çok inciniyorum
Geçen Perşembe ders bitimi bir hanım geldi, yanıma oturdu ve;
“…Sohbet içinde; “incinme incitenden, gelmeyene gidin, birbirinizi ALLAH için sevin..” dediniz ya..Ben çok inciniyorum incitenlerden ne yapmayalım?” dedi..
Ama der demez de akıverdi gözyaşları Anlaşılan epey dolmuş, çok incinmiş..
Hemen elini tuttum önce, sonra da kucaklayıp, öptüm onu
Ve dedim ki;
-Bak sana iki SIR vereceğim, anlarsan ve uygularsan artık hiç kimse seni incitemez
Kulak kesildi bana..Umutsuz gibi, ama gözlerinde bir pırıltıyla
-Hani daha önce anlattım ya sizlere günah konusunda:
-Her insan islam fıtratı üzere doğar, tertemizdir ve yüce Yaratıcı O Vahhab, içine tüm esmasıyla olası bütün güzellikleri işlemiştir..Kişi dünyaya geldiğinde isterse fıtrat üzere kalır, isterse de bozar yaradılışını, nefsine zulmeder, gurbetlere atar kendini demiştim ya..
işte canım, gel bunu açalım birlikte;
Kainatta yaradılmış her şey ALLAH’ı tesbih eder kendi lisanlarıyla, canlı-cansız her şey daim tesbihtedir değil mi?
Bu haliyle “Kainat büyük bir mescid gibidir” diyebiliriz;
Yani her şeyin yüzü O’na dönük, her şey O’nu anmakta, yanmakta..
şimdi; insan günah işleyince, başta kendi hususi dairesi olmak üzere, tüm kainatla çelişiyor..
Nasıl mı?
Kainattaki zikir zincirini kırıyor..
öyle ya, her şey Yaradan’ını tesbih ederken, o kendini gurbetlere atmış, zikir halkasını kesmiş..
Günah böyle bir şey işte..Her günah işleyen kişi, o muhteşem halkayı zorluyor ve koparıyor..
O zaman eşya yani tüm kainat ve içindekiler, o kişiye yabancılaşıyor, yol vermiyor..
Gurbetlerin bir açılımı da bu..
Yani günah, kendisiyle zıd düştüklerinle zoraki yaşamak-yaşayamamak aslında..
Hani büyüklerden birisi demiş ya;
“Ben günah işlediğimde, bineğimin ve hanımımın huysuzluğundan hemen anlarım”
işte SIR burada canım..
Bunu kavrarsan, başına gelen olaylarda ya da seni incittiklerinde, gayrına değil de nefsine yönelir sorgularsan hiç incinmezsin
“Bana neden böyle yaptılar?” “Neden böyle oldu” değil,
“Ben ne yaptım ne halt işledim ki böyle oldu” diye içe dönük sorgu
Rabbimiz de böyle demiyor mu? Bak ayete;
“Başınıza gelen her musîbet, işlediğiniz günahlarınız (ihmalleriniz ve kusurlarınız) sebebiyledir, hatta ALLAH günahlarınızın çoğunu da affeder.” şura-30
işte gayrısından incinenler, hep dışındakileri sorgulayanlardır.
insan bu sırrı kavrar ve O’na tam kul olursa, Yaradan tüm dünyayı ona musahhar eder, her şeyi emrine verir,
Sevdiğini kainata sevdirir, memnun olduğunu memnun eder
Sen ALLAH için olursan, O da senin için olur yani
ikinci SIR Her yaptığını ALLAH için yapmak..
Sadece O’nun için..
Eğer böyle yaparsa kişi, ne bekler ne de takdir..
Ne alkış ne de övgü
Neden?
O’nun için yaptı çünkü, karşılığı da O’ndan olacak, O’nca olacak
işte bu sırrı kavrayan asla darılmaz
Eşi olsun, patronu olsun, arkadaşı, çocuğu, komşusu..
Kim olursa olsun, hiç kimseye darılmaz ..
Ha, gelmesin mi hiç
Hani insan hep meftundur ya peşin karşılıklara
Gelirse nurun ala nur olur
Ama bu mertebede, gelse de gelmese de etkilenmez kişi
Bunun için de, her işe başladığında “ALLAH’ım senin için” demeli, öyle yola çıkmalısın;
Bu niyetle yaptığın tüm işler, attığın her adım seni yüceltecek, hem burada hem de ötelerde,..
Adetlerin ibadetlere dönecek ve kazanan sen olacaksın, kendini O’na mal etmenden ötürü..
Hani derim ya hep; “ALLAH katında değerini öğrenmek istiyorsan; içine bak! O, sende ne kadarsa”
O seçiyor kullarını “innALLAHestafa” sırrınca
Sen de aday ol O’na
“Ben” de, parmak kaldır, kendini beğendir O’na
Bak kendini beğendirmek için bir ömür çırpındıklarından nasıl inciniyorsun..
O’na sevdir-beğendir kendini ki seçilesin, Kul ol ki SULTAN olasın..
