nüfusu milyarlarla ifade edilen İslam dünyasının içler acısı halini görüp de yazının başlığına itiraz etmek mümkün mü?
Bir hak dostuna; efendim dua edin de ümmet–i Muhammed kurtulsun” demişler.
o da şöyle cevap vermiş:
“Siz bana ümmet gösterin, ben size kurtuluşunu müjdeleyeyim.”
Yanlış mı?
Ve on dört asırık İslam çınarı, son birkaç yıldır olduğu kadar hiç ama hiç budandı, kökleri kurutulmaya çalışlmadı, temelleri dinamitlenmedi.
Ve yine bu yıllarda olduğu kadar iç ihanete bu denli uğramadı.
Hz. Muhammed’e (as) iman gerekli mi, gereksiz mi tartışmasını Müslüman görünümlü zatlar bu yıllarda yapmaya başlamadı mı?
Allah’a ve ahıret gününe iman, cennete girmek için yeterlidir, Muhammed’e iman ebedi kurtuluş için şart değildir gibi bir düşünceyi müşrik/kafir biri savunsa anlarız da bir Müslüman nasıl böyle bir fikri savunabilir?
Güncelliği açısından, son olarak bir çok arazisi yabancılar tarafından satın alınan güney sahillerimizden birinde bir imam bir gayr–i Müslim’in cenaze merasımını yönetiyor, bir elinde İncil, diğerinde Kur’an, dahası İncil Kur’an’ın üzerinde.
Sağlam iman erbabının anında reddetmesi gereken bu anlayış, “böyle birşey var mı yok mu/caiz mi değil mi” anlayışıyla tartışmaya açılabiliyorsa, bu ümmet kutulu mu kutsuz mu? siz karar verin.
Bakın Allah’ın kelamında bu konuda hangi hüküm var:
“Onlardan (kafirlerden) ölmüş olan hiçbirine asla namaz kılma; onun kabri başında da durma! Çünkü onlar, Allah ve Resulünü inkar ettiler ve fasık olarak öldüler.”
Allah’ı ve resulünü inkar eden fasığın ne cenaze namazı kılınır, ne de kabrinin başında durulur. Allah’ın mutlak emri böyle.
Bütün bu ve benzeri diğer vahim hallerin yaşandığı günlerde kutlu doğum haftasını idrak etmek.
Milat; Hz. İsa (as)‘ın doğumunu esas alan tarih başlangıcı. Hıristiyan dünyası o günü yıl başı olarak kutlar.
Hz. İsa (as)’dan 570 sene sonra dünyaya teşrif eden Hz. Muhammet (as)’ı ve onun getirdiklerini çağdışı bulanlar, O’ndan 570 sene daha geri olan Hıristiyanlığın öğretilerini çağdaşlık olarak bize takdim ettiler/ediyorlar kaç asırdır.
Kaldı ki, bu öğretiler Hz. İsa (as)’ın Allah’tan, Cebrail (as) aracılığıyla aldığı ilahî hakikatler falan da değilken.
Hz. Muhammet (as)’ın doğumunu ve O’nun doğumu ile ilgili Süleyman Çelebi’nin kaleme aldığı manzum eserin adıdır mevlid, yada mevlid–i nebi.
Rivayetlere göre, Süleyman Çelebi merhum, Bursa’da bir imam efendinin Hz. Muhammet (as)’ı diğer bütün peygamberlerle aynı kefeye koymasından gönlü razı olmamış ve Hz. Muhammet (as)’ın faziletini, diğer peygamberlere olan üstünlüklerini ifade için bu eserini kaleme almış. Hz. Muhammet (as)’ın doğumu esere ad olmuş ve kaç asırdır bu necip millet o manzum eseri özel günlerinde okumuş ve okumaya da devam edecektir.
Gönül ehli olan insanımız, gönlündekini manzum olarak dile getirmeyi sevdiği için mevlidi sever.
Şiir bir gönül sanatıdır.
Sonradan o Bursalı imama rahmet okutacak tipler ortaya çıktı.
Hz. Muhammet (as)’ı diğer peygamberlere eşit tutmak şöyle dursun, O yüce peygamberi hiç diline almayan, O’nun yerine dünya barışı(!) için başka peygamberleri öne çıkaran tipler yetiştirdik.
“... Hepinizin malumu olduğu üzere, İslam’ın da, Hıristiyanlık ve Yahudiliğin de varıp dayandığı ana kaynak Hz. İbrahim olup, Halilullah unvanlı bu büyük peygamber, ...” (Hoca efendinin Urfa sempozyumuna gönderdiği mesajdan, Zaman Gazetesi).
“Peygamber kara sevdalısı” olan bir insan hazır değişik din ve inanç mensuplarını toplu halde bulmuşken, Hz. Muhammed’den (as) ve O’nun yüceliğinden, O’na iman etmeden kutuluşun mümkün olmadığından bir cümlelik de olsa bahsetmez mi?
Etmedi, edemedi.
İnanmıyorsanız, alın okuyun o mektubu.
Dinlerarası Diyalog sürecinde taraflardan birinin ‘benim dinim haktır demesi’ en büyük dinsizliktir.”diye konuşanlar da oldu.
Zaten “diyalogun” ana gayesi Muhammedsiz bir din oluşturmaktı.
O alemlere rahmet yüce peygamberle bütünleşelim ve o sayede alemler yine rahmete kavuşsun.
Görünür görünmez, insan ve cin şeytanlarını elimizin tersiyle iterek koşalım.
Bizim bir adımımıza Allah on adım karşılık verecektir, unutmayalım.
Aman ha! Ölüyü diriltecek kadar olağanüstü harikalar sergileyecek Deccal’in şerrinden de Allah’a sığınmayı unutmayalım.
Hatta çok şeyi unutsak bile bunu hiç unutmayalım.
Çünkü Deccal imanımızı yok edecek.
İmanımızı, yani, en değerli, tek değerli varlığımızı.
Bir hak dostuna; efendim dua edin de ümmet–i Muhammed kurtulsun” demişler.
o da şöyle cevap vermiş:
“Siz bana ümmet gösterin, ben size kurtuluşunu müjdeleyeyim.”
Yanlış mı?
Ve on dört asırık İslam çınarı, son birkaç yıldır olduğu kadar hiç ama hiç budandı, kökleri kurutulmaya çalışlmadı, temelleri dinamitlenmedi.
Ve yine bu yıllarda olduğu kadar iç ihanete bu denli uğramadı.
Hz. Muhammed’e (as) iman gerekli mi, gereksiz mi tartışmasını Müslüman görünümlü zatlar bu yıllarda yapmaya başlamadı mı?
Allah’a ve ahıret gününe iman, cennete girmek için yeterlidir, Muhammed’e iman ebedi kurtuluş için şart değildir gibi bir düşünceyi müşrik/kafir biri savunsa anlarız da bir Müslüman nasıl böyle bir fikri savunabilir?
Güncelliği açısından, son olarak bir çok arazisi yabancılar tarafından satın alınan güney sahillerimizden birinde bir imam bir gayr–i Müslim’in cenaze merasımını yönetiyor, bir elinde İncil, diğerinde Kur’an, dahası İncil Kur’an’ın üzerinde.
Sağlam iman erbabının anında reddetmesi gereken bu anlayış, “böyle birşey var mı yok mu/caiz mi değil mi” anlayışıyla tartışmaya açılabiliyorsa, bu ümmet kutulu mu kutsuz mu? siz karar verin.
Bakın Allah’ın kelamında bu konuda hangi hüküm var:
“Onlardan (kafirlerden) ölmüş olan hiçbirine asla namaz kılma; onun kabri başında da durma! Çünkü onlar, Allah ve Resulünü inkar ettiler ve fasık olarak öldüler.”
Allah’ı ve resulünü inkar eden fasığın ne cenaze namazı kılınır, ne de kabrinin başında durulur. Allah’ın mutlak emri böyle.
Bütün bu ve benzeri diğer vahim hallerin yaşandığı günlerde kutlu doğum haftasını idrak etmek.
Milat; Hz. İsa (as)‘ın doğumunu esas alan tarih başlangıcı. Hıristiyan dünyası o günü yıl başı olarak kutlar.
Hz. İsa (as)’dan 570 sene sonra dünyaya teşrif eden Hz. Muhammet (as)’ı ve onun getirdiklerini çağdışı bulanlar, O’ndan 570 sene daha geri olan Hıristiyanlığın öğretilerini çağdaşlık olarak bize takdim ettiler/ediyorlar kaç asırdır.
Kaldı ki, bu öğretiler Hz. İsa (as)’ın Allah’tan, Cebrail (as) aracılığıyla aldığı ilahî hakikatler falan da değilken.
Hz. Muhammet (as)’ın doğumunu ve O’nun doğumu ile ilgili Süleyman Çelebi’nin kaleme aldığı manzum eserin adıdır mevlid, yada mevlid–i nebi.
Rivayetlere göre, Süleyman Çelebi merhum, Bursa’da bir imam efendinin Hz. Muhammet (as)’ı diğer bütün peygamberlerle aynı kefeye koymasından gönlü razı olmamış ve Hz. Muhammet (as)’ın faziletini, diğer peygamberlere olan üstünlüklerini ifade için bu eserini kaleme almış. Hz. Muhammet (as)’ın doğumu esere ad olmuş ve kaç asırdır bu necip millet o manzum eseri özel günlerinde okumuş ve okumaya da devam edecektir.
Gönül ehli olan insanımız, gönlündekini manzum olarak dile getirmeyi sevdiği için mevlidi sever.
Şiir bir gönül sanatıdır.
Sonradan o Bursalı imama rahmet okutacak tipler ortaya çıktı.
Hz. Muhammet (as)’ı diğer peygamberlere eşit tutmak şöyle dursun, O yüce peygamberi hiç diline almayan, O’nun yerine dünya barışı(!) için başka peygamberleri öne çıkaran tipler yetiştirdik.
“... Hepinizin malumu olduğu üzere, İslam’ın da, Hıristiyanlık ve Yahudiliğin de varıp dayandığı ana kaynak Hz. İbrahim olup, Halilullah unvanlı bu büyük peygamber, ...” (Hoca efendinin Urfa sempozyumuna gönderdiği mesajdan, Zaman Gazetesi).
“Peygamber kara sevdalısı” olan bir insan hazır değişik din ve inanç mensuplarını toplu halde bulmuşken, Hz. Muhammed’den (as) ve O’nun yüceliğinden, O’na iman etmeden kutuluşun mümkün olmadığından bir cümlelik de olsa bahsetmez mi?
Etmedi, edemedi.
İnanmıyorsanız, alın okuyun o mektubu.
Dinlerarası Diyalog sürecinde taraflardan birinin ‘benim dinim haktır demesi’ en büyük dinsizliktir.”diye konuşanlar da oldu.
Zaten “diyalogun” ana gayesi Muhammedsiz bir din oluşturmaktı.
O alemlere rahmet yüce peygamberle bütünleşelim ve o sayede alemler yine rahmete kavuşsun.
Görünür görünmez, insan ve cin şeytanlarını elimizin tersiyle iterek koşalım.
Bizim bir adımımıza Allah on adım karşılık verecektir, unutmayalım.
Aman ha! Ölüyü diriltecek kadar olağanüstü harikalar sergileyecek Deccal’in şerrinden de Allah’a sığınmayı unutmayalım.
Hatta çok şeyi unutsak bile bunu hiç unutmayalım.
Çünkü Deccal imanımızı yok edecek.
İmanımızı, yani, en değerli, tek değerli varlığımızı.
