papatyamisali
Kayıtlı Kullanıcı
- Katılım
- 23 Ağu 2011
- Mesajlar
- 13
- Tepki puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 34
Selamün Aleyküm sevgili dostlar
Ben bundan 2 buçuk ay kadar önce içinde örtünme ateşi düşmüş ve çok çok dua ederek, başkalarından dua isteyerek ve '' Kapanmak isteyipte kapanamayanlar'' başlığını çok çok okuyarak örtünmüş bir kardeşinizim.Örtünmeden önce yaşanan sıkıntıları, gidip gelmeleri, gecelerce ağlamaları, çıkmaza düşmeleri çok yaşadım ve Rabbime şükürler olsun ki atlattım ve 2.ayımı 2 gün önce doldurdum. Bu iki ay içerisinde kapandığım için 1 saniyelik bile olsa pişmanlık duymadım (çok şükür) Kapanmama çok sevinen, hediyeler alanlar da oldu ağız büküp ''niye kapandın?'', ''nerden esti?'' ''ramazan için mi kapandın?'' diye soranlar da oldu. Hatta saygı duyduğum (önceden) bi insandan '' evli değilsin hala ikinci bi şansın var açılmak için '' tepkisini aldım.Ama artık insanlara gereken cevapları vermeyi de öğrendim saygı çerçevesinde.
Örtülü geçirdiğim bu iki ayda kendime güvenim arttı ve sokakta yürürken ne kadar özgür olduğumu farkettim.Rabbim beni her an görüyor ve ben onun emrini yerine getirmeye çalışıyorum elimden geldiğince..Ne büyük huzur anlatamam bunu düşünerek yaşamak.Bazen tek başıma yürüken bu aklıma geliyor ve kendi kendime gülümsüyorum.Belki de örtülü bir bayanın sokakta yürümesi bile ibadettir diyorum.Dini insanlara hatırlattığı için..
Bunları yazmamın sebebi şu;
Örtünmeye karar verme sürecinin ne kadar zor olduğunu yaşadım ve çok iyi biliyorum.
Örtünme sürecinin zorluğunun dışında örtündükten sonraki yaşadıklarımızı ve hissettiklerimizi de örtünmek isteyen arkadaşlarla paylaşalım diye düşündüm.Bu başlık '' Kapanmak isteyipte kapanamayanlar '' başlığına destek olarak düşünülebilir bence :a15:
Kapanmanın zorluklarından çok kapandıktan sonraki mutluluğu anlatalım..
Kardeşlerimize onları nasıl bir huzurun beklediğini anlatalım..
Hepiniz Allah'a emanet olun..
Dua ile..
Ben bundan 2 buçuk ay kadar önce içinde örtünme ateşi düşmüş ve çok çok dua ederek, başkalarından dua isteyerek ve '' Kapanmak isteyipte kapanamayanlar'' başlığını çok çok okuyarak örtünmüş bir kardeşinizim.Örtünmeden önce yaşanan sıkıntıları, gidip gelmeleri, gecelerce ağlamaları, çıkmaza düşmeleri çok yaşadım ve Rabbime şükürler olsun ki atlattım ve 2.ayımı 2 gün önce doldurdum. Bu iki ay içerisinde kapandığım için 1 saniyelik bile olsa pişmanlık duymadım (çok şükür) Kapanmama çok sevinen, hediyeler alanlar da oldu ağız büküp ''niye kapandın?'', ''nerden esti?'' ''ramazan için mi kapandın?'' diye soranlar da oldu. Hatta saygı duyduğum (önceden) bi insandan '' evli değilsin hala ikinci bi şansın var açılmak için '' tepkisini aldım.Ama artık insanlara gereken cevapları vermeyi de öğrendim saygı çerçevesinde.
Örtülü geçirdiğim bu iki ayda kendime güvenim arttı ve sokakta yürürken ne kadar özgür olduğumu farkettim.Rabbim beni her an görüyor ve ben onun emrini yerine getirmeye çalışıyorum elimden geldiğince..Ne büyük huzur anlatamam bunu düşünerek yaşamak.Bazen tek başıma yürüken bu aklıma geliyor ve kendi kendime gülümsüyorum.Belki de örtülü bir bayanın sokakta yürümesi bile ibadettir diyorum.Dini insanlara hatırlattığı için..
Bunları yazmamın sebebi şu;
Örtünmeye karar verme sürecinin ne kadar zor olduğunu yaşadım ve çok iyi biliyorum.
Örtünme sürecinin zorluğunun dışında örtündükten sonraki yaşadıklarımızı ve hissettiklerimizi de örtünmek isteyen arkadaşlarla paylaşalım diye düşündüm.Bu başlık '' Kapanmak isteyipte kapanamayanlar '' başlığına destek olarak düşünülebilir bence :a15:
Kapanmanın zorluklarından çok kapandıktan sonraki mutluluğu anlatalım..
Kardeşlerimize onları nasıl bir huzurun beklediğini anlatalım..
Hepiniz Allah'a emanet olun..
Dua ile..