.......................................
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
İçinden geçeni paylaş... (1 Kullanıcı)
- Konuyu başlatan _YUSUF_
- Başlangıç tarihi
mide ağrım yüzünden yatamıyorum zaten şuanda...
zaten ilaçlardan zaten pek bir beklentim yok tiki
bende bi bilsem bakalım çarşamba günü gidecem
olmazmı var selamlarını söylüyor...
Hüzünle sızlayan bir yüreğin iniltileri, âbidlerin evrâd u ezkarlarına, zâhidlerin takva u verâlarına denk tutulmuştur.
şuanda gelemiyor ama söylediğinizi iletirim..
Gözyaşı kalbi diri tutar,hüzün, korku ile birlikte ağlamayı da beraberinde getirir. Gözyaşının bulunduğu yerde ise gülmekten pek fazla söz edilmez
Cenâb-ı Hakk Kur’ân-ı Hakîm’inde şöyle buyurmaktadır:
Ve (cennet ehli) şöyle derler: “Hamdolsun Allah’a ki; bizden hüznü giderdi. Gerçekten Rabbimiz çok bağışlayan ve şükrün karşılığını bolca verendir.”
Ebû Said el-Hudrî (r.a.), Rasûlullah (s.a.v.)’den şu hadîs-i şerifi rivayet etmektedir:
“Mümine isabet eden ve onu üzen hastalık, sıkıntı, hüzün ve elem gibi şeylere karşılık Allah Teâlâ kulunun günahlarını siler. Bu nevi musibetler günahlara kefaret olur.”
Hüzün, kelime olarak, gam, keder, sıkıntı anlamlarına gelir. Tasavvuf ıstılahı olarak ise, salikin günah işlemek ve ilâhî emirlere muhalefette bulunmak suretiyle tembel ve miskin bir halde geçirmiş olduğu günler için üzüntü duyması, ibadet ve tâatlarındaki ihmalleri dolayısıyla mahzun olması demektir. Hüznün, kalbi sıkarak onun gaflet vadilerine dalmasına ve mâsivâ ile dağılmasına engel olan bir hâl olduğu da söylenebilir.
Hüzün, şevk kelimesi ile birlikte anılan bir kavramdır. Tasavvufî açıdan hüznün zıddı şevktir. Hüzün, cehennemi ve ilâhî azabı düşünerek üzülmek; şevk ise cenneti ve ilâhî rahmeti düşünerek sevinmek demektir. Havfullahın (Allah korkusu) neticesi hüzün; muhabbetullahın (Allah sevgisi) neticesi ise şevk ve iştiyaktır.
Hüzün hâli, sulûk ehli olanların vasıflarından bir vasıftır. Ayrıca bu vasıf, kulların Allah’a yakınlık kazanmalarında da oldukça önemlidir.
Ebû Ali Dekkak, bu konuda şöyle der:
“Hüzün sahibi bir kimse, hüzünlü olmayanların senelerce kat edemedikleri Allah’a giden yakınlık yolunu bir ayda kat ederler.”
Ebû Ali Dekkak’ın bu sözü aslında Hz. Peygamber’in şu hadîs-i şerifine dayanmaktadır:
“Allah, kalbi hüzün içinde olan tüm kullarını sever.”
Rivayetlerde Hz. Peygamber’in de her an düşünceli ve devamlı hüzünlü olduğu bildirilmektedir. Kur’ân-ı Kerim’in nüzulü de hep hüzünle olduğundan, Kur’ân okunurken de hüzünle ve vecd içinde olunmalıdır.
Hüzün, kişinin sahip olduğu tüm duygu ve hislerin üzerinde bir vasıftır.
Bişr b. Hâris el-Hafî, hüznü tanımlarken bu konuya dikkat çekerek şöyle der:
“Hüzün padişahtır. Bir yere yerleşince oraya (kendisine rakip olan bir hissin ve) başka bir kimsenin yerleşmesine razı olmaz.”
Hüznün bu özelliğinden dolayıdır ki; hüzün olmayan kalp, içinde insan bulunmayan,harap olmuş eve benzetilmiştir.
Fudayl b. İyad, kalbin canlı tutulması noktasında hüzne dikkat çekerek selefin şöyle dediğini nakleder:
“Her şeyin bir zekâtı vardır. Düşünce (kalp)in zekâtı ise uzun uzun hüzünlenmektir.”
Râbiatü’l-Adeviyye bir gün bir adamın; “Ah şu hüznün elinden!” dediğini duymuş ve ona:
“Ah ne kadar az hüzünlüyüm, de. Gerçekten mahzun olsaydın, nefes almaya imkân bulamazdın.” diyerek bu hâlin ağırlığına işaret etmiştir.
Seriyyü’s-Sakatî ise hüzün hâlinin ağırlığına ve kişiyi kuşatıp yemekten içmekten alıkoymasına aldırmaksızın bu halden alacağı manevî zevki arzulayarak; “Bütün insanların hüznü benim olsun isterim” demiştir.
