Ahmed Husrev Efendi
şanlı tali’siz bir devletin, değerli sâhibsiz bir kavmin, koca Osmanlı İmparatorluğu’nun maddî ma’nevî sıkıntılar içinde kıvrandığı bir devirde, hicrî (şemsî) 1315, milâdî 1899 yılında Isparta’da dünyaya geldi.
Doğduğu günlerde evlerine misâfireten gelen Senirkent’li Allah dostu ehl-i kemâl bir zâtın, ona hem isim koymak, hem tebrîk ve tebcîl etmek için söylediği;
“Cihâna Ahmed Husrev, vere ikbâlin (*) pertev!
Ede ömrün ziyâde Hakk etmeye tâli’in geçrev!
Senin aslın, şerefli şanlı, el-hâc Edhemzâde..
Zamanında bütün, alâ vü eşrâfa ede pişrev.
Erişe vâlideynin, sâye-i lütfunda maksûda..
Yüzünden görmeyeler, gam, kasâvet, misâl-i cev.
Budur dâdâ-i hayriyem, hulûs-u kalb ile dâim:
Seni sevsin cihân halkı, cihânın halkını sen sev!
Şu mısradan çıkar gevher, sözü tarih olur kâmil:
Erişdi gülşen-i Mehdî vücûda Ahmed Husrev”
mısraları; O'nu İslâm bayrakdarı bu necîb millete daha kundaktayken takdîm etmekte, dâhilî ve hâricî düşmanların acımasız hücûmlarına ma’rûz kalınan bu mücâdeleli günlerde, ma’nevî büyük bir kahraman ve bu vatanın hâlis bir fedâkârı olarak müjdelemekteydi.
Babasının adı Mehmed, annesinin adı Ayşe olup, altı kardeşin üçüncü ferdi idi. Şeceresi Hz. Ebû Bekir (r.a.)’e dayanan baba tarafı, Isparta eşrâfından olup, “Yeşil Sarıklılar” nâmıyla ma’rûftu. Anne ciheti ise, asîl bir sülâleye mensûb olarak evlâd-ı Resûl’den Hz. Hüseyin (r.a.)’e çıkmakta ve “Hâfız-ı Kurrâlar” diye bilinmekte idi. Filhakîka yakın akrabalarının çoğu hâfız idiler.
Hacca giden Isparta zenginlerinin, öksüz veya yetîm kalmış seyyid çocuklarını memleketlerine getirdikleri bilinen bir vâkıadır. İ’tibârlı, geniş ve varlıklı olan Husrev Efendi’nin sülâlesi de, İslâma fıtraten tarafdâr olan Âl-i beyt neslinin o havâlîde çoğalması gayesine ma’tûf bu güzel âdeti idâme ettirmişlerdir. Isparta kahramanlarının imân ve Kur’ân hizmetinde hârikul’âde muvaffakiyetlerinde ve sebâtlarında bu âdet-i müstahsenenin azîm hissesi olduğu âşikârdır.
Daha çocukluğunda kendisinden zuhûr eden hârika hâlleri, dürüstlüğü ve yardımseverliği sebebiyle, arkadaşları arasında “Hızır” diye anılırdı. Beş altı yaşlarında iken bile, sabah namazlarında cemâate ve halka-i zikre yetişmek için erkenden evinden çıkar, gidemediği zamanlarda, o ehl-i kemâlin arasındaki yeri boş bırakılırdı.
Gençliğinde dünyevî ve uhrevî güzel bir eğitim alarak i’dâdîyi (liseyi) bitiren Husrev Altınbaşak, Çanakkale Savaşları başladığında 17 yaşında askere çağrılır. İstanbul Pendik’te iki yıla yakın devâm eden askerî ta’lîmden sonra, yaşlarının küçüklüğünden geçici olarak terhîs edilirler. Askere ikinci def’a celbinde, İstiklâl Harbine teğmen rütbesiyle iştirâk eder ve uzun muhârebelerden sonra Yunan’lılarla çarpışırken Ege cephesinde esir düşer. Arnavutluk sınırına yakın bir kampta iki sene süren, türlü çilelerle dolu esâret hayatından, ancak harb bittiğinde, mübâdele yıllarında kurtularak
HÜSREV GİBİ BİR NUR KAHRAMANINDAN BENİM YERİMDE VE NURUN ŞAHSI-MA!NEVİSİNİN ÇOK EHEMMİYETLİ BİR MÜMESSİLİ OLMASINDAN HİÇBİR CİHETLE GÜCENMEMEK ELZEMDİR
Şuâlar, sh. 527
Bundan sonraki kısmı, bütün ömrümde görmediğim dehşetli ve semli bir hastalık içinde yazılmış.Kusuratıma nazar-ı müsamaha ile bakılsın. HÜSREV MÜNASİP GÖRMEDİĞİ KISMI TA'DİL, TEBDİL, ISLAH EDEBİLİR
Şualar, sh. 596
Hüsrev “yaz emri buyrulmasıyla, Levh-i Mahfuzdaki Kur’an gibi [Asa-yı Musa 78] yazmıştır.
Kur’an-ı Kerimin meânî ve hakâikinde, esrar ve işaratında olduğu gibi, elfaz ve hurufatında dahi çok esrar ve mezaya bulunduğuna bir zemin ihzar etmek için, Lafzullahın binde bir sırrına işaret edecek bir tarzı yazmak ve bizden sonra gelenler inşallah daha büyük esrarları o anahtarla açacak(tır)
[Rümuzat-ı Semaniye 8]
Yine Üstad Bediüzzaman Hazretleri;
“Bu Zât (Hüsrev Efendi) müstesna ve şirin kalemiyle nurlardan altı yüz risaleye yakın yazmış ve bu vatanın her tarafına neşrederek, komünist perdesi altında dehşetli ifsada çalışan anarşistliği kırdı, ve tecavüzünü durdurdu ve bu mübarek vatanı ve kahraman milleti o zehirden kurtarmak için tesirli tiryakları (ilaçları) her tarafa yetiştirdi. Türk gençliğini ve nesl-i âtîyi büyük bir tehlikeden kurtarmaya vesile oldu.
