Hayırlı sabahlar canım benim.
Allaha emanet ol.selametle kal.
Allaha emanet ol.selametle kal.
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
İçinden geçeni paylaş... (2 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan _YUSUF_
- Başlangıç tarihi
allah razı olsun
hiç görümiyorum artık sizi
senelik iznimin bir kısmını kullandım.
Iş yerinde olmadığım için nete giremedim.
Bazende iş yoğunluğu oluyor giremiyorum.
Ama gönül dostlarım için hep dua ediyorum allahın izniyle....
Allaha emanet olun.
Hayırlı ramazanlar diliyorum.
Rabbim razı olsun....
Hayırlı İftarlar herkese 
Allahcc razı olsun can gönüldaşımız...Hayırlı İftarlar herkese
Size de hayırlı iftarlar...
Amiiiiinnn, cümlemizden inşaallah..
2 ay değil 6 ay oldu
Olur mu ya en son 4. ay da gelmişsin 3 ayda anlaşalım
Ben de diyorum benim neden sabahtan beri başım ağrıyor
Bana o kadar uzun geldi ama seni mi kırıcam hadi 3 ay olsun:a21:Olur mu ya en son 4. ay da gelmişsin 3 ayda anlaşalım
Ben de diyorum benim neden sabahtan beri başım ağrıyor
Başının ağrısına gelince bunu iç bir şeyin kalmaz:a01:
http://4.bp.blogspot.com/_7yB-eeGviiI/TP_1Xlv1ruI/AAAAAAAADPw/Xt5nPFdNxdY/s1600/aspirinicadi.jpg
Ramazan'da Herkes İhtiyaclıdır.
Allah'ın yardımına toptan muhtacız.
Yardımsever Olalım..
Fakirin zengine ihtiyacı var.
Cemiyetin ferde ihtiyacı var..
İkramın misafire ihtiyacı var..
Selametin sabra ihtiyacı var..
Rahmet semadan yeryüzüne bir başka inecek bu ayda..
Rahmetin iman edenlere ihtiyacı, iman edenlerin rahmete ihtiyacı var..
hayırlı ramazanlar..
Allah'ın yardımına toptan muhtacız.
Yardımsever Olalım..
Fakirin zengine ihtiyacı var.
Cemiyetin ferde ihtiyacı var..
İkramın misafire ihtiyacı var..
Selametin sabra ihtiyacı var..
Rahmet semadan yeryüzüne bir başka inecek bu ayda..
Rahmetin iman edenlere ihtiyacı, iman edenlerin rahmete ihtiyacı var..
hayırlı ramazanlar..
Vicdan Aynasını Ters Çevirmek..
Kandırmanın en onulmazı kendi benine karşı işlenmiş olanıdır. İnsan kendini kandırmaya yönelince öyle bir gayyaya yuvarlanmış olur ki, oradan çıkma umudunu ona kimse veremez. Kendi bile...
İnsan kendini kandırmaya ihtiyaç duyar mı? Bu soruyu abes buluyorum. Çünkü insan kendini kandırır. Kandırıyor. Kendini kandırması için elinde bazı nedenler bulunduruyor. Belki en başta kendi vicdanını yatıştırma güdüsü yatıyor.
Vicdan başkaldırıyor. Vicdan kişiye kendi hal diliyle konuşuyor. Yapamazsın, böyle yapmamalısın buyruğu (kategorik emperatif) birden öne çıkıyor.
Burası vicdan ile çıkar arasında çekişmenin başladığı alandır.
Vicdan, insanın son müracaat merciidir. Yasalar, mahkemeler onun hakkında bazı hükümler vermiş olabilir. O, kimi mercilerden yapıp etmeleri için fetva istihsal etmiş olabilir. Ne ki, bütün bu yargıların, fetvaların nihai temyiz mercii vicdan aynasında ortaya çıkar. Vicdanın aynası yalan söylemez.
O durumda ne yapılabilir?
Kendini kandırmak isteyenin yapabileceği bir tek şey kalıyor geriye: aynayı yüzüne kapatmak.
Vicdanını susturmak.
Vicdanıyla yüzleşmekten kaçmak.
İşte burası, her türlü ilkenin çiğnendiği yerdir. İnsan, kendi ilkesini çiğnerse, bu yüzsüzlüğü bir kez icra ederse, yani kendine olan saygıyı hiçe sayarsa, onu yokluğa mahkûm ederse, geriye kendi de kalmaz. Geriye belki yaşayan bir gövdenin gölgesi kalır. Ne ki yaşadığı sanılan gövde artık yürüyen bir cenazeden başka bir şey değildir.
O zaman insan ikileşir mi?
Her vicdan bir insanı temsil ediyorsa, orada kaç insan kalır veya orada bir insanın kaldığı ileri sürülebilir mi?
Tarkovski'nin bir belirlemesi var, tam da değinmek istediğimiz noktayı onikiden vuruyor: "İlkelerine bir kez olsun ihanet eden insan, hayat ile olan saf ilişkisini yitirir. Bir insanın kendine karşı hile yapması, onun, filminden, hayatından, her şeyinden vazgeçmesi demektir."
Burada altı çizilmesi gereken ibare kişinin hayat ile olan saf ilişkisini yitirmesi durumudur.
