Kendini çaldıran hırsız
Ahmed bin Hadraveyh hazretlerinin
hânesine, “Hırsız” girdi bir gece.
Fakat götürecek birşey bulamadı.
Üzüntülü ve me’yus halde geri dönüp
gidiyordu ki, “büyük Velî”
seslendi arkasından:
- Dur, gitme hemen!
Zîra üzülmüştü eli boş geri
döndüğüne.
Ona şefkatle bakıp;
- İstersen abdest alıp, namaz kıl.
Sabah bir şey gelirse, onu veririm, götürürsün,
buyurdu.
Genç hırsız;
- Peki, nasıl isterseniz,
dedi.
Ve abdest alıp, durdu namaza.
Sabaha kadar, bu zatla birlikte ibâdetle
meşgul oldu o evde.
O sabah, zengin biri gelip,
“İkiyüz elli altın” hediye etti bu
“büyük Velî”ye.
O da, bu altınların hepsini “hırsız”a
verdi hemen.
Bu ihsân karşısında, ne yapacağını,
ne söyleyeceğini bilemeyen “genç hırsız”,
bütün yaptıklarına pişman oldu.
Gönülden “Tövbe” etti.
Hattâ “bu zât”ın sohbetleriyle,
Evliyâlığa kavuştu.
Bir şeyler çalmak için girmişti
bu eve.
Ama
“Kendi kalbi”ni
çaldırdı “bu Velî”ye.
................