Yine Ebû Ali Dekkak da hüzün ehli mahzun kimselerin kıymetine işaretle şöyle bir söz nakleder. Sûfîlerden biri güneş batarken; “Ey güneş, bugün bir mahzun kişinin üzerine doğdun mu?” demiştir.
Hüzün, korku ile birlikte ağlamayı da beraberinde getirir. Gözyaşının bulunduğu yerde ise gülmekten pek fazla söz edilmez. Salikin ilâhî emirlere muhalefette bulunmak suretiyle boşa geçirdiği günler için üzüntü duyması, ibadet ve tâatlarındaki ihmalleri dolayısıyla mahzun olması hâli, zaten ağlamayı gerektiren bir durumdur. Cenâb-ı Hakk bu konuda şöyle buyurmaktadır: “Yaptıklarının cezası olarak, bundan böyle az gülsünler, çok ağlasınlar.”
Ebû Saîd Kuşerî, bu âyet-i kerime ışığında ibadet noksanlığı ve boşa geçen zaman sebebi ile hüzne bağlı bir ağlamanın, yani sebebi hüzün olan gözyaşlarının gözü kör edeceğinden bahseder.
Bunun tersi olarak sebebi şevk, özlem ve aşırı istekler olan bir ağlamanın ise gözü tamamen bürüyeceğini, o kimsenin artık mâsivâdan başka bir şey göremeyeceğini, buna bağlı olarak da hakikatlere karşı kör olacağını belirtir.
Allah Teâlâ’nın Kur’ân-ı Kerim’de:
“Dertli olan Yakub’un hüznünden gözleri ağarmıştı (kör olmuştu)” buyurduğu âyet-i kerimesi de onun bu görüşünü doğrulamaktadır.
Evet! Hakikaten hüzün, peşinden ağlamayı getirmektedir. Gerçekten Allah için dökülen gözyaşı çok kıymetlidir.
Cenâb-ı Hakk Kur’ân-ı Hakîm’inde şöyle buyurmaktadır:
Ve (cennet ehli) şöyle derler: “Hamdolsun Allah’a ki; bizden hüznü giderdi. Gerçekten Rabbimiz çok bağışlayan ve şükrün karşılığını bolca verendir.”
Ebû Said el-Hudrî (r.a.), Rasûlullah (s.a.v.)’den şu hadîs-i şerifi rivayet etmektedir:
“Mümine isabet eden ve onu üzen hastalık, sıkıntı, hüzün ve elem gibi şeylere karşılık Allah Teâlâ kulunun günahlarını siler. Bu nevi musibetler günahlara kefaret olur.”
Hüzün, kelime olarak, gam, keder, sıkıntı anlamlarına gelir. Tasavvuf ıstılahı olarak ise, salikin günah işlemek ve ilâhî emirlere muhalefette bulunmak suretiyle tembel ve miskin bir halde geçirmiş olduğu günler için üzüntü duyması, ibadet ve tâatlarındaki ihmalleri dolayısıyla mahzun olması demektir. Hüznün, kalbi sıkarak onun gaflet vadilerine dalmasına ve mâsivâ ile dağılmasına engel olan bir hâl olduğu da söylenebilir.
Hüzün, şevk kelimesi ile birlikte anılan bir kavramdır. Tasavvufî açıdan hüznün zıddı şevktir. Hüzün, cehennemi ve ilâhî azabı düşünerek üzülmek; şevk ise cenneti ve ilâhî rahmeti düşünerek sevinmek demektir. Havfullahın (Allah korkusu) neticesi hüzün; muhabbetullahın (Allah sevgisi) neticesi ise şevk ve iştiyaktır.
Hüzün hâli, sulûk ehli olanların vasıflarından bir vasıftır. Ayrıca bu vasıf, kulların Allah’a yakınlık kazanmalarında da oldukça önemlidir.
Ebû Ali Dekkak, bu konuda şöyle der:
“Hüzün sahibi bir kimse, hüzünlü olmayanların senelerce kat edemedikleri Allah’a giden yakınlık yolunu bir ayda kat ederler.”
Ebû Ali Dekkak’ın bu sözü aslında Hz. Peygamber’in şu hadîs-i şerifine dayanmaktadır:
“Allah, kalbi hüzün içinde olan tüm kullarını sever.”
Rivayetlerde Hz. Peygamber’in de her an düşünceli ve devamlı hüzünlü olduğu bildirilmektedir. Kur’ân-ı Kerim’in nüzulü de hep hüzünle olduğundan, Kur’ân okunurken de hüzünle ve vecd içinde olunmalıdır.
Hüzün, kişinin sahip olduğu tüm duygu ve hislerin üzerinde bir vasıftır.
Bişr b. Hâris el-Hafî, hüznü tanımlarken bu konuya dikkat çekerek şöyle der:
“Hüzün padişahtır. Bir yere yerleşince oraya (kendisine rakip olan bir hissin ve) başka bir kimsenin yerleşmesine razı olmaz.”
Hüznün bu özelliğinden dolayıdır ki; hüzün olmayan kalp, içinde insan bulunmayan,harap olmuş eve benzetilmiştir.