Karanlıkta uzaktan bir kıvılcım görmüşcesine tebessüm etti
Ama düşünecek biliyorum ve ererse sırra, tüm dünya güzelleşecek
Ve erersek sırra dünya güzelleşecek
Geçen Perşembe ders bitimi bir hanım geldi, yanıma oturdu ve;
“…Sohbet içinde; “incinme incitenden, gelmeyene gidin, birbirinizi ALLAH için sevin..” dediniz ya..Ben çok inciniyorum incitenlerden ne yapmayalım?” dedi..
Ama der demez de akıverdi gözyaşları Anlaşılan epey dolmuş, çok incinmiş..
Hemen elini tuttum önce, sonra da kucaklayıp, öptüm onu
Ve dedim ki;
-Bak sana iki SIR vereceğim, anlarsan ve uygularsan artık hiç kimse seni incitemez
Kulak kesildi bana..Umutsuz gibi, ama gözlerinde bir pırıltıyla
-Hani daha önce anlattım ya sizlere günah konusunda:
-Her insan islam fıtratı üzere doğar, tertemizdir ve yüce Yaratıcı O Vahhab, içine tüm esmasıyla olası bütün güzellikleri işlemiştir..Kişi dünyaya geldiğinde isterse fıtrat üzere kalır, isterse de bozar yaradılışını, nefsine zulmeder, gurbetlere atar kendini demiştim ya..
işte canım, gel bunu açalım birlikte;
Kainatta yaradılmış her şey ALLAH’ı tesbih eder kendi lisanlarıyla, canlı-cansız her şey daim tesbihtedir değil mi?
Bu haliyle “Kainat büyük bir mescid gibidir” diyebiliriz;
Yani her şeyin yüzü O’na dönük, her şey O’nu anmakta, yanmakta..
şimdi; insan günah işleyince, başta kendi hususi dairesi olmak üzere, tüm kainatla çelişiyor..
Nasıl mı?
Kainattaki zikir zincirini kırıyor..
öyle ya, her şey Yaradan’ını tesbih ederken, o kendini gurbetlere atmış, zikir halkasını kesmiş..
Günah böyle bir şey işte..Her günah işleyen kişi, o muhteşem halkayı zorluyor ve koparıyor..
O zaman eşya yani tüm kainat ve içindekiler, o kişiye yabancılaşıyor, yol vermiyor..
Gurbetlerin bir açılımı da bu..
Yani günah, kendisiyle zıd düştüklerinle zoraki yaşamak-yaşayamamak aslında..
Hani büyüklerden birisi demiş ya;
“Ben günah işlediğimde, bineğimin ve hanımımın huysuzluğundan hemen anlarım”
işte SIR burada canım..
Bunu kavrarsan, başına gelen olaylarda ya da seni incittiklerinde, gayrına değil de nefsine yönelir sorgularsan hiç incinmezsin
“Bana neden böyle yaptılar?” “Neden böyle oldu” değil,
“Ben ne yaptım ne halt işledim ki böyle oldu” diye içe dönük sorgu
Rabbimiz de böyle demiyor mu? Bak ayete;
“Başınıza gelen her musîbet, işlediğiniz günahlarınız (ihmalleriniz ve kusurlarınız) sebebiyledir, hatta ALLAH günahlarınızın çoğunu da affeder.” şura-30
işte gayrısından incinenler, hep dışındakileri sorgulayanlardır.
insan bu sırrı kavrar ve O’na tam kul olursa, Yaradan tüm dünyayı ona musahhar eder, her şeyi emrine verir,
Sevdiğini kainata sevdirir, memnun olduğunu memnun eder
Sen ALLAH için olursan, O da senin için olur yani
ikinci SIR Her yaptığını ALLAH için yapmak..
Sadece O’nun için..
Eğer böyle yaparsa kişi, ne bekler ne de takdir..
Ne alkış ne de övgü
Neden?
O’nun için yaptı çünkü, karşılığı da O’ndan olacak, O’nca olacak
işte bu sırrı kavrayan asla darılmaz
Eşi olsun, patronu olsun, arkadaşı, çocuğu, komşusu..
Kim olursa olsun, hiç kimseye darılmaz ..
Ha, gelmesin mi hiç
Hani insan hep meftundur ya peşin karşılıklara
Gelirse nurun ala nur olur
Ama bu mertebede, gelse de gelmese de etkilenmez kişi
Bunun için de, her işe başladığında “ALLAH’ım senin için” demeli, öyle yola çıkmalısın;
Bu niyetle yaptığın tüm işler, attığın her adım seni yüceltecek, hem burada hem de ötelerde,..
Adetlerin ibadetlere dönecek ve kazanan sen olacaksın, kendini O’na mal etmenden ötürü..
Hani derim ya hep; “ALLAH katında değerini öğrenmek istiyorsan; içine bak! O, sende ne kadarsa”
O seçiyor kullarını “innALLAHestafa” sırrınca
Sen de aday ol O’na
“Ben” de, parmak kaldır, kendini beğendir O’na
Bak kendini beğendirmek için bir ömür çırpındıklarından nasıl inciniyorsun..
O’na sevdir-beğendir kendini ki seçilesin, Kul ol ki SULTAN olasın..
Karanlıkta uzaktan bir kıvılcım görmüşcesine tebessüm etti
Ama düşünecek biliyorum ve ererse sırra, tüm dünya güzelleşecek
Ve erersek sırra dünya güzelleşecek