şu afrikadaki aç çocukları gördükçe insanlğımdan utanıyorum. ağlıyorum çözüm değil... ben bebeğime ne yedireceğimi şaşırıyorken onlar orda ölümün eşiğinde hemde açlıktan ölümün. bu yüzyılda böyle yaşamlar utanç verici. dertlerimden bile utanıyorum rabbim rıskımızı veriyor sonuçta ya onlar ne yapsınlar? yeniden doğma gibi şansım olsaydı eğer evlenmeyip ölene dek onlara yardım toplayarak çalışırdım ne yapsak bilemiyorum ki...