O gün öğleden sonra hastaneye ağır derecede hasta bir kız çocuğu getirdiler.çocuk 11 yasındaydı ve zor nefes alıyordu.gitti gidecek gibiydi hani.tahliller,teşhisler, aileyle görüşmeler derken hastayı muayene eden doktorlar ortak bir noktada buluştular kızcağızın bu hastalıktan kurtulabilmesinin tek çaresinin 2 yıl önce aynı hastalığa yakalanıp mucizevi bir şekilde kurtulmuş olan erkek kardeşinden kan nakliydi.kızın erkek kardeşi 8 yaşındaydı.bunun üzerine anne ve baba apar topar oğullarını hastaneye getirmek için okula gittiler.yolda çocuğa doktor amcaların kendisine birşey anlatacağını,bunun ablası için çok önemli olduğunu ama kararı kendisinin vermesini istediklerini söylediler.doktorlar durumu ufaklığa anlatıp ablasına kan verip vermeyeceğini sordular.ufaklık bir an durakladı derin bir nefes aldı ve ''tamam kanımı vereceğim'' dedi ufaklık kanını verirken ablasının gözlerine bakıyor ve gülümsüyordu.dakikalar ilerledikçe sararıp solmaya başlayan ufaklık titreyen bir sesle''birazdan mı öleceğim?'' küçük çocuk doktoru yanlış anlamış ablasının kurtulması için vücudundaki tüm kanı verip kendisinin öleceğini sanmıştı.