Mümin, gücü yettiği kadar din kardeşinin kusurlarını örtmelidir. Hadis-i şerifte şöyle buyrulmuştur:
"Kim bir kardeşinin ayıbını örterse; Yüce Allah da onun dünya ve ahirette ayıplarını örter."(Müslim, Zikr, 38; Ebu Davud, Edeb, 68; ibnu Mace. Mukaddime, 17. Aynı konuda bkz: Buhari, Mezalim, 3.)
Diğer bir hadiste şöyle buyrulmuştur:
"Kim kardeşinin bir ayıbını örterse, sanki canlı olarak toprağa gömülerek öldürülen bir kız çocuğunu ölmeden hayata döndürmüş gibi sevap alır."(Ebu Davud, Edeb, 38; Nesai, Sünen-i Kübra; No: 7281; Ah-med, Müsned, IV, 147; Hakim, Müstedrek, IV, 383; ibnu Hıb-ban, Sahih, No: 517; Beyhaki, Süne-i Kübra, VIII, 331.)
İbnu Şirin (rah) derdi ki: "Kamil bir insan, din kardeşinin yetmiş tane kusurunu görür; fakat hepsine bir mazeret arar. Eğer bir özür bulursa, bu ona yeter, bulamazsa: "Herhalde kardeşimin benim bilmediğim bir özrü var ki bunu işliyor der."
Süfyan es-Sevri der ki: "Bir kimse ile Allah için kardeş olmak istediğin zaman, ona kız. Sonra, gizlice bir adam gönder, ona senin hakkında haberler sordur; eğer o senin hakkında hayır söylerse, onunla arkadaş ol."
Bir başkası da şöyle demiştir: "Deneyip tecrübe etmeden kimseyle kardeşlik kurma. Önce ona bir sır ver; sonra kendisine biraz eziyet et ve onu kızdıracak bir iş yap; peşinden bak: Eğer sırrını başkalarına yayarsa, ondan sakın."
Ebu Yezid Beyazid-i Bistami'ye: "Kiminle arkadaşlık edeyim?" diye sorulunca, şu cevabı vermiştir: "Senden Allahu Teala'nın bildiği gizli kusurlarını bildiği hâlde, O'nun (c.c) gizlediği gibi, kusurlarını gizleyen kimse ile arkadaş ol."
Zünnun el-Mısrî elerdi ki: "Seni hiç günah işleyemeyen birisi olarak görmek isteyen kimsenin arkadaşlığında bir hayır yoktur."
Alimlerden birisine: "Kiminle arkadaşlık yapmalı?" diye sorulunca; şu cevabı vermiştir: "Seni gücünün yetmediği işlerin altına sokmayan ve aranızda hatır koruma sıkıntısını kaldıran kimse ile arkadaşlık yapın."
Cafer b. Muhammed es-Sadık (rah) derdi ki:
"Bana kardeşlerimin en ağır geleni, kendisi için bir sürü sıkıntıya girdiğim ve hatırını gözetmek için kendimi zorladığım kimsedir. Onların kalbime en hafif geleni ise, onunla beraberken, tek başıma olduğum gibi rahat davrandığım kimsedir."
Bu büyükler bütün bu sözleriyle şunu demek istiyorlar: Kim bu anlatılan güzel sıfatlara sahip değilse, o kimseye yapmacık ve kendini beğendirme hastalığı girer. Bunlar onu gösteriş ve zorlamaya götürür. Bu durumda sohbetin bereketi gider, Allah için kardeşliğin menfaati biter.
"Kim bir kardeşinin ayıbını örterse; Yüce Allah da onun dünya ve ahirette ayıplarını örter."(Müslim, Zikr, 38; Ebu Davud, Edeb, 68; ibnu Mace. Mukaddime, 17. Aynı konuda bkz: Buhari, Mezalim, 3.)
Diğer bir hadiste şöyle buyrulmuştur:
"Kim kardeşinin bir ayıbını örterse, sanki canlı olarak toprağa gömülerek öldürülen bir kız çocuğunu ölmeden hayata döndürmüş gibi sevap alır."(Ebu Davud, Edeb, 38; Nesai, Sünen-i Kübra; No: 7281; Ah-med, Müsned, IV, 147; Hakim, Müstedrek, IV, 383; ibnu Hıb-ban, Sahih, No: 517; Beyhaki, Süne-i Kübra, VIII, 331.)
İbnu Şirin (rah) derdi ki: "Kamil bir insan, din kardeşinin yetmiş tane kusurunu görür; fakat hepsine bir mazeret arar. Eğer bir özür bulursa, bu ona yeter, bulamazsa: "Herhalde kardeşimin benim bilmediğim bir özrü var ki bunu işliyor der."
Süfyan es-Sevri der ki: "Bir kimse ile Allah için kardeş olmak istediğin zaman, ona kız. Sonra, gizlice bir adam gönder, ona senin hakkında haberler sordur; eğer o senin hakkında hayır söylerse, onunla arkadaş ol."
Bir başkası da şöyle demiştir: "Deneyip tecrübe etmeden kimseyle kardeşlik kurma. Önce ona bir sır ver; sonra kendisine biraz eziyet et ve onu kızdıracak bir iş yap; peşinden bak: Eğer sırrını başkalarına yayarsa, ondan sakın."
Ebu Yezid Beyazid-i Bistami'ye: "Kiminle arkadaşlık edeyim?" diye sorulunca, şu cevabı vermiştir: "Senden Allahu Teala'nın bildiği gizli kusurlarını bildiği hâlde, O'nun (c.c) gizlediği gibi, kusurlarını gizleyen kimse ile arkadaş ol."
Zünnun el-Mısrî elerdi ki: "Seni hiç günah işleyemeyen birisi olarak görmek isteyen kimsenin arkadaşlığında bir hayır yoktur."
Alimlerden birisine: "Kiminle arkadaşlık yapmalı?" diye sorulunca; şu cevabı vermiştir: "Seni gücünün yetmediği işlerin altına sokmayan ve aranızda hatır koruma sıkıntısını kaldıran kimse ile arkadaşlık yapın."
Cafer b. Muhammed es-Sadık (rah) derdi ki:
"Bana kardeşlerimin en ağır geleni, kendisi için bir sürü sıkıntıya girdiğim ve hatırını gözetmek için kendimi zorladığım kimsedir. Onların kalbime en hafif geleni ise, onunla beraberken, tek başıma olduğum gibi rahat davrandığım kimsedir."
Bu büyükler bütün bu sözleriyle şunu demek istiyorlar: Kim bu anlatılan güzel sıfatlara sahip değilse, o kimseye yapmacık ve kendini beğendirme hastalığı girer. Bunlar onu gösteriş ve zorlamaya götürür. Bu durumda sohbetin bereketi gider, Allah için kardeşliğin menfaati biter.