Sitem
Beyhude yükledim,
Suskunluğu omuzlarıma…
Deva olmaz, bilirim bu latif sevda yalnızlığıma,
Alaca rüzgârlar esen puslu rüyalarıma,
Müşfik elleriyle dokunsaydı günışığı uzuvlarıma…
Sürdürmez bilirim,
Fütur içinde duygularıma işleyen sözler aşkı,
Ve bununla gelen ıstıraplar,
Bitmez tükenmez kılar, biçare kaldığım zamanları..
Muktedir olmak istedim hep,
Geri getirmeye harap olmuş umutları,
Karanlık sokaklarda kanlı bitirdim,
İçimde süren sorguları,
Beynime örümcek ağları ören sahtekâr kurguları,
Ürkek halime son verip bir kalemde,
Zaferle terk eyledim azade korkuları.
Yadigâr kaldı,
Toprağa verdiğim duasız hayatlardan keder.
İzahatımı bitirip, ardıma bakamadan yürüdüm.
Bu son ayrılık, dönüşü olmayan tek sefer,
Karanlık ve nemli zindanımın parmaklıkları ardında,
Bekliyor aralıksız bir zalim nefer,
Rüyalar içinde geçirilen mesut hayatlar,
Bilmem ömrümden çalınan kaç yitik zaman eder.
Yıkık duvarlarıyla harap şehirde,
Kabullendim, bu ehemmiyetsiz oyunu,
Daralan ufkuma baş aşağı sığdırdım.
Bir yitik ömre ait meçhul sonu…
Cemile Gözde