıyla idrak etmeyi nasîb eylesin! İrfan Mektebi, bu ay, Ramazan dosyası ve birbirinden önemli yazı ve araştırmalarla huzurlarınızda. İstifadeniz ziyade olsun. Bayram sonrası görüşmek üzere Allah’a emânet olunuz. Hayırlı Ramazanlar efendim.
A. Cihangir İşbilir