Adam eline geçen kuyruk parçası ile her sabah dudaklarını ve bıyığını yağlar, daha sonra dışarı çıkar, tanıdıklarına hava atarak :
- Evde yağlı yemekler yedim, sözümün doğruluğunun şahidi de dudaklarım ve bıyığımdır, derdi.
Karnı ise sessiz sedasız :
- Allah yalancıların düzenini kurutsun!.. Senin boş hayallerin bizi ateşlere attı!.. O yağlı bıyığın dibinden kopsun!.. A yoksul, şu kötü davan olmasaydı belki de bir kerem sahibi bizlere acırdı !.. Bu yalanları uydurmasaydın da yoksulluğunu söyleseydin bir doktor çıkıp derdine derman olurdu belki!.. Ya rabbi , şu adamın gizlediğini sen dışarıya vur , meydana çıkar!.. Bizi yaktı, yandırdı, sen de onu rüsvay eyle ... diyordu hal dili ile.
Ey eğri adam; doğrulara ancak doğrulukları fayda verir!.. Doğrul , doğru ol!.. Ayıbını söylemiyorsan, bari sus , gösterişle, hileyle kendini öldürme!.. Elde ettiğini tut ; yollarda sınama taşları var!.. Her şeyin imtihanı vardır!.. Ufacık şeylere kendini satma!..
Karnın duası kabul oldu . İhtiyaçtan doğan yanıp yakılma dışarıya kadar âdeta bayrak açtı, âşikâr oldu.
Allah (CC) : “Beni çağırdığında; suçlu da olsan, putperest te olsan , yine icabet ederim !.. Onun için duadan hiç usanma , çekinme!.. Dua ; nihayet seni , gulyabani nefsinin elinden kurtarır!.. “ demiştir.
Karın ; kendini Allah’a ısmarlayınca ansızın bir kedi geldi, o kuyruk parçasını kapıp götürdü. Ev halkı kedinin peşine düştüler, fakat o kaçıp gitti. “Babamdan azar işiteceğim ...” diye , çocuğun beti , benzi kaçtı , lâkin ne çare?!.. Baba bir toplulukta otururken o çocukcağız gelip işi anlattı . Lafla geçinen adamın şerefini bir paralık etti , dedi ki:
- Hani her sabah dudaklarını , bıyıklarını yağladığın o kuyruk parçası vardı ya!.. Kedi geldi onu kapıverdi. Ardına düştük, bir hayli koştuk ama, faydasız. Yakalayamadık !!!
Orada bulunanlar hem şaşırdılar , hem gülüştüler. Acıdılar , davet edip doyurdular, yeryüzüne benzeyen varlığına merhamet tohumları ektiler. O da ulularda ki doğruluğun zevkini fark edince ; ululuğu bırakıp , doğruluğa kul oldu.
Mesnevi: 3.Cilt - Sayfa: 58-....-61
- Evde yağlı yemekler yedim, sözümün doğruluğunun şahidi de dudaklarım ve bıyığımdır, derdi.
Karnı ise sessiz sedasız :
- Allah yalancıların düzenini kurutsun!.. Senin boş hayallerin bizi ateşlere attı!.. O yağlı bıyığın dibinden kopsun!.. A yoksul, şu kötü davan olmasaydı belki de bir kerem sahibi bizlere acırdı !.. Bu yalanları uydurmasaydın da yoksulluğunu söyleseydin bir doktor çıkıp derdine derman olurdu belki!.. Ya rabbi , şu adamın gizlediğini sen dışarıya vur , meydana çıkar!.. Bizi yaktı, yandırdı, sen de onu rüsvay eyle ... diyordu hal dili ile.
Ey eğri adam; doğrulara ancak doğrulukları fayda verir!.. Doğrul , doğru ol!.. Ayıbını söylemiyorsan, bari sus , gösterişle, hileyle kendini öldürme!.. Elde ettiğini tut ; yollarda sınama taşları var!.. Her şeyin imtihanı vardır!.. Ufacık şeylere kendini satma!..
Karnın duası kabul oldu . İhtiyaçtan doğan yanıp yakılma dışarıya kadar âdeta bayrak açtı, âşikâr oldu.
Allah (CC) : “Beni çağırdığında; suçlu da olsan, putperest te olsan , yine icabet ederim !.. Onun için duadan hiç usanma , çekinme!.. Dua ; nihayet seni , gulyabani nefsinin elinden kurtarır!.. “ demiştir.
Karın ; kendini Allah’a ısmarlayınca ansızın bir kedi geldi, o kuyruk parçasını kapıp götürdü. Ev halkı kedinin peşine düştüler, fakat o kaçıp gitti. “Babamdan azar işiteceğim ...” diye , çocuğun beti , benzi kaçtı , lâkin ne çare?!.. Baba bir toplulukta otururken o çocukcağız gelip işi anlattı . Lafla geçinen adamın şerefini bir paralık etti , dedi ki:
- Hani her sabah dudaklarını , bıyıklarını yağladığın o kuyruk parçası vardı ya!.. Kedi geldi onu kapıverdi. Ardına düştük, bir hayli koştuk ama, faydasız. Yakalayamadık !!!
Orada bulunanlar hem şaşırdılar , hem gülüştüler. Acıdılar , davet edip doyurdular, yeryüzüne benzeyen varlığına merhamet tohumları ektiler. O da ulularda ki doğruluğun zevkini fark edince ; ululuğu bırakıp , doğruluğa kul oldu.
Mesnevi: 3.Cilt - Sayfa: 58-....-61