İNSANCA DAVRANABİLMEK
İNSANCA DAVRANABİLMEK
B)B)B) Vaktiyle bir derviş, nefisle mücadele makamının sonuna gelir.
Meşrebin usulünce bundan sonra her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektir.
Derviş, soluğu berberde alır.
- Vur usturayı berber efendi, der.
Berber dervişin saçlarını kazımaya başlar. Başının sağ kısmı tamamen kazınmıştır. Bu esnada içeri bıçkın bir kabadayı girer. Dervişin başının kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak:
- Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.
Dervişlik bu... Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek.
Usulca kalkar yerinden.
Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa baslar.
Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder.
Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkândan çıkar.
Henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir.
İki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına dalıverir. Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür.
Berber şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyarî sorar:
- Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?
Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:
- Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki kabağın bir sahibi var. O gücenmiş olmalı! ..
BİZ İNSANLAR BAZEN HADDİMİZİ AŞARAK NASIL DAVRANMAMIZ GEREKTİĞİNİ UNUTARAK KIRICI OLABİLİYORUZ. BU GÜZEL HİKAYEYİ PAYLAŞMAK İSTEDİM. HEPİNİZİ ALLAH RIZASI İÇİN ÇOK SEVİYORUM...B)B)B)
))