Şualar-II, 547
Bu zat hafız olmadığı halde yazdığı iki mükemmel Kur’an ile ve üçüncüsünü gözle görünür bir nev’i lem’a-i i’caziyesine beş-altı mushafta işaretler yaptım. Hatt-ı Arabî-i Kur’anîleri mükemmel olan kardeşlerime, taksim ettim. Bunların içinde Hatt-ı Arabi-i Kur’anda Hüsrev onlara yetişemediği halde birden umum o katiplere ve hatt-ı Arabi muallimine tefevvuk eyledi. Ve hatt-ı Arabi’de en mümtaz kardeşlerimizden on derece geçti. Umumen onlar tasdik edip, evet bizden geçti, biz ona yetişemiyoruz dediler. Demek Hüsrev’in kalemi, Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyanın ve Risale-i Nur’un mucizevari kerametleri ve harikalarıdır.”
Kastamonu, 109
Şimdi Hüsrev gibi bir nur kahramanı size ihsan edildi, İnşallah bu medrese-i Yusufiye dahi medreset-üz Zehra’nın bir mübarek dershanesi olacak. Ben şimdiye kadar tamamıyla Hüsrev’i ehl-i dünyaya göstermiyordum, gizlerdim. Fakat neşredilen mecmualar, Onu ehl-i siyasete tamamıyla gösterdi, gizli bir şey kalmadı. Onun için ben onun iki üç hizmetini has kardeşlerime izhar eyledim. Hem ben, hem o daha gizlemek değil, lüzum ise ayn-ı hakikat beyan edilecek.
[Şualar-II 486]
Bu Zât (Hüsrev Efendi) müstesna ve şirin kalemiyle nurlardan altı yüz risaleye yakın yazmış ve bu vatanın her tarafına neşrederek, komünist perdesi altında dehşetli ifsada çalışan anarşistliği kırdı, ve tecavüzünü durdurdu ve bu mübarek vatanı ve kahraman milleti o zehirden kurtarmak için tesirli tiryakları (ilaçları) her tarafa yetiştirdi. Türk gençliğini ve nesl-i âtîyi büyük bir tehlikeden kurtarmaya vesile oldu.
[Şualar-II 547]
GİZLİ DÜŞMANLARIMIZ İKİ PLAN TAKİP EDİYORLAR. BİRİSİ BENİ İHANETLERLE ÇÜRÜTMEK,
İKİNCİSİ MABEYNİMİZDE BİR SOĞUKLUK VERMEKTİR. BAŞDA HÜSREV ALEYHİNDE BİR TENKİT VE İTİRAZ VE GÜCENMEK İLE BİZİ BİRBİRİMİZDEN AYIRMAKTIR. BEN SİZE İ’LAN EDERİMKİ ; HÜSREVİN BİN KUSURU OLSA BEN ONUN ALEYHİNDE BULUNMAKTAN KORKARIM.. ÇÜNKÜ ŞİMDİ ONUN ALEYHİNDE BULUNMAK DOĞRUDAN DOĞRUYA RİSALE_İ NURUN ALEYHİNDE VE BENİM ALEYHİMDE VE BİZİ PERİŞAN EDENLERİN LEHİNDE BİR AZİM HIYANETTİR.
Şualar,540
Bana hizmet eden Ali geldi, dedi: "Ben rü'yada gördüm ki sen Hüsrev'le beraber Peygamber (a.s.m.)'ın elini öptün."Birden bir mektup aldım ki, Hüsrev'in hattıyla yazılan Asâ-yı Mûsa mecmuası'nı kabr-i Muhammedî (a.s.m.) üzerinde hacılar görmüşler. Demek benim bedelime Peygamber (a.s.m.)'ın manevi elini, Hüsrev kaleminin vasıtasıyla öpmüş ve Rıza-yı Nebeviye'ye mazhar olmuş.
Şuâlar, sh. 517 - Latince: 411
MaşaAllah, bârekAllah, kerâmât-ı Aleviyenin Risâle-i Nur'a imzasını bu zamanda tam tasdik ettiren kerâmât-ı Alevî (Ali) ve Kur'an'a çok kıymetdar hizmeti ve Mu'cizât-ı Ahmediye (asm)'nin harika bir kerâmetini gözlere gösteren ve Kur'an'ın altun bir anahtarı olan kalem-i Hüsrevî: değil yalnız bizleri, belki ruhânileri ve melekleri de sevindiriyorlar
Kastamonu Lâhikası, sh. 3
Hüsrevin daima isabetli ve faideli ve çok yüksek fikri her vakit Kur-an hizmetinde kıymetdardır. Kastamonu Lahikası: 68
Ya Allah Ya Rahman Ya Rahim Ya Ferd Ya Hayy Ya HakemYa Adl Ya Kuddus İsmi A’zamın hakkın, ve Kur,an-ı Mu’cizül Beyanın hürmetine ve Resul-i EkremAlehhissalatü Vesselemin şerefinebir kalemle beşyüz nüsha yazan Hüsrevi ve mübarek yardımcılarını ve nurcu arkadaşlarını Cennetül Firdevste Saadet-i Ebediyye ye mahzar eyle Amin.. Ve Hıdmet-i İmaniye ve Ku-aniye de daim muvaffak eyle Amin. Asa-yı Musa: 300