Kendilerini günahkâr bilirlerdi
İslam büyükleri, kendilerini insanların en günahkârı bilirlerdi. Şimdikiler gibi kendilerini kurtulmuşlardan saymazlardı. Sohbetlerinde tevazu için değil inanarak, “İçinizde en günahkâr olanınız benim” buyururlardı. Kendilerini “duası makbul” kullar meyanında görmezlerdi. Bu sebeble yağmur duasına çıkmazlardı.
Malik bin Dinar hazretlerine, “Yağmur duasına, bizimle beraber siz de çıkmalısınız” dedikleri zaman, şu karşılığı vermiştir: “Korkarım ki, benim yüzümden başınıza taş yağar!”
Vehb bin Münebbih anlatır: “İsa aleyhisselâm bir gün yağmur duasına çıkmış, duâ etmiş, yağmur yağmamış. Gönlüne bir darlık gelmiş ve oradakilere demiş ki: İçinizden herhangi bir günahı işlemiş olanlar geri dönsün!” Bunun üzerine herkes gitmiş. Yalnız bir kişi kalmış. İsâ aleyhisselam ona; “Sen hiç günah işlemedin mi?” diye sormuş. O demiş ki: “İşlemez olur muyum yâ İsâ! Bir gün, bir kadına bakmıştım. Parmağımla o gözümü çıkarıp attım!” Hazreti İsâ; “Haydi bu insanlar için duâ ediver!” demiş. O da duâ etmiş. Gökyüzünde bulutlar peydâ olup sicim gibi yağmur yağmış!”
Mûsâ aleyhisselâm da üç gün yağmur duasına çıkmış, yağmur yağmamış. Cenâb-ı Hak: “Yâ Mûsâ, içinizde koğucu bir adam var. O aranızda kaldığı müddetçe duanızı kabul etmem!” diye vahyetmiş. Hazreti Mûsâ; “Yâ Rabbi! Onun kim olduğunu bildir de aramızdan çıkaralım!” diye niyaz etmiş. Cenâb-ı Hak; “Yâ Mûsâ, ben sizi koğuculuktan men ettiğim halde kendim koğuculuk mu edeyim!” buyurmuş. Bunun üzerine Musâ aleyhisselâm kavmine; “Ey kavmim! Hepiniz koğuculuk günahından Allah’a tövbe ediniz!” demiş. Onlar da tövbe etmişler. Ve Cenâb-ı Hak, kendilerine bol yağmur ihsan etmiş.
İmam-ı Şarani hazretleri buyurdu ki: Ey kardeş, bak, bundan önceki büyükler kendi kendini nasıl itham ediyor. Sakın sen, “Benim duam makbuldür” diye yağmur duasına hemen koşma! Allah’ın, bütün günahlarını bağışladığını sanıyorsan başka. Eğer böyle bir zanna sahip değilsen, bekle. Önce bütün günahlarına bir güzel tövbe et! Sonra duâya çıkarsın.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: Şu beş durumda dualar kabul edilir: 1- Kur’an-ı kerim okunurken. 2- Düşman ordusuyla karşılaşınca. 3- Yağmur yağarken. 4- Zulme uğrandığı vakit. 5- Ezan okunurken.
MEHMET ORUÇ TÜRKİYE GAZ.
İslam büyükleri, kendilerini insanların en günahkârı bilirlerdi. Şimdikiler gibi kendilerini kurtulmuşlardan saymazlardı. Sohbetlerinde tevazu için değil inanarak, “İçinizde en günahkâr olanınız benim” buyururlardı. Kendilerini “duası makbul” kullar meyanında görmezlerdi. Bu sebeble yağmur duasına çıkmazlardı.
Malik bin Dinar hazretlerine, “Yağmur duasına, bizimle beraber siz de çıkmalısınız” dedikleri zaman, şu karşılığı vermiştir: “Korkarım ki, benim yüzümden başınıza taş yağar!”
Vehb bin Münebbih anlatır: “İsa aleyhisselâm bir gün yağmur duasına çıkmış, duâ etmiş, yağmur yağmamış. Gönlüne bir darlık gelmiş ve oradakilere demiş ki: İçinizden herhangi bir günahı işlemiş olanlar geri dönsün!” Bunun üzerine herkes gitmiş. Yalnız bir kişi kalmış. İsâ aleyhisselam ona; “Sen hiç günah işlemedin mi?” diye sormuş. O demiş ki: “İşlemez olur muyum yâ İsâ! Bir gün, bir kadına bakmıştım. Parmağımla o gözümü çıkarıp attım!” Hazreti İsâ; “Haydi bu insanlar için duâ ediver!” demiş. O da duâ etmiş. Gökyüzünde bulutlar peydâ olup sicim gibi yağmur yağmış!”
Mûsâ aleyhisselâm da üç gün yağmur duasına çıkmış, yağmur yağmamış. Cenâb-ı Hak: “Yâ Mûsâ, içinizde koğucu bir adam var. O aranızda kaldığı müddetçe duanızı kabul etmem!” diye vahyetmiş. Hazreti Mûsâ; “Yâ Rabbi! Onun kim olduğunu bildir de aramızdan çıkaralım!” diye niyaz etmiş. Cenâb-ı Hak; “Yâ Mûsâ, ben sizi koğuculuktan men ettiğim halde kendim koğuculuk mu edeyim!” buyurmuş. Bunun üzerine Musâ aleyhisselâm kavmine; “Ey kavmim! Hepiniz koğuculuk günahından Allah’a tövbe ediniz!” demiş. Onlar da tövbe etmişler. Ve Cenâb-ı Hak, kendilerine bol yağmur ihsan etmiş.
İmam-ı Şarani hazretleri buyurdu ki: Ey kardeş, bak, bundan önceki büyükler kendi kendini nasıl itham ediyor. Sakın sen, “Benim duam makbuldür” diye yağmur duasına hemen koşma! Allah’ın, bütün günahlarını bağışladığını sanıyorsan başka. Eğer böyle bir zanna sahip değilsen, bekle. Önce bütün günahlarına bir güzel tövbe et! Sonra duâya çıkarsın.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: Şu beş durumda dualar kabul edilir: 1- Kur’an-ı kerim okunurken. 2- Düşman ordusuyla karşılaşınca. 3- Yağmur yağarken. 4- Zulme uğrandığı vakit. 5- Ezan okunurken.
MEHMET ORUÇ TÜRKİYE GAZ.