Fudayl b. İyad, kalbin canlı tutulması noktasında hüzne dikkat çekerek selefin şöyle dediğini nakleder:
“Her şeyin bir zekâtı vardır. Düşünce (kalp)in zekâtı ise uzun uzun hüzünlenmektir.”
Râbiatü’l-Adeviyye bir gün bir adamın; “Ah şu hüznün elinden!” dediğini duymuş ve ona:
“Ah ne kadar az hüzünlüyüm, de. Gerçekten mahzun olsaydın, nefes almaya imkân bulamazdın.” diyerek bu hâlin ağırlığına işaret etmiştir.
Seriyyü’s-Sakatî ise hüzün hâlinin ağırlığına ve kişiyi kuşatıp yemekten içmekten alıkoymasına aldırmaksızın bu halden alacağı manevî zevki arzulayarak; “Bütün insanların hüznü benim olsun isterim” demiştir.
Yine Ebû Ali Dekkak da hüzün ehli mahzun kimselerin kıymetine işaretle şöyle bir söz nakleder. Sûfîlerden biri güneş batarken; “Ey güneş, bugün bir mahzun kişinin üzerine doğdun mu?” demiştir.
Hüzün, korku ile birlikte ağlamayı da beraberinde getirir. Gözyaşının bulunduğu yerde ise gülmekten pek fazla söz edilmez. Salikin ilâhî emirlere muhalefette bulunmak suretiyle boşa geçirdiği günler için üzüntü duyması, ibadet ve tâatlarındaki ihmalleri dolayısıyla mahzun olması hâli, zaten ağlamayı gerektiren bir durumdur. Cenâb-ı Hakk bu konuda şöyle buyurmaktadır: “Yaptıklarının cezası olarak, bundan böyle az gülsünler, çok ağlasınlar.”
Ebû Saîd Kuşerî, bu âyet-i kerime ışığında ibadet noksanlığı ve boşa geçen zaman sebebi ile hüzne bağlı bir ağlamanın, yani sebebi hüzün olan gözyaşlarının gözü kör edeceğinden bahseder.
Bunun tersi olarak sebebi şevk, özlem ve aşırı istekler olan bir ağlamanın ise gözü tamamen bürüyeceğini, o kimsenin artık mâsivâdan başka bir şey göremeyeceğini, buna bağlı olarak da hakikatlere karşı kör olacağını belirtir.
Allah Teâlâ’nın Kur’ân-ı Kerim’de:
“Dertli olan Yakub’un hüznünden gözleri ağarmıştı (kör olmuştu)” buyurduğu âyet-i kerimesi de onun bu görüşünü doğrulamaktadır.
Evet! Hakikaten hüzün, peşinden ağlamayı getirmektedir. Gerçekten Allah için dökülen gözyaşı çok kıymetlidir.
ALLAH sizden razı olsun
saolun:a03:
çok klasık olacak ama okumak gibisi varmı her daim okumamız kendimizi yetiştirmemiz gerekmiyormu
derlerki kitap okumaya zamanım yok ben bu sözü hiç anlamam asıl okumaya zaman ayrılması gerekmezmi
okumayı ilmi boş zamanlarında tek değerlendiriliyor olarak kullanıyorlar...
saolun:a03:
çok klasık olacak ama okumak gibisi varmı her daim okumamız kendimizi yetiştirmemiz gerekmiyormu
derlerki kitap okumaya zamanım yok ben bu sözü hiç anlamam asıl okumaya zaman ayrılması gerekmezmi
okumayı ilmi boş zamanlarında tek değerlendiriliyor olarak kullanıyorlar...
Kardeşim sonuna kadar haklısın 
Pc internet tv vs .. derken unuttuk okumayı
elimden geldiğince bende okumaya çalışıyorum da son zamanlar da maalesef okuyamıyorum doğru düzgün
çevrem de sizin gibi dostlarım kardeşlerim var okumaya özen gösteren , okumak için özel vakit ayıran , ne mutlu size
Pc internet tv vs .. derken unuttuk okumayı
elimden geldiğince bende okumaya çalışıyorum da son zamanlar da maalesef okuyamıyorum doğru düzgün
çevrem de sizin gibi dostlarım kardeşlerim var okumaya özen gösteren , okumak için özel vakit ayıran , ne mutlu size
ALLAH RAZI OLSUN:a03:
hayatında eline hiç kitap almamış insanlar bile var bu çok üzücü
aslında bende bu aralar tembellik olumuş eskiden günde bir kitap bitirp
ikinci kitaba başlardım şimdi 15 günde ancak bittire biliyorum...
hayatında eline hiç kitap almamış insanlar bile var bu çok üzücü
aslında bende bu aralar tembellik olumuş eskiden günde bir kitap bitirp
ikinci kitaba başlardım şimdi 15 günde ancak bittire biliyorum...
ozaman size bi yazı söyleyeym benim çok beğendim yazılardandır aslında okadar çok varki sizi sıkmak
istemem...
istemem...