Çünkü yitirilen değer dürüstlüktür. Doğruluk nesneldir. Yargılarımızın doğru olup olmadığını nesnel ölçütlerle deneyimlememiz mümkündür. Dürüstlükse özneldir. Onun tek denetleyicisi varsa o da kişinin kendidir. Kişi kendini kandırmadan, kendine ihanet etmeden dürüstlük dairesinin dışına çıkamaz. Bir kez dürüstlük dairesinin dışına çıkınca da, bir daha aynı daireye avdet etmesi imkânsız kalır.
Dürüstlük dairesinin dışına çıkıldığı anda vicdan da felç olur. Bir daha onarılmaz olarak, bir daha iflah bulmaz olarak... Bütün aynalar ters çevrilir. Ters çevrilmemiş olan da o yüzü artık tanımaz hale gelir.
Rasim Özdenören
Kandırmanın en onulmazı kendi benine karşı işlenmiş olanıdır. İnsan kendini kandırmaya yönelince öyle bir gayyaya yuvarlanmış olur ki, oradan çıkma umudunu ona kimse veremez. Kendi bile...
İnsan kendini kandırmaya ihtiyaç duyar mı? Bu soruyu abes buluyorum. Çünkü insan kendini kandırır. Kandırıyor. Kendini kandırması için elinde bazı nedenler bulunduruyor. Belki en başta kendi vicdanını yatıştırma güdüsü yatıyor.
Vicdan başkaldırıyor. Vicdan kişiye kendi hal diliyle konuşuyor. Yapamazsın, böyle yapmamalısın buyruğu (kategorik emperatif) birden öne çıkıyor.
Burası vicdan ile çıkar arasında çekişmenin başladığı alandır.
Vicdan, insanın son müracaat merciidir. Yasalar, mahkemeler onun hakkında bazı hükümler vermiş olabilir. O, kimi mercilerden yapıp etmeleri için fetva istihsal etmiş olabilir. Ne ki, bütün bu yargıların, fetvaların nihai temyiz mercii vicdan aynasında ortaya çıkar. Vicdanın aynası yalan söylemez.
O durumda ne yapılabilir?
Kendini kandırmak isteyenin yapabileceği bir tek şey kalıyor geriye: aynayı yüzüne kapatmak.
Vicdanını susturmak.
Vicdanıyla yüzleşmekten kaçmak.
İşte burası, her türlü ilkenin çiğnendiği yerdir. İnsan, kendi ilkesini çiğnerse, bu yüzsüzlüğü bir kez icra ederse, yani kendine olan saygıyı hiçe sayarsa, onu yokluğa mahkûm ederse, geriye kendi de kalmaz. Geriye belki yaşayan bir gövdenin gölgesi kalır. Ne ki yaşadığı sanılan gövde artık yürüyen bir cenazeden başka bir şey değildir.
O zaman insan ikileşir mi?
Her vicdan bir insanı temsil ediyorsa, orada kaç insan kalır veya orada bir insanın kaldığı ileri sürülebilir mi?
Tarkovski'nin bir belirlemesi var, tam da değinmek istediğimiz noktayı onikiden vuruyor: "İlkelerine bir kez olsun ihanet eden insan, hayat ile olan saf ilişkisini yitirir. Bir insanın kendine karşı hile yapması, onun, filminden, hayatından, her şeyinden vazgeçmesi demektir."
Burada altı çizilmesi gereken ibare kişinin hayat ile olan saf ilişkisini yitirmesi durumudur.
Çünkü yitirilen değer dürüstlüktür. Doğruluk nesneldir. Yargılarımızın doğru olup olmadığını nesnel ölçütlerle deneyimlememiz mümkündür. Dürüstlükse özneldir. Onun tek denetleyicisi varsa o da kişinin kendidir. Kişi kendini kandırmadan, kendine ihanet etmeden dürüstlük dairesinin dışına çıkamaz. Bir kez dürüstlük dairesinin dışına çıkınca da, bir daha aynı daireye avdet etmesi imkânsız kalır.
Dürüstlük dairesinin dışına çıkıldığı anda vicdan da felç olur. Bir daha onarılmaz olarak, bir daha iflah bulmaz olarak... Bütün aynalar ters çevrilir. Ters çevrilmemiş olan da o yüzü artık tanımaz hale gelir.
Rasim Özdenören
Ayla Aydemir den bir kac satir ....
Senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
Hiç bir şey yutamıyorum.
Bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
Kağıda da böyle yazamam ya anne.
Ben gidiyorum anne,
Toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp.
Mutlaka gel anne,
Sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.
Sol yanım acıyor anne.
İşte tam şurası,
Sol yanım çok acıyor anne.
Seni çok özledim,
Anne çook...
Bende rahmetli annemi cok cok cok özlüyorum !!!!
Senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
Hiç bir şey yutamıyorum.
Bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
Kağıda da böyle yazamam ya anne.
Ben gidiyorum anne,
Toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp.
Mutlaka gel anne,
Sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.
Sol yanım acıyor anne.
İşte tam şurası,
Sol yanım çok acıyor anne.
Seni çok özledim,
Anne çook...
Bende rahmetli annemi cok cok cok özlüyorum !!!!