konak yazdı:
Tarih sayfalarını karıştırdığımızda karşımıza değişik dönemlerde değişik insanlar ve yaşam biçimleri gelmektedir. Kimi lider, kimi vasıfsız işçi, kimi memur kimi de başka mesleklerle karşımıza çıkmaktadır. Kimi çok ihtişamlı bir yaşam, kimi de o ihtişamı yaşayana kölelik yaparak yaşamını noktalamıştır.
Oysa dönüş Allahadır. Bir bebeği düşünün. İlk hayata gözlerini açtığında etrafına garip garip bakar. Annesini tanır. Annesinin kokusunu tadar ve ondan ayrılmak istemez. Yavaş yavaş gözler babayı tanır onu da sever. Ama zaman geçtikçe, tanıdık çoğaldıkça hayat karmaşıklığa, sevgi paylaşılmaya başlar. Eğer aile çocuğunun iyi bir inanç eğitimi almasını sağlayamamışsa -ki günümüzde bu husus pek ailelerin sorunu değildir- o minnacık yavrucak ne yapacağını şaşırır. Eğer kendi kendisini geliştirme ve yetiştirme eğiliminde değilse kaybolmuş demektir. Ama birgün aniden yüreğinin sızladığını hisseder.
Kendisini boşlukta hissetmeye başlar ki; yaradanını tanır. Allah her yürekte mevcuttur. Kul asıl sahibin anne, baba, eş,dost, ağbi, kardeş olmadığını anlar. Ve bir gün ölüm kapımızı çaldığında çaresizce yolculuğumuza çıkacağız. Rabbe kavuşmanın yolculuğu.
"Öyleyse kullarıma müjde ver ki -Onlar sözü işitirler ve en güzeline uyarlar. İşte onlar, Allah'ın kendilerini hidayete erdirdikleridir ve onlar bilinç sahipleridir." (ZÜMER:17-18)
Rabbim emir ve yasaklarına uyan bilinç sahibi kullarından eylesin. Bu duygu ve düşüncelerle tüm islam aleminin kandili mübarek